Οι Ελληνες μουσικοί της Αζοφικής

Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 23 Μαρτίου 2014

ΚΡΙΜΑΙΑ: Η ΜΕΓΑΛΗ ΦΥΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ

«Ανθρωποι εξακόσιοι τόσοι ξεκίνησαν φτάσαν διακόσια λεοντάρια, εξακόσιοι τόσοι νομάτοι από το Σαρτανά της Κριμαίας ξεκινήσαν κι όταν έφτασαν στο τωρινό Σαρτανά διακόσιοι περίπου είχαν μείνει στον δρόμο, οι αδύνατοι μείνανε, τα λεοντάρια επιζήσανε φτάσαν το Ντονιένσκ τα ασλάνια ιδρύσαν χωριό και αυξήθηκε εγένετο μέγα είναι το Σαρτανά χωριό στο ντουνιά το τρανότερο της Ρωμιοσύνης...»

 
Το βιβλίο του Αλέξανδρου Ασλά για την παραδοσιακή μουσική Ημαζική φυγή των Ελλήνων από το Χανάτο της Κριμαίας, πριν από δύο αιώνες, προς την Αζοφική, όπου ίδρυσαν, εκ θεμελίων, το δικό τους χωριό μέσα από το ποίημα του ποιητή και μεταφραστή, Λεόντιου Κυριάκοφ, μέλους της Ενωσης Συγγραφέων Ουκρανίας, από το ελληνικό χωριό Σαρτανά, που βρίσκεται λίγα μόλις χιλιόμετρα από τη Μαριούπολη της Ουκρανίας.

ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ 1930-1941 Η πρεμιέρα, οι κόντρες και το παρασκήνιο

Ποια «καλλιτεχνική συμμαχία» ένωνε την Κυβέλη και την Κοτοπούλη; Ποιες οι διαφορές τους με τον Φ. Πολίτη; Γιατί κάποια στιγμή ο υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, Γ. Παπανδρέου, «σήκωσε τα χέρια ψηλά»; Οι απαντήσεις στο «παρασκήνιο» της δημιουργίας του Εθνικού Θεάτρου, πριν από 84 χρόνια.

Την πορεία προς την ίδρυση της κρατικής σκηνής και την έναρξη λειτουργίας της φωτίζει η πολυτελής έκδοση «Εθνικό Θέατρο: Τα πρώτα χρόνια (1930-1941)» (Μορφωτικό Ιδρυμα Εθνικής Τραπέζης). «Το 1930, με τον νόμο 4615 ?περί ιδρύσεως Εθνικού Θεάτρου?, η αστική δημοκρατία πιστώθηκε μ΄ένα σημαντικό θεσμικό επίτευγμα στον τομέα της τέχνης» γράφει η Κωνσταντίνα Σταματογιαννάκη. «Δύο χρόνια αργότερα, το ευτύχημα για την κρατική σκηνή ήταν ότι πρόλαβε να ξεκινήσει τη λειτουργία της προτού να λήξει η βενιζελική τετραετία και το φιλόδοξο εκσυγχρονιστικό της πρόγραμμα...».

ΔΙΣΚΟΣ ΦΑΙΣΤΟΥ Ενα μυστήριο που κρατάει 110 χρόνια

 http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22784&subid=2&pubid=63981576

Οσο μικρός είναι τόσο μεγάλο το μυστήριο με το οποίο περιβάλλεται. Ο Δίσκος της Φαιστού είναι ένα αρχαιολογικό εύρημα από τη μινωική πόλη της Φαιστού στη Νότια Κρήτη και χρονολογείται πιθανώς στον 17ο αιώνα π.Χ. Ο σκοπός της κατασκευής του και το νόημα των όσων αναγράφονται σε αυτόν παραμένουν άγνωστα.

Ο δίσκος ανακαλύφθηκε στις 3 Ιουνίου του 1908 από τον Ιταλό αρχαιολόγο Λουίτζι Περνιέ και εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου. Εχει διάμετρο περίπου 16 εκατοστά και πάχος μόλις κάτι περισσότερο από 1-2 εκατοστά. Εχει κατασκευαστεί από πηλό και θεωρείται το αρχαιότερο δείγμα τυπογραφίας.
Στις δύο όψεις του βρίσκονται 45 διαφορετικά σύμβολα, πολλά από τα οποία αναπαριστούν εύκολα αναγνωρίσιμα αντικείμενα, όπως ανθρώπινες μορφές, ψάρια, πουλιά, έντομα, φυτά κ.ά. Συνολικά υπάρχουν 241 σύμβολα, 122 στην 1η πλευρά και 119 στη 2η, τοποθετημένα σπειροειδώς. Τα σύμβολα είναι χωρισμένα σε ομάδες, με τη χρήση μικρών γραμμών που κατευθύνονται προς το κέντρο του δίσκου.

Σήμα κινδύνου για τη Φάμπρικα του Εμπειρίκου στην Ανδρο

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22784&subid=2&pubid=63982289

Σήμα κινδύνου για ένα σπάνιο μνημείο της πρώτης φάσης εκβιομηχάνισης της χώρας μας εκπέμπουν το ελληνικό τμήμα TICCIH (διεθνής επιτροπή για την προστασία της βιομηχανικής κληρονομιάς), η Monumenta (μη κερδοσκοπική εταιρεία για τη φυσική και αρχιτεκτονική κληρονομιά της Ελλάδας), το Ινστιτούτο Ελληνικών Μύλων και η Εταιρεία Ανδρίων Επιστημόνων.

Το μνημείο της Φάμπρικας του Εμπειρίκου. Δίπλα του διακρίνεται η οικοδομή που χτίζεται από το 2011 χωρίς άδεια από το υπουργείο Πολιτισμού

ΤΟ ΠΕΙΣΙΘΑΝΑΤΙΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ

16/03/2014 · από Theophilos Tramboulis  · http://artfullyonsaturday.wordpress.com/2014/03/16/%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%B9%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%84%CE%B9%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CF%84%CF%85%CE%BF/

Andy Warhol, Big Electric Chair, 1967

Σε διάστημα δύο μόλις ημερών πέθαναν στα τέλη Οκτωβρίου ο φιλόσοφος Άρθουρ Ντάντο και ο μουσικός Λου Ρηντ, μια σύμπτωση από εκείνες που προκαλούν πάντα την περιέργεια των ηθικολόγων και τις υποσημειώσεις των ιστορικών της τέχνης, καθώς οι δύο θεμελιακά διαφορετικές αυτές προσωπικότητες, ο μαθητής του Μερλώ Ποντί κι ο ροκ σταρ από το Μπρούκλιν, στάθηκαν καθοριστικές για να καταλάβουμε τις φιλοσοφικές, καλλιτεχνικές και εμπορικές διαστάσεις της τέχνης του Άντι Γουόρχολ, της ποπ αρτ και, ακόμη σημαντικότερο, της σύγχρονης τέχνης.

Η Ισπανία και η Λατινική Αμερική του Θεοδωράκη στο Μέγαρο Μουσικής

Συναυλία στις 27/3 με την χιλιανή μεσόφωνο Maria Isabel Vera Rodriguez

 

(ΑΠΕ-ΜΠΕ)

4

emailεκτύπωση  

Η παγκόσμιου  φήμης  ερμηνεύτρια, η Χιλιανής καταγωγής μεσόφωνος MariaIsabel Vera Rodriguez θα βρεθεί στην Αθήνα για μια μοναδική συναυλία προς τιμή του Μίκη Θεοδωράκη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών την Πέμπτη 27 Μαρτίου στις 20:30 το βράδυ.

Η κορυφαία μεσόφωνος θα ερμηνεύσει το μνημειώδες έργο του συμπατριώτη της νομπελίστα Χιλιανού Ποιητή Pablo Neruda ‘Canto General’ & το ‘Romancerο Gitano’ σε ποίηση του Federico Garcia Lorca, ενός από τους σημαντικότερους ισπανούς ποιητές και θεατρικούς συγγραφείς, κορυφαίο εκπρόσωπο της ισπανικής γενιάς του '27. Οι δυο ισπανόφωνοι ποιητές έχουν καταταγεί στις μεγαλύτερες πνευματικές προσωπικότητες του εικοστού αιώνα που έγραψαν για την ελευθερία των λαών. 

Η πνευματική τους «συνάντηση» με τον μεγάλο ελληνα συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη οδήγησε σε αριστουργηματικά μουσικά έργα, που προβάλλουν ένα οικουμενικό κοινωνικό όραμα μέσα στο πνεύμα της ρωμιοσύνης, μιας αξίας που συνδέει άρρηκτα τους λαούς της Ελλάδα, της Ισπανίας και της Λατινικής Αμερικής. 

Ο Παράδεισος είναι... κοντά! Νέες ταινίες αποδεικνύουν οτι «Χόλιγουντ και θρησκεία» ίσιον καλές μπίζνες

 

Ζουμπουλάκης Γιάννης 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  23/03/2014 05:45

Η Τζένιφερ Κόνελι και ο Ράσελ Κρόου πρωταγωνιστούν στην ταινία «Νώε» του Ντάρεν Αρονόφσκι

 

Στον ευχαριστήριο λόγο του στην τελευταία απονομή των βραβείων Οσκαρ ο αμερικανός ηθοποιός Μάθιου Μακ Κόναχι κρατώντας το αγαλματίδιο του Οσκαρ Α' ρόλου για το «Dallas Buyers Club» δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τον πιο σημαντικό φίλο του στο Σύμπαν, τον Θεό. Τον ευχαρίστησε που του έδωσε εκείνες τις ευκαιρίες «που ήξερα ότι δεν θα ήταν ποτέ στο χέρι μου να αποκτήσω, όπως και δεν θα μπορούσε κανένας άνθρωπος να αποκτήσει». Οπως ήταν φυσικό, ο λόγος του Μακ Κόναχι είχε διπλό αντίκτυπο. Από τη μία έδωσε τροφή για χλευασμό σε εκπομπές του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης και από την άλλη έγινε ύμνος για τους συντηρητικούς θρήσκους που μίλησαν για «ένα γενναίο χτύπημα κατά της διάβρωσης του Χόλιγουντ». Φυσικά στην αμερικανική κοινωνία το να είσαι θρήσκος σημαίνει να είσαι χριστιανός.

Τρεις αιώνες επιθεώρηση

Λοβέρδου Μυρτώ 

Η διαδρομή της από το 1894 ως τις μέρες μας, με κείμενα της Μαρίκας Κοτοπούλη, της Μαρίκας Νέζερ, του Μίμη Τραϊφόρου, του Γιώργου Ανεμογιάννη και του Μιχάλη Ρέππα

http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=579134

 

«Κι όμως, αυτό είναι αλήθεια. Αρεσα πολύ στην επιθεώρηση»: η Μαρίκα Κοτοπούλη, σε ένα από τα σπάνια γραπτά της, αναφέρεται στο είδος που έμελλε να διαγράψει λαμπρή Ιστορία στη χώρα μας, αναδεικνύοντας συγγραφείς και ηθοποιούς.

Με επιδράσεις από τους ξένους θιάσους που επισκέπτονταν την Αθήνα στα τέλη του 19ου αιώνα, αλλά και από τον κινηματογράφο, η πρώτη επιθεώρηση που γράφτηκε στην ελληνική γλώσσα τοποθετείται το 1894 και έχει τον τίτλο «Αι υπαίθριοι Αθήναι». Είχε δε«ως κομπέρ μια προσωποποίηση της αθηναϊκής Δημαρχίας». Η σύνδεσή της με την κοινωνικοπολιτική ζωή ήταν άμεση, κι αυτό το στοιχείο είναι που παρέμεινε σταθερό μέσα στα χρόνια.

Βόλος, πλους στον χρόνο και στο όνειρο

http://www.kathimerini.gr/759211/article/ta3idia/sthn-ellada/volos-ploys-ston-xrono-kai-sto-oneiro

ΚΩΣΤΑΣ ΑΚΡΙΒΟΣ*

• 5

Πανοραμική νυχτερινή φωτογραφία του Βόλου με την παραλία φωτισμένη και τα κτίρια της πόλης σαν ένα περιδέραιο στην ακτή του Παγασητικού Κόλπου.

Πριν από λίγο καιρό κατεβαίνοντας από τη Γορίτσα, όπου είχα πάει για τρέξιμο, έπεσα πάνω στον Φώτη. Λένε πως ζει εδώ σε κάποια σπηλιά, που όμως δεν την έχει δει ποτέ κανείς, και ότι φταίει ένας αποτυχημένος έρωτας των νεανικών χρόνων που του άλλαξε τη ρότα του μυαλού. Τον χαιρέτησα από μακριά, αλλά ένιωσα ντροπή και μαζί θυμό που δεν φρόντισα να έχω μαζί μου κάνα κέρμα... είναι γούρικο να ελεήσεις αυτόν τον ξεπεσμένο δερβίση, γιατί όλο και κάτι καλό θα ακούσεις. Την τελευταία φορά που μοιράστηκα μαζί του κάτι ψιλά ήταν μια Κυριακή, όταν ο Ολυμπιακός Βόλου και η Νίκη Βόλου ήρθαν ισόπαλοι και έτσι γλιτώσαμε τα επεισόδια και μία άλλη, όταν πληροφορηθήκαμε ότι θα διεκδικήσουμε τους Μεσογειακούς Αγώνες από κοινού με τη Λάρισα, άσχετα αν η κρίση μάς τους στέρησε μετά - μπορεί να ακούγεται παράξενο, αλλά τον τελευταίο καιρό τα ’χουμε βρει με τους γείτονες και πορευόμαστε σαν δίδυμο-μοντέλο.

Ολοι οι τζαζίστες του ντουνιά ρεμπέτικα αγαπούνε...

http://www.kathimerini.gr/758991/article/politismos/moysikh/oloi-oi-tzazistes-toy-ntoynia-rempetika-agapoyne

ΝΙΚΟΣ ΦΩΤΑΚΗΣ

• 

«Θέλω να πάρω το ρεμπέτικο με ευλάβεια, σαν ένα μικρό λουλουδάκι και να το βάλω στη σκηνή, στο κέντρο και γύρω γύρω να απλώσω τον αγαπημένο μου κόσμο, με την ελευθερία που προσφέρει η τζαζ», δηλώνει ο Γιώργος Ψυχογιός.

«Ζεϊμπέκικο δεν είναι αυτό;». «Ναι, αλλά παίξτε ελεύθερα! Οχι τόσες πολλές νότες, πιο πολλά τρίηχα!». Ο διάλογος δεν πρέπει να είναι από αυτούς που ακούγονται συχνά στις αίθουσες δοκιμών του Μεγάρου Μουσικής, σε καμιά περίπτωση όμως δεν είναι μια συνηθισμένη πρόβα αυτή που λαμβάνει χώρα στην Αίθουσα Δοκιμών 3, στον έκτο όροφο του κατεξοχήν ναού της μουσικής στην Αθήνα.