The Hellenic Cultural Guide

It offers to the user the opportunity to navigate through the map of Greece, gathering cultural and administrative information

By Maria Kotlida, Hellenic Ministry of Education and Religious Affairs, Culture and Sports – General Secretariat for Culture

The Hellenic Cultural Guide is an ambitious and innovative project that has been developed by the Directorate of Informatics and Telecommunications of the General Secretariat for Culture of the Hellenic Ministry of Education and Religious Affairs, Culture and Sports (formerly Hellenic Ministry of Culture) and it replaces the already existing Hellenic Cultural Map.

The Cultural Guide offers to the user the opportunity to navigate through the map of Greece, explore the area of his interest and discover museums, monuments and archaeological sites. The guide’s multiple functions allow the user to view and collect cultural and administrative information in all the country prefectures.

Η Ελβετία έχει δημιουργήσει βάση δεδομένων των κλεμμένων από τους Ναζί έργων τέχνης

© Φωτογραφία: Flickr.com/Playadura*/cc-by-sa 3.0

Το Υπουργείο Πολιτισμού της Ελβετίας δημιουργεί ειδική διαδικτυακή πύλη, όπου θα υπάρχει ειδική βάση δεδομένων των κλεμμένων από τους Ναζί πολιτιστικών αγαθών.

Κάποτε η Ελβετία μετατράπηκε σε διαμετακομιστικό σταθμό μεταφοράς των έργων τέχνης, που είχαν κλαπεί από τους Ναζί. Απ’ αυτή την άποψη δεν είναι καθόλου παράξενο ότι και σήμερα ακόμα στα ελβετικά μουσεία υπάρχουν πίνακες και άλλα σπάνια έργα τέχνης, η προέλευση των οποίων δεν είναι διαπιστωμένη. Η κυβέρνηση αποφάσισε να βοηθήσει τα μουσεία στην αναζήτηση των πρώην ιδιοκτητών τέτοιων πολιτιστικών αγαθών.

Το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Πολιτισμού της Ελβετίας δημιούργησε ειδική διαδικτυακή πύλη για τη συλλογή δεδομένων. Η εκδήλωση παρουσίασης της νέας απευθείας σύνδεσης πύλης πραγματοποιήθηκε στις 17 Ιουνίου στο Κέντρο Πάουλ Κλέε της Βέρνης. 

Αλεξάντρ Σαμσίεφ: «Θα ήθελα οι άνθρωποι να βλέπουν τις εικόνες μου»

Φωτογραφία: Αλεξάντρ Σαμσίεφ

Πάνω από 400 χρόνια φημίζεται σε όλη τη Ρωσία η τέχνη χαρακτηρικής σε κόκαλα των μαστόρων από την πόλη Χολμογκόρι, που βρίσκεται κοντά στο Αρχάγγελσκ. Τα έργα τους πάντα διακρίνονταν για καταπληκτική δεξιοτεχνία. Εκτιμούνταν επί αιώνες και από τους Αυτοκράτορες της Ρωσίας. Οι παλαιές παραδόδεις αυτής της τέχνης φυλάγονται προσεκτικά από τους σύγχρονους επιδέξιους καλλιτέχνες.

Metropolitan Hilarion: No Women On Mt. Athos

By Maria Korologou on June 1, 2013 In News, Religion, Russia

 

 

Hilarion, Metropolitan of Volokolamsk and  Chairman of the Department of External Church Relations of the Patriarchate of Moscow, revealed that Greece is under the pressure of international organizations to lift the prohibition on entry for women to Mount Athos, called avaton (Άβατον) in Greek.

In a press release he issued on the occasion of the visit of the Patriarch of Moscow and all of Russia, and Primate of the Russian Orthodox Church, Kirill I, Metropolitan Hilarion underlined that this is happening in order for Mount Athos to be opened for tourism to both sexes, “but so far Greece’s resistance on the matter is solid and we hope that it continues to be so, because any kind of changes in Athos and around it can have a fatal impact on this island of spirituality, which constitutes a common legacy for all the orthodox world.”

Greek Turkish Youth Orchestra in Chios and Seferihisar in July 2013

greek reporter

By Anastasios Papapostolou on June 28, 2013 In Events, Music, Turkey

The Greek Turkish Youth Orchestra (GTYO), composed of 50 talented young Greek and Turkish musicians and now in its sixth successful year, will perform under the auspices of the Greek Ministry of Foreign Affairs two major concerts in Greece and in Turkey in July 2013.

The GTYO will host the highly praised Greek Soprano, Myrsini Margariti known for her agile and youthful voice. She will sing alongside the orchestra in the Homerio theater in the island of Chios and at the fortress of Sigacik in Seferihisar.The musical director for the two concerts will be the much acclaimed Turkish Maestro, Cem Mansur.

Οταν μια γλώσσα χάνεται, οι νότες μένουν

30/06/13ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

Το ντοκιμαντέρ τού Αγγελου Κοβότσου «Εncardia, η πέτρα που χορεύει»

Στα ελληνόφωνα χωριά τής Απουλίας ένα κινηματογραφικό συνεργείο και μια παρέα μουζικάντηδες ανακάλυψαν (και κατέγραψαν) έναν κόσμο ξεχασμένο, αλλά και τόσο οικείο

  Στα ελληνόφωνα χωριά τής Απουλίας ένα κινηματογραφικό συνεργείο και μια παρέα μουζικάντηδες ανακάλυψαν (και κατέγραψαν) έναν κόσμο ξεχασμένο, αλλά και τόσο οικείο

Της Νόρας Ράλλη

 

Οι ελληνικές κυβερνήσεις κάνουν λόγο για 3.000 Ελληνες. Εμείς, στο οδοιπορικό μας στην Κάτω Ιταλία γνωρίσαμε ολόκληρα χωριά. Ολοι να μιλούν ελληνικά, και συγκεκριμένα μία ιδιαίτερη διάλεκτο, τα «γκρίκο», που έχει τις ρίζες της στην αρχαία ελληνική προφορική παράδοση και στη βυζαντινή γραφή. Εκκλησίες με τεράστια ψηφιδωτά που αναπαριστούν τον «Αlexader Rex» – τον βασιλιά Αλέξανδρο. Ολόκληροι οικισμοί, όπου οι κάτοικοι, πριν να έρθουν σε επαφή με τους κατοίκους της Ελλάδας, πίστευαν πως αυτοί μόνο είναι οι Ελληνες. Το πηγάδι το λένε «φρέαρ», τα μαλλιά «maddia» – ακόμη χρησιμοποιούν τα δύο dd αντί τα δύο λλ, όπως στη νέα γραμματική. Και θεωρούν τους σημερινούς Ελληνες, αδέρφια τους.

Γιατί όμως; Γιατί να διατηρούν μια παράδοση που ειδικά οι παλαιότεροι δεν ήξεραν καλά καλά από που προέρχεται; Υπάρχουν πράγματι κοινά σημεία με την Ελλάδα; Και αν ναι, γιατί στο σήμερα, 2.500 χρόνια μετά τη Magna Grecia, όπως την έλεγαν οι Λατίνοι, να μιλούν ακόμη τα γκρίκο; Γιατί και τα δικά τους παραμύθια και θρύλοι ξεκινούν με το «μια φορά κι έναν καιρό»;

Θερμό καλοκαίρι για τα θέατρα

Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

Στις 31 Αυγούστου θα σφραγιστούν όσα δεν πληρούν τους όρους της άδειάς τους

Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ

Η μετάθεση της σφράγισης των θεάτρων από τη δημοτική αρχή στις 31 Αυγούστου πλειοψήφησε χθες (19 ψήφοι) στο δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων. Διάστημα κατά το οποίο θα πρέπει διορθωθεί και να συμπληρωθεί όπου χρειάζεται η νέα νομοθετική πρόταση για το πλαίσιο λειτουργίας τους.

Μαζί με τους ανθρώπους του θεάτρου έχουν συνασπιστεί και δημοτικοί σύμβουλοι, όπως η Ελένη Πορτάλιου, η οποία πριν ξεκινήσει το χθεσινό δημοτικό συμβούλιο συζητούσε με την Ελλη Παπακωνσταντίνου για το χρονίζον πρόβλημα των θεατρικών αδειών Το ήρεμο κλίμα που επικρατούσε αρχικά στο δημοτικό μέγαρο στην πορεία ανετράπη και έγινε τεταμένο, έως και εμφυλιοπολεμικό (κυρίως όταν πήρε το λόγο ο αντιδήμαρχος Γιώργος Αναγνωστόπουλος, επαναφέροντας το ζήτημα της επικινδυνότητας των σκηνών), υπό τη δαμόκλειο σπάθη της σφράγισης των σκηνών (στις 2 Ιουλίου), η οποία τελικά αποτράπηκε.

Φωνή βοώντος

Την εναλλακτική, πιο ρεαλιστική πρόταση να μετατεθεί η σφράγιση στο τέλος του χρόνου (30 Δεκεμβρίου) ψήφισαν 12 δημοτικοί σύμβουλοι. «Φωνή βοώντος» η Ελένη Πορτάλιου (Ανοικτή Πόλη), η οποία τόνισε επανειλημμένα ότι είναι άστοχο να τεθεί μια ημερομηνία για τη σφράγιση των σκηνών προτού κατατεθεί για ψήφιση ο νέος νόμος, δίνοντας και τα εύλογα χρονικά περιθώρια για συμμόρφωση μ' αυτόν.

Οι ρίζες του ακοντισμού

Οι προϊστορικοί άνθρωποι ανέπτυξαν την ικανότητα να ρίχνουν αντικείμενα με ακρίβεια και σε απόσταση πριν από περίπου 2 εκατ. χρόνια, σύμφωνα με νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.

Οι σημερινοί ακοντιστές –αλλά και γενικότερα οι άνθρωποι ως είδος– οφείλουν την επιτυχία τους στους προγόνους μας που κυνηγούσαν μαμούθ. Οι προϊστορικοί άνθρωποι ανέπτυξαν για πρώτη φορά την ικανότητα να ρίχνουν αντικείμενα με ακρίβεια και σε απόσταση πριν από περίπου 2 εκατ. χρόνια και αυτό τους βοήθησε καθοριστικά να εξελιχτούν στο πιο πετυχημένο είδος του πλανήτη, σύμφωνα με νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.

Η ιστορία του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά σε λεύκωμα, λίγο πριν από την επαναλειτουργία του

Από τη σκηνή του έχουν περάσει μεγάλα ονόματα και θίασοι του ελληνικού θεάτρου. Αποτελεί το αρχιτεκτονικό «στολίδι» του Πειραιά και μια κιβωτό πολιτισμού που μέσα της κλείνει δύο περίπου αιώνες θεατρικής δημιουργίας.

Η κτιριακή του αποκατάσταση ολοκληρώθηκε και το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά ετοιμάζεται να ανοίξει ξανά τις πύλες του στο κοινό στις 21 Σεπτεμβρίου. «Ανανεωμένο» πλέον, είναι έτοιμο για τη μετάβασή του σε μια νέα εποχή με τα πιο υπερσύγχρονα τεχνολογικά, φωτιστικά και ηχητικά μέσα, δίχως ωστόσο να χάνει την αίγλη του παρελθόντος.

Ενα λεύκωμα με τίτλο «Η ιστορία του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά από τον 19ο στον 21ο αιώνα» (εκδόσεις Νέος Κύκλος) συνοδεύει αυτό το νέο άνοιγμά του και παρουσιάζει στον σύγχρονο θεατή το παρελθόν της θεατρικής αυτής στέγης που άνοιξε για πρώτη φορά την αυλαία της το 1895 με τη λόγια τραγωδία «Μαρία Δοξαπατρή» του Δημητρίου Βερναρδάκη.

Εκεί που ακούστηκαν οι πρώτες πενιές

Ο καθηγητής Μουσικής και συλλέκτης δίσκων 78 στροφών Σταύρος Κουρούσης μάς μίλησε για τις πολυετείς έρευνές του, οι οποίες ανιχνεύουν τις πρώτες ηχογραφήσεις μπουζουκιού στην Αμερική του Μεσοπολέμου αλλά και πιο πριν – στη Γερμανία του Α' Παγκοσμίου Πολέμου

Η πρώτη ηχογράφηση μπουζουκιού στην ιστορία της δισκογραφίας έγινε από αιχμαλώτους πολέμου σε γερμανικό στρατόπεδο των αρχών του αιώνα. Η πρώτη ηχογράφηση με μπουζούκι σε ελληνικό έδαφος έγινε το 1931 από τον πρώτο επαγγελματία του είδους Θανάση Μανέτα από την Τρίπολη.

Γενικά η Πελοπόννησος αναδεικνύεται σε «πατρίδα» του οργάνου σε επίπεδο χρήσης και δισκογράφησης (εδώ, εξάλλου, υπήρξε ευρεία χρήση των ταμπουράδων κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και μετά).

Πάνω: Ο Θανάσης Μανέτας διακρίνεται στην πάνω σειρά, δεύτερος από δεξιά, με την παρεά του στην Αθήνα, δεκαετία του 30. Δεξιά, η μοναδική ίσως φωτογραφία αυθεντικού Κουτσαβάκη στην Πλάκα της δεκαετίας του 1880