Wikitheatre: Θέατρο ανοιχτού κώδικα

Ένα πείραμα ομότιμης τέχνης πραγματοποιείται μέσω της πλατφόρμας Wikitheatre, όπου οι συγγραφείς μπορούν να γράφουν συλλογικά θεατρικά έργα, οι μουσικοί να τα «ντύνουν» με τις μουσικές τους και οι θεατρικές ομάδες να τα «ζωντανεύουν» στη σκηνή. 

Το πρώτο θεατρικό ανοιχτού κώδικα, «Ο άνδρας με την πουά γραβάτα», διατίθεται ήδη ελεύθερα και οι χρήστες μπορούν να κάνουν τις δικές τους προσθήκες, αλλαγές και διορθώσεις. Διαθέσιμο είναι επίσης, με άδειες Creative Commons, το πρώτο μουσικό κομμάτι, υπό τον τίτλο «Jacob».
Το θεατρικό έργο «Ο άνδρας με την πουά γραβάτα» καταγράφει τι συμβαίνει στο μυαλό του Ιάκωβου Λέδερμαν, ενός 33χρονου εργαζόμενου στην τράπεζα Fabulous Life & Co. «Η ανέλιξή του στην ιεραρχία της εταιρίας ήταν ιδιαίτερα γρήγορη και εδώ και σχεδόν 4 χρόνια απασχολείται στο Business Center στα κεντρικά της γραφεία, στον ουρανοξύστη Vanity Capitalism. Τα γραφεία της Fabulous Life & Co στεγάζονται στους πρώτους 30 ορόφους (από τους συνολικά 110) του κτιρίου και το γραφείο του Iάκωβου Λέδερμαν είναι στον 24ο. Έξι όροφοι τον χωρίζουν από την κορυφή της ιεραρχίας και την απόλυτη επαγγελματική καταξίωση, ενώ εικοσιτέσσερις από το πεζοδρόμιο.
Ένα πρωινό, λίγο πριν αρχίσει το ωράριο εργασίας, αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή του πηδώντας από τον 24ο όροφο του, ομολογουμένως, εντυπωσιακού ουρανοξύστη. Πεζοί και σταματημένοι στα φανάρια οδηγοί, βλέπουν έναν κοστουμαρισμένο άνδρα με μια περίεργη πουά γραβάτα να αιωρείται 75 μέτρα πάνω από το έδαφος. Ο Ιάκωβος Λέδερμαν - απελπισμένος λίγα κλάσματα του δευτερολέπτου πιο πριν, όταν πατούσε το κούφωμα του ανοικτού παραθύρου του γραφείου του- αισθάνεται τώρα για πρώτη φορά τόσο ελεύθερος και φαίνεται να απολαμβάνει τη θέα. Βρίσκεται 75 μέτρα πάνω από το έδαφος και αρχίζει η πτώση του: t=0 sec, s=75 m, και m (Jacob Lederman)=78 kg. Και ο όροφος: 24ος. Τι συμβαίνει, άραγε, στο μυαλό του Ιάκωβου Λέδερμαν;». 

Το Wikitheatre είναι ένα εγχείρημα της πλατφόρμας ανοικτής λογοτεχνίας OpenBook.gr και του ανοικτού εργαστηρίου τέχνης και τεχνολογίας P2P Lab.

enet.gr, 11:11 Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

Διδάσκει ελληνικά σε ομογενείς και ξενόγλωσσους επί 40 χρόνια

Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών (Ιδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη) του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  31/03/2013 05:45 Παπαναστασίου Γιώργος,   ΤΟ ΒΗΜΑ

  

Το έμπρακτο ενδιαφέρον του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Σπουδών για τη διδασκαλία της ελληνικής ως δεύτερης/ξένης γλώσσας ξεκίνησε τη δεκαετία του 1970, όταν κυκλοφόρησε το πρωτοποριακό βιβλίο Τα νέα ελληνικά για ξένους, με την υπογραφή 14 διδασκαλισσών του Σχολείου Νέας Ελληνικής Γλώσσας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Εγινε με αυτόν τον τρόπο μια επιτυχημένη αρχή σε έναν τομέα που δεν θα μπορούσε να λείπει από το εκδοτικό πρόγραμμα ενός ιδρύματος που στοχεύει στη μελέτη, στην καλλιέργεια και στην προώθηση της ελληνικής γλώσσας. Για την εκμάθηση της ελληνικής ως δεύτερης/ξένης γλώσσας το Ινστιτούτο διαθέτει σήμερα μια πλήρη σειρά η οποία ξεκινάει από τα πρώτα βήματα που κάνει ένα παιδί και φτάνει στο επίπεδο των προχωρημένων. Από την ανανεωμένη ιστοσελίδα του Ινστιτούτου (www.ins.web.auth.gr) θα αντλήσετε περισσότερες πληροφορίες για το Ιδρυμα και τις ερευνητικές και εκδοτικές δραστηριότητές του.

Τα νέα ελληνικά για ξένους (διδακτικό προσωπικό του Σχολείου Νέας Ελληνικής Γλώσσας του ΑΠΘ, 2009)

Κυκλοφορεί σήμερα σε 4η έκδοση έχοντας γνωρίσει 26 (!) ανατυπώσεις, γεγονός που δείχνει με τον καλύτερο τρόπο πόσοι ομογενείς και ξενόγλωσσοι σπουδαστές έμαθαν και εξακολουθούν να μαθαίνουν ελληνικά από αυτό. Παράλληλα κυκλοφορεί βιβλίο ασκήσεων με τίτλο Τα νέα ελληνικά για ξένους. Βιβλίο ασκήσεων.

Τα ελληνικά για ξενόγλωσσα παιδιά 8-12 χρόνων (Α. Χατζηπαναγιωτίδη, 2001)

Για παιδιά που έρχονται σε πρώτη επαφή με την ελληνική γλώσσα. Σχεδιάστηκε με μορφή κόμικ ώστε να είναι ιδιαίτερα φιλικό για αυτή την ηλικία. Συνοδεύεται από βιβλίο δασκάλου.

Ορίστε. Ελληνικά για αρχάριους (Φ. Βαλσαμάκη & Δ. Μανάβη, 2011)

Για αρχάριους ενηλίκους που θέλουν να αποκτήσουν την ικανότητα να ανταποκρίνονται στις βασικές καθημερινές ανάγκες επικοινωνίας. Μέσα στον Απρίλιο θα κυκλοφορήσει το Βιβλίο δραστηριοτήτων, συνταγμένο από τη νέα γενιά δασκάλων του Σχολείου Νέας Ελληνικής Γλώσσας του ΑΠΘ.

Τα ελληνικά ως δεύτερη γλώσσα, Β' κύκλος (Φ. Τζεκάκη & Α. Χατζηπαναγιωτίδη, 2002)

Για σπουδαστές με στοιχειώδη γνώση της ελληνικής που θέλουν να ολοκληρώσουν και να συστηματοποιήσουν τις γνώσεις που απέκτησαν από τον πρώτο κύκλο μαθημάτων. Συνοδεύεται από βιβλίο δασκάλου.

Τα ελληνικά για προχωρημένους, Γ' κύκλος (Ε. Παναγοπούλου & Α. Χατζηπαναγιωτίδη, 2010)

Για σπουδαστές με προχωρημένη ελληνομάθεια. Στόχος του είναι η ανάπτυξη της ικανότητας για κατανόηση και χρήση του σύνθετου και ποικίλου προφορικού και γραπτού νεοελληνικού λόγου, όπως αυτός εμφανίζεται στην καθημερινή ζωή, στα μαζικά μέσα ενημέρωσης αλλά και στην επιστημονική και λογοτεχνική παραγωγή.

Βοηθητικές - συμπληρωματικές εκδόσεις

Tα ελληνικά είναι ένα... παιχνίδι (Φ. Βαλσαμάκη, Ρ. Καμαριανού, Λ. Κανέλλου και Ε. Κατούδη, 2003)

Περιέχει ποικιλία ασκήσεων, διάφορες δραστηριότητες, παιχνίδια ρόλων και πολλά άλλα γλωσσικά - διδακτικά παιχνίδια. Συνοδεύεται από βιβλίο δασκάλου.

Ομήρου Οδύσσεια (Ρ. Καμαριανού-Βασιλείου, 2005)

Το ομηρικό κείμενο σε περίληψη, συνοδευμένο από γλωσσικές ασκήσεις. Για σπουδαστές με μέσο ή προχωρημένο επίπεδο ελληνομάθειας.

Πρόγραμμα Σπουδών για την ελληνική γλώσσα. Α' Επίπεδο / Modern Greek Language Curriculum. Checkpoint A (Π. Ανδρέου, 2012)

Καρπός συνεργασίας του Ινστιτούτου με το Γραφείο Παιδείας Αμέσου Αρχιεπισκοπικής Περιφέρειας της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, κυκλοφόρησε λίγους μήνες πριν και επιβεβαιώνει το συνεχές ενδιαφέρον του Ιδρύματος για την ελληνομάθεια των ομογενών μας.

Θα χτυπήσει ξανά κουδούνι στο ελληνικό σχολείο της Ιμβρου έπειτα από 49 χρόνια

Η τουρκική κυβέρνηση είχε απαγορεύσει τη λειτουργία ελληνικών σχολείων στην Ίμβρο από το 1964

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  29/03/2013 21:23    ΤΟ ΒΗΜΑ

   

Κωνσταντινούπολη, Τουρκία

Αδεια επαναλειτουργίας στην Ίμβρο ελληνικού σχολείου πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης έδωσαν οι τουρκικές Αρχές, υλοποιώντας τη σχετική απόφαση που είχε ανακοινωθεί πέρυσι τον Ιανουάριο.

Η τουρκική κυβέρνηση είχε απαγορεύσει τη λειτουργία ελληνικών σχολείων στην Ίμβρο πριν απο 49 χρόνια, το 1964, περίοδο που παρουσίαζε κλιμάκωση η ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις εξαιτίας του Κυπριακού.

Στο νησί του βορείου Αιγαίου, στην έξοδο των Στενών των Δαρδανελλίων, λειτουργούσαν ελληνικά δημοτικά σχολεία σε έξι από τα επτά ελληνικά χωριά, στην Παναγία, τα Αγρίδια, το Σχοινούδι, το Γλυκί, τους Αγίους Θεόδωρους και το Κάστρο. Λειτουργούσε επίσης και ένα κεντρικό Γυμνάσιο.

Η άδεια που έδωσαν οι τουρκικές Αρχές αφορά το σχολείο των Αγίων Θεοδώρων, το χωριό όπου γεννήθηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Το σχετικό αίτημα είχε υποβληθεί επισήμως προς τις τουρκικές Αρχές το 2011 από μέλη των κοινοτήτων της Ίμβρου.

Το σχολείο αυτό θα δώσει τη δυνατότητα να επιστρέψουν στο νησί οικογένειες με παιδιά από την Κωνστατνινούπολη και την Ελλάδα, εκτιμούν κύκλοι των απόδημων Ιμβρίων, που αναμένουν να  ενισχυθεί η ανακάμπτουσα τα τελευταία 10 χρόνια κοινότητα του νησιού και με νεότερους ανθρώπους, ώστε να ανασυσταθεί εκ νέου ο κοινωνικός ιστός.

Τα Ιμβριακά Σωματεία του εξωτερικού χαιρετίζουν αυτή την απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης με την οποία διορθώνονται, εν μέρει, κάποιες από τις μεγάλες αδικίες του παρελθόντος.

 
Greek Orthodox Ecumenical Patriarch Vartholomeos on a visit to Imvros

Από τη Μασσαλία με αγάπη για τις μεγάλες πόλεις της Μεσογείου

Οστρακο οστρακισμού του 5ου π.Χ. αιώνα με το όνομα του Θεμιστοκλή

 

Εκθεση με την ελληνική συμμετοχή έξι αρχαίων έργων και ενός αντιγράφου

Με την πενιχρή ελληνική συμμετοχή έξι αρχαίων έργων και ενός αντιγράφου πρόκειται να πραγματοποιηθεί στη Μασσαλία η έκθεση «Μεσόγειος.
Από τις μεγάλες πόλεις του χθες στους ανθρώπους του σήμερα» με την ευκαιρία της ανακήρυξής της ως Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης για το 2013. Σκοπός της έκθεσης που θα διαρκέσει από 12 Ιανουαρίου ως 18 Ιουνίου είναι η ανάδειξη των ναυτικών σχέσεων μεταξύ των λαών της Μεσογείου μέσω ενός σύγχρονου Οδυσσέα, ο οποίος ταξιδεύει από λιμάνι σε λιμάνι.

Αντίγραφο αρχαίου κληρωτηρίου
Για τα έργα που θα σταλούν από την Ελλάδα η έγκριση δόθηκε από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο και είναι τέσσερα όστρακα οστρακισμού του 5ου π.Χ. αιώνα, δύο χάλκινες δικαστικές ψήφοι του 4ου π.Χ. αιώνα και ένα εκμαγείο τμήματος κληρωτηρίου, όλα από το Μουσείο της Αρχαίας Αγοράς.
Η έκθεση θα παρουσιαστεί σε επτά ενότητες, όσα και τα λιμάνια-σταθμοί της «περιοδείας» του Οδυσσέα ενώ αρχαία αντικείμενα αλλά και έργα από την Αναγέννηση ως και τον 19^ο αιώνα καλύπτουν τη ζωή της Μασσαλίας - αποικίας των ελλήνων Φωκαέων - σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της. Το ταξίδι αρχίζει από την Τροία και συνεχίζεται στην Τυρό και στην Καρχηδόνα, ακολούθως στην «Αθήνα του Περικλή: Μια δημοκρατία της θάλασσας (5ος π.Χ. αιώνας)», στην «Αλεξάνδρεια των Πτολεμαίων: Η ουτοπία της παγκόσμιας γνώσης (4ος-3ος π.Χ. αιώνας)», στη Ρώμη (1ος-3ος μ.Χ. αιώνας»), στην Κόρδοβα και στα λιμάνια της (9ος-11ος μ.Χ. αιώνας) - με στοιχεία για τη μετάδοση της γνώσης από την Ανατολή στη Δύση, την Αστρονομία, την Ιατρική και τη Γεωγραφία - στη Βενετία της περιόδου από τον 12ο ως τον 15ο αιώνα, στη Γένοβα του 16ου αιώνα, στην Κωνσταντινούπολη του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, στο Αλγέρι, στην Τύνιδα και στην Τρίπολη του 16ου και 17ου αιώνα και τέλος στη Μασσαλία του 19^ου αιώνα.
Παράλληλα βίντεο και εγκαταστάσεις συμπληρώνουν τις ενότητες, όπως για παράδειγμα τα φιλμ για τη σημερινή Βηρυτό, για τη σύγχρονη Αθήνα και τη ζωή των νέων την εποχή της κρίσης, για τη ζωή μιας γυναίκας σε ισλαμική χώρα, αλλά αντίστοιχα για τη ζωή της στην «μπερλουσκονική» Ιταλία. Επίσης παρουσιάζεται η βίντεο-εγκατάσταση της γαλλομαροκινής καλλιτέχνιδας Μπουχρά Καλίλι με τίτλο «Ανέφικτο ταξίδι», τα έργα του βρετανού φωτογράφου Μπράιν Γκρίφιν με τίτλο «Τα εμπορεύματα φεύγουν, οι άνθρωποι μένουν».  Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ,   Θερμού Μαρία

Acropolis adieu / Betrüger in der Euro-Familie

Σχολιάστε τα εξώφυλλα

Από τον Στρόφιλα της Ανδρου άρχισε ο Κυκλαδικός Πολιτισμός Σημαντικό εύρημα ο νεολιθικός οικισμός του Αιγαίου

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  ΤΟ ΒΗΜΑ

Μοναδικός για τις  Κυκλάδες  και την ευρύτερη  περιοχή  είναι  ο προϊστορικός οικισμός  του Στρόφιλα στην Ανδρο,  που αναπτύχθηκε περί το  4000 π.Χ. και χαρακτηρίζεται σαν ο μεγαλύτερος και καλύτερα σωζόμενος Νεολιθικός οικισμός του Αιγαίου. Οπως λέει  όμως  η  ανασκαφέας του κυρία Χριστίνα  Τελεβάντου  η  σημασία του  σήμερα αποδεικνύεται πολύ σημαντικότερη, αφού θεωρείται  ότι αποτέλεσε  την βάση  για την μετέπειτα πολιτιστική εξέλιξη της Μέσης και της  Υστερης Εποχής του Χαλκού  στις  Κυκλάδες.  Στην  ομιλία της  μάλιστα, με  τίτλο «Ο Νεολιθικός οικισμός στον Στρόφιλα Άνδρου. Διευρύνοντας τους ορίζοντες της κυκλαδικής προϊστορίας και εικονογραφίας», που  θα  γίνει  την Τρίτη 2 Απριλίου στις 7 μ.μ.  στην  Αρχαιολογική Εταιρεία η κυρία Τελεβάντου  θα  παρουσιάσει  τα  αποδεικτικά  στοιχεία  της  σημασίας του Στρόφιλα.
 «Η ανάπτυξή του οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη στρατηγική γεωγραφική θέση της Ανδρου κοντά στην Αττική  και ειδικότερα τη Λαυρεωτική, σε συνδυασμό με το γεγονός, ότι αποτελούσε σημαντικό κόμβο και ενδιάμεσο σταθμό στους θαλάσσιους δρόμους της νεολιθικής ναυσιπλοΐας για τη διακίνηση αγαθών (π.χ. μηλιακού οψιανού και μεταλλεύματος) και τη μετάδοση τεχνολογίας και ιδεών ανάμεσα στις Κυκλάδες, την ηπειρωτική χώρα, την Εύβοια και το βορειοανατολικό Αιγαίο»,  λέει  η  ίδια.  Και  οι αποδείξεις  βρίσκονται επιτόπου:
Κατ΄ αρχάς  είναι η  μεγάλη έκταση του οικισμού, σε συνδυασμό με τoν πυκνό, πολεοδομικό ιστό και το ιδιαίτερα μεγάλο μέγεθος των κτιρίων  του. Επειτα  είναι ο  συλλογικός χαρακτήρας των έργων,  που οργανώνονταν από την  κοινότητα,  όπως  η  οχύρωση  του οικισμού, το ιερό και η μεγάλη  χρήση των βραχογραφιών.  Η πληθώρα των υψηλής ποιότητας ευρημάτων δείχνει το επίπεδό  του.  Το  ίδιο  και  η προηγμένη τεχνολογία,  όπως  η  μεταλλοτεχνία και η λιθοτεχνία.

Εντελώς  ιδιαίτερο ζήτημα,  λόγω της  έκτασης  και της  πολυμορφίας  του  είναι οι βραχογραφίες με  διαφόρων  ειδών  θέματα. Αλλοτε  συμβολικά,  όπως  είναι  ένα δακτυλιόσχημο θέμα, τα πέλματα και οι κοιλότητες σε σπειροειδή διάταξη,  άλλοτε  γραμμικά όπως η σπείρα και ο μαίανδρος, άλλοτε  εικονιστικά όπως πλοία  και  διάφορα ζώα  κατσίκια, ελάφια, τσακάλια, ψάρια, δελφίνια κ.ά. Υπάρχουν όμως  και  αφηγηματικές σκηνές,  όπως  είναι η πομπή πλοίων, το κυνήγι ελαφιών από τσακάλια, ο θαλάσσιος βυθός με την παράσταση δελφινιού με το μικρό του  αλλά  και  μία ανθρώπινη πιθανώς μορφή( ή ανθρωπόμορφο ξόανο), ύψους  45 εκατοστών, που  ενδεχομένως απεικονίζει  θεότητα.  «Φαίνεται ότι οι νεολιθικοί καλλιτέχνες, πολύ πριν την ανάπτυξη της εικονιστικής τέχνης στις Κυκλάδες κατά τη Μέση και  Υστερη Εποχή του Χαλκού (αγγειογραφία, τοιχογραφίες) έθεσαν τις βάσεις του εικονογραφικού λεξιλογίου και της διαχείρισης του χώρου σε σύνθετες παραστάσεις»,  όπως λέει  η κυρία Τελεβάντου.

Σε  όλα  αυτά  πρέπει να  προστεθεί ο   έντονος ναυτικός χαρακτήρας του οικισμού, που  εμφανίζεται  με τη ναυπηγική, τη ναυσιπλοΐα και το εμπόριο,  κάτι  που τεκμηριώνεται από τις 100 και πλέον απεικονίσεις πλοίου στις βραχογραφίες ,  οι  οποίες βρίσκονται σε κοινόχρηστους χώρους (ιερό, τείχος, χώρος βόρεια του τείχους) ως το κυρίαρχο σύμβολο της κοινότητας. Τέλος  καταγράφεται  και η  χρήση ενός αναπτυγμένου και ευρύτατα διαδεδομένου κώδικα επικοινωνίας με το  σύστημα των  συμβόλων.  Οπως  λέει  η αρχαιολόγος  « Πρόκειται για στοιχεία που δείχνουν ότι πρόκειται για έναν εύρωστο, πρωτοαστικό οικισμό με κυρίαρχο ναυτικό χαρακτήρα, ο οποίος αναμφίβολα θα διαδραμάτιζε, σε ένα ευρύτερο δίκτυο μικρότερων ή και ανάλογων οικισμών, σημαντικό ρόλο κατά την Τελική Νεολιθική  εποχή».
Η  ομιλία δίνεται στο πλαίσιο του Κυκλαδικού Σεμιναρίου. που διοργανώνεται από την αρχαιολόγο  κυρία  Μαρίζα Μαρθάρη 

Μήνυση στο Μητροπολιτικό Μουσείο Νέας Υόρκης για παραπλάνηση

Το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης αντιμετωπίζει μια συλλογική μήνυση για παραπλάνηση επισκεπτών του όσον αφορά στην τιμολογιακή του πολιτική

   

Τρεις επισκέπτες το εγκαλούν για «παραπλανητική τιμολογιακή πολιτική»

Τρεις επισκέπτες -ένας αμερικανός και δυο τσεχικής καταγωγής- του φημισμένου ιδρύματος υπέβαλαν μήνυση, μέσω του δικηγόρου τους, Άρνολντ Βάις, εγκαλώντας το μουσείο για «ηθελημένη παραπλάνηση». Σύμφωνα με τη μήνυση, οι επισκέπτες ζήτησαν «εισιτήριο για ενήλικο» και τους ζήτησαν «25 δολάρια», παρά το γεγονός πως η πινακίδα στην είσοδο αναγράφει ξεκάθαρα «είσοδος 25 δολάρια», με την υποσημείωση «συνιστώμενη» στα «ψιλά γράμματα», ώστε κάποιοι από τους επισκέπτες είτε να μην τη διακρίνουν, είτε να την παραβλέπουν, ώστε να πληρώνουν το ακριβό κόμιστρο. Ως αποτέλεσμα του «κόλπου» αυτού, το 40% των επισκεπτών του μουσείου καταλήγει να πληρώνει τα 25 δολάρια (20 ευρώ) της εισόδου.

Σύμφωνα με τους μηνυτές, η τακτική του μουσείου παραβιάζει έναν πολιτειακό νόμο του 1893 που επιβάλλει περιστασιακή δωρεάν είσοδο στα μουσεία για ολους τους πολίτες για πέντε ημέρες και δυο απογεύματα την εβδομάδα, με ανταμοιβή παχυλές ετήσιες δημοτικές χορηγίες. Ωστόσο, ο εκπρόσωπος του Μουσείου, Χάρολντ Χόλτσερ, απαντά ότι ο νόμος αυτός έχει αντικατασταθεί από το 1970, με έναν που ορίζει ως είσοδο το «όσα έχετε ευχαρίστηση».

Η είδηση αυτή έχει ανακινήσει ξανά το ενδιαφέρον στις ΗΠΑ σχετικα με το κατά πόσο πρέπει ή όχι να πληρώνει κάποιος είσοδο σε ένα χώρο πολιτισμού, όπως το μουσείο, που ανήκει σε όλους. Σύμφωνα με μια έρευνα σε αμερικανικά μουσεία του 2011 από την εφημερίδα «The Art Newspaper», «τα μουσεία των μεγαλουπόλεων ορίζουν τιμή εισιτηρίου, επειδή είναι ιδρύματα που θέλουν να βγάζουν κέρδος. Αντιθέτως, τα μουσεία σε μικρές πόλεις δεν εχουν τιμολογιακή πολιτική επειδή εξαρτώνται από τη θέληση και διάθεση των επισκεπτών τους να επιστρέψουν στη πόλη τους και να δουν ξανά το μουσείο τους».

Τέλος, μετά από έρευνα της ίδιας εφημερίδας για την επισκεψιμότητα των ανά τον κόσμο μουσείων για το 2012, την πρώτη θέση καταλαμβάνει το Λούβρο, αφού 9.7 εκατομμύρια άτομα επισκέφθηκαν το παρισινό μουσείο μέσα στο 2012, ένα εκατομμύριο περισσότερα από το 2011. Στη δεύτερη θέση βρίσκεται το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης, ενώ στην τρίτη, τέταρτη και πέμπτη θέση βρίσκονται τρία Μουσεία στο Λονδίνο. Η πιο δημοφιλής έκθεση της χρονιάς ήταν αφιερωμένη στους μεγάλους Ολλανδούς ζωγράφους στο Μουσείο Μετροπόλιταν του Τόκιο, αφού εκθέματα όπως το «Κορίτσι με το Μαργαριταρένιο Σκουλαρίκι» του Γιοχάνες Βερμέερ έφεραν 10.500 επισκέπτες ημερησίως στο Μουσείο.  Πηγή:  ΤΟ ΒΗΜΑ

Η Ανεργίτσα και ο Πειναλέοντας σε νέες περιπέτειες

Η έκθεση «Cherchez να φαμ! Ο Μποστ του Τύπου»

Στο Μπενάκη της Πειραιώς εκτίθενται γελοιογραφίες από την περίοδο 1959-66, προσχέδια, σχέδια, ζωγραφική, διαφήμιση, εικονογράφηση παιδικών βιβλίων, θεατρικά έργα, σκηνικά και κοστούμια καθώς και αρχειακό υλικό από την ΕΡΤ μάς θυμίζουν πόσο μοναδικός, τολμηρός και διαχρονικός υπήρξε ο Μποστ

Της Παρής Σπίνου    http://www.efsyn.gr

Αν ζούσε ο Μποστ, πεδίον δόξης λαμπρόν θα πρόσφερε για τις ανεπανάληπτες γελοιογραφίες του η υφιστάμενη κρίση. Ευτυχώς ο διορατικός καλλιτέχνης, που εξέφρασε όσο κανείς άλλος στην εποχή του το λαϊκό αίσθημα, φρόντισε να αφήσει μια παρακαταθήκη διαχρονική και επίκαιρη. Τους θρυλικούς χαρακτήρες του, την καθημαγμένη Μαμά Ελλάδα με τα παιδιά της, την Ανεργίτσα και τον Πειναλέοντα, που εύγλωττα εκφράζουν τη σημερινή κατάσταση.

Θα δούμε κι αυτήν την αγία τριάδα στην έκθεση «Cherchez να φαμ! Ο Μπόστ του Τύπου», που εγκαινιάζεται την Πέμπτη 4 Απριλίου στο Μουσείο Μπενάκη – κτίριο οδού Πειραιώς σε συνεργασία με το Μορφωτικό Ιδρυμα της ΕΣΗΕΑ. Εμφαση δίνεται στις γελοιογραφίες του Μποστ στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο την περίοδο 1950-1980. Μια σάτιρα που έχει στόχο τη μικροαστική νοοτροπία, τον καθωσπρεπισμό, την ημιμάθεια και τον νεοπλουτισμό, την ξενομανία, τις ταξικές αντιθέσεις, κυρίως όμως την πολιτική ζωή.

«Η εκθεση εξελίσσεται χρονολογικά, ενώ το μεγαλύτερο κομμάτι της καταλαμβάνουν οι γελοιογραφίες που έκανε την περίοδο 1959-66. Υπάρχουν πρωτότυπα έργα, κυρίως όμως ψηφιακές αναπαραστάσεις γιατί, όπως είναι γνωστό, η Ασφάλεια κατάσχεσε και κατέστρεψε το έργο του το 1967» μας λέει η θεατρολόγος Μαρίνα Κοτζαμάνη, επ. καθηγήτρια στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, που επιμελείται την έκθεση. «Με συνοδευτικά κείμενα εξηγούμε την επικαιρότητα κάθε σκίτσου και τη σχέση με τα γεγονότα της περιόδου, προκειμένου να κατανοήσει ο επισκέπτης πως η γελοιογραφία γίνεται ζωντανό χρονικό μιας εποχής».

Οχι τυχαία ο Μποστ κατάφερε να δώσει το στίγμα του με ένα εντελώς προσωπικό και αναγνωρίσιμο ύφος, με επίτηδες ανορθόγραφα κείμενα, με μια γλώσσα που γελοιοποιεί την καθαρεύουσα, με παραφθορά των λέξεων δημιουργώντας απίθανους συνειρμούς. Η ευθύβολη σάτιρά του έχει στόχο την εξάρτηση της Ελλάδας από τον ξένο παράγοντα, την εθνικοφροσύνη των δεξιών κομμάτων, τον θεσμό της βασιλείας, ωστόσο σε πολλά κείμενα διακωμωδεί και την παράταξη της Αριστεράς στην οποία ανήκε.

«Οσο βαθαίνει η κρίση τόσο πιο επίκαιρη είναι η σάτιρα του Μποστ» συνεχίζει η Μ. Κοτζαμάνη. «Παρακολουθούσε στενά την επικαιρότητα, διάβαζε τα πάντα στις εφημερίδες και τα περιοδικά και τα αξιοποιούσε δημιουργικά, φτιάχνοντας ιστορίες με θεατρικό τρόπο. Μετουσίωνε την πολιτική επικαιρότητα σε τέχνη και έβγαζε την ποίηση του εφήμερου στη δουλειά του». Η Μαμά Ελλάς, ο Πειναλέοντας, η Ανεργίτσα, που συσχετίζονται με τη σημερινή Ελλάδα της κρίσης, είναι χαρακτήρες «με αρχετυπική δύναμη, όπως ο Καραγκιόζης, και εκφράζουν την ελληνική λαϊκή ψυχή».

Για την έκθεση έγινε αρχειακή έρευνα από τον Νίκο Σαραντάκο και τεκμηρίωση των σκίτσων. Προσχέδια, σχέδια, ζωγραφική, διαφήμιση, εικονογράφηση παιδικών βιβλίων, θεατρικά έργα, σκηνικά και κοστούμια καθώς και αρχειακό υλικό από την ΕΡΤ με συνεντεύξεις του Μποστ συνοδεύουν το αφιέρωμα. «Είχε την ευκολία να εκφράζεται με πολλά μέσα, επικοινωνιακή δεινότητα και εμβέλεια γιατί μιλούσε άμεσα στον κόσμο για τα προβλήματά του, χωρίς εκπτώσεις και συμβιβασμούς» τονίζει η επιμελήτρια. «Αρεσε και στους λίγους και στους πολλούς. Οπως λέει ο Κυρ, με ό,τι καταπιανόταν το έκανε χιτ».

Η έκθεση ανιχνεύει και τη σύγχρονη σημασία της σάτιρας του Μποστ. Ετσι γνωστοί γελοιογράφοι (Αναστασίου, Μακρής, Μητρόπουλος, Καλαϊτζής, Κυρ, Ορνεράκης, Πετρουλάκης, Στάθης, Χατζόπουλος κ.ά.) εμπνέονται από το έργο του και μας ωθούν να γελάσουμε με «τα χάλια» μας, αλλά και να «λογαριάσουμε πώς προχωρούμε».

Παράλληλα οργανώνεται σειρά εκδηλώσεων:

* Ημερίδα «Ξαναθυμόμαστε τον Μποστ» (14/4, 12.00) στην οποία συμμετέχουν οι Κώστας Γεωργουσόπουλος, Στάθης Σταυρόπουλος, Θανάσης Παπαγεωργίου, Γιάννης Κοντός, Μανόλης Σαββίδης, Τάσος Σακελλαρόπουλος και ο γιος τού Μπόστ, Κώστας Μποσταντζόγλου.

* «Bost Live!» (20/4, ώρα 19.00): φοιτητές του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου ζωντανεύουν επί σκηνής τα σκίτσα του Μποστ , με την καθοδήγηση του Γιάννη Λεοντάρη.

• «Γνωριμία με έναν σκιτσογράφο»: Εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Μαρίας Τζαμπούρα για παιδιά από 10 ετών (12/5, 11.00). Πληροφορίες: 210-3671067

• Ξεναγήσεις για το κοινό από τον υπεύθυνο των Ιστορικών Αρχείων του Μουσείου Μπενάκη, Τάσο Σακελλαρόπουλο, τις Παρασκευές (18.00) και τα Σάββατα (11.00) Απριλίου και Μαΐου.
Πληροφορίες: 210-3671015.
Η έκθεση είναι αφιερωμένη στην ιστορικό Τέχνης Μαρία Κοτζαμάνη, που χάθηκε πρόσφατα. Την είχε προτείνει και σχεδιάσει, ωστόσο δεν πρόφτασε να την ολοκληρώσει.

*Διάρκεια ώς 19 Μαΐου

Mε ένα κλικ πάμε Βυζάντιο

Μπορεί μία ηλεκτρονική πλατφόρμα να σε ταξιδέψει στην εποχή του Ιουστινιανού ή των Κομνηνών; Το νέο πόρταλ του Ευρωπαϊκού Κέντρου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων προσφέρει μια μοναδική προσομοίωση ενός χαμένου κόσμου

 Νικόλας Ζώης  | ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 08:00 |ΤΑ ΝΕΑ



Εστω ότι το exploringbyzantium.gr δεν είναι ιστοσελίδα αλλά μια χρονομηχανή, ζηλευτή από την πιο ευρηματική επιστημονική φαντασία. Ενας ταξιδιώτης μπαίνει στην καμπίνα της, κάνει κλικ τέλος πάντων και διαπιστώνει ότι οι υπηρεσίες που προσφέρονται είναι τέσσερις.
Η μία ακολουθεί τρεις διαδρομές, τις οποίες έκαναν και αυτοκράτορες του διαμετρήματος ενός Μεγάλου Κωνσταντίνου ή ενός Νικηφόρου Φωκά. Ο ταξιδιώτης μπορεί να τις ακολουθήσεις ξανά, προσλαμβάνοντας όμως όλες τις ιστορικές, γεωγραφικές ή καλλιτεχνικές πληροφορίες με τη βοήθεια εικόνων ή βίντεο.
Μια άλλη περιλαμβάνει εκπαιδευτικά παιχνίδια για πιτσιρίκια, τα οποία καλούνται να χτίσουν μια πόλη ή να ξεσκεπάσουν έναν ποταπό σφετεριστή του θρόνου.
Μια τρίτη προσφέρεται με τη μορφή ραδιοφωνικών εκπομπών με ιστορικά κείμενα ή θέματα πολιτισμού, όπως εκείνη για τη «Θεσσαλονίκη μέσα από τα μάτια των βυζαντινών συγγραφέων του 12ου αιώνα».
Ο άνθρωπός μας επιλέγει την υπηρεσία που μοιάζει να εξασφαλίζει την πιο πλούσια, την πιο βαθιά μελέτη συγκεκριμένων πτυχών της καθημερινής ζωής των Βυζαντινών και να προσφέρει πληροφορίες ανάλογα με το αν ο χρήστης ανήκει στην κατηγορία του εξειδικευμένου κοινού, του κοινού γενικά ή του μαθητή.
Οι βασικές επιλογές εδώ, εμπλουτισμένες με εικόνες ευρημάτων της εποχής, έχουν ονόματα όπως «Η πόλη στο Βυζάντιο», «Μορφές επικοινωνίας», «Εθιμα των Βυζαντινών», «Βυζαντινών πολεμικά» ή «Η κοινωνική ζωή στο Βυζάντιο». Ο χρήστης μαθαίνει, μεταξύ άλλων, ότι η διατροφή των πλουσίων ξεχώριζε από την κατανάλωση κρέατος, ακριβών ψαριών και τυριών όπως το βλάχικο. Οι χαμηλότερες τάξεις, εκτός από λάδι, ψωμί και κρασί, είχαν πρόσβαση και σε τσίρους, σαρδέλες, καλαμάρια ή κακής ποιότητας ασβεστότυρο. Τα ρούχα; Λινά ή μάλλινα για τις μεσαίες και χαμηλές τάξεις, λινά ή μεταξωτά για τις ανώτερες, πολύτιμα υφάσματα για τους αυτοκράτορες. Ο καλλωπισμός, επικεντρωμένος στα μαλλιά, αρκετά διαδεδομένος, κρίνοντας από τα ευρήματα ή τις παραινέσεις των Πατέρων της Εκκλησίας για το αντίθετο. Οχι και άσχημα για μια ιστοσελίδα.

Από έθιμα, επίσης άλλο τίποτα. Αν το exploringbyzantium.gr, αυτή η ψηφιακή χρονομηχανή, προσγειώσει τον ταξιδιώτη μπροστά σε μια γέννηση, εκείνος μπορεί να δει όλη τη διαδικασία που κατά  κανόνα γινόταν στο σπίτι με τη βοήθεια μαίας, αλλά  και πώς η γυναίκα θεωρούνταν σχεδόν μολυσμένη για σαράντα ημέρες. Επισκέπτες φορτωμένοι ευχές ή και δώρα κατέφθαναν, είτε επρόκειτο για φτωχόπαιδο είτε για βασιλόπαιδα – με τη διαφορά ότι στον τελευταίο τα δώρα παραδίδονταν με φόντο συμπόσια ή ιππικούς αγώνες.
Αν η διαδρομή τον ξεβράσει σε μια βάπτιση πρώιμου βυζαντινού στυλ, ο χρήστης θα διαπιστώσει ότι αυτό γινόταν σε λίμνες ή ποτάμια και αφού ο ενδιαφερόμενος είχε ενηλικιωθεί – συνήθεια που εγκαταλείφθηκε λόγω της αυξημένης βρεφικής θνησιμότητας. Ο γάμος, τον οποίο για τις γυναίκες κανόνιζε φυσικά ο πατέρας, θεωρούνταν νόμιμος αν η σύζυγος είχε συμπληρώσει τα δώδεκα και ο σύζυγος τα δεκατέσσερα χρόνια. Περιελάμβανε τα «παστοπήγια» (κάτι σαν το σημερινό «στρώσιμο του κρεβατιού») και, αντίθετα με την επιθυμία της Εκκλησίας, λυνόταν συχνά.
Αν πάλι ο μακρινός επισκέπτης πετύχει κηδεία μπορεί και να παρατηρήσει ένα νόμισμα στο στόμα του νεκρού, να αγανακτήσει με τους ενδεχομένως υπερβολικούς ολολυγμούς των συγγενών ή να «φάει» λίγα κόλλυβα. Μπορεί φυσικά να κάνει και μια βόλτα στην πόλη, σε όποια από τις 900 του 6ου αιώνα θέλει, και να περιπλανηθεί στις δύο κεντρικές και διασταυρούμενες στο forum οδούς των πρώτων αιώνων, στις μάλλον δύσχρηστες των μέσων και ύστερων, τις γεμάτες λακκούβες, λάσπες ή σκουπίδια και υποταγμένες στις ιδιομορφίες του εδάφους. Να ξεκουραστεί όχι σε πλατείες, που δεν πρέπει να υπήρχαν όπως τις ξέρουμε σήμερα, αλλά σε διαμορφωμένους χώρους με θέα τη θάλασσα ή τη γύρω περιοχή. Να νιώσει λίγη από τη βουή των κάπως πρόχειρα στημένων από τον 7ο αιώνα και έπειτα αγορών. Να διαβεί επίσης τις πόρτες ενός χριστιανικού ναού: από τον 5ο και τον 6ο αι. οι ναοί ιδρύονταν σε κεντρικά σημεία του πολεοδομικού ιστού ή, στη μέση και ύστερη περίοδο, σε σημεία χωρίς δόμηση ή σε βασικούς δρόμους των πόλεων.

Η μουσική
Αν και για την κοσμική βυζαντινή μουσική γνωρίζουμε ελάχιστα, καθώς έχουν σωθεί κυρίως εκκλησιαστικές ψαλμωδίες, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξε. Σύμφωνα με το exploringbyzantium.gr, η μουσική των Βυζαντινών έχει επηρεαστεί τόσο από την αρχαία ελληνική και τη ρωμαϊκή όσο και από την ψαλτική των Εβραίων. Αυτή η μικρογραφία από το έργο «Σύνοψις Ιστοριών Ιωάννου Σκυλίτζη» απεικονίζει μουσικούς και βρίσκεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Μαδρίτης.

Αγώνες, λουτρά και «μιμοθέατρο»

Κοινωνικές δραστηριότητες

Στην ενότητα «Η κοινωνική ζωή», το exploringbyzantium.gr συνεχίζει το ταξίδι του στον χρόνο και αυτή τη φορά μάς προσγειώνει σε κοινωνικές δραστηριότητες, που δεν επιβεβαιώνουν ακριβώς την εικόνα ενός αυστηρού θεοκρατικού κράτους. Στον Ιππόδρομο διεξάγονταν αγώνες δρόμου αντοχής, ιππικοί αγώνες και αρματοδρομίες και ο λαός είχε την ευκαιρία, μέσα από την ελευθερία της ανωνυμίας του πλήθους, να επευφημήσει τον αυτοκράτορα ή να εκφράσει δημόσια τη δυσαρέσκειά του. Στα λουτρά, κέντρα κοινωνικής ζωής αλλά και τόπους συνάντησης, ιδιαίτερα οι γυναίκες, οι οποίες δεν είχαν πολλές ευκαιρίες για δημόσιες εμφανίσεις, μπορούσαν να απολαύσουν το μπάνιο τους, να συναντήσουν φίλους και να ενημερωθούν.
Στα διάφορα θεάματα, σε θέατρα, καπηλειά ή δρόμους, κυριαρχούσε το «μιμοθέατρο» αλλά και γελωτοποιοί, ταχυδακτυλουργοί, ακροβάτες ή εκπαιδευμένα ζώα. Τα πανηγύρια, γιορτές στη μνήμη αγίων στον περίβολο των ναών τους, ήταν ευκαιρία για χορούς, τραγούδια ή φαγητό, αλλά και για εμποροπανηγύρεις.
Κάπου εδώ το ταξίδι πλησιάζει στο τέλος του. Στο μεταξύ, ο «ταξιδιώτης από το μέλλον» μπορεί να έχει κάνει και μερικές στάσεις σε ενότητες όπως «Βυζαντινών πολεμικά» (συνταγή για υγρό πυρ, χειροσίφωνες, οχυρωματικά έργα αλλά και δομή του στρατού), «Μορφές επικοινωνίας» (τα ταξίδια, οι κίνδυνοι και οι απολαύσεις τους, τα πλοία και η κατασκευή τους) ή «Επιστήμη και τεχνολογία» (από αστρονομία και μαθηματικά μέχρι βοτανική και ζωολογία).
Ενδεχομένως να χρειαζόταν γλώσσα λιγότερο ακαδημαϊκή, δεν πειράζει όμως. Είναι σημαντικό ότι το site έχει και αγγλική εκδοχή για χρήση εκτός συνόρων. Και για να το ξεκαθαρίσουμε άλλη μία φορά: διαδικτυακή πλατφόρμα είναι, όχι χρονομηχανή. Συγχρηματοδοτημένη από τα επιχειρησιακά προγράμματα Ψηφιακή Σύγκλιση, Μακεδονία - Θράκη, Κρήτη και Νήσοι του Αιγαίου, Θεσσαλία - Στερεά Ελλάδα - Ηπειρος και Αττική. Με φορέα υλοποίησης το Ευρωπαϊκό Κέντρο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων και ανάδοχο το Ιδρυμα Τεχνολογίας και Ερευνας.
Πηγή:  ΤΑ ΝΕΑ