ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 05:45
Η ορχήστρα της Οπερας της Ρώμης επί το έργον
Η σοβαρή κρίση που αντιμετωπίζει το τελευταίο διάστημα η Οπερα της Ρώμης έφθασε να απειλήσει εσχάτως αυτή καθαυτή τη συνέχιση της λειτουργίας της. Το ενδεχόμενο απεργίας του προσωπικού στις παραστάσεις της πολυαναμενόμενης «Μανόν Λεσκό» τουΠουτσίνι που σηματοδοτούσε το ντεμπούτο της σουπερστάρ ρωσίδας σοπράνο Αννας Νετρέμπκο τόσο στο εν λόγω θέατρο όσο και στον ρόλο και ταυτόχρονα την πρώτη της συνεργασία με τον θρυλικό ιταλό αρχιμουσικό - και επίτιμο διευθυντή της Οπερας της ιταλικής πρωτεύουσας - Ρικάρντο Μούτι πυροδότησε πάμπολλα σενάρια. Τελικά η πρεμιέρα δόθηκε κανονικά στις 27/2, και δη με μεγάλη επιτυχία, γεγονός που έκανε πολλούς να αναπνεύσουν με ανακούφιση κάνοντας λόγο για την «απαρχή της αναγέννησης του θεάτρου...».
Ωστόσο ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς. Εχοντας ιδρυθεί το 1880 και έχοντας υποστεί αρκετές ανακαινίσεις στο πέρασμα του χρόνου, το τελευταίο διάστημα η Οπερα της Ρώμης βρίσκεται κυριολεκτικά σε κατάσταση χάους. Τα συσσωρευμένα χρέη φθάνουν τα 40 εκατ. ευρώ, η διοίκηση αναζητεί «σανίδα σωτηρίας», ενώ τα συνδικάτα διεκδικούν την προστασία των θέσεων εργασίας...
Η χειρότερη κρίση στην Ιστορία
Η περίπτωση της Ρώμης κάθε άλλο παρά μοναδική είναι: σοβαρό οικονομικό πρόβλημα αντιμετωπίζουν το θέατρο του Μουσικού Μαΐου στη Φλωρεντία, όπως και αυτά της Μπολόνια, της Γένοβας, της Κατάνια, της Πάρμας, του Κάλιαρι. Σύμφωνα με πρόσφατες δηλώσεις αξιόπιστων πηγών στο περιοδικό «Newsweek» μόνο τρία λυρικά θέατρα στην Ιταλία είναι αυτή τη στιγμή σε θέση να αντεπεξέρχονται στις οικονομικές τους υποχρεώσεις εντός διμήνου: η Σκάλα του Μιλάνου, το La Fenice της Βενετίας και το Teatro Regio του Τουρίνου.
«Το σύστημα των λυρικών θεάτρων στη χώρα μας κατεβάζει ρολά» είπε χαρακτηριστικά ένας από τους πλέον έγκυρους ιταλούς δημοσιογράφους του χώρου. «Εξαντλήθηκε, τελείωσε» πρόσθεσε.
Στο πλαίσιο αυτό δεν είναι λίγοι όσοι πιστεύουν ότι η κρίση που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή το λυρικό θέατρο στη γείτονα - τη χώρα που το γέννησε - είναι η χειρότερη στην ιστορία του. Η πρώτη εξήγηση έχει ασφαλώς να κάνει με την ευρύτερη οικονομική κρίση που έχει πλήξει έντονα και την Ιταλία, γεγονός το οποίο έχει οδηγήσει στη δραστική μείωση των δαπανών για την κουλτούρα.
«Τα θέατρά μας αντιμετώπιζαν οικονομικά προβλήματα για πολλά χρόνια, αλλά στο παρελθόν η διοίκηση μπορούσε να πάει στην τράπεζα και να ζητήσει δάνειο με την εγγύηση της κυβέρνησης» συνέχισε ο ίδιος. «Τώρα ο τραπεζικός δανεισμός έχει τελειώσει...».
Το γεγονός αυτό δεν επιτρέπει στις διοικήσεις των θεάτρων να καταβάλλουν αμοιβές σε τραγουδιστές και μουσικούς, ενώ παράλληλα τους στερεί τη δυνατότητα μακροπρόθεσμου προγραμματισμού, γεγονός το οποίο αποτελεί ουσιαστικό πρόβλημα σε μια αγορά όπου τα πρώτα ονόματα κλείνουν την ατζέντα τους τρία-πέντε χρόνια νωρίτερα. Χαρακτηριστική η περίπτωση του λυρικού θεάτρου του Κάλιαρι, όπου το πρόγραμμα πλέον ανακοινώνεται μόλις έναν μήνα νωρίτερα.
«Η κρίση στην Οπερα είναι πολύ σημαντική» αναγνώρισε μιλώντας στο «Newsweek» ανώτατο στέλεχος του ιταλικού υπουργείου Πολιτισμού. «Κανείς οφείλει να λάβει υπόψη του - συνέχισε - ότι τα προηγούμενα 20 χρόνια τα λυρικά θέατρα της χώρας μας συσσώρευσαν χρέη της τάξεως των 300 εκατ. ευρώ. Ωστόσο εξακολουθούν να διατηρούν τη διεθνή τους απήχηση και γι' αυτό άλλωστε η κυβέρνηση εξακολουθεί να τα χρηματοδοτεί».
Ο νέος γενικός διευθυντής της Οπερας της Ρώμης Κάρλο Φουόρτες υπενθυμίζει ότι τα οικονομικά ενός λυρικού θεάτρου ήταν δύσκολα εξαρχής. «Είναι ένα πολύ ακριβό είδος και στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα, όταν ο Βέρντι, ο Ροσίνι, ο Μπελίνι και ο Ντονιτσέτι μεσουρανούσαν, το να διευθύνεις ένα θέατρο όπερας ήταν ένα από τα επαγγέλματα με το μεγαλύτερο ρίσκο. Μερικές φορές οι διευθυντές το έσκαγαν χωρίς να καταβάλουν αμοιβές, άλλες πάλι κατέφευγαν στην αυτοκτονία. Υπήρχαν βέβαια και περιπτώσεις που κατέφευγαν στον τζόγο για να ισορροπήσουν τις απώλειες».
Δημοσιεύτηκε στο Helios Plus στις 4 Μαρτίου 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου