- Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων - Ολοκλήρωση Προγράμματος Φιλοξενίας

Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων

για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία
Ολοκλήρωση Προγράμματος Φιλοξενίας

του σχολικού έτους 2013-2014

Στο πλαίσιο του προγράμματος φιλοξενίας του λήγοντος σχολικού έτους, το

οποίο απευθυνόταν σε μαθητές απομακρυσμένων Γυμνασίων από τα Επτάνησα,

φιλοξενήθηκαν στην Αθήνα τα εξής σχολεία:

Ψαράδες ταξιδεύουν με το «Αβέρωφ»

Η θάλασσα, αναπόσπαστα δεμένη και σε πολλαπλά επίπεδα με την Ελλάδα, δημιουργεί με τον ελληνικό χώρο ένα δίπολο όπου σχεδόν δεν υπάρχει Ελλάδα χωρίς θάλασσα αλλά και θάλασσα χωρίς Ελλάδα. Ως εκ τούτου μία έκθεση με θέμα «Θαλασσινά τοπία» έρχεται ως φυσικό αποτέλεσμα αυτής της άρρηκτης σχέσης, πόσω μάλλον όταν η συγκεκριμένη έκθεση παρουσιάζεται στο πλωτό Ναυτικό Μουσείο Θωρηκτό «Γ. Αβέρωφ».

«Ο ψαράς», 1935, ελαιογραφία.

Tα «Θαλασσινά τοπία» «γεμίζουν» την ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα του μουσείου, με παραλίες, ψαράδες και φυσικά θάλασσες, δημιουργώντας μια παράξενη σύζευξη κατά την οποία η σύγχρονη ιστορία της τέχνης συνδιαλέγεται με τη σύγχρονη ιστορία του Πολεμικού Ναυτικού.
Η έκθεση, που εγκαινιάζεται σήμερα, περιλαμβάνει 19 έργα ζωγραφικής Ελλήνων καλλιτεχνών από τη συλλογή της Πινακοθήκης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών.
Πρόκειται για έργα των Μιχάλη Οικονόμου, Βάλιας Σεμερτζίδη, Πολύκλειτου Ρέγκου, Σωτήρη Σόρογκα, Αλέκου Φασιανού, Κυριάκου Κατζουράκη, Αλέξανδρου Αλεξανδράκη, Νίκου Παραλή, Ιωάννη Γιαζή, Καίτης Μαυροκεφάλου, Δημήτριου Μπραέσσα, Κωνσταντίνου Σοφιανόπουλου, Δημήτρη Γιολδάση, Πέπης Σβορώνου-Κοκκινίδου και Δημοσθένη Κοκκινίδη.

Πάνω, έργο του Ιωάννη Γιαζή με τίτλο «Ψαράδες», 1942, ελαιογραφία και λεπτομέρεια από το έργο του Αλέξανδρου Αλεξανδράκη

Η έκθεση σε αυτό το «μικρό καλαίσθητο μουσείο λειτουργεί πολύ ωραία» εξηγεί ο συντονιστής της, Γιάννης Σκαλτσάς, επίκουρος καθηγητής ΑΣΚΤ. «Τα έργα έχουν βρει τον χώρο τους, με άψογο και άρτιο τρόπο. Τοποθετήθηκαν στις ήδη υπάρχουσες προθήκες, σχεδιασμένες για να φιλοξενήσουν μέρος του αρχειακού υλικού του μουσείου». Στόχος ήταν, πέρα από τη θεματική, και η «χρονολογική καταγραφή των έργων να συνάδει, περίπου, με τη δράση του θωρηκτού, αλλά και να ταιριάζει με την ατμόσφαιρα του πλοίου».
Δηλαδή τα «Θαλασσινά τοπία» καλύπτουν ένα φάσμα, περίπου, 60 ετών. «Δεν έχουμε πολλά έργα στη συλλογή μας εκείνης της εποχής. Θέλαμε η έκθεση να παραπέμπει στην εποχή που το Αβέρωφ πολεμούσε (από το 1910 κι ύστερα), δίνοντας παράλληλα πίνακες του πρώτου μισού του 20ού αιώνα», σημειώνει ο Γ. Σκαλτσάς.

Το εσωτερικό του θωρηκτού «Γ. Αβέρωφ»

Κάποια από τα έργα αποτελούν εργασίες των ζωγράφων, όντας φοιτητές της σχολής. Για παράδειγμα, τα έργα του Φασιανού είναι αντίγραφα πάνω σε έργα του Θεόφιλου (ο Οδυσσέας, το πλοίο του Οδυσσέα και λεπτομέρεια από έργο του Θεόφιλου), των φοιτητικών χρόνων του καλλιτέχνη. Ενώ ένα έργο της Πέπης Σβορώνου-Κοκκινίδου μας δίνει λεπτομέρειες για τον χρόνο και τον τόπο της δημιουργίας του. «2η Αποστολή Λέσβου, Αύγουστος- Οκτώβριος 1958. Συλλογή Ελευθεριάδη. Χωρίον Πέτρα. Αντίγραφο Πέπη Σβορώνου».
Με την έκθεση αυτή το Πλωτό Ναυτικό Μουσείο Θωρηκτό «Γ. Αβέρωφ» φιλοδοξεί να συμβάλει στον χώρο του πολιτισμού, όπως συνέβαλε και στη διατήρηση της ακεραιότητας και της ελευθερίας της χώρας, δηλώνοντας με αυτό τον τρόπο ότι ελευθερία και πολιτισμός συνιστούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Η έκθεση θα λειτουργήσει για διάστημα έξι μηνών (έως τις 10 Οκτωβρίου).
28.000 επισκέπτες κάθε χρόνο
Στον πανέμορφο κόλπο του Φαλήρου στα νότια προάστια της Αθήνας ελλιμενίζεται το Πλωτό Ναυτικό Μουσείο «Γ. Αβέρωφ», ένα πλοίο 141 μέτρων το οποίο διετέλεσε ναυαρχίδα του ελληνικού στόλου στις νικηφόρες ναυμαχίες της «Ελλης» το 1912 και της Λήμνου στις αρχές του 1913, κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων. Ακριβώς δίπλα στη Μαρίνα Φλοίσβου το Πλωτό Ναυτικό Μουσείο επισκέπτονται πάνω από 28.000 επισκέπτες ετησίως.
Σχολεία
Οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να θαυμάσουν την αποκατάσταση των εσωτερικών διαμερισμάτων και εξωτερικών χώρων, να ξεναγηθούν και να περιηγηθούν σε αυτά και να βιώσουν μια πρωτόγνωρη εμπειρία μέσα από την ιστορία του θρυλικού θωρηκτού. Σχολεία από την Αθήνα και όλη την Ελλάδα προγραμματίζουν επισκέψεις στον ζωντανό μύθο που στέκεται σήμερα αγέρωχο, φωτεινό σύμβολο της ελληνικής ναυτοσύνης και του πολεμικού ηρωισμού. Στην τελευταία του μάχη, αυτή της ιστορικής μνήμης, το «Γ. Αβέρωφ» βγήκε για άλλη μια φορά νικητής.
ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ
akarali@pegasus.gr

«ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ»

Σελίδες για την αγροτική μας ιστορία

Παιδί, είχε ως καθημερινή απασχόληση τις ώρες της σχόλης στον Ασώματο της Λέσβου να πηγαίνει μαζί με άλλα παιδιά στα χωράφια και να παρακολουθεί τους ανθρώπους που δούλευαν στη γη. «Από εκείνες τις επισκέψεις και από όσα έβλεπα να κάνουν οι άνθρωποι στα χωράφια τους, ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε το όργωμα.

Ηταν πολύ ενδιαφέρον να παρατηρώ το άλογο που τραβούσε πίσω του ένα περίεργο ξύλινο εργαλείο, το αλέτρι, που καθώς σερνόταν από το ζώο δημιουργούσε αυλακιές στο χώμα» γράφει ο Παύλος Κοντέλλης στο βιβλίο του «Εργαλεία της παράδοσης».

Η σχέση Βιζυηνού με Ιψεν

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΧΙΝΑ

 

Ανοίγοντας το πολύτιμο βιβλίο που μόλις εξέδωσε το Μορφωτικό Iδρυμα της Εθνικής Τράπεζας, έναν τόμο σχεδόν οκτακοσίων σελίδων με τα επιστημονικά και δοκιμιακά έργα του Γεωργίου Βιζυηνού, στη σελίδα 580, κάτω από τον τίτλο «Ερρίκος Ιβσεν», διαβάζουμε: «Ως άλλος Σαικσπήρος ετάζει την ζωήν αφ’ υψηλής περιωπής καθ’ όλην αυτής την εξέλιξιν από του λίκνου μέχρι του φερέτρου, τούθ’ όπερ επενδύει τα δράματά του με πολύν φιλοσοφικόν χαρακτήρα (...) Η τελευταία λέξις της φιλοσοφίας ταύτης είναι: Μη παύε δρων· απελευθερώσου των προλήψεων· αγωνίζου, και προ πάντων πράττε συμφώνως προς τας πεποιθήσεις σου. Δεν υπάρχει αληθώς θανάσιμον αμάρτημα ειμή μόνον εν, το ψεύδος. Το δε μάλιστα θανάσιμον αμάρτημα είναι το ψεύδος όπερ ψεύδεταί τις προς αυτόν τον εαυτόν του».

2013: έτος λογοκλοπίας και ατιμωρησίας

ΝΤΙΝΟΣ ΣΙΩΤΗΣ

«Ο βασιλιάς της Αντιγραφής», 59ο Φεστιβάλ Θεάτρου της Αβινιόν.

​Η​ ανατριχίλα τού να κλέβεις. Η χαρά τού να οικειοποιείσαι κάτι που δεν είναι δικό σου, κάτι που ανήκει σε κάποιον άλλον. Η γλύκα της αμαρτίας. Η μεγαλομανία αναγνώρισης για κάτι που δεν το αξίζεις. Εδώ είναι η ρίζα της λογοκλοπίας, η οποία ήταν σε έξαρση το 2013. Ο ποιητικός κόσμος δοκιμάστηκε από επιδημία λογοκλοπής τον περασμένο χρόνο. Στο έγκυρο και έγκριτο περιοδικό Poetry, με έδρα το Σικάγο, η Ruth Graham πρόσφατα δημοσιεύει άρθρο για τούτο ακριβώς το θέμα: τα πολλά κρούσματα ποιητικής λογοκλοπής που καταγράφηκαν και πιστοποιήθηκαν το 2013 στη Μεγάλη Βρετανία, την Αυστραλία, τις ΗΠΑ και τον Καναδά. Οχι ότι έχει μείνει πίσω η Ευρώπη. Συχνά πυκνά διαβάζουμε ότι στη Γερμανία, την Ισπανία, τη Γαλλία και αλλού, όχι μόνο ποιητές και πεζογράφοι, αλλά και πανεπιστημιακοί και πολιτικοί και δημοσιογράφοι κλέβουν διατριβές, βιβλία και ιδέες και τις πλασάρουν για δικές τους.

Θεόφιλος Χάνσεν, ένας «Ελληνας» Δανός

ΜΑΡΩ ΚΑΡΔΑΜΙΤΣΗ - ΑΔΑΜΗ*

• 

Εθνική Βιβλιοθήκη και Αστεροσκοπείο, δύο από τα σημαντικότερα αθηναϊκά έργα του Θεόφιλου Χάνσεν. Το Αστεροσκοπείο ήταν το τελευταίο έργο που επίβλεψε ο ίδιος στην Αθήνα πριν φύγει για τη Βιέννη.

Το 2013 έκλεισαν 200 χρόνια από τη γέννηση του Θεόφιλου Χάνσεν, του Ευρωπαίου αρχιτέκτονα που γεννήθηκε στη Δανία, άρχισε τη σταδιοδρομία του στην Ελλάδα και μεσουράνησε στην αυτοκρατορική Βιέννη του Φραγκίσκου Ιωσήφ.

Η Αμπράμοβιτς και η Κάλλας... επί επτά

ΙΩΑΝΝΑ ΜΠΛΑΤΣΟΥ

Η επίσημη αφίσα της ταινίας «Οι επτά θάνατοι της Μαρίνας Αμπράμοβιτς», που θα εστιάζει σε επτά ηρωίδες της όπερας που ερμήνευσε η Μαρία Κάλλας –όπως η Τόσκα, η Μαντάμα Μπατερφλάι, η Μήδεια– και οι οποίες πέθαναν από έρωτα.

Η Μαρίνα Αμπράμοβιτς αγαπάει την Ελλάδα. Την επισκέπτεται αρκετά συχνά. Της θυμίζει την πατρίδα της, τη Σερβία, το γενέθλιο τραύμα της, όπως έχει δηλώσει και η ίδια. Η Μαρίνα Αμπράμοβιτς λατρεύει, επίσης, τη Μαρία Κάλλας. «Η Κάλλας έχει πει πως, όταν ερμηνεύεις έναν ρόλο, πρέπει να έχεις ένα μέρος του εγκεφάλου σου υπό απόλυτο έλεγχο και το άλλο απολύτως ελεύθερο. Αυτή η φράση της μου άνοιξε ένα ολόκληρο σύμπαν και είπα, ναι, θέλω να κάνω κάτι που να αφορά την Κάλλας», εξομολογήθηκε τον περασμένο μήνα στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών η Σέρβα περφόρμερ. Και θα κάνει. Μία ταινία. Η ταινία θα έχει τίτλο «7 Deaths of Marina Abramovic» και θα εστιάζει σε επτά ηρωίδες της όπερας που ερμήνευσε η Μαρία Κάλλας, όπως η Τόσκα, η Μαντάμα Μπατερφλάι, η Μήδεια, οι οποίες πέθαναν από έρωτα.

Αφοσιωμένος «βοτανολόγος» του άγνωστου Λυκαβηττού

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ
http://www.kathimerini.gr/762395/article/epikairothta/perivallon/afosiwmenos-votanologos-toy-agnwstoy-lykavhttoy 

• 2

Ο κ. Αντώνης Ζώης σε μια εξερεύνηση στον αγαπημένο του Λυκαβηττό, περιστοιχισμένος από άνθη ασφάκας.

 

«Αντέχεις να πάμε από εδώ;» Ο Αντώνης Ζώης, γεννηθείς στο Φοινίκι Θεσπρωτίας το 1930, ανησυχεί για τον γράφοντα, κατά αρκετές δεκαετίες νεότερό του, τον οποίο ξεναγεί στις πλαγιές του Λυκαβηττού. Εχουμε βγει από το βατό μονοπάτι και έχουμε αρχίσει να ανηφορίζουμε προς ένα σημείο που ο κ. Ζώης αποκαλεί «κοιλάδα της χαρουπιάς». «Λένε ότι είναι έργο Πικιώνη», πληροφορεί την «Κ» όταν φτάνουμε σε ένα μαγευτικό μικρό ξέφωτο περιστοιχισμένο από χαρουπιές και αριές (αειθαλείς βελανιδιές), με τριών ειδών παπαρούνες να ματώνουν το τοπίο (ο ξεναγός μας ενθουσιάζεται όταν τις εντοπίζει και εξηγεί τις διαφορές μεταξύ τους) και την ευωδία του χαμομηλιού να διαπερνά τον ανοιξιάτικο αέρα.

Τιμή στον Γιόχαν Γιάκομπ Μέγιερ που δημιούργησε τα «Ελληνικά Χρονικά» στο Μεσσολόγγι

http://www.kathimerini.gr/762367/article/politismos/eikastika/timh-ston-gioxan-giakomp-megier-poy-dhmioyrghse-ta-ellhnika-xronika-sto-messologgi

Εκδήλωση μνήμης και τιμής προς τον Ελβετό φιλέλληνα Γιόχαν Γιάκομπ Μέγιερ (Johann Jakob Meyer), πατέρα της νεοελληνικής δημοσιογραφίας, που πρόσφερε στον εθνικο-απελευθερωτικό αγώνα της Ελλάδας, πραγματοποιήθηκε στη γενέτειρά του, το Schofflisdorf, παρουσία των τοπικών Αρχών και του Έλληνα πρέσβη στην Ελβετία, Χαράλαμπου Μάνεση. Εκπροσωπώντας την ελληνική κυβέρνηση, ο κ. Μάνεσης απηύθυνε χαιρετισμό, στο οποίο, μεταξύ άλλων, ανέφερε: «...ορισμένα πράγματα οφείλουμε να τα μαθαίνουμε, τόσο εμείς, όσο και τα παιδιά μας. [...]. Για τον λόγο αυτόν επιθυμούμε να γίνει ευρύτερα γνωστή αυτή η σχέση και να υπάρξει εμβάθυνση της συνεργασίας». Ο Έλληνας πρέσβης, εξάλλου, πρότεινε ως ιδέα την ίδρυση βιβλιοθήκης, με ελληνικά βιβλία, στο Schofflisdorf.

Οταν το θέατρο νικά τον πόλεμο

  BEN HUBBARD / INTERNATIONAL NEW YORK TIMES

Για τα εκατό παιδιά που συμμετέχουν στην παράσταση, είναι η πρώτη επαφή τους με τον Σαίξπηρ, αν και έχουν ήδη γνωρίσει σε βάθος την τραγωδία.

Ζαατάρι, στρατόπεδο προσφύγων, Ιορδανία. Σε μια αλάνα γεμάτη πέτρες, στην αχανή πόλη των σκηνών και των τροχόσπιτων, ο βασιλιάς, ντυμένος με βρώμικο τζιν παντελόνι και μια αυτοσχέδια κάπα, σηκώνει το ξύλινο σκήπτρο του και αναγγέλλει την πρόθεσή του να χωρίσει στα δύο το βασίλειό του. Ετσι άρχισε η παρουσίαση του «Βασιλιά Ληρ»: για τα εκατό παιδιά που συμμετέχουν στην παράσταση, είναι η πρώτη επαφή τους με τον Σαίξπηρ, αν και έχουν ήδη γνωρίσει σε βάθος την τραγωδία.