Ηλεκτρονική Έκδοση Ελευθεροτυπία, 13:00 Τρίτη 1 Απριλίου 2014
Η ιστορία των λουτρών είναι
συνδεδεμένη με την ιστορία του τόπου μας. Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν από
τους πρώτους που χρησιμοποίησαν τα λουτρά, καθώς επίσης αρχαίοι Έλληνες
γιατροί, φυσικοί, ιστορικοί και γεωγράφοι ήταν οι πρώτοι που ασχολήθηκαν
με τις πηγές και τα μεταλλικά νερά.
Στα Ασκληπιεία, από τον 13ο π.Χ. αιώνα, χρησιμοποιούσαν τα
λουτρά για θεραπευτικούς λόγους. Πρώτος παρατηρητής των ιαματικών νερών
ήταν ο ιστορικός Ηρόδοτος, που προηγήθηκε του Ιπποκράτη, περιγράφοντας
μάλιστα αρκετές ιαματικές πηγές. Στην Ελλάδα οι θεραπευτικές ιδιότητες
ορισμένων πηγών, όπως της Ικαρίας, της Αιδηψού κ. ά., ήταν γνωστές από
την αρχαιότητα. Η χώρα μας θεωρείται το μέρος που έχει τις περισσότερες
ιαματικές πηγές απ’ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Οι περισσότερες
λουτροπόλεις συνδυάζουν ήρεμες διακοπές με καλό κλίμα και μπάνια στις
θερμές πηγές με πολλές θεραπευτικές ιδιότητες. Οι περισσότερες πηγές
συνδυάζουν το βουνό με τη θάλασσα και με θερμό κλίμα, τους περισσότερους
μήνες του χρόνου. Για τους λόγους αυτούς αποτελούν και μέσο ξεκούρασης,
αναζωογόνησης και ανανέωσης για τον επισκέπτη, εκτός από μέσο
θεραπείας, συνδυάζοντας και την ανάγκη για διακοπές και θεραπεία.
**
Λουτρά Αιδηψού
Σύμφωνα με τη μυθολογία, η θεά Αθηνά ζήτησε από τον Ήφαιστο, τον θεό που δάμαζε τη φωτιά, να δημιουργήσει θερμά λουτρά για να πηγαίνει εκεί ο Ηρακλής για να ξεκουράζεται μετά τους άθλους του. Ο Ήφαιστος, λοιπόν, εκπληρώνοντας την επιθυμία της Αθηνάς, χτύπησε με το σφυρί του τον βράχο της Αιδηψού δημιουργώντας στο σημείο εκείνο μια ιαματική πηγή απ’ όπου ξεπήδησαν θερμά νερά. Κάπως έτσι ξεκίνησε η ιστορία της Αιδηψού, την οποία συναντάμε και αργότερα, μέσα από τα κείμενα του Αριστοτέλη, του Πλούταρχου και του Στράβωνα.