Η πρωτοβουλία ανήκει στην Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού
Ραντεβού δίνουν το βράδυ της Παρασκευής, 20 Απριλίου, κάτω από τον Ιερό Βράχο η Αλίκη Καγιαλόγλου, ο Διονύσης Σαββόπουλος και ο Καραγκιόζης μέσα σε ένα πάρτι από τεράστιες σαπουνόφουσκες. Στόχος τους δεν είναι να προσφέρουν μόνο μια «ανάσα» πολιτισμού σε μικρούς και μεγάλους που θα σπεύσουν να τους ακούσουν, αλλά να αφυπνίσουν όλους μας για να σωθεί ένας μικρός κήπος με ελιές που ακουμπούν στον βράχο της Ακρόπολης στα Αναφιώτικα, ο οποίος έχει εξελιχθεί σε μια εγκαταλελειμμένη παιδική χαρά.
Η πρωτοβουλία ανήκει στην Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, η οποία με την συμπαράσταση της Επιτροπής Πρωτοβουλίας κατοίκων Πλάκας, και πιο πρόσφατα του Πολιτιστικού Συλλόγου «ο Μακρυγιάννης» και της Κίνησης Κατοίκων Θησείου απευθύνθηκαν σε αρχιτέκτονες-μέλη της ΕΛΛΕΤ και κάτοικους της Πλάκας, Θωμά Δοξιάδη, Κυριακή Καραχάλιου, Αλεξάνδρα Στράτο, οι οποίοι πρόσφατα ολοκλήρωσαν την μελέτη. Σημαντική ήταν και η εθελοντική συμβολή του διευθυντή μελετών της εταιρείας Richter, PeterHeuken, που σχεδιάζει πρότυπες παιδικές χαρές σ’ όλον τον κόσμο, απόλυτα φιλικές προς το περιβάλλον, μόνο με φυσικά υλικά.
Οι αρμόδιοι φορείς -σύμφωνα με την ΕΛΛΕΤ- έχουν ενημερωθεί ώστε με την σύμπνοια του Δήμου Αθηναίων και τη συνεργασία της Εφορείας Αρχαιοτήτων θα ξεκινήσει η υλοποίηση του έργου που προβλέπει να παραμείνει ο κήπος με τις ελιές του πιο φροντισμένες. Θα προστεθούν λίγα οπωροφόρα δέντρα -π.χ. ροδιές,- και παρτέρι με ελληνικά βότανα του Ιπποκράτη που θα φροντίζουν τα γύρω σχολεία. Η κάτω περιοχή γίνεται η γωνιά των μικρών παιδιών, ενώ ανατολικά θα είναι η περιοχή των μεγαλύτερων. Όλο το υπόλοιπο παραμένει, ως κήπος των ελιών. Κάδοι κομποστοποίησης, τροφοδοτούμενοι από τα παιδιά της γειτονιάς, θα εξασφαλίζουν τροφή για τα φυτά.
Τα παγκάκια αναμορφώνονται για να ξεκουράζονται πολίτες και επισκέπτες και ένα μεγάλο άνοιγμα που ήδη υπάρχει διατηρείται ελεύθερο για τις γιορτές των κατοίκων. Κι ακόμα, ένα – δύο τραπέζια για σκάκι και τάβλι, για τους μεγαλύτερους.
Οι πρώτες χορηγίες έχουν εξασφαλιστεί και στη γιορτή θα υπάρχει κι ένας κουμπαράς ώστε όποιος επιθυμεί να συμβάλλει στην υλοποίηση του έργου.
Η γιορτή θα γίνει στην πλατεία Αγίου Νικολάου Ραγκαβά στην Πλάκα και το πρόγραμμα έχει αναλυτικά ως εξής:
18:00 Παραδοσιακά παιχνίδια και παράλληλες δραστηριότητες για παιδιά όλων των ηλικιών από το Μουσείο Νεότερου Ελληνικού Πολιτισμού, Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης και σχολεία της περιοχής (Αγκάλη, 72ο και 74ο Δημοτικά Σχολεία Αθηνών, Σχολή Χιλλ)
19:15 «Ο πλανήτης που φτιάχτηκε από φούσκες…» (Μπουρμπουλήθρες) από La Petite Marguerite
20:00 Διονύσης Σαββόπουλος – Τραγουδοπαραμύθι για όλους
20:30 Θίασος Χαρίδημου – Καραγκιόζης
21:00 Η Αλίκη Καγιαλόγλου τραγουδάει για την αγαπημένη της γειτονιά
21:30 «Αθήνα. Αναζητώντας τη Χαμένη Πόλη»: Ταινία με εικόνες από ταινίες της Παλιάς Αθήνας, των Σούλας Δρακοπούλου, Μαρκ Γκαστίν
Τις τελευταίες εβδομάδες γίνεται πολύ συχνά λόγος (σε δηλώσεις πολιτικών και όχι μόνο, στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο) περί ομηρίας των δύο Ελλήνων στρατιωτικών μετά τη σύλληψη και κράτησή τους από τους Τούρκους στην υψίστης ασφαλείας φυλακή της Αδριανούπολης.
Ο χαρακτηρισμός της συγκεκριμένης κατάστασης ως ομηρίας είναι, νομίζω, ασύμβατος προς τη νεότερη και σύγχρονη έννοια του όρου, όπως αυτή ορίζεται στο ευρωπαϊκό και διεθνές δίκαιο, όπου η ομηρία συνιστά ποινικό αδίκημα (τρομοκρατική ή εγκληματική ενέργεια) σε επίπεδο κρατών ή ατόμων. Είναι προφανές, λοιπόν, ότι, παρά το ιδιότυπο του χαρακτήρα της και την όποια σκοπιμότητα εμπεριέχει, η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ομηρία.
Εχει όμως ενδιαφέρον να εξετάσουμε την αρχέγονη έννοια της λέξης ομηρία και να παρακολουθήσουμε την ιστορική εξέλιξη, το περιεχόμενο και τη λειτουργία της κατά την Αρχαιότητα και τον Μεσαίωνα.
Το πλήθος των αναφορών στις αρχαίες πηγές για προσφορές ή ανταλλαγές ομήρων μαρτυρεί τον σημαίνοντα ρόλο τους στις διπλωματικές διεργασίες και τις σχέσεις που ανέπτυξαν οι λαοί στην ιστορική διαχρονία. Η ίδια η ομηρία αναδεικνύεται ως ένας από τους αρχαιότερους θεσμούς στην ανθρώπινη ιστορία.
Στα μέσα του 4ου π.Χ. αιώνα, ο Ελληνας ιστορικός Θεόπομπος δίνει τον ορισμό των λέξεων «ομηρία» και «όμηρος», το περιεχόμενο των οποίων, ως θεωρία και πρακτική, θα παραμείνει σχεδόν αναλλοίωτο σε όλη τη διάρκεια της ελληνικής, ρωμαϊκής και μεσαιωνικής αρχαιότητας.
«Ομηροι είναι εκείνοι που προσφέρονται στο πλαίσιο μιας συνθήκης» (μεταξύ εμπολέμων) και «ομηρία στους αρχαίους ονομάζεται η συνοδεία των πρεσβευτών, που υπέγραψαν μία συνθήκη ειρήνης, από ομήρους, προερχόμενους από την πλευρά των αντισυμβαλλόμενων».
Τρεις αιώνες αργότερα ο Ελληνας διανοητής και λεξικογράφος Φιλόξενος επανέρχεται στον ορισμό της λέξης «όμηροι», εξειδικεύοντας ακόμη περισσότερο το περιεχόμενό της: «όμηροι εισίν οι επί ειρήνη και ομονοία διδόμενοι παίδες ενέχυρα».
Ο Φιλόξενος, δηλαδή, διευρύνει το περιεχόμενο του θεσμού και καταγράφει τον σκοπό για τον οποίο ζητούνταν ή προσφέρονταν οι όμηροι: για την ειρήνη και την ομόνοια μεταξύ των εμπολέμων.
Αργότερα, ο λεξικογράφος Ησύχιος αποδίδει τον ορισμό του όρου με τον ίδιο ακριβώς τρόπο: «όμηροι = οι ένεκεν ειρήνης διδόμενοι˙ ομηρεύειν = συμφωνείν˙ ομηρεί = εγγυάται, ακολουθεί» κ.λπ.
Τον 10ο αιώνα ο ορισμός της λέξης όμηρος επανεμφανίζεται στο «Λεξικόν της Σούδας», όπου ο συγγραφέας του ανατρέχει στο παρελθόν και ενισχύει την ερμηνεία του όρου με αναφορές στον Θουκυδίδη και τον Θεόπομπο.
Τον 11ο αιώνα απαντά για τελευταία, ίσως, φορά στις ελληνικές μεσαιωνικές πηγές η ερμηνεία της λέξης «όμηροι», στο έργο «Πόνημα νομικόν ήτοι σύνοψις πραγματική» του ιστορικού και νομικού συμβούλου της βυζαντινής αυλής Μιχαήλ Ατταλειάτη.
Η συγκεκριμένη καταγραφή εντάσσεται στο πλαίσιο μιας από τις σπάνια απαντώμενες στα μεσαιωνικά κείμενα νομοθετικές ρυθμίσεις για τους ομήρους, με την οποία ο νομοθέτης-συγγραφέας επανέρχεται στη σημαντικότερη λειτουργία του θεσμού που δεν ήταν άλλη από την εγγύηση της ειρήνης: «οι όμηροι, ήτοι οι ένεκα ειρήνης ενεχυριαζόμενοι».
Οπως συνάγεται από τις σχετικές αναφορές, η ομηρία υπήρξε συνήθης πρακτική στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων μεταξύ εμπολέμων, ήταν εθιμικού κυρίως χαρακτήρα θεσμός και μία από τις σταθερές παραμέτρους της κουλτούρας του πολέμου.
Οι ίδιοι οι όμηροι λειτουργούσαν ως παράγοντες επικοινωνίας των εμπολέμων και η κράτησή τους αποτελούσε βασική προϋπόθεση για την αποτροπή ή την παύση ενός πολέμου, για τη διεξαγωγή συνομιλιών, για την τήρηση και εγγύηση των όρων μιας συνθήκης, πάντοτε μέσα σε ένα πλέγμα πολεμικών και διπλωματικών διεργασιών.
Ενίοτε μετατρέπονταν σε μοχλούς πίεσης και όργανα εκβιασμού, γεγονός που σε όλες τις εποχές και από όλες τις πλευρές καθόριζε και τα κριτήρια επιλογής τους.
Το αίτημα για προσφορά ομήρων από τις τάξεις των ευγενών, των ευπόρων, των υψηλών αξιωματούχων και των ανήλικων παιδιών τους δημιουργούσε μεγαλύτερη πίεση και ανάγκαζε την άλλη πλευρά σε μεγαλύτερες υποχωρήσεις.
Ωστόσο, η αντιμετώπιση των ομήρων όλων των κατηγοριών υπήρξε, με ελάχιστες εξαιρέσεις, ευνοϊκή.
Οι όμηροι θεωρούνταν, κατ' έθιμο ή κατά νόμον, ιερά πρόσωπα και τύγχαναν υψηλής προστασίας και μεταχείρισης ανάλογης με εκείνη των πρέσβεων και των υψηλών προσκεκλημένων.
Μέσω της σύντομης συνήθως παραμονής τους στο περιβάλλον του εχθρού για τη διασφάλιση των όρων μιας συμφωνίας ή για την εγγύηση της επιτυχούς διεκπεραίωσης άλλων υποθέσεων, συνέβαλαν στην επίλυση ποικίλων ζητημάτων, στη διευθέτηση πολεμικών διαφορών και εν τέλει στην, προσωρινή έστω, ειρηνική προσέγγιση εχθρικών μεταξύ τους λαών.
Γίνεται κατανοητό, λοιπόν, ότι η κράτηση των δύο στρατιωτικών μας στην Τουρκία δεν μπορεί να συσχετιστεί ούτε με την ιστορική έννοια του όρου «ομηρία» συντελούμενη μάλιστα σε καιρό ειρήνης.
Καλό θα ήταν, λοιπόν, να σταματήσει η καθημερινή διαστρεβλωτική ρητορική περί ομηρίας, η οποία εξάλλου φορτίζει ακόμη περισσότερο το ήδη ηλεκτρισμένο, πολιτικά και διπλωματικά, κλίμα των ημερών μας.
Στιγμιότυπο από την πρώτη έκθεση συλλεκτών Playmobil στη Χαλκηδόνα KONSTANTINOS TSAKALIDIS / SOOC
Ένα τριήμερο ταξίδι στις παιδικές αναμνήσεις και τα παιχνίδια με τα οποία μεγαλώσαμε στην Τεχνόπολη από αύριο, Παρασκευή 20 Απριλίου, μέχρι και την Κυριακή 22
Το VintageToys.gr ανακοινώνει και επίσημα την 5η έκθεση Vintage Toys, η οποία για τρίτη συνεχόμενη χρονιά θα διεξαχθεί στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων. Αυτή τη φορά, η έκθεση θα στεγαστεί στο μεγαλύτερο κτίριο της Τεχνόπολης (Μηχανουργείο) όπου σας περιμένει ένας μεγάλος χώρος γεμάτος με αναμνήσεις από το παρελθόν. Το 2017 η Vintage Toys συγκέντρωσε πάνω από 8.000 επισκέπτες και φέτος αναμένεται να σπάσει ένα ακόμη ρεκόρ.
Από αύριο, Παρασκευή 20, έως και την Κυριακή 22 Απριλίου, 11:00-23:00, όλοι οι λάτρεις των παλιών παιχνιδιών δίνουν ραντεβού στην Τεχνόπολη.
Στην 5η έκθεση Vintage Toys δίνουν το παρόν 50 εκθέτες οι οποίοι στα 800 τ.μ. του κτιρίου “Μηχανουργείο” θα σας περιμένουν με συλλογές παλιών παιχνιδιών, καμπίνες Arcade με ελεύθερο παιχνίδι για όλους, retro κονσόλες, Subbuteo, κόμικς, επιτραπέζια, λούτρινα, αυτοκόλλητα, κατασκευές Lego και Playmobil, μοντελισμό, pedal cars αλλά και καταστήματα, καθώς θα μπορείτε όχι μόνο να παίξετε, αλλά και να αγοράσετε retro παιχνίδια της εποχής που αγαπήσαμε. Special guests και διαγωνισμοί
Φέτος στην έκθεση σας περιμένουν πολλές εκπλήξεις, καθώς το παρόν θα δώσουν ο Αλέξανδρος Κοντοπίδης (Σάββατο 18:00-20:00), το GameWorld.gr (για το τριήμερο με περίπτερο), πολλοί ακόμη YouTubers, cosplayers, ο Kit του Στέλιου Στρογγυλού, ποδήλατα και μεταλλικά pedal cars, ενώ θα υπάρχει και παιδότοπος με πολλά δώρα για τους μικρούς μας φίλους.
5η έκθεση Vintage Toys
Το τριήμερο 20-22 Απριλίου 2018, 11:00-23:00
Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, Κτίριο «Μηχανουργείο»
Είσοδος: 5€ για όλο το 3ήμερο
Cosplayers και παιδιά έως 10 ετών δωρεάν
Με το εισιτήριο όλοι οι επισκέπτες μπαίνουν σε κλήρωση για 2 κονσολες SNES Mini και 2 NES Mini.
Εναλλαγή χρήσης και ονομάτων για την πλατεία, που βρίσκεται στην και αποτελεί την καρδιά της Αθήνας
Παύλος Μεθενίτης
Η πλατεία Ομονοίας στην Αθήνα ξεκίνησε την πολυτάραχη ζωή της το 1846 ως πλατεία Ανακτόρων, μιας και στο αρχικό πολεοδομικό σχέδιο της Αθήνας, των Κλεάνθη και Ζάουμπερτ, ο χώρος προοριζόταν για ανέγερση ανακτόρων. Μετά ονομάστηκε πλατεία Όθωνος, προς τιμήν του βασιλιά και το 1862 πήρε το σημερινό της όνομα, καθώς σ' αυτήν γιορτάστηκε η εθνική συμφιλίωση, η ομόνοια των δύο αντίπαλων πολιτικών παρατάξεων, των Πεδινών και τον Ορεινών.
Η Ομόνοια είναι ουσιαστικά η καρδιά της Αθήνας, από την οποία ξεκινούν ακτινωτά οι βασικές οδικές της αρτηρίες. Είναι σημείο συνάντησης, κόμβος και επίκεντρο, είναι ένα από τα σημεία της Αθήνας που ο επισκέπτης, από το εσωτερικό ή το εξωτερικό, οφείλει να δει, όπως η Ακρόπολη και η Βουλή.
Στην περιπετειώδη ζωή της, η πλατεία Ομονοίας ήταν πιο ανθρώπινη. Είχε παρτέρια με λουλούδια, φοίνικες και καφενεδάκια, είχε μόνιππα και νταντάδες με καροτσάκια, είχε δανδήδες και μάγκες και αστούς και χασομέρηδες, ενώ αργότερα είχε περίπτερα και συντριβάνια δροσερά, είχε και τί δεν είχε, μέχρι που τσιμεντώθηκε πλήρως, λες και οχυρώθηκε για να αντέξει αεροπορική επιδρομή, ή απλώς για να κάνει τη ζωή δυσκολότερη στους αλλοδαπούς που κάθονται εκεί και περιμένουν να περάσει η κρίση.
Έτσι κι αλλιώς οι Αθηναίοι δεν της ρίχνουν δεύτερη ματιά. Πλέον η Ομόνοια δεν είναι πλατεία, είναι ένα άσχημο μέρος απ' το οποίο περνάς αναγκαστικά, πηγαίνοντας γι' αλλού.
Η κολεκτίβα που μας έχει συνηθίσει σε πειραματικές περφόρμανς, επιστρέφει απόψε στη Στέγη με ένα πρότζεκτ που «παντρεύει» την όπερα και το live coding με έναν από τους πιο γνωστούς (και επίκαιρους) μύθους της αρχαιότητας «Χρησιμοποιήσαμε το μύθο για να φτιάξουμε το δικό μας παραμύθι. Αν το δεις και το καλοσκεφτείς, ένα παραμύθι στην ουσία έχουμε στήσει παρά την όπερα και το live coding». Το νέο πρότζεκτ των Medea Electronique είναι μια πρωτότυπη όπερα εμπνευσμένη από τον μύθο του Νάρκισσου και της Ηχούς που αφηγείται ο Οβίδιος στο τρίτο βιβλίο των μεταμορφώσεων του. Σύμφωνα με τον θρύλο, την Ηχώ καταράστηκε η Αφροδίτη να γίνει ήχος ενώ το αντικείμενο του πόθου της ο Νάρκισσος ερωτεύτηκε την αντανάκλασή του και μεταμορφώθηκε σε λουλούδι ή άγαλμα ανάλογα με πια εκδοχή διαβάζεις. Οι δυο ήρωες είναι αλληλένδετοι ο ένας με τον άλλον, δυο απελπισμένα πλάσματα που «περιφέρονται αιώνια» μέσα από τις ιστορίες και την ίδια την Τέχνη. Ο συγκεκριμένος μύθος αντικατοπτρίζει απόλυτα τη σημερινή εποχή. Σήμερα, βέβαια, ο κάθε Νάρκισσος δεν χρειάζεται ένα ποτάμι για να θαυμάσει την αντανάκλασή του στην ψηφιακή εποχή αφού τα social media μπορούν να κάνουν τη δουλειά γι' αυτόν, ενώ κάτι ανάλογο ισχύει και για την Ηχώ. Ο συγκεκριμένος μύθος αντικατοπτρίζει απόλυτα την σημερινή εποχή. Σήμερα, βέβαια ο κάθε Νάρκισος δεν χρειάζεται ένα ποτάμι για να θαυμάσει την αντανάκλαση του στην ψηφιακή εποχή, τα social media κάνουν την δουλειά γι' αυτόν και το ίδιο ισχύει για την Ηχώ. «Αν και η αρχική ιδέα ήταν αυτή» εξηγούν οι «Medea Electronique, «η φάση δηλαδή, με τα social media και τον ψεύτικο κόσμο που δημιουργεί ο καθένας, ότι π.χ. πρέπει να έχει πολλούς followers, δεν ακολουθήθηκε τελικά. Το αφήνουμε ανοικτό. Αν και ως προς το κομμάτι της πολιτικής το έχουμε συμπεριλάβει. Τον λαϊκιστή πολιτικό, δηλαδή, που έχει πολλούς fοllowers. Αυτόν υποδύεται η Ηχώ. Όπως, όμως, σε κάθε έργο έτσι και εδώ ο θεατής μπορεί να κάνει τη δική του ανάγνωση. Θεωρήσαμε ότι είναι κλισέ το να πούμε τι είναι τα social media και ο καθένας μπορεί να την ερμηνεύσει ανάλογα με τις δικές του εμπειρίες. Δεν θέλαμε να πούμε ότι ο Νάρκισσος είναι αυτός που βγάζει selfies όλη μέρα» λένε. Τους συναντάω στο στούντιο την στιγμή που τελειοποιείται το μακιγιάζ των ερμηνευτών. Φαίνονται τρομακτικοί με τα βαμμένα λευκά τους πρόσωπα. Κάνουν ένα διάλειμμα και καθόμαστε σε ένα στρογγυλό τραπέζι, γύρω στα 5-6 άτομα, για να μιλήσουμε για το νέο τους έργο. Παράλληλα ακούγονται άριες από μια διπλανή πρόβα. Η κολεκτίβα υπάρχει από το 2006 και συμμετέχουν σε αυτή πάνω από 15 άτομα, από μουσικούς μέχρι video artists, συνθέτες και designers. Είναι μια συλλογική προσπάθεια, κάτι που φαίνεται πολύ έντονα όταν τους γνωρίζεις από κοντά. Πειραματίζονται συχνά στις περφόμανς τους με σύγχρονα μέσα, ενώ τα πρότζεκτ τους έχουν πάντα να κάνουν με τις τεχνολογικές εξελίξεις. Η υπόθεση του μύθου έχει κρατηθεί αυτούσια. Δεν έχει έρθει στο τώρα με κάποιον τρόπο που να μην είναι αναγνωρισιμος. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO «Ότι κάνουμε σαν ομάδα, κάθε παραγωγή που κάνουμε, είναι τόσο διαφορετική από την προηγούμενη γιατί πάντα ασχολούμαστε με τελείως καινούργια πράγματα. Το προηγούμενο πρότζεκτ μας ήταν ένα installation, ένα άλλο ήταν μια εφαρμογή για το τηλέφωνο με περιήγηση στους δρόμους της πόλης. Κάθε φορά ερευνούμε κάτι καινούργιο γι' αυτό έχουμε αντέξει και τόσα χρόνια». 31.3.2018 Το Borderline Festival 2018 έρχεται στη Στέγη «Γιατί τόση εμμονή με την τεχνολογία;» ρωτάω. «Είναι πολύ ωραία τα παραδοσιακά πράγματα αλλά τα έχουν κάνει τόσοι πολλοί άνθρωποι που κάθε φορά αναζητάς το καινούργιο που μπορείς να προσφέρεις. Η τεχνολογία σου ανοίγει συνεχώς νέα μονοπάτια με τα οποία μπορείς να κάνεις τα πάντα». Όπως είναι επόμενο, ο «Νάρκισσος και η Ηχώ» που παρουσιάζουν στο πλαίσιο του Borderline Festival δεν είναι και μία τόσο συνηθισμένη όπερα. Στο δελτίο τύπου αναφέρουν ότι χρησιμοποιούν live coding. Πώς λειτουργεί αυτό επί σκηνής; «Επί σκηνής δεν θα έχει όργανα ή ορχήστρα» μου εξηγούν. «Ο υπολογιστής έχει αυτό το ρόλο. Το λιμπρέτο δεν θα είναι στα αγγλικά, ούτε στα ελληνικά. Είναι γραμμένο σε μια γλώσσα προγραμματισμού, Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι γραμμένο με αριθμούς γιατί υπάρχει αυτή η παρεξήγηση. Απλώς είναι γραμμένο με ένα πολύ ιδιαίτερο συντακτικό. Το νέο πρότζεκτ των Medea Electronique είναι μια πρωτότυπη όπερα εμπνευσμένη από τον μύθο του Νάρκισσου και της Ηχώ που αφηγείται ο Οβίδιος στο τρίτο βιβλίο των μεταμορφώσεών του. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO Υπάρχουν, επίσης, δυο βίντεο που «παντρεύονται» στην παράσταση. Οι βιντεοπροβολές σε συνδυασμό με live βίντεο και γραφικά που έχουν διάδραση και με τον ήχο. » Ουσιαστικά το βίντεο λειτουργεί σαν σκηνικό. Δραματουργικά η όπερα έχει στηθεί κατά τον κλασικό τρόπο. Προσπαθήσαμε να ήμαστε όσο πιο κοντά γίνεται στο κείμενο, οπότε βρήκαμε διάφορα ισοδύναμα π.χ. ο χορός είναι το βίντεο, τα σκηνικά δημιουργούνται από τις προβολές, η ορχήστρα είναι ηλεκτρονική και υπάρχει μια πληθώρα φωνών που ακούγονται, οι οποίες δημιουργούνται και πάλι ηλεκτρονικά. »Η υπόθεση του μύθου έχει κρατηθεί αυτούσια. Δεν έχει μεταγραφεί στο σήμερα με τρόπο που να μην είναι αναγνωρίσιμος. Η μόνη παρεμβολή έχει να κάνει με κάποια ψυχολογικά πράγματα που ψάξαμε. O Νάρκισσος δεν νομίζει ότι αυτό που βλέπει είναι κάποιος άλλος. Αυτή είναι η μόνη ουσιαστική διαφορά». «Πώς θα το χαρακτηρίζατε δηλαδή με απλά λόγια;» τους ρωτάω πριν φύγω. «Χρησιμοποιήσαμε το μύθο για να φτιάξουμε το δικό μας παραμύθι. Αν το δεις και το καλοσκεφτείς, παρά την όπερα και το live coding, είναι αυτό, ένα παραμύθι». Info: Πηγή: www.lifo.gr
http://www.lifo.gr/articles/music_articles/189245/oi-medea-electronique-metaferoyn-ton-mytho-toy-narkissoy-kai-tis-ixoys-stin-epoxi-ton-social-media
Μετά την κωμική απόπειρα κατεδάφισης του αγάλματος Τρούμαν, οι αντιδράσεις των «φιλελεύθερων» νεο-εθνικοφρόνων. Άλλη μια μέρα, δηλαδή, που δεν ήξερες από πού να φυλαχτείς σ’ αυτήν τη χώρα Η τακτική «εργαλειοποίηση», πάντως, του αγάλματος του Αμερικανού Προέδρου δεν φαίνεται να έχει και πολλή σχέση με τα γεγονότα και τις εικασίες που συνδέονται με τον βίο και την πολιτεία του. Φωτό: Νίκος Παλαιολόγος / SOOC Tweet Send Mail ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ Τα αγάλματα είναι προορισμένα για να χέζουν την κεφαλή τους πουλιά και για να κατουράνε το βάθρο τους σκύλοι, αλλά αυτά είναι κακουχίες της πλάκας για το άγαλμα του Τρούμαν που προχθές επιχείρησαν να κατεδαφίσουν διαδηλωτές για πολλοστή φορά, ενώ μέσα στα χρόνια έχει δεχτεί βομβιστικές επιθέσεις, εικαστικές επεμβάσεις με μπογιές, καθώς και διάφορες αποτυχημένες απόπειρες ακρωτηριασμού των κάτω μελών του. Διαχρονικό σύμβολο του μεταπολεμικού αμερικανικού ιμπεριαλισμού στα κοινωνικοπολιτικά «δρώμενα» της πόλης (η ζωή μου μοιάζει να είναι μεγάλα διαλείμματα μεταξύ των κατά καιρούς εξορμήσεων εναντίον του ανδριάντα που επιμένει να βρίσκεται στη συμβολή των δύο βασιλοφρόνων οδών στο έξω Παγκράτι), συνδέει πλέον πάνω από τρεις γενιές στρατευμένων Ελλήνων κομμουνιστών που οφείλουν να περάσουν κάποια στιγμή και από κει με επιθετικές διαθέσεις, για να ολοκληρώσουν με επιτυχία τα μαθήματα αντι-ιμπεριαλιστικής αγωγής. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι δεν θα αντιμετώπιζε ανάλογες επιθέσεις το άγαλμα του Αβραάμ Λίνκολν, με το οποίο είχε προτείνει ο δήμαρχος της Αθήνας Δημήτρης Μπέης να αντικατασταθεί ο Τρούμαν, όταν σωριάστηκε μετά από έκρηξη ωρολογιακής βόμβας Αναρωτιόμουν, πάντως, αν κάποιοι από τους προχθεσινούς ενθουσιώδεις διαδηλωτές που επιχείρησαν με βίντσια και τροχούς να ρίξουν το άγαλμα υποκινήθηκαν, εκτός από τα παραδοσιακά αντιαμερικανικά αντανακλαστικά, και από την παρακολούθηση της σειράς ντοκιμαντέρ του Όλιβερ Στόουν, The untold History of the United States (υπάρχει, νομίζω, διαθέσιμο στο Netflix), στην οποία ο 33ος Πρόεδρος των ΗΠΑ εμφανίζεται ως ένας από τους μεγάλους «κακούς» της Ιστορίας του 20ού αιώνα. 17.4.2018 Ο Τόσκας παραδέχθηκε ότι τα ΜΑΤ άσκησαν υπερβολική βία στα χτεσινά επεισόδια στο άγαλμα του Τρούμαν Πρόκειται για μια «εναλλακτική» θεώρηση της μεταπολεμικής κυρίως περιόδου σε δέκα ωριαία επεισόδια, με τον Χάρι Τρούμαν στον ρόλο του ανθρώπου που αντικατέστησε πραξικοπηματικά σχεδόν τον «άγιο» Φραγκλίνο Ρούζβελτ, παραμερίζοντας με παρασκηνιακές διαδικασίες τον προοδευτικό αντιπρόεδρο Χένρι Α. Γουάλας. Σύμφωνα με την αντίληψη του Στόουν και του συνεργάτη του, πανεπιστημιακού καθηγητή Ιστορίας Πίτερ Κούζνικ σ' αυτό το επικό («καφενειακής» συνωμοσιολογίας κατά τόπους, αλλά πάντα συναρπαστικό και άξιο προσοχής, ειδικά αν σε ιντριγκάρει γενικώς η ιδέα του «τι θα γινόταν αν...») ντοκιμαντέρ που διαχειρίζεται με περίτεχνη μαεστρία στο μοντάζ τόνους αρχειακού υλικού, ο Τρούμαν ευθύνεται όχι μόνο για τις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι αλλά και για την επιθετική και (αυτο)καταστροφική εξωτερική συμπεριφορά της υπερδύναμης, όπως διαμορφώθηκε με την κλιμάκωση του Ψυχρού Πολέμου. Αν κάποιος λάβει πληροφορίες για το έργο και το ψυχολογικό προφίλ του Τρούμαν αποκλειστικά από την πραγματεία του Στόουν, θα συμπεράνει ότι ήταν ρατσιστής, βαθιά συμπλεγματικός και διανοητικά ακατάλληλος (όπως, ας πούμε, ο τωρινός Πρόεδρος, καλή ώρα) για το υπέρτατο αξίωμα που κατέλαβε. Το «σύμβολο» θα παρέμενε πιθανότατα ίδιο και μόνο δεν θα είχαμε ίσως τις προχθεσινές αντιδράσεις «φιλελεύθερων», αντικομμουνιστικών κύκλων που έσπευσαν να πλειοδοτήσουν στην αναβίωση του εμφυλιακού κλίματος που μας δηλητηριάζει απ' όλες τις πλευρές. «Τον κακοποιούσαν τακτικά οι νταήδες του σχολείου, τον αποκαλούσαν "γυαλάκια" και "αδερφούλα" και όταν γύριζε σπίτι κλαίγοντας, η μαμά του τον παρηγορούσε λέγοντάς του να μην ανησυχεί, γιατί η ίδια κορίτσι περίμενε να γεννήσει στη θέση του» αφηγείται με σοβαρότητα ο Στόουν σε ένα από τα πιο αμήχανα κομμάτια ενός ντοκιμαντέρ που επιχειρεί, όχι πάντα επιτυχημένα, να καταδείξει ότι η Ιστορία δεν αποτελεί το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της δράσης εγελιανών δυνάμεων ή πανίσχυρων ελίτ αλλά είναι κάτι που συχνά προκύπτει από τις τραγικές συνέπειες της ανθρώπινης μικροπρέπειας. Η ατζέντα (και η μικροπρέπεια εν προκειμένω) όμως φαίνεται να θολώνει και την «ιστορική» ματιά του Αμερικανού σκηνοθέτη, αφού τουλάχιστον ένα από τα βαριά ελαττώματα με τα οποία φορτώνει τον Τρούμαν (αυτό της ρατσιστικής προδιάθεσης) δεν φαίνεται να στέκει, από τη στιγμή που επί της προεδρίας του έληξε επίσημα το καθεστώς φυλετικού διαχωρισμού στον αμερικανικό στρατό. Η τακτική «εργαλειοποίηση», πάντως, του αγάλματος του Αμερικανού Προέδρου δεν φαίνεται να έχει και πολλή σχέση με τα γεγονότα και τις εικασίες που συνδέονται με τον βίο και την πολιτεία του. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι δεν θα αντιμετώπιζε ανάλογες επιθέσεις το άγαλμα του Αβραάμ Λίνκολν, με το οποίο είχε προτείνει ο δήμαρχος της Αθήνας Δημήτρης Μπέης να αντικατασταθεί ο Τρούμαν, όταν σωριάστηκε μετά από έκρηξη ωρολογιακής βόμβας τον Μάρτιο του 1986. Το «σύμβολο» θα παρέμενε πιθανότατα ίδιο και μόνο δεν θα είχαμε ίσως τις προχθεσινές αντιδράσεις «φιλελεύθερων», αντικομμουνιστικών κύκλων που έσπευσαν να πλειοδοτήσουν στην αναβίωση του εμφυλιακού κλίματος που μας δηλητηριάζει απ' όλες τις πλευρές, αναρτώντας σε κάθε μέσο φωτογραφίες του Χάρι Τρούμαν υπό τον τίτλο «Η Ελλάς ευγνωμονούσα». Άλλη μια μέρα, δηλαδή, κατά την οποία δεν ήξερες από πού να φυλαχτείς σ' αυτήν τη χώρα. Πηγή: www.lifo.gr http://www.lifo.gr/print/shortcut/189218/o-emfylios-os-efarmogi-pasis-xriseos
ΠΟΤΕ: από 18/04 έως 23/05 ΠΟΥ: ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ Σκηνοθεσία: Στρατής Πανούριος Πρωταγωνιστούν: Νίκος Καρδώνης, Στάθης Κόικας, Έλενα Μαρσίδου, Στρατής Πανούριος Άλλοι Συντελεστές: Ενδυματολογική επιμέλεια: Μάιρα Βαζαίου Η συνεργασία του Μουσείου Μπενάκη με το Εθνικό Θέατρο συνεχίζεται με την πρωτοποριακή για τα ελληνικά δεδομένα δράση «Από τη σιωπή της προθήκης στο θεατρικό λόγο». Πρόκειται για μια εντελώς διαφορετική μουσειακή περιήγηση, στην οποία δραματοποιημένα από ηθοποιούς κείμενα φωτίζουν πτυχές της ιστορίας που τα ίδια τα αντικείμενα αφηγούνται. Στο «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή παρακολουθούμε τη διαδικασία της εφηβικής μύησης του Νεοπτόλεμου. Ο Οδυσσέας, ως δάσκαλος των νεοφύτων, καθοδηγεί στον πρώτο του άθλο τον νεαρό, ο οποίος θα ενηλικιωθεί, αφού πρώτα κυνηγήσει με δόλιους τρόπους το αγρίμι που ονομάζεται «Φιλοκτήτης». Η παράσταση σχολιάζει τη σκηνή που κοσμεί ένα αττικό ερυθρόμορφο αγγείο του 5ου αιώνα π.Χ. Εδώ εικονίζεται o έφηβος τη στιγμή που αναχωρεί για τον πόλεμο. Πρόκειται άραγε για τη ρεαλιστική απόδοση ενός καθημερινού στιγμιότυπου; Ή μήπως για υπαινικτική αναφορά στο θεσμό της εφηβείας, μυητικής διαδικασίας με καθοριστική σημασία πριν από την ενηλικίωση των Αθηναίων πολιτών; Το αντικείμενο του Μουσείου θα παρουσιάσει η Ειρήνη Παπαγεωργίου, Eπιμελήτρια Προϊστορικής, Αρχαίας Ελληνικής και Ρωμαϊκής Συλλογής. από 18/04 έως 23/05 ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ Κουμπάρη 1, Κολωνάκι, 210 3671000 18, 25 Απριλίου & 2, 9, 16, 23 Μαΐου 2018, Ώρα: 20:30, Εισιτήριο: 10- 15 ευρώ
Πως να εφαρμοστεί το διευρυμένο ωράριο δίχως εποχικό προσωπικό; Πως υπάρχει διαφορετικό ωράριο σε Εθνικό Αρχαιολογικό και σε Βυζαντινό Μουσείο; Αρχαιοφύλακες ρωτούν:
Είναι αδιανόητο να έχει φτάσει 17 Απριλίου κι ακόμα να μην έχει προσληφθεί ούτε ένας αρχαιοφύλακας, αναφέρουν τα μέλη της Πανελλήνια Ενωσης Υπαλλήλων Φύλαξης Αρχαιοτήτων.
Σε επιστολή τους προς τα media, τα μέλη της ΠΕΥΦΑ διαμαρτύρονται σε ιδιαίτερα έντονους τόνους για την μεγάλη καθυστέρηση στην πρόσληψη εποχικού προσωπικού, ώστε να μπορεί να εφαρμοστεί το διευρυμένο ωράριο.
Και καταγγέλουν ότι η ΕΦΑ Αργολίδας και η ΕΦΑ Ημαθίας εφαρμόζουν από την 1η Απριλίου διευρυμένο ωράριο με το υπάρχον προσωπικό.
«Αυτό σημαίνει δυο πράγματα. Ή ότι δεν έχουν την ανάγκη από έκτακτο προσωπικό, ή ότι λειτουργούν με μεγάλα κενά ασφαλείας», αναφέρουν. Να γιατί οι αρχαιοφύλακες καλούν την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού να πάρει άμεσα μέτρα. Κατά τα λεγόμενά τους, είναι αδιανόητο σε περιοχές όπου υπήρξαν βανδαλισμοί, αυτό να μη λαμβάνεται καθόλου υπόψη.
Δεν παραλείπουν να ενημερώσουν επίσης ότι κάθε Δευτέρα ισχύει διαφορετικό ωράριο στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο (ΕΑΜ)και στο Βυαντινό και Χριστιανικό Μουσείο (ΒΧΜ).
Η ανακοίνωση της Πανελλήνιας Ενωσης Υπαλλήλων Φύλαξης Αρχαιοτήτων
«Θέμα: Αλαλούμ στα ωράρια των Μουσείων και Αρχαιολογικών Χώρων
Η ΠΕΥΦΑ διαμαρτύρεται εντονότατα για την μεγάλη καθυστέρηση στην πρόσληψη εποχικού προσωπικού, ώστε να μπορεί να εφαρμοστεί το διευρυμένο ωράριο. Είναι αδιανόητο να έχει φτάσει 17 Απριλίου και ακόμα να μην έχει προσληφθεί ούτε ένας αρχαιοφύλακας.
Το πλέον απαράδεκτο αλλά και επικίνδυνο είναι ότι η ΕΦΑ Αργολίδας και η ΕΦΑ Ημαθίας, εφαρμόζουν από την 1η Απριλίου διευρυμένο ωράριο με το υπάρχον προσωπικό.
Αυτό σημαίνει δυο πράγματα. Ή ότι δεν έχουν την ανάγκη από έκτακτο προσωπικό, ή ότι λειτουργούν με μεγάλα κενά ασφαλείας.
Επειδή όπως γνωρίζουμε συμβαίνει το δεύτερο και αυτό παρατηρείται σχεδόν κάθε χρόνο, καλούμε την πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟΑ να πάρει άμεσα μέτρα. Είναι αδιανόητο σε περιοχές όπου υπήρξαν βανδαλισμοί, αυτό να μη λαμβάνεται καθόλου υπόψη.
Επίσης ενημερώνουμε ότι κάθε Δευτέρα ισχύει διαφορετικό ωράριο στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο (ΕΑΜ)και στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο (ΒΧΜ)».
Μια λαογραφική και εικαστική ματιά στο θεσμό της προίκας.
Μια λαογραφική και εικαστική ματιά στο θεσμό της προίκας αποτελεί η έκθεση «Η Προίκα», που διοργανώνει ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας δήμου Αθηναίων από 21 Απριλίου έως 30 Ιουνίου στο Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης «Αγγελική Χατζημιχάλη».
Η έκθεση επιμερίζεται σε δύο ενότητες. Η πρώτη προσεγγίζει το θέμα του θεσμού της προίκας μέσα από τη λαογραφική του διάσταση σε υλικό επίπεδο, αποτυπώνοντας στον χώρο τα είδη και τα σύμβολα του γάμου (στέφανα, παραδοσιακά νυφικά, προικιά, υφαντά, δώρα) από τη νησιωτική και ηπειρωτική χώρα σε συνδυασμό με αφηγήσεις γυναικών και ανδρών της ελληνικής υπαίθρου, που η πορεία του βίου τους ορίστηκε με ένα προικοσύμφωνο.
Το λαογραφικό υλικό της έκθεσης προέρχεται από τις Συλλογές του Μουσείου σε συνεργασία με τον Σύλλογο Αγοριανιτών «Ο Παρνασσός», οι γυναίκες του οποίου προσέφεραν τα υφαντά και τα προικιά τους.
Η δεύτερη ενότητα αποτελεί μία καλλιτεχνική προσέγγιση με εικαστικές εγκαταστάσεις-δημιουργίες, μεταγραμμένα προικοσύμφωνα, αφηγήσεις και αντικείμενα τέχνης έξι Θεσσαλών καλλιτεχνίδων και δύο Θεσσαλών φιλολόγων, με έμπνευση από υπαρκτά αντικείμενα συνυφασμένα με την προίκα και τον γάμο. Τα έργα, που εκτίθενται, ανήκουν στην εννοιολογική τέχνη, δανείζονται όμως στοιχεία της ελληνικής λαϊκής τέχνης και παντρεύουν τα έθιμα με την σύγχρονη τέχνη. Πηγή έμπνευσής τους θύμησες και βιώματα του παρελθόντος, εικόνες ωραιοποίησης της προίκας, την οποία αναπτύσσουν με τη χρήση σύγχρονων καλλιτεχνικών μέσων. Στόχος των εικαστικών δημιουργιών είναι να αποτελέσουν κοινωνικά σχόλια, δίνοντας παράλληλα νέα μορφή, νέα οντότητα και εντέλει συνέχεια στη λαϊκή τέχνη.
Στην έκθεση συμμετέχουν με έργα οι Δήμητρα Εξάρχου, η Κλειώ Παπαϊωάννου, η Ιφιγένεια Σδούκου, η Ζωή Σεϊτάνη, η Ιωάννα Τερλίδου, η Βιβή Τσιόγκα και οι φιλόλογοι Ιωάννα Γιαννακοπούλου και Στέλλα Νταβαρούκα.
Την επιμέλεια της εικαστικής έκθεσης έχει η Αντιγόνη Καψάλη, ιστορικός τέχνης και εικαστικός,
Και οι δύο ενότητες της έκθεσης αφορούν και εκφράζουν την γυναικεία ματιά της πολύφερνης νύφης με την ένταση του συναισθήματος, που την διακατέχει, τα μυθικά και συμβολικά στοιχεία, το όνειρο της προσδοκίας πριν από τον γάμο, που μπορεί και να μην έρθει…
Την έκθεση επιμελείται η Σταυρούλα Πισιμίση, λαογράφος του Μουσείου Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης «Αγγελική Χατζημιχάλη» δήμου Αθηναίων.
Το Μουσείο Μπενάκη στην Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου. Χάρτης των δράσεων
Η «βεντάλια» δράσεων του Μουσείου Μπενάκη για την Αθήνα -Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου 2018
Στις 23 Απριλίου 2018 η Αθήνα γίνεται «Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου» για έναν ολόκληρο χρόνο, μια διάκριση που έλαβε ο δήμος της Αθήνας και η πόλη της Αθήνας από την UNESCO.
Το Μουσείο Μπενάκη από την πρώτη στιγμή εκδήλωσε ενδιαφέρον να συμβάλει σε αυτή τη «μεγάλη γιορτή» εντάσσοντας στο πρόγραμμά του εκθέσεις και εκδηλώσεις εμπνευσμένες από τον κόσμο του βιβλίου. Στο πλαίσιο της διοργάνωσης «Αθήνα 2018 – Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου» εντάσσονται οι εξής δράσεις:
Η έκθεση είναι αφιερωμένη σε μία σημαντική πτυχή του έργου του μεγάλου Έλληνα ζωγράφου, Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα, τα εξώφυλλα βιβλίων, τις προμετωπίδες και τις εικονογραφήσεις κυρίως ποιητικών έργων που φιλοτέχνησε από το 1937 μέχρι το 1992. Μία ευκαιρία για τους επισκέπτες να έρθουν σε επαφή τόσο με τη ζωγραφική όσο και με τη λογοτεχνία.
Στο πλαίσιο της έναρξης της διοργάνωσης «Αθήνα 2018 – Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου» την Παρασκευή 28.04.2018 και το Σάββατο 29.04.2018 η είσοδος στην έκθεση θα είναι ελεύθερη.
Παράλληλη εκδήλωση
Συζήτηση αφιερωμένη στη σχέση του Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα με τα βιβλία και τη συνεργασία του με εκδοτικούς οίκους. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην Πινακοθήκη Γκίκα σε συνεργασία με την «Αθήνα 2018 - Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου».
Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας. Προσχέδιο για τη Λυσιστράτη του Αριστοφάνη, 1977 Σινική μελάνη σε χαρτί. Μουσείο Μπενάκη / Πινακοθήκη Γκίκα
ΕΚΘΕΣΗ με τίτλο «Ισλαμική Καλλιγραφία. Η Τέχνη της Ιρανικής Γραφής»
Οργάνωση σε συνεργασία με το Μορφωτικό Κέντρο της Πρεσβείας της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν
Η έκθεση είναι αφιερωμένη στην εξέλιξη τόσο της τέχνης της γραφής που στον κόσμο της Μέσης Ανατολής είναι η ανώτερη μορφή καλλιτεχνικής δημιουργίας, όσο και της σύγχρονης καλλιγραφικής δημιουργίας, παρουσιάζοντας έργα με ποιητικό και θρησκευτικό περιεχόμενο.
Παράλληλες εκδηλώσεις
«Επίδειξη καλλιγραφίας από τον Μουσταμπά Σαμπζέ»
Οι επιδείξεις θα πραγματοποιηθούν τις ακόλουθες ημέρες και ώρες:
Πέμπτη 26 και Παρασκευή 27 Απριλίου, 14.00-18.00
Σάββατο 28 Απριλίου, 12.00-16.00
Ο Μουσταμπά Σαμπζέ ολοκλήρωσε τις καλλιγραφικές του σπουδές και έλαβε τον διδακτορικό του τίτλο από τη Σχολή Καλλιγραφίας του Εσφαράγιεν. Στο πλαίσιο της έκθεσης «Ισλαμική Καλλιγραφία. Η Τέχνη της Ιρανικής Γραφής» θα πραγματοποιήσει, σε συνεργασία με τη μικρογράφο Φατεμέ Κεϊκαβουσί, επίδειξη καλλιγραφίας τις παραπάνω ημέρες και ώρες.
Β. Ξεναγήσεις στην έκθεση «Ισλαμική Καλλιγραφία. Η Τέχνη της Ιρανικής Γραφής»
Οι ξεναγήσεις θα πραγματοποιηθούν τις ακόλουθες ημέρες και ώρες:
Πέμπτη, 17/5, 24/5 & 21/6/2018 στις 16:00
Σάββατο, 12/5, 2/6, 16/6 & 30/6/2018 στις 11:00.
Η συμμετοχή στις ξεναγήσεις δεν επιβαρύνει το εισιτήριο εισόδου στο μουσείο €9, €7 (μειωμένο).
Για κράτηση θέσεων: Τ 210 3251314, Δευτέρα - Πέμπτη 10:00-15:00.
Τέλος, το Μουσείο Μπενάκη με αφορμή την διοργάνωση «Αθήνα 2018 - Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου» παρουσιάζει:
Συζήτηση με θέμα «Συλλογές-Συλλέκτες-Βιβλιοθήκες»
Μουσείο Μπενάκη Ελληνικού Πολιτισμού (Κουμπάρη 1)
Πέμπτη, 3 Μαΐου 2018, ώρα 19:30
Παράλληλη εκδήλωση στο πλαίσιο της έκθεσης «Ταξίδια στην Ελλάδα (15ος-19ος αιώνας). Μουσείο Μπενάκη - Συλλογή Ευστάθιου Φινόπουλου», η διάρκεια της οποίας ΠΑΡΑΤΑΘΗΚΕ έως την Κυριακή 6 Μαΐου 2018.
Η συζήτηση θα επικεντρωθεί σε θέματα που αφορούν τη συλλεκτική δραστηριότητα και ειδικότερα τους συλλέκτες βιβλίων ως ξεχωριστές προσωπικότητες συλλεκτών. Η συγκρότηση και η διάλυση συλλογών, η αγορά και η διακίνηση βιβλίων, η οικειοποίηση τους ως φυσικά αντικείμενα, τα βιβλιόσημα και η ιστορία της προέλευσης των αντιτύπων, τα διαφορετικά συλλεκτικά κριτήρια και οι προτιμήσεις των συλλεκτών βιβλίων, όπως π.χ. η περιηγητική λογοτεχνία και τα εικονογραφημένα βιβλία, είναι κάποια από τα θέματα στα οποία θα επικεντρωθεί η συζήτηση. Επίσης, θα γίνει αναφορά στην καταλογογράφηση και τη σύνταξη καταλόγων συλλογών και βιβλιοθηκών, στις διαφορές μεταξύ ιδιωτικών και δημόσιων συλλογών και στους συλλέκτες/ερευνητές που είτε με δική τους εκδοτική δραστηριότητα είτε με τη διάθεση των συλλογών τους προσφέρουν στην έρευνα και γενικότερα στο κοινωνικό σύνολο.
Οργάνωση σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Αθηνών - Επιδαύρου
1840: 3.696 σπάνιοι τίτλοι βιβλίων τοποθετημένοι πολύ προσεκτικά σε 47 ξύλινα κιβώτια, εγκαταλείπουν τη σοφίτα του έκτου ορόφου της οδού Castillon 12 στο Παρίσι με προορισμό την Πελοπόννησο. Πρόκειται για το έργο ζωής του Κωνσταντίνου Αγαθόφρονα Νικολόπουλου, ο οποίος, μετά την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους, αποφασίζει να δωρίσει στην γενέτειρα του πατέρα του, την Ανδρίτσαινα, μια από τις πιο σπάνιες ιδιωτικές συλλογές της εποχής. Ο ίδιος τραυματίζεται κατά την συσκευασία των κιβωτίων και υποκύπτει από τέτανο μόνος στο Παρίσι. Τα βιβλία συνεχίζουν ορφανά το ταξίδι τους με το καράβι.
1931: Σχεδόν έναν αιώνα μετά, ένας άλλος δεινός συλλέκτης, ο Walter Benjamin, αποσυσκευάζοντας τη βιβλιοθήκη του, εξομολογείται: «Κάθε πάθος συνορεύει με το χάος, όμως το συλλεκτικό πάθος εγγίζει τα όρια του χάους των αναμνήσεων». Παρόμοιες σκέψεις ίσως να είχε κάνει και ο Αγαθόφρων εάν είχε φτάσει στην Ανδρίτσαινα και παραλάμβανε τη Βιβλιοθήκη του. Νικολόπουλος και Benjamin μοιράζονται το ίδιο πάθος.
Με όχημα τις ιστορίες του, η δημιουργική πλατφόρμα WERKRAUM φέρνει κοντά επαγγελματίες από την Αθήνα και την Ζυρίχη που δραστηριοποιούνται στους χώρους της αρχιτεκτονικής, του θεάτρου και του βιβλίου και επιχειρεί μαζί τους μια μοναδική βιωματική εγκατάσταση για τους κρυμμένους θησαυρούς της γνώσης και το αέναο ταξίδι τους στον χρόνο.
Διαμορφωμένη in situ για το αίθριο του Μουσείου Μπενάκη, η εγκατάσταση φιλοδοξεί να ξεδιπλώσει το πραγματικό και αφηγηματικό μέγεθος μιας Βιβλιοθήκης, ως Άτλαντα της Μνήμης που ταξιδεύει ανάμεσά μας. Τα βιβλία γίνονται μάρτυρες του ταξιδιού αυτού και συνδέουν την αστική καθημερινότητα στην Αθήνα με τον πραγματικό χώρο της συλλογής στην Ανδρίτσαινα, ενός αληθινού θησαυρού κρυμμένου στα βουνά της Πελοποννήσου.
Γιώργος Σεφέρης, The King of Asine and Other Poems, John Lehmann, Λονδίνο, 1948.Προμετωπίδα του Ν. Χ. Γκίκα με πορτραίτο του Γ. ΣεφέρηΜουσείο Μπενάκη / Πινακοθήκη Γκίκα, Βιβλιοθήκη
Συλλογή Κινεζικής Τέχνης: Το αντικείμενο του μήνα
Μάρτιος – Απρίλιος 2018
Μουσείο Μπενάκη Ελληνικού Πολιτισμού (Κουμπάρη 1)
Το Μουσείο Μπενάκη παρουσιάζει εκθέματα κινεζικής τέχνης σε μία ειδικά σχεδιασμένη προθήκη, ένα για κάθε μήνα με αφορμή τον εορτασμό του 2017 ως έτους αφιερωμένου στις πολιτιστικές ανταλλαγές μεταξύ Ελλάδας και Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας – ο εορτασμός παρατάθηκε και στο 2018.
Την περίοδο της έναρξης της διοργάνωσης «Αθήνα 2018 – Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου», επιλέχθηκε να παρουσιαστούν αντικείμενα σχετιζόμενα με την τέχνη της καλλιγραφίας στην Κίνα.
Δύο επιτραπέζιοι πίνακες από ελεφαντόδοντο και ξύλο διακοσμούνται με μια συνεχόμενη σκηνή κήπου που ανακαλεί έργα κινεζικής ζωγραφικής. Θα έστεκαν στο γραφείο ενός καλλιγράφου ως πηγές έμπνευσης, μικρά παράθυρα στον κόσμο. Η μελάνη αποθηκευόταν σε στερεή μορφή οπότε η παρασκευή της απαιτούσε ενστάλαξη νερού από μικρό πορσελάνινο δοχείο και ανάμειξη πάνω σε τριβείο από λίθο. Στην κοιλότητά του τ
ριβείου συγκεντρωνόταν η έτοιμη μελάνη και εκεί εμβαπτιζόταν το πινέλο. Μετά την χρήση το πινέλο καθαριζόταν σε ειδικό σκεύος και αποθηκευόταν όρθιο σε πινελοδοχείο. Τέλος, το έργο υπογραφόταν με αποτύπωμα σφραγίδας που έφερε κάποιο όνομα του καλλιτέχνη σε γωνιώδη γραφή. Η σφραγίδα χρωματιζόταν με κόκκινη πάστα που φυλασσόταν σε ειδικό κουτί.
Στην κεντρική φωτογραφία: Λόγγος, Δάφνης και Χλόη, μτφρ. Ρόδη Ρούφου, εκδ. Ίκαρος, Αθήνα 1970. Εξώφυλλο και τέσσερα σχέδια του Ν. Χ. Γκίκα Μουσείο Μπενάκη / Πινακοθήκη Γκίκα, Βιβλιοθήκη
