Του Νίκου Καλτσά
Γλώσσα που τη στέγνωσε το φαρμάκι της, λέξεις ξεκομμένες από νόημα, λόγος εμμονικός και επαναλαμβανόμενος. Ο Γιάννης Οικονομίδης στο «Μικρό ψάρι» παραμένει ανυποχώρητος στο ύφος που καθιέρωσε πριν από δώδεκα χρόνια με το «Σπιρτόκουτο». Μανιέρα λοιπόν;
Τα ελληνικά έκαναν μεγάλη διαδρομή στο σελιλόιντ πριν φτάσουν στο απύλωτο στόμα των ηρώων του. Κελαρυστά και διάφανα στην «Κάλπικη λίρα» του Τζαβέλλα και στον ασπρόμαυρο Σακελλάριο, γίνονται σουρεαλιστικό παραλήρημα του Χατζηχρήστου στο «Της κακομοίρας», ομηρικοί φθόγγοι στον Δαμιανό, ψίθυροι στην «Εκδρομή» του Κανελλόπουλου. Αλλά και σαν στιχάκια από καψουροτράγουδο στον Τσιώλη, σαν πεταχτά φιλιά στον Πανουσόπουλο.