O άγνωστος ζωγράφος που δίνει χρώμα στην Αθήνα

ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΣ ΤΟΝ INO

Μάτια «εγκλωβισμένα» στο δυαδικό σύστημα των υπολογιστών. Πρόσωπα που αποτυπώνονται με ρεαλισμό, αλλά και με μια αίσθηση σουρεαλισμού. Γυναικείες μορφές που θυμίζουν όνειρο. Και εικόνες από αέρα και βυθό, γεμάτες με χρώματα και εικαστική «στόφα»...

Προσωπογραφία ζωγραφισμένη σε έναν τοίχο ύψους 12 μέτρων στο κέντρο της Αθήνας.

Σε κάθε γωνιά της Αθήνας, τα έργα του iNO τραβούν την προσοχή των περαστικών. Ακόμη κι αν δεν γνωρίζουν την ταυτότητα του καλλιτέχνη, η ίδια του η εικαστική ματιά που αποτυπώνεται σε κτίρια πολυσύχναστων δρόμων της ελληνικής πρωτεύουσας δίνει το «στίγμα» του καλλιτέχνη, μαρτυρώντας την κοινή τους «πατρότητα».
Ο... μυστηριώδης iNO είναι γνωστός όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό, αφού οι καλλιτεχνικές του παρεμβάσεις ξεπέρασαν τα σύνορα της χώρας και έφτασαν μέχρι το Βερολίνο, το Μιλάνο, το Αμστερνταμ, το Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη.

Στην τελική ευθεία τα έργα και το Μουσείο Πύργου

ΟΛΥΜΠΙΑ

«Η Ολυμπία παραμένει το brand name για τη χώρα και μπορεί χιλιάδες άνθρωποι να μην ξέρουν την Ελλάδα αλλά την Ολυμπία την ξέρουν».

Πολύ σύντομα κάτοικοι και επισκέπτες θα ξαναγνωρίσουν την Ολυμπία μετά την ολοκλήρωση των ανασκαφών

Με αυτήν τη φράση η γενική γραμματέας Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη έδωσε το στίγμα της φιλοσοφίας για το λίκνο του πολιτισμού και του Ολυμπισμού, την Ολυμπία. Την οποία, πολύ σύντομα κάτοικοι και επισκέπτες θα ξαναγνωρίσουν μετά την ολοκλήρωση των ανασκαφών που ξεκίνησαν σε δύο σημεία.
Στόχος η πλήρης αποκάλυψη του αρχαίου γυμνασίου και η ανάδειξη του ναού της Δήμητρας Χαμύνης. Εργασίες που έμειναν πίσω από τους σχεδιασμούς του 2004. Στο μεταξύ, προχωρά με γοργούς ρυθμούς η προετοιμασία για τα εγκαίνια του Αρχαιολογικού Μουσείου Πύργου.

Ένας πυγμάχος στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων

Αγαλμάτιο πύκτη, αρχαϊκής περιόδου (550-525 π.Χ.). Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων (αριθμός ευρετηρίου 4915).

«Ευρήματα της εκατονταετίας: 1913-2013»

  από Archaeology newsroom - Δευτέρα, 3 Ιουνίου 2013

Το έτος 1952 ο Δημήτριος Ευαγγελίδης, με τη βοήθεια του επιμελητή αρχαιοτήτων Σωτήρη Δάκαρη, συνέχισε την ανασκαφή στο μοναδικό για την Ήπειρο πανελλήνιο ιερό της Δωδώνης, κατά την οποία περισυνελέγησαν σημαντικά ευρήματα προϊστορικών και ιστορικών χρόνων.
Ανάμεσα σε ποικιλία χάλκινων ευρημάτων τα οποία ήρθαν στο φως και συνιστούν κυρίως αναθήματα των προσκυνητών που συνέρρεαν στο ιερό από διάφορες περιοχές της Ελλάδας, ξεχωρίζει ένα αγαλμάτιο πύκτη (πυγμάχου), αρχαϊκής περιόδου (550-525 π.Χ.), ύψους 0,072 μ., με αριθμό ευρετηρίου Αρχαιολογικού Μουσείου Ιωαννίνων 4915.

Επιλεκτική διεύρυνση του ωραρίου σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους

«Άγνωστος Χ το ωράριο των μουσείων» τιτλοφορείται άρθρο της Γιώτας Συκκά στην Καθημερινή, στο οποίο γίνεται αναφορά στη σύγχυση που προκαλείται στους επισκέπτες των αρχαιολογικών χώρων της Ελλάδας από την επιλεκτική διεύρυνση του χρόνου λειτουργίας.

Όπως αναφέρεται στο άρθρο: «Πρόσφατα, η Γενική Γραμματεία Πολιτισμού αποφάσισε οι χώροι με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα να λειτουργούν από τις 8 το πρωί ώς το 8 το βράδυ. Ενώ απ’ αυτό το Σαββατοκύριακο (1-2 Ιουνίου) αναμένεται να μπει σ’ αυτό το καθεστώς και ο αρχαιολογικός χώρος της Ακρόπολης, ο οποίος τις Κυριακές έκλεινε στις 3! “Καλού κακού όμως, πάρτε ένα τηλέφωνο”, μας συμβούλεψαν.

«Tα μυστήρια του Νείλου» επανέρχονται στο Ίδρυμα Ευγενίδου

Σκηνή από την ταινία «Τα μυστήρια του Νείλου».

Στο νέο ψηφιακό πλανητάριο

  από Archaeology newsroom - Δευτέρα, 3 Ιουνίου 2013

Την ευκαιρία να ταξιδέψουν εικονικά, για άλλη μια φορά, ως την Αφρικανική Ήπειρο σε μια περιπετειώδη αποστολή στον πιο μεγάλο, αλλά και πιο επικίνδυνο ποταμό του Πλανήτη μας, τον Γαλάζιο Νείλο θα έχουν όσοι επισκέπτονται το Ίδρυμα Ευγενίδου από την Τετάρτη 5 Ιουνίου και σε όλη τη διάρκεια της καλοκαιρινής περιόδου.
Η ταινία θόλου «Τα μυστήρια του Νείλου» έρχεται και πάλι στο Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο μετά τη θριαμβευτική πορεία που γνώρισε το 2011 και σε ανταπόκριση του συνεχούς ενδιαφέροντος του κοινού.

Σαν μια συναρπαστική περιπέτεια, η πρωτότυπη αυτή ταινία μας μεταφέρει εικονικά σε ένα ταξίδι μέσα από την Αιθιοπία, τη λίμνη Τάνα και το Σουδάν έως την Αίγυπτο και τη Μεσόγειο.

Παρουσίαση της μελέτης αποκατάστασης της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης

Η Θεολογική Σχολή Χάλκης, 1894-1896, έργο του αρχιτέκτονα Περικλή Φωτιάδη (φωτ. Ε. Φεσσά-Εμμανουήλ).

  από Archaeology newsroom - Δευτέρα, 3 Ιουνίου 2013

Η μελέτη αποκατάστασης της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, που ολοκλήρωσε το ΑΠΘ με το επιστημονικό του δυναμικό, θα παρουσιαστεί σε συνέντευξη Τύπου που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 6 Ιουνίου, στις 10.00, στην Αίθουσα Συγκλήτου του Πανεπιστημίου.
Τη μελέτη, η οποία ανοίγει το δρόμο για την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, παρουσίασε την περασμένη εβδομάδα η ομάδα εργασίας του Πανεπιστημίου, με επικεφαλής τον Πρύτανη Γιάννη Μυλόπουλο, ενώπιον της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Κωνσταντινούπολη και του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου.
Στην αποστολή του ΑΠΘ που έκανε την παρουσίαση συμμετείχαν οι καθηγητές του Τμήματος Αρχιτεκτονικής Γιώργος Παπακώστας (πρόεδρος Τμήματος), Σάσα Λαδά, Κλειώ Αξαρλή και Βίλμα Χαστάογλου, του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών Ιωάννης Δουδούμης και Χρήστος Ιγνατάκης και του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών Θωμάς Ξένος.
Το έργο «Διερεύνηση μεθόδων αποκατάστασης του ιστορικού κτιρίου της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης», που ανατέθηκε στο ΑΠΘ από τη συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου τον Οκτώβριο του 2011, ολοκλήρωσε η Πολυτεχνική Σχολή του ΑΠΘ, υπό την επιστημονική εποπτεία του Πρύτανη του ΑΠΘ, Γιάννη Μυλόπουλου. Η ερευνητική ομάδα αποτελούνταν από 26 καθηγητές και 23 υποτρόφους μεταπτυχιακούς φοιτητές από όλα τα Τμήμα της Πολυτεχνικής Σχολής. Η συμμετοχή των καθηγητών ήταν εθελοντική, ενώ τα ανελαστικά έξοδα του έργου καλύφθηκαν από την Επιτροπή Ερευνών του ΑΠΘ.
Η ερευνητική ομάδα του ΑΠΘ αποτύπωσε την υφιστάμενη κατάσταση του κτιρίου και κατέγραψε τις αναγκαίες επισκευές και βελτιώσεις, καθώς και τις προτάσεις για την αξιοποίησή του κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να πληροί τις προδιαγραφές ενός σύγχρονου πανεπιστημιακού ιδρύματος.
 

Οι οικονομικές κρίσεις, ένα φαινόμενο με ιστορία

Εικ. 1. Αθήνα, αργυρό τετράδραχμο, χρονολογία κοπής: 454-404 π.Χ. Nomos AG, Auction 5 (25/10/2011), αρ. 162 (17,20 γρ.).

 

Η περίπτωση της Αθήνας στα τέλη του 5ου αιώνα π.Χ.

  από Δρ Παναγιώτης Τσέλεκας - Δευτέρα, 3 Ιουνίου 2013

H αρχαία ελληνική λέξη «οικονομία» αναφέρεται πρωταρχικά στην ορθή οργάνωση του οίκου στην ευρύτερη έννοιά του και τη διαχείριση της αγροτικής περιουσίας. H οικονομία με τη σύγχρονη έννοια του όρου δεν αποτελούσε για τους αρχαίους Έλληνες ξεχωριστό τομέα, όπως παρατηρείται στον δυτικό κόσμο από τον 18ο αιώνα και μετά. Aντίθετα, ήταν ενταγμένη στην κοινωνία, και τα οικονομικά ζητήματα επηρεάζονταν άμεσα από κοινωνικούς και πολιτικούς παράγοντες. Mε αυτά τα δεδομένα, η έρευνα τις τελευταίες δεκαετίες εξετάζει την αρχαία οικονομία στο πλαίσιο των χαρακτηριστικών πολιτικών και κοινωνικών δομών εκείνης της εποχής, ώστε να αποφεύγεται η επικόλληση θεωρητικών σχημάτων από τη σύγχρονη οικονομία στις οικονομικές δραστηριότητες της αρχαιότητας.
H προσέγγιση των εκφάνσεων της οικονομικής ζωής κατά την κλασική περίοδο είναι πιο ακριβής συγκρινόμενη με τις προηγούμενες ιστορικές περιόδους, επειδή οι σχετικές μαρτυρίες –φιλολογικές, επιγραφικές, αρχαιολογικές, νομισματικές– είναι περισσότερες και πιο λεπτομερείς.
Ιδιαίτερα η μελέτη των νομισμάτων συμβάλλει στην προσέγγιση της οικονομικής ζωής των περισσότερων αρχαίων πόλεων του ελληνικού κόσμου.

«Και οι αρχαίοι σε ταμπλέτες διάβαζαν»

Με αφορμή το νέο του βιβλίο, «Η ζωή στο χωριό», ο διάσημος  Ισραηλινός συγγραφέας Άμος Οζ μίλησε στο «Ποντίκι Art» εφ’ όλης της ύλης: για τη λογοτεχνία, την οικονομική κρίση, το Παλαιστινιακό, το τίμημα που έχει πληρώσει για τις πολιτικές του απόψεις
«Αν το μυθιστόρημα είναι ο γάμος, τα διηγήματα είναι η ερωτική σχέση…». Έτσι περιγράφει ο Άμος Οζ, πολυδιαβασμένος διεθνώς συγγραφέας, τη σχέση του με το διήγημα, το οποίο και επέλεξε για να εκφραστεί λογοτεχνικά στο νέο του βιβλίο «Η ζωή στο χωριό», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη. «Η ζωή στο χωριό» δεν μοιάζει με τη ζωή σε κιμπούτς, όπου έχει ζήσει ο ίδιος για πολλά χρόνια. Όταν, μάλιστα, πρωτοξεκίνησε να γράφει, οι υποχρεώσεις του στην κολεκτίβα τού επέτρεπαν να γράφει μόνο μία ημέρα την εβδομάδα. Ωστόσο καθετί που γράφει εμπεριέχει κομμάτια της ζωής και του εαυτού του. «Υπάρχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία παντού στα γραπτά μου. Ακόμη κι αν έγραφα ένα μυθιστόρημα για μια ερωτική σχέση μεταξύ της Μητέρας Τερέζας και του Πάπα, πάλι θα υπήρχε κάτι αυτοβιογραφικό στην ιστορία. Αυτοβιογραφικό, αλλά όχι εξομολογητικό…» δηλώνει ο Ισραηλινός συγγραφέας.

Ναι ανόητε, για το πάρκο!

1

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΔΕΥΤΕΡΑ, 3 Ιουνίου 2013 Βάλια Μπαζού, Ποντίκι   Είναι τρελοί αυτοί οι Τούρκοι! Σκοτώνονται για ένα παλιοπάρκο, για μερικά δεντράκια ενώ από τη γωνία ξεπροβάλλει μεγαλοπρεπώς η ανάπτυξη με τα δώρα της. Τα Μall της, τα loft της, τους επενδυτές της!  Οι σκέψεις αυτές βασανίζουν τα κυβερνητικά στελέχη στην Ελλάδα που δεν μπορούν να αντιληφθούν πώς είναι δυνατόν ενώ η δυναμική διαμαρτυρία για τη σωτηρία ενός πάρκου πνίγηκε στο αίμα, οι γραφικοί πολίτες αντί να κρυφτούν στα σπίτια τους, βγήκαν κατά χιλιάδες σε αντικυβερνητικές διαδηλώσεις σε δεκάδες τουρκικές πόλεις.

Μπιενάλε Βενετίας: Βραβείο σε ένα μουσείο-σουπερμάρκετ

Η συμμετοχή της Ανγκόλας έκανε την έκπληξη στην Μπιενάλε Βενετίας κερδίζοντας τον Χρυσό Λέοντα

Ο Εντσον Τσάγκας από την Ανγκόλα ποζάρει περιχαρής με τον Χρυσό Λέοντα της 55ης Μπιενάλε Βενετίας στον χώρο της εικαστικής του εγκατάστασης

 

 

 

Η είδηση έπεσε σαν βόμβα στους κήπους της Βενετίας το Σάββατο λίγο πριν από το μεσημέρι. Τον Χρυσό Λέοντα καλύτερης εθνικής συμμετοχής κέρδισε η Ανγκόλα. Την ώρα που οι νικητές πανηγύριζαν στο βάθρο με το αγαλματάκι αγκαλιά, οι περισσότεροι αναρωτιούνταν πού βρισκόταν το περίπτερο των νικητών, ποιος ήταν ο καλλιτέχνης, τι είχε επιτέλους αυτό το περίπτερο που άφησε πίσω του μεγάλα φαβορί, όπως ήταν η Γαλλία, η Γερμανία, το Βέλγιο, ακόμη και η Ελλάδα, η οποία ακουγόταν πολύ φέτος, καθώς το έργο του Στέφανου Τσιβόπουλου «Ιστορία Μηδέν» είχε καταφέρει να κερδίσει το ενδιαφέρον όχι μόνο του διεθνούς Τύπου, αλλά και των επισκεπτών που γέμιζαν ασφυκτικά το ελληνικό περίπτερο.