Του ΒΑΣΙΛΗ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑ
Ποιος θυμάται σήμερα τον Χρήστο Ευελπίδη (1904-1980); Δεν μπορώ να απαντήσω, γιατί έχω μάθει ότι η ελληνική κοινωνία έχει αρκετά σιωπηλά αποθέματα.
Την Κωνσταντινούπολη των αρχών του 20ού αιώνα πραγματεύεται το βιβλίο του Χρήστου Ευελπίδη «Πολίτικα», που πρωτοεκδόθηκε το 1945. Η έκδοση του 2003Πάντως, δεν είναι ένα από τα πρόσωπα της λογοτεχνίας μας, στα οποία το επίσημο κράτος θα κάνει αφιερώματα μνήμης. Δεν ήταν ακριβώς εργάτης του πνεύματος, γιατί δεν υπήρξε ποτέ ένας επαγγελματίας των φιλολογικών σαλονιών.
Καθώς ζούσε από τη δουλειά του, δεν χρειαζόταν να προβαίνει σε πρόσκαιρες συμμαχίες για να κερδίσει θεσμικές θέσεις, οι οποίες θα του έδιναν βοήθεια σε αναζήτηση ενός μισθού. Ετσι κι αλλιώς σταδιοδρόμησε ως υπάλληλος καριέρας και έφτασε σε ανώτερες θέσεις ως πραγματογνώμων επί τεχνικών θεμάτων.
Είχε την ευτυχία σε καιρούς δύσκολους, μέσα στον πόλεμο, να συνδέσει το όνομά του με τον Νίκο Σκαλκώτα. Κοντά στα σαράντα του, το 1943, εξέδωσε το παραμυθόδραμα σε πέντε εικόνες και το πρώτο του βιβλίο -«Με του μαγιού τα μάγια»-, το οποίο μελοποίησε ο εκ Χαλκίδας ορμώμενος πρωτοποριακός συνθέτης για υψίφωνο και ορχήστρα (1944-1949).
