Είναι επαρκή αυτά που υπάρχουν; Πώς θα κινήσουμε το ενδιαφέρον στα δύο τρίτα των Ελλήνων να τα επισκεφθούν; Σοβαρά ερωτήματα γυρεύουν απαντήσεις.
Μουσείο μόδας, μουσείο νυφικού, μουσείο κόμικς, μουσείο υπολογιστών, μουσείο χάμπουργκερ. Όλα μπορούν, και ταυτοχρόνως δεν μπορούν, να ιδρυθούν, να μακροημερεύσουν. Μία είναι η απαραίτητη προϋπόθεση: Η δημιουργία τους να προκύπτει ως ανάγκη των τοπικών κοινωνιών, στις οποίες και, εν τέλει, απευθύνονται, ή οι κοινωνίες αυτές να έχουν πειστεί και να έχουν συμμετάσχει.
Η Τέτη Χατζηνικολάου, ιστορικός, εθνολόγος, πρόεδρος του ελληνικού τμήματος του ICOM (Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων) με ευδόκιμη θητεία δεκαετιών στο υπουργείο Πολιτισμού ως προϊσταμένη της Διεύθυνσης Νεώτερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς (συνταξιοδοτήθηκε πρόσφατα), και η Αλεξάνδρα Μπούνια, γενική γραμματέας, επίκουρος καθηγήτρια Μουσειολογίας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, μέλη και οι δύο του Συμβουλίου Μουσείων, ήταν κατηγορηματικές στη συνομιλία που είχαμε μαζί τους: ένα μουσείο του 21ου αιώνα οφείλει να συμβαδίζει με την εποχή μας.