Ο Εθνικός Κήπος είναι έργο μίας γυναίκας, της βασίλισσας Αμαλίας.
Στο διάστημα της 25χρονης παραμονής της στην Αθήνα (1837-1862), η
δημιουργία του Κήπου έμελλε να γίνει το μέγα έργο της, το οποίο
παραμένει έως σήμερα βασικός πνεύμονας οξυγόνου της πρωτεύουσας, παρά
την εμφανή εγκατάλειψη και τον επαρχιώτικο αέρα που αποπνέει.
Ενας Κήπος δια χειρός Βαυαρών και Γάλλων, φυσικά
«Ο κήπος των ανακτόρων ή Κήπος της Αμαλίας, είναι επινόηση της βασίλισσας η οποία συνέλαβε το έργο ως χώρο αναψυχής με τριπλή λειτουργία: κήπο των ανακτόρων, δημόσιο πάρκο και βοτανικό κήπο. Είναι το σχέδιο του Γάλλου κηπουρού Μπαρό, ο οποίος μαζί με έναν Γερμανό συνάδελφό του και τον αρχιτέκτονα Εντουαρντ Ρίντελ (επιβλέπων την αποπεράτωση των ανακτόρων) ήταν οι βασικοί συνεργάτες της Αμαλίας. «Τις διαφορές τούς τις λύνω εγώ, πότε με συμβουλές και πότε με έντονες παρατηρήσεις», γράφει εκείνη στον πατέρα της.
Ο Γάλλος συγγραφέας Εντμόν Αμπού, αυτόπτης μάρτυρας της δημιουργίας του Κήπου, μας πληροφορεί ότι οι βασιλείς Οθων και Αμαλία έδιναν 50.000 χρυσές δραχμές ετησίως, το ένα εικοστό της βασιλικής χορηγίας, στον κήπο. Ωστόσο, η αγορά της γης (απαλλοτριώσεις) έγινε με δαπάνες του κράτους.
Ενας Κήπος δια χειρός Βαυαρών και Γάλλων, φυσικά
«Ο κήπος των ανακτόρων ή Κήπος της Αμαλίας, είναι επινόηση της βασίλισσας η οποία συνέλαβε το έργο ως χώρο αναψυχής με τριπλή λειτουργία: κήπο των ανακτόρων, δημόσιο πάρκο και βοτανικό κήπο. Είναι το σχέδιο του Γάλλου κηπουρού Μπαρό, ο οποίος μαζί με έναν Γερμανό συνάδελφό του και τον αρχιτέκτονα Εντουαρντ Ρίντελ (επιβλέπων την αποπεράτωση των ανακτόρων) ήταν οι βασικοί συνεργάτες της Αμαλίας. «Τις διαφορές τούς τις λύνω εγώ, πότε με συμβουλές και πότε με έντονες παρατηρήσεις», γράφει εκείνη στον πατέρα της.
Ο Γάλλος συγγραφέας Εντμόν Αμπού, αυτόπτης μάρτυρας της δημιουργίας του Κήπου, μας πληροφορεί ότι οι βασιλείς Οθων και Αμαλία έδιναν 50.000 χρυσές δραχμές ετησίως, το ένα εικοστό της βασιλικής χορηγίας, στον κήπο. Ωστόσο, η αγορά της γης (απαλλοτριώσεις) έγινε με δαπάνες του κράτους.