«Ο βασιλιάς της Αντιγραφής», 59ο Φεστιβάλ Θεάτρου της Αβινιόν.
Η ανατριχίλα τού να κλέβεις. Η χαρά
τού να οικειοποιείσαι κάτι που δεν είναι δικό σου, κάτι που ανήκει σε
κάποιον άλλον. Η γλύκα της αμαρτίας. Η μεγαλομανία αναγνώρισης για κάτι
που δεν το αξίζεις. Εδώ είναι η ρίζα της λογοκλοπίας, η οποία ήταν σε
έξαρση το 2013. Ο ποιητικός κόσμος δοκιμάστηκε από επιδημία λογοκλοπής
τον περασμένο χρόνο. Στο έγκυρο και έγκριτο περιοδικό Poetry, με έδρα το
Σικάγο, η Ruth Graham πρόσφατα δημοσιεύει άρθρο για τούτο ακριβώς το
θέμα: τα πολλά κρούσματα ποιητικής λογοκλοπής που καταγράφηκαν και
πιστοποιήθηκαν το 2013 στη Μεγάλη Βρετανία, την Αυστραλία, τις ΗΠΑ και
τον Καναδά. Οχι ότι έχει μείνει πίσω η Ευρώπη. Συχνά πυκνά διαβάζουμε
ότι στη Γερμανία, την Ισπανία, τη Γαλλία και αλλού, όχι μόνο ποιητές και
πεζογράφοι, αλλά και πανεπιστημιακοί και πολιτικοί και δημοσιογράφοι
κλέβουν διατριβές, βιβλία και ιδέες και τις πλασάρουν για δικές τους.