Της Πέπης Ρηγοπούλου/ Εφημερίδα των Συντακτών
«Αλβανέ, Αλβανέεε… Δεν θα γίνεις Ελληνας ποτέεε»… μουγκρίζουν ρυθμικά οι πιστοί του ναζισμού που εξευτελίστηκε από την Αντίσταση σε αυτόν εδώ τον τόπο, στην Κατοχή, για να αναδυθεί με διψήφια ποσοστά την ώρα της κρίσης που σαρώνει τη χώρα. Τι να μιλήσεις για το παλικαράκι που τόλμησε να διεκδικήσει τη θέση του σημαιοφόρου στην παρέλαση – θέση που δικαιούνταν απόλυτα από την άριστη επίδοσή του στο σχολείο. Τι να θυμίσεις τους Αρβανίτες που το1821 «το γύρισαν στο ρωμαίικο», κατά την εκπληκτική έκφραση των αγάδων του Χρυσού, και έδωσαν το βιος και τη ζωή τους στον αγώνα για την Εθνεγερσία. Πώς να πεις ότι σε μια χώρα με τραγική υπογεννητικότητα, την Ελλάδα, κάθε παιδί που θέλει να λέγεται Ελληνας γιατί το πιστεύει, από τον Σοφοκλή Σχορτσανίτη, που έλαμψε με τα χρώματα της Εθνικής μπάσκετ, μέχρι το μελαψό παιδί της διπλανής πόρτας, είναι δώρο για τον τόπο; Η αγραμματοσύνη και η μικρόνοια, τροφοί της μοχθηρίας, είναι πανίσχυροι συντελεστές του ανθρώπινου γίγνεσθαι.
«Αλβανέ, Αλβανέεε… Δεν θα γίνεις Ελληνας ποτέεε»… μουγκρίζουν ρυθμικά οι πιστοί του ναζισμού που εξευτελίστηκε από την Αντίσταση σε αυτόν εδώ τον τόπο, στην Κατοχή, για να αναδυθεί με διψήφια ποσοστά την ώρα της κρίσης που σαρώνει τη χώρα. Τι να μιλήσεις για το παλικαράκι που τόλμησε να διεκδικήσει τη θέση του σημαιοφόρου στην παρέλαση – θέση που δικαιούνταν απόλυτα από την άριστη επίδοσή του στο σχολείο. Τι να θυμίσεις τους Αρβανίτες που το1821 «το γύρισαν στο ρωμαίικο», κατά την εκπληκτική έκφραση των αγάδων του Χρυσού, και έδωσαν το βιος και τη ζωή τους στον αγώνα για την Εθνεγερσία. Πώς να πεις ότι σε μια χώρα με τραγική υπογεννητικότητα, την Ελλάδα, κάθε παιδί που θέλει να λέγεται Ελληνας γιατί το πιστεύει, από τον Σοφοκλή Σχορτσανίτη, που έλαμψε με τα χρώματα της Εθνικής μπάσκετ, μέχρι το μελαψό παιδί της διπλανής πόρτας, είναι δώρο για τον τόπο; Η αγραμματοσύνη και η μικρόνοια, τροφοί της μοχθηρίας, είναι πανίσχυροι συντελεστές του ανθρώπινου γίγνεσθαι.