ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ Της Πέπης Ρηγοπούλου
Το λεξικό της απάτης είναι παλιά υπόθεση. Διδαχτήκαμε στο πετσί μας ότι «διάσωση» της οικονομίας σημαίνει καταστροφή. Οτι «σωτηρία» σημαίνει διάλυση και κατοχή της χώρας. «Διαρθρωτικές αλλαγές», μαζικές απολύσεις στον δημόσιο τομέα και ξεπούλημα της περιουσίας του κράτους. «Απελευθέρωση» της εργασίας, αποχαλίνωση της νεοφιλελεύθερης εκμετάλλευσης.
Τα πράγματα όμως έχουν πια προχωρήσει αλλού. Πάρτε τη συγκλονιστική διαμάχη ανάμεσα στους εκπροσώπους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τα υποτιθέμενα «λάθη» που έγιναν στο πρόγραμμα «διάσωσης» της Ελλάδας. «Αναγνωρίζουμε ότι έγιναν κάποια λάθη» ομολογούν μεγαλόψυχα οι μεν. «Είναι όντως παρήγορο ότι κάποιοι κάνουν προόδους στην αυτοκριτική τους» απαντούν αφ’ υψηλού οι άλλοι. Ο λόγος όλων αυτών των κυρίων έχει από την πλαστογράφηση των εννοιών προχωρήσει στην εκκένωσή τους από κάθε περιεχόμενο. Είναι πιο αφασικός και από τη βουβαμάρα των πτωμάτων/ανδρεικέλων στην περίφημη «Τάξη» του Ταντέους Καντόρ. Εκτός κι αν όλο το περιεχόμενο βρίσκεται στο υστερόγραφο, στο οποίο συμπίπτουν όλοι οι σωτήρες μας: «Εν πάση περιπτώσει λάθη πάντα γίνονται, και οι Ελληνες καλά θα κάνουν να συνεχίσουν να οδεύουν ευπειθώς προς την ολέθρια σωτηρία τους».