Πέντε αιώνων πλούτος μεταφέρεται στο νέο κτίριο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης

Μετά από σχεδόν ένα χρόνο πυρετώδους προετοιμασίας

Εκατό χιλιάδες τεκμήρια, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται σπάνια παλαίτυπα και σημαντικό αρχειακό υλικό από το 1424 έως τις μέρες μας, μετά από σχεδόν ένα χρόνο πυρετώδους προετοιμασίας, θα μεταφερθούν οδικώς με τη συνοδεία υπαλλήλων της Κοβεντάρειου Δημοτικής Βιβλιοθήκη Κοζάνης στις νέες εγκαταστάσεις του κτιρίου που θα φιλοξενήσει τη βιβλιοθήκη της πόλης.

Η μεταφορά των πρώτων κιβωτίων της βιβλιοθήκης ξεκίνησε ήδη και θα διαρκέσει έως το τέλος Μαΐου. «Έχει απογραφεί και εγκιβωτιστεί το 90% του των τεκμηρίων της βιβλιοθήκης και μας έχουν απομείνει για το τέλος ορισμένες παλιές συλλογές σπάνια τεκμήρια και έγγραφα», εξηγεί η διευθύντρια της βιβλιοθήκης, Ιωάννα Στεργιοπούλου, που παρακολουθεί και ελέγχει τη διαδικασία μεταφοράς που έχει αναλάβει ανάδοχος εταιρεία. Στο εγχείρημα της μεταφοράς, που είναι μια πρωτόγνωρη διαδικασία, συμμετέχουν συνολικά τριάντα εργαζόμενοι, από τη βιβλιοθήκη, τους συνεργάτες της αναδόχου εταιρείας και έκτακτο προσωπικό που προσλήφθηκε ώστε να συμβάλει στο παραπάνω έργο.

Κατά τη συσκευασία των βιβλίων σε κούτες ακολουθούνται με ευλάβεια διαδικασίες και πρωτόκολλα προστασίας, ώστε να αποφευχθούν φθορές κατά τη μεταφορά τους. Τα υλικό που θα μεταφερθεί πρώτα περιλαμβάνει τα νέα βιβλία και το δανειστικό τμήμα της βιβλιοθήκης, ενώ στη συνέχεια θα ακολουθήσει το αρχειακό υλικό και τα σπάνια τεκμήρια.

Όπως ανέφερε η διευθύντρια της βιβλιοθήκης: «Ανάλογα με τη χρωματική ένδειξη που φέρουν οι κούτες συσκευασίας θα τοποθετούνται στις αντίστοιχες αίθουσες του νέου κτιρίου και αμέσως μετά θα ακολουθήσει η τοποθέτησή τους στα ράφια». Κατά τη διαδικασία μεταφοράς την κάθε μετακίνηση φορτίου θα συνοδεύει υπάλληλος της βιβλιοθήκης, όπου θα παραδίδει με τα απαραίτητα παραστατικά σε συνάδελφό του στο νέο κτίριο. Η κα Στεργιοπούλου δήλωσε ότι «έχουν σχεδιαστεί όλα τα μέτρα ασφάλειας που προβλέπονται σε αντίστοιχες περιπτώσεις», το όχημα που έχει αναλάβει τη μεταφορά του υλικού θα συνοδεύει πάντα περιπολικό της αστυνομίας, ενώ στη διαδικασία παραλαβής στο νέο κτίριο παρευρίσκεται, επί μονίμου βάσεως, εκπρόσωπος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κοζάνης. Για τη διαδικασία της μεταφοράς έχει συσταθεί τριμελής επιτροπή παρακολούθησης όπου συμμετέχει ο Δήμος Κοζάνης, η Βιβλιοθήκη και η Αρχαιολογική υπηρεσία Κοζάνης.

Όπως εξηγεί η κα Στεργιοπούλου, η απογραφή που γίνεται για πρώτη φορά ακολουθεί μια πρότυπη διαδικασία που δίνει τη δυνατότητα στη βιβλιοθήκη να εξασφαλίσει διά παντός την άδεια κατοχής και κυριότητας των σπάνιων τεκμηρίων της από το υπουργείο Πολιτισμού. «Μπορεί να φαινόταν ότι πολλά από τα τεκμήρια είναι στα ράφια μας αλλά η βιβλιοθήκη της Κοζάνης δεν διέθετε τη συγκεκριμένη αδειοδότηση», ανέφερε.

«Η βιβλιοθήκη της Κοζάνης μέτρα 3,5 αιώνες ιστορία, μεγάλωσε και εξελίχθηκε μαζί με την πόλη και σήμερα ο νέος χώρος όπου θα φιλοξενηθεί ο πλούτος της προσφέρει ευκαιρίες εξωστρέφειας», δήλωσε ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού και πρόεδρος της ΚΔΒΚ, Παναγιώτης Δημόπουλος. Ανακοίνωσε ότι την Παρασκευή 20 Απριλίου υπογράφεται προγραμματική σύμβαση συνεργασίας με την Εθνική Βιβλιοθήκη, όπου θα ρυθμίζονται θέματα συντήρησης του αρχειακού υλικού καθώς και κοινής καταλογογράφησης των τεκμηρίων.

Το 1985 η Κοβεντάρειος Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης μεταφέρθηκε προσωρινά στο κτίριο που φιλοξενείται έως και σήμερα. Χρειάστηκε να περάσουν 33 χρόνια ώστε ο αρχειακός της πλούτος να βρει τελικά το χώρο που του αξίζει. Στα θησαυροφυλάκιά της συγκαταλέγονται 12.000 παλαίτυπα μεταξύ των οποίων ορισμένες σπάνιες και μοναδικές εκδόσεις από το 1494, σημαντικό αρχειακό υλικό όπως 300 κώδικες, 400 χειρόγραφα και 70.000 έγραφα.

Μετά την ολοκλήρωση μεταφοράς και τοποθέτησης του υλικού στο μουσείο και τα ράφια της βιβλιοθήκης θα υπάρξει μια μικρή περίοδος δοκιμαστικής λειτουργίας πριν η νέα βιβλιοθήκη ανοίξει τις πύλες της στο κοινό της πόλης αλλά και τους ερευνητές που θα αναζητούν πληροφορίες στα σπάνια τεκμήριά της.

https://www.archaiologia.gr/blog/2018/04/20/%CF%80%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B5-%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%80%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF/

Χορεύοντας στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Λικνιστείτε ονειρικά στο υπέροχο αίθριο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου υπό τους ήχους της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Χορού.

  Τη Δευτέρα 23 Απριλίου και ώρα 18:00 το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο υποδέχεται την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών για μια συναυλία μουσικής δωματίου, στο πλαίσιο του ετήσιου κύκλου εκδηλώσεων της Ορχήστρας «Μουσικοί περίπατοι στα μουσεία». Η φετινή συνεργασία τιμά την Παγκόσμια Ημέρα Χορού (29 Απριλίου), με μουσικές επιλογές που θα σας κάνουν να λικνιστείτε ονειρικά στο υπέροχο Αίθριο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου.

Όσοι αγαπούν τη μουσική δωματίου, γνωρίζουν καλά τους Quintarco. Το δημοφιλές σχήμα εγχόρδων της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών θα προσφέρει ένα ταξίδι πέρα από χρονικά όρια και στεγανά. Στον ατμοσφαιρικό χώρο του Αιθρίου, το παρόν συναντά το παρελθόν. Η μουσική συνδιαλέγεται με τον χορό, θυμίζοντας το “όλον” των τεχνών. Άλλωστε, στην αρχαία Ελλάδα ο όρος Μουσική συμπεριλάμβανε την Ποίηση, το Μέλος και τον Χορό, δηλώνοντας το αδιάσπαστο της καλλιτεχνικής έκφρασης. Με αυτή την ιδέα, πέντε εξαιρετικοί μουσικοί επέλεξαν το πρόγραμμα μιας βραδιάς που γίνεται εμπειρία. Αρκεί να νοιώσει κάποιος τα δοξάρια να απλώνονται στο φάσμα του χρόνου και «Χορεύοντας» να πάει από το μπαρόκ στο βαλς, προς ικανοποίηση των επίτιμων προσκεκλημένων... Μουσών Ευτέρπης και Τερψιχόρης.

Το πρόγραμμα με μια ματιά:

Άστορ Πιατσόλα (1921- 1992): Adios nonino

Ντμίτρι Σοστακόβιτς (1906–1975): Βαλς από τη Σουΐτα τζαζ αρ. 2

Γιαν Σιμπέλιους (1865–1957): Θλιμμένο Βαλς

Νίκος Σκαλκώτας (1904-1949): 5 Ελληνικοί χοροί

Μπέλα Μπάρτοκ (1881–1945): Ρουμάνικοι Παραδοσιακοί Χοροί

Πιότρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι (1840–1893): Βαλς από τη Σερενάτα για έγχορδα

Γιοχάνες Μπραμς (1833–1897): Ουγγρικός Χορός αρ. 5

Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ (1756–1791): Μικρή νυχτερινή μουσική – Menuetto - Rondo

Αντόνιο Βιβάλντι (1678-1741): La follia

Συμμετέχουν:

Κουιντέτο εγχόρδων Κ.Ο.Α. “Quintarco”

Νίκος Μάνδυλας, βιολί

Μαρίνα Χαραλαμπίδου, βιολί

Ίρις Λουκά, βιόλα

Βάνια Παπαδημητρίου, βιολοντσέλο

Τάκης Καπογιάννης, κοντραμπάσο

Info:

Διεύθυνση: Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Πατησίων 44, Αθήνα 106 82

Τηλ: 213214 4856/ -4858

Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα 13:00-20:00, Τρίτη-Κυριακή 09:00-16:00

Email: eam@culture.gr

www.namuseum.gr

Πληροφορίες εισόδου:

Η είσοδος στο Αίθριο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου (επίπεδο -1) και η παρακολούθηση της συναυλίας είναι ελεύθερη. Κατά τη διάρκεια της συναυλίας δεν θα πραγματοποιηθεί διάλλειμα.

http://www.thetoc.gr/politismos/article/xoreuontas-sto-ethniko-arxaiologiko-mouseio

Ο "Παρθενώνας της Πελοποννήσου" ανοίγει τις πύλες του τη νύχτα

Ο «Παρθενώνας» της Πελοποννήσου, ο Ναός του Επικούριου Απόλλωνα θα φιλοξενήσει για πρώτη φορά στην μακραίωνη Ιστορία του μια ολονύχτια παράσταση.

 Ο «Παρθενώνας» της Πελοποννήσου, ο Ναός του Επικούριου Απόλλωνα θα φιλοξενήσει για πρώτη φορά στην μακραίωνη Ιστορία του μια ολονύχτια παράσταση, την βιωματική περφόρμανς «From Darkness to Light» της διεθνούς διακεκριμένης χορογράφου Αποστολίας Παπαδαμάκη. Η συναρπαστική εμπειρία του κύκλου παραστάσεων με τίτλο «The Sleep & Dream Performance series» που κέρδισε κοινό και κριτικούς όταν είχε παρουσιαστεί στο Μουσείο Βορρέ (2014), στη Κεντρική Σκηνή της Στέγης (2016) και πέρυσι στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά (2017), ταξιδεύει για πρώτη φορά υπαίθρια, στο Ναό του Επικούριου Απόλλωνα στη Φιγαλεία στα σύνορα μεταξύ Αρκαδίας και Μεσσηνίας, σε υψόμετρο 1130 μέτρων.

Η Αποστολια Παπαδαμάκη εμπνέεται αυτή τη φορά από τη χώρα των ονείρων και το φως του Απόλλωνα και προσκαλεί τους θεατές να συνυπάρξουν δημιουργικά με την καλλιτεχνική ομάδα της παράστασης, να θαυμάσουν το Φως της Πανσελήνου και της Ανατολής και να ζήσουν μια συναρπαστική εμπειρία στο περιβάλλοντα χώρο του εμβληματικού Ναού, έργο του αρχιτέκτονα Ικτίνου. Η ολονύχτια παράσταση «From Darkness to Light» επιχειρεί να σηματοδοτήσει την σχέση του ανθρώπου με το σκοτάδι και το φώς, την παραστασιακή δράση με τον ύπνο, τα όνειρα και τη φαντασία μέσα από το χορό και τη μουσική. Η διακεκριμένη χορογράφος αντλεί επίσης την έμπνευση της από τις τελετουργικές «εγκοιμήσεις» των αρχαίων Ελλήνων και από τα χαρακτηριστικά του Ναού: ισχύς, κάλλος και αρμονία.

Για το καλλιτεχνικό αυτό γεγονός, ο στενός συνεργάτης της χορογράφου, ο βραβευμένος μουσικός και συνθέτης, Τρύφωνας Κουτσουρέλης δημιούργησε ένα πρωτότυπο μουσικό έργο 14 ωρών, ένα site specific sound installation, που θα συνοδεύει τις δράσεις της ολονύχτιας παράστασης.

Σημειώνουμε ότι το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο γνωμοδότησε ομόφωνα για την παραχώρηση του χώρου. Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, τελεί υπό την Αιγίδα του ΕΟΤ και πραγματοποιείται σε συνεργασία με την Εφορία Αρχαιοτήτων Ηλείας και την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας. Η διακεκριμένη Αποστολία Παπαδαμάκη που υπογράφει τη σύλληψη, την χορογραφία και τη σκηνοθεσία της παράστασης, είναι η χορογράφος της τελετής έναρξης των Παραολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας καθώς και της πρώτης υποβρύχιας παράστασης χορού στον κόσμο «Drops of Breath» στο Σούνιο. Διετέλεσε επίσης Πρόεδρος του ΔΣ της Κρατικής Σχολής Χορού και μέλος του ΔΣ του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.

Η είσοδος για την παρακολούθηση της παράστασης είναι ελεύθερη. Για τους διανυκτερεύοντες θεατές θα δοθούν πληροφορίες σύντομα.

Info

Σύλληψη, Χορογραφία και Σκηνοθεσία: Αποστολία Παπαδαμάκη

Μουσική Σύνθεση: Τρύφων Κουτσουρέλης

Ινδικό αρμόνιο, Φωνή: Ανταράτμα Θοδωρής Χιώτης

Περσικό Σαντούρι: Fuad Ahmadvand

Χορευτές: Ειρήνη Κυρμιζάκη, Αντώνης Στρούζας, Ολγα Μουρουζίδου

Project coordinator: Ιωάννα Σακκέτα

Ειδικός επιστημονικός συνεργάτης: Δρ. Ιωάννης Μπουχέλος.

Διεύθυνση Παραγωγής: Μανόλης Σάρδης

Βοηθός Διεύθ. Παραγ.: Χριστινα Πολυχρονιάδου

Βίντεο: Θανάσης Παπαναγιώτου/ Φωτογραφίες: Μαρία Τούλτσα

Web & Graphic designer : Αρείων Στεφανίδης

http://www.thetoc.gr/politismos/article/o-parthenwnas-tis-peloponnisou-anoigei-tis-pules-tou-ti-nuxta

Πάρτι κάτω από την Ακρόπολη κάνει ο Σαββόπουλος

Η πρωτοβουλία ανήκει στην Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού

 

 

Ραντεβού δίνουν το βράδυ της Παρασκευής, 20 Απριλίου,  κάτω από τον Ιερό Βράχο η Αλίκη Καγιαλόγλου, ο Διονύσης Σαββόπουλος και ο Καραγκιόζης μέσα σε ένα πάρτι από τεράστιες σαπουνόφουσκες. Στόχος τους δεν είναι να προσφέρουν μόνο μια «ανάσα» πολιτισμού σε μικρούς και μεγάλους που θα σπεύσουν να τους ακούσουν, αλλά να αφυπνίσουν όλους μας για να σωθεί ένας μικρός κήπος με ελιές που ακουμπούν στον βράχο της Ακρόπολης στα Αναφιώτικα, ο οποίος έχει εξελιχθεί σε μια εγκαταλελειμμένη παιδική χαρά.

Η πρωτοβουλία ανήκει στην Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, η οποία  με την συμπαράσταση της Επιτροπής Πρωτοβουλίας κατοίκων Πλάκας, και πιο πρόσφατα του Πολιτιστικού Συλλόγου «ο Μακρυγιάννης» και της Κίνησης Κατοίκων Θησείου  απευθύνθηκαν σε αρχιτέκτονες-μέλη της ΕΛΛΕΤ και κάτοικους της Πλάκας, Θωμά Δοξιάδη, Κυριακή Καραχάλιου, Αλεξάνδρα Στράτο, οι οποίοι πρόσφατα ολοκλήρωσαν την μελέτη.  Σημαντική ήταν και η εθελοντική συμβολή του διευθυντή μελετών της εταιρείας Richter, PeterHeuken, που σχεδιάζει πρότυπες παιδικές χαρές σ’ όλον τον κόσμο, απόλυτα φιλικές προς το περιβάλλον, μόνο με φυσικά υλικά.

Οι αρμόδιοι φορείς -σύμφωνα με την ΕΛΛΕΤ- έχουν ενημερωθεί ώστε με την σύμπνοια του Δήμου Αθηναίων και τη συνεργασία της Εφορείας Αρχαιοτήτων θα ξεκινήσει η υλοποίηση του έργου που προβλέπει να παραμείνει ο κήπος με τις ελιές του πιο φροντισμένες. Θα προστεθούν λίγα οπωροφόρα δέντρα -π.χ. ροδιές,- και παρτέρι με ελληνικά βότανα του Ιπποκράτη που θα φροντίζουν τα γύρω σχολεία. Η  κάτω περιοχή γίνεται η γωνιά των μικρών παιδιών, ενώ ανατολικά θα είναι η περιοχή των μεγαλύτερων. Όλο το υπόλοιπο παραμένει, ως κήπος των ελιών. Κάδοι κομποστοποίησης, τροφοδοτούμενοι από τα παιδιά της γειτονιάς, θα εξασφαλίζουν τροφή για τα φυτά.

Τα παγκάκια αναμορφώνονται για να ξεκουράζονται πολίτες και επισκέπτες και ένα μεγάλο άνοιγμα που ήδη υπάρχει διατηρείται ελεύθερο για τις γιορτές των κατοίκων. Κι ακόμα, ένα – δύο τραπέζια για σκάκι και τάβλι, για τους μεγαλύτερους.

Οι πρώτες χορηγίες έχουν εξασφαλιστεί και στη γιορτή θα υπάρχει κι ένας κουμπαράς ώστε όποιος επιθυμεί να συμβάλλει στην υλοποίηση του έργου.

Η γιορτή θα γίνει στην πλατεία Αγίου Νικολάου Ραγκαβά στην Πλάκα και το πρόγραμμα έχει αναλυτικά ως εξής:

• 18:00 Παραδοσιακά παιχνίδια και  παράλληλες δραστηριότητες για παιδιά όλων των ηλικιών από το Μουσείο Νεότερου Ελληνικού Πολιτισμού, Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης και σχολεία της περιοχής (Αγκάλη, 72ο και 74ο Δημοτικά Σχολεία Αθηνών, Σχολή Χιλλ)
• 19:15 «Ο πλανήτης που φτιάχτηκε από φούσκες…» (Μπουρμπουλήθρες) από La Petite Marguerite
• 20:00 Διονύσης Σαββόπουλος – Τραγουδοπαραμύθι για όλους
• 20:30 Θίασος Χαρίδημου – Καραγκιόζης
• 21:00 Η Αλίκη Καγιαλόγλου τραγουδάει για την αγαπημένη της γειτονιά
• 21:30 «Αθήνα. Αναζητώντας τη Χαμένη Πόλη»: Ταινία με εικόνες από ταινίες της Παλιάς Αθήνας, των Σούλας Δρακοπούλου, Μαρκ Γκαστίν
• 
  
• http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=967817

Η παρερμηνεία του όρου «ομηρία»: ιστορική προσέγγιση

ellines_stratiotes-tourkia.jpg

AP PHOTO

18.04.2018, 06:00 | Ετικέτες:  Ελλάδα, Τουρκία, συλλήψεις, στρατός

Συντάκτης: 

Σοφία Πατούρα

Τις τελευταίες εβδομάδες γίνεται πολύ συχνά λόγος (σε δηλώσεις πολιτικών και όχι μόνο, στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο) περί ομηρίας των δύο Ελλήνων στρατιωτικών μετά τη σύλληψη και κράτησή τους από τους Τούρκους στην υψίστης ασφαλείας φυλακή της Αδριανούπολης.

Ο χαρακτηρισμός της συγκεκριμένης κατάστασης ως ομηρίας είναι, νομίζω, ασύμβατος προς τη νεότερη και σύγχρονη έννοια του όρου, όπως αυτή ορίζεται στο ευρωπαϊκό και διεθνές δίκαιο, όπου η ομηρία συνιστά ποινικό αδίκημα (τρομοκρατική ή εγκληματική ενέργεια) σε επίπεδο κρατών ή ατόμων. Είναι προφανές, λοιπόν, ότι, παρά το ιδιότυπο του χαρακτήρα της και την όποια σκοπιμότητα εμπεριέχει, η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ομηρία.

Εχει όμως ενδιαφέρον να εξετάσουμε την αρχέγονη έννοια της λέξης ομηρία και να παρακολουθήσουμε την ιστορική εξέλιξη, το περιεχόμενο και τη λειτουργία της κατά την Αρχαιότητα και τον Μεσαίωνα.

Το πλήθος των αναφορών στις αρχαίες πηγές για προσφορές ή ανταλλαγές ομήρων μαρτυρεί τον σημαίνοντα ρόλο τους στις διπλωματικές διεργασίες και τις σχέσεις που ανέπτυξαν οι λαοί στην ιστορική διαχρονία. Η ίδια η ομηρία αναδεικνύεται ως ένας από τους αρχαιότερους θεσμούς στην ανθρώπινη ιστορία.

Στα μέσα του 4ου π.Χ. αιώνα, ο Ελληνας ιστορικός Θεόπομπος δίνει τον ορισμό των λέξεων «ομηρία» και «όμηρος», το περιεχόμενο των οποίων, ως θεωρία και πρακτική, θα παραμείνει σχεδόν αναλλοίωτο σε όλη τη διάρκεια της ελληνικής, ρωμαϊκής και μεσαιωνικής αρχαιότητας.

«Ομηροι είναι εκείνοι που προσφέρονται στο πλαίσιο μιας συνθήκης» (μεταξύ εμπολέμων) και «ομηρία στους αρχαίους ονομάζεται η συνοδεία των πρεσβευτών, που υπέγραψαν μία συνθήκη ειρήνης, από ομήρους, προερχόμενους από την πλευρά των αντισυμβαλλόμενων».

Τρεις αιώνες αργότερα ο Ελληνας διανοητής και λεξικογράφος Φιλόξενος επανέρχεται στον ορισμό της λέξης «όμηροι», εξειδικεύοντας ακόμη περισσότερο το περιεχόμενό της: «όμηροι εισίν οι επί ειρήνη και ομονοία διδόμενοι παίδες ενέχυρα».

Ο Φιλόξενος, δηλαδή, διευρύνει το περιεχόμενο του θεσμού και καταγράφει τον σκοπό για τον οποίο ζητούνταν ή προσφέρονταν οι όμηροι: για την ειρήνη και την ομόνοια μεταξύ των εμπολέμων.

Αργότερα, ο λεξικογράφος Ησύχιος αποδίδει τον ορισμό του όρου με τον ίδιο ακριβώς τρόπο: «όμηροι = οι ένεκεν ειρήνης διδόμενοι˙ ομηρεύειν = συμφωνείν˙ ομηρεί = εγγυάται, ακολουθεί» κ.λπ.

Τον 10ο αιώνα ο ορισμός της λέξης όμηρος επανεμφανίζεται στο «Λεξικόν της Σούδας», όπου ο συγγραφέας του ανατρέχει στο παρελθόν και ενισχύει την ερμηνεία του όρου με αναφορές στον Θουκυδίδη και τον Θεόπομπο.

Τον 11ο αιώνα απαντά για τελευταία, ίσως, φορά στις ελληνικές μεσαιωνικές πηγές η ερμηνεία της λέξης «όμηροι», στο έργο «Πόνημα νομικόν ήτοι σύνοψις πραγματική» του ιστορικού και νομικού συμβούλου της βυζαντινής αυλής Μιχαήλ Ατταλειάτη.

Η συγκεκριμένη καταγραφή εντάσσεται στο πλαίσιο μιας από τις σπάνια απαντώμενες στα μεσαιωνικά κείμενα νομοθετικές ρυθμίσεις για τους ομήρους, με την οποία ο νομοθέτης-συγγραφέας επανέρχεται στη σημαντικότερη λειτουργία του θεσμού που δεν ήταν άλλη από την εγγύηση της ειρήνης: «οι όμηροι, ήτοι οι ένεκα ειρήνης ενεχυριαζόμενοι».

Οπως συνάγεται από τις σχετικές αναφορές, η ομηρία υπήρξε συνήθης πρακτική στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων μεταξύ εμπολέμων, ήταν εθιμικού κυρίως χαρακτήρα θεσμός και μία από τις σταθερές παραμέτρους της κουλτούρας του πολέμου.

Οι ίδιοι οι όμηροι λειτουργούσαν ως παράγοντες επικοινωνίας των εμπολέμων και η κράτησή τους αποτελούσε βασική προϋπόθεση για την αποτροπή ή την παύση ενός πολέμου, για τη διεξαγωγή συνομιλιών, για την τήρηση και εγγύηση των όρων μιας συνθήκης, πάντοτε μέσα σε ένα πλέγμα πολεμικών και διπλωματικών διεργασιών.

Ενίοτε μετατρέπονταν σε μοχλούς πίεσης και όργανα εκβιασμού, γεγονός που σε όλες τις εποχές και από όλες τις πλευρές καθόριζε και τα κριτήρια επιλογής τους.

Το αίτημα για προσφορά ομήρων από τις τάξεις των ευγενών, των ευπόρων, των υψηλών αξιωματούχων και των ανήλικων παιδιών τους δημιουργούσε μεγαλύτερη πίεση και ανάγκαζε την άλλη πλευρά σε μεγαλύτερες υποχωρήσεις.

Ωστόσο, η αντιμετώπιση των ομήρων όλων των κατηγοριών υπήρξε, με ελάχιστες εξαιρέσεις, ευνοϊκή.

Οι όμηροι θεωρούνταν, κατ' έθιμο ή κατά νόμον, ιερά πρόσωπα και τύγχαναν υψηλής προστασίας και μεταχείρισης ανάλογης με εκείνη των πρέσβεων και των υψηλών προσκεκλημένων.

Μέσω της σύντομης συνήθως παραμονής τους στο περιβάλλον του εχθρού για τη διασφάλιση των όρων μιας συμφωνίας ή για την εγγύηση της επιτυχούς διεκπεραίωσης άλλων υποθέσεων, συνέβαλαν στην επίλυση ποικίλων ζητημάτων, στη διευθέτηση πολεμικών διαφορών και εν τέλει στην, προσωρινή έστω, ειρηνική προσέγγιση εχθρικών μεταξύ τους λαών.

Γίνεται κατανοητό, λοιπόν, ότι η κράτηση των δύο στρατιωτικών μας στην Τουρκία δεν μπορεί να συσχετιστεί ούτε με την ιστορική έννοια του όρου «ομηρία» συντελούμενη μάλιστα σε καιρό ειρήνης.

Καλό θα ήταν, λοιπόν, να σταματήσει η καθημερινή διαστρεβλωτική ρητορική περί ομηρίας, η οποία εξάλλου φορτίζει ακόμη περισσότερο το ήδη ηλεκτρισμένο, πολιτικά και διπλωματικά, κλίμα των ημερών μας.

http://www.efsyn.gr/arthro/i-parermineia-toy-oroy-omiria-istoriki-proseggisi

Vintage Toys 2018: Η έκθεση retro παιχνιδιών της χώρας γίνεται ακόμη μεγαλύτερη

Στιγμιότυπο από την πρώτη έκθεση συλλεκτών Playmobil στη Χαλκηδόνα  KONSTANTINOS TSAKALIDIS / SOOC

 Ένα τριήμερο ταξίδι στις παιδικές αναμνήσεις και τα παιχνίδια με τα οποία μεγαλώσαμε στην Τεχνόπολη από αύριο, Παρασκευή 20 Απριλίου, μέχρι και την Κυριακή 22

  Το VintageToys.gr ανακοινώνει και επίσημα την 5η έκθεση Vintage Toys, η οποία για τρίτη συνεχόμενη χρονιά θα διεξαχθεί στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων. Αυτή τη φορά, η έκθεση θα στεγαστεί στο μεγαλύτερο κτίριο της Τεχνόπολης (Μηχανουργείο) όπου σας περιμένει ένας μεγάλος χώρος γεμάτος με αναμνήσεις από το παρελθόν. Το 2017 η Vintage Toys συγκέντρωσε πάνω από 8.000 επισκέπτες και φέτος αναμένεται να σπάσει ένα ακόμη ρεκόρ.

Από αύριο, Παρασκευή 20, έως και την Κυριακή 22 Απριλίου, 11:00-23:00, όλοι οι λάτρεις των παλιών παιχνιδιών δίνουν ραντεβού στην Τεχνόπολη.

Στην 5η έκθεση Vintage Toys δίνουν το παρόν 50 εκθέτες οι οποίοι στα 800 τ.μ. του κτιρίου “Μηχανουργείο” θα σας περιμένουν με συλλογές παλιών παιχνιδιών, καμπίνες Arcade με ελεύθερο παιχνίδι για όλους, retro κονσόλες, Subbuteo, κόμικς, επιτραπέζια, λούτρινα, αυτοκόλλητα, κατασκευές Lego και Playmobil, μοντελισμό, pedal cars αλλά και καταστήματα, καθώς θα μπορείτε όχι μόνο να παίξετε, αλλά και να αγοράσετε retro παιχνίδια της εποχής που αγαπήσαμε. Special guests και διαγωνισμοί

Φέτος στην έκθεση σας περιμένουν πολλές εκπλήξεις, καθώς το παρόν θα δώσουν ο Αλέξανδρος Κοντοπίδης (Σάββατο 18:00-20:00), το GameWorld.gr (για το τριήμερο με περίπτερο), πολλοί ακόμη YouTubers, cosplayers, ο Kit του Στέλιου Στρογγυλού, ποδήλατα και μεταλλικά pedal cars, ενώ θα υπάρχει και παιδότοπος με πολλά δώρα για τους μικρούς μας φίλους.

5η έκθεση Vintage Toys

Το τριήμερο 20-22 Απριλίου 2018, 11:00-23:00

Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, Κτίριο «Μηχανουργείο»

Είσοδος: 5€ για όλο το 3ήμερο

Cosplayers και παιδιά έως 10 ετών δωρεάν

Με το εισιτήριο όλοι οι επισκέπτες μπαίνουν σε κλήρωση για 2 κονσολες SNES Mini και 2 NES Mini.

Η περιπετειώδης ζωή της Πλατείας Ομονοίας

 

Εναλλαγή χρήσης και ονομάτων για την πλατεία, που βρίσκεται στην και αποτελεί την καρδιά της Αθήνας

Παύλος Μεθενίτης

 

Η πλατεία Ομονοίας στην Αθήνα ξεκίνησε την πολυτάραχη ζωή της το 1846 ως πλατεία Ανακτόρων, μιας και στο αρχικό πολεοδομικό σχέδιο της Αθήνας, των Κλεάνθη και Ζάουμπερτ, ο χώρος προοριζόταν για ανέγερση ανακτόρων. Μετά ονομάστηκε πλατεία Όθωνος, προς τιμήν του βασιλιά και το 1862 πήρε το σημερινό της όνομα, καθώς σ' αυτήν γιορτάστηκε η εθνική συμφιλίωση, η ομόνοια των δύο αντίπαλων πολιτικών παρατάξεων, των Πεδινών και τον Ορεινών.

Η Ομόνοια είναι ουσιαστικά η καρδιά της Αθήνας, από την οποία ξεκινούν ακτινωτά οι βασικές οδικές της αρτηρίες. Είναι σημείο συνάντησης, κόμβος και επίκεντρο, είναι ένα από τα σημεία της Αθήνας που ο επισκέπτης, από το εσωτερικό ή το εξωτερικό, οφείλει να δει, όπως η Ακρόπολη και η Βουλή.

Στην περιπετειώδη ζωή της, η πλατεία Ομονοίας ήταν πιο ανθρώπινη. Είχε παρτέρια με λουλούδια, φοίνικες και καφενεδάκια, είχε μόνιππα και νταντάδες με καροτσάκια, είχε δανδήδες και μάγκες και αστούς και χασομέρηδες, ενώ αργότερα είχε περίπτερα και συντριβάνια δροσερά, είχε και τί δεν είχε, μέχρι που τσιμεντώθηκε πλήρως, λες και οχυρώθηκε για να αντέξει αεροπορική επιδρομή, ή απλώς για να κάνει τη ζωή δυσκολότερη στους αλλοδαπούς που κάθονται εκεί και περιμένουν να περάσει η κρίση.

Έτσι κι αλλιώς οι Αθηναίοι δεν της ρίχνουν δεύτερη ματιά. Πλέον η Ομόνοια δεν είναι πλατεία, είναι ένα άσχημο μέρος απ' το οποίο περνάς αναγκαστικά, πηγαίνοντας γι' αλλού.

http://www.news247.gr/sthles/skoufakia/i-peripeteiodis-zoi-tis-plateias-omonoias.6603556.html

 

Οι Medea Electronique μεταφέρουν τον μύθο του Νάρκισσου και της Ηχούς στην εποχή των social media

Η κολεκτίβα που μας έχει συνηθίσει σε πειραματικές περφόρμανς, επιστρέφει απόψε στη Στέγη με ένα πρότζεκτ που «παντρεύει» την όπερα και το live coding με έναν από τους πιο γνωστούς (και επίκαιρους) μύθους της αρχαιότητας   «Χρησιμοποιήσαμε το μύθο για να φτιάξουμε το δικό μας παραμύθι. Αν το δεις και το καλοσκεφτείς, ένα παραμύθι στην ουσία έχουμε στήσει παρά την όπερα και το live coding».       Το νέο πρότζεκτ των Medea Electronique είναι μια πρωτότυπη όπερα εμπνευσμένη από τον μύθο του Νάρκισσου και της Ηχούς που αφηγείται ο Οβίδιος στο τρίτο βιβλίο των μεταμορφώσεων του.   Σύμφωνα με τον θρύλο, την Ηχώ καταράστηκε η Αφροδίτη να γίνει ήχος ενώ το αντικείμενο του πόθου της ο Νάρκισσος ερωτεύτηκε την αντανάκλασή του και μεταμορφώθηκε σε λουλούδι ή άγαλμα ανάλογα με πια εκδοχή διαβάζεις.   Οι δυο ήρωες είναι αλληλένδετοι ο ένας με τον άλλον, δυο απελπισμένα πλάσματα που «περιφέρονται αιώνια» μέσα από τις ιστορίες και την ίδια την Τέχνη.   Ο συγκεκριμένος μύθος αντικατοπτρίζει απόλυτα τη σημερινή εποχή.   Σήμερα, βέβαια, ο κάθε Νάρκισσος δεν χρειάζεται ένα ποτάμι για να θαυμάσει την αντανάκλασή του στην ψηφιακή εποχή αφού τα social media μπορούν να κάνουν τη δουλειά γι' αυτόν, ενώ κάτι ανάλογο ισχύει και για την Ηχώ.   Ο συγκεκριμένος μύθος αντικατοπτρίζει απόλυτα την σημερινή εποχή. Σήμερα, βέβαια ο κάθε Νάρκισος δεν χρειάζεται ένα ποτάμι για να θαυμάσει την αντανάκλαση του στην ψηφιακή εποχή, τα social media κάνουν την δουλειά γι' αυτόν και το ίδιο ισχύει για την Ηχώ.   «Αν και η αρχική ιδέα ήταν αυτή» εξηγούν οι «Medea Electronique, «η φάση δηλαδή, με τα social media και τον ψεύτικο κόσμο που δημιουργεί ο καθένας, ότι π.χ. πρέπει να έχει πολλούς followers, δεν ακολουθήθηκε τελικά. Το αφήνουμε ανοικτό. Αν και ως προς το κομμάτι της πολιτικής το έχουμε συμπεριλάβει.    Τον λαϊκιστή πολιτικό, δηλαδή, που έχει πολλούς fοllowers. Αυτόν υποδύεται η Ηχώ. Όπως, όμως, σε κάθε έργο έτσι και εδώ ο θεατής μπορεί να κάνει τη δική του ανάγνωση.   Θεωρήσαμε ότι είναι κλισέ το να πούμε τι είναι τα social media και ο καθένας μπορεί να την ερμηνεύσει ανάλογα με τις δικές του εμπειρίες. Δεν θέλαμε να πούμε ότι ο Νάρκισσος είναι αυτός που βγάζει selfies όλη μέρα» λένε.   Τους συναντάω στο στούντιο την στιγμή που τελειοποιείται το μακιγιάζ των ερμηνευτών. Φαίνονται τρομακτικοί με τα βαμμένα λευκά τους πρόσωπα. Κάνουν ένα διάλειμμα και καθόμαστε σε ένα στρογγυλό τραπέζι, γύρω στα 5-6 άτομα, για να μιλήσουμε για το νέο τους έργο.   Παράλληλα ακούγονται άριες από μια διπλανή πρόβα. Η κολεκτίβα υπάρχει από το 2006 και συμμετέχουν σε αυτή πάνω από 15 άτομα, από μουσικούς μέχρι video artists, συνθέτες και designers.   Είναι μια συλλογική προσπάθεια, κάτι που φαίνεται πολύ έντονα όταν τους γνωρίζεις από κοντά. Πειραματίζονται συχνά στις περφόμανς τους με σύγχρονα μέσα, ενώ τα πρότζεκτ τους έχουν πάντα να κάνουν με τις τεχνολογικές εξελίξεις.   Η υπόθεση του μύθου έχει κρατηθεί αυτούσια. Δεν έχει έρθει στο τώρα με κάποιον τρόπο που να μην είναι αναγνωρισιμος. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO   «Ότι κάνουμε σαν ομάδα, κάθε παραγωγή που κάνουμε, είναι τόσο διαφορετική από την προηγούμενη γιατί πάντα ασχολούμαστε με τελείως καινούργια πράγματα.   Το προηγούμενο πρότζεκτ μας ήταν ένα installation, ένα άλλο ήταν μια εφαρμογή για το τηλέφωνο με περιήγηση στους δρόμους της πόλης. Κάθε φορά ερευνούμε κάτι καινούργιο γι' αυτό έχουμε αντέξει και τόσα χρόνια».   31.3.2018 Το Borderline Festival 2018 έρχεται στη Στέγη «Γιατί τόση εμμονή με την τεχνολογία;» ρωτάω. «Είναι πολύ ωραία τα παραδοσιακά πράγματα αλλά τα έχουν κάνει τόσοι πολλοί άνθρωποι που κάθε φορά αναζητάς το καινούργιο που μπορείς να προσφέρεις. Η τεχνολογία σου ανοίγει συνεχώς νέα μονοπάτια με τα οποία μπορείς να κάνεις τα πάντα».   Όπως είναι επόμενο, ο «Νάρκισσος και η Ηχώ» που παρουσιάζουν στο πλαίσιο του Borderline Festival δεν είναι και μία τόσο συνηθισμένη όπερα. Στο δελτίο τύπου αναφέρουν ότι χρησιμοποιούν live coding. Πώς λειτουργεί αυτό επί σκηνής;   «Επί σκηνής δεν θα έχει όργανα ή ορχήστρα» μου εξηγούν. «Ο υπολογιστής έχει αυτό το ρόλο. Το λιμπρέτο δεν θα είναι στα αγγλικά, ούτε στα ελληνικά. Είναι γραμμένο σε μια γλώσσα προγραμματισμού, Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι γραμμένο με αριθμούς γιατί υπάρχει αυτή η παρεξήγηση. Απλώς είναι γραμμένο με ένα πολύ ιδιαίτερο συντακτικό.    Το νέο πρότζεκτ των Medea Electronique είναι μια πρωτότυπη όπερα εμπνευσμένη από τον μύθο του Νάρκισσου και της Ηχώ που αφηγείται ο Οβίδιος στο τρίτο βιβλίο των μεταμορφώσεών του. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO   Υπάρχουν, επίσης, δυο βίντεο που «παντρεύονται» στην παράσταση. Οι βιντεοπροβολές σε συνδυασμό με live βίντεο και γραφικά που έχουν διάδραση και με τον ήχο.   » Ουσιαστικά το βίντεο λειτουργεί σαν σκηνικό. Δραματουργικά η όπερα έχει στηθεί κατά τον κλασικό τρόπο. Προσπαθήσαμε να ήμαστε όσο πιο κοντά γίνεται στο κείμενο, οπότε βρήκαμε διάφορα ισοδύναμα π.χ. ο χορός είναι το βίντεο, τα σκηνικά δημιουργούνται από τις προβολές, η ορχήστρα είναι ηλεκτρονική και υπάρχει μια πληθώρα φωνών που ακούγονται, οι οποίες δημιουργούνται και πάλι ηλεκτρονικά.   »Η υπόθεση του μύθου έχει κρατηθεί αυτούσια. Δεν έχει μεταγραφεί στο σήμερα με τρόπο που να μην είναι αναγνωρίσιμος. Η μόνη παρεμβολή έχει να κάνει με κάποια ψυχολογικά πράγματα που ψάξαμε. O Νάρκισσος δεν νομίζει ότι αυτό που βλέπει είναι κάποιος άλλος. Αυτή είναι η μόνη ουσιαστική διαφορά».   «Πώς θα το χαρακτηρίζατε δηλαδή με απλά λόγια;» τους ρωτάω πριν φύγω.   «Χρησιμοποιήσαμε το μύθο για να φτιάξουμε το δικό μας παραμύθι. Αν το δεις και το καλοσκεφτείς, παρά την όπερα και το live coding, είναι αυτό, ένα παραμύθι».   Info: Πηγή: www.lifo.gr
http://www.lifo.gr/articles/music_articles/189245/oi-medea-electronique-metaferoyn-ton-mytho-toy-narkissoy-kai-tis-ixoys-stin-epoxi-ton-social-media

Ο εμφύλιος ως εφαρμογή πάσης χρήσεως

 Μετά την κωμική απόπειρα κατεδάφισης του αγάλματος Τρούμαν, οι αντιδράσεις των «φιλελεύθερων» νεο-εθνικοφρόνων. Άλλη μια μέρα, δηλαδή, που δεν ήξερες από πού να φυλαχτείς σ’ αυτήν τη χώρα   Η τακτική «εργαλειοποίηση», πάντως, του αγάλματος του Αμερικανού Προέδρου δεν φαίνεται να έχει και πολλή σχέση με τα γεγονότα και τις εικασίες που συνδέονται με τον βίο και την πολιτεία του. Φωτό: Νίκος Παλαιολόγος / SOOC Tweet Send Mail ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ       Τα αγάλματα είναι προορισμένα για να χέζουν την κεφαλή τους πουλιά και για να κατουράνε το βάθρο τους σκύλοι, αλλά αυτά είναι κακουχίες της πλάκας για το άγαλμα του Τρούμαν που προχθές επιχείρησαν να κατεδαφίσουν διαδηλωτές για πολλοστή φορά, ενώ μέσα στα χρόνια έχει δεχτεί βομβιστικές επιθέσεις, εικαστικές επεμβάσεις με μπογιές, καθώς και διάφορες αποτυχημένες απόπειρες ακρωτηριασμού των κάτω μελών του.   Διαχρονικό σύμβολο του μεταπολεμικού αμερικανικού ιμπεριαλισμού στα κοινωνικοπολιτικά «δρώμενα» της πόλης (η ζωή μου μοιάζει να είναι μεγάλα διαλείμματα μεταξύ των κατά καιρούς εξορμήσεων εναντίον του ανδριάντα που επιμένει να βρίσκεται στη συμβολή των δύο βασιλοφρόνων οδών στο έξω Παγκράτι), συνδέει πλέον πάνω από τρεις γενιές στρατευμένων Ελλήνων κομμουνιστών που οφείλουν να περάσουν κάποια στιγμή και από κει με επιθετικές διαθέσεις, για να ολοκληρώσουν με επιτυχία τα μαθήματα αντι-ιμπεριαλιστικής αγωγής.   Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι δεν θα αντιμετώπιζε ανάλογες επιθέσεις το άγαλμα του Αβραάμ Λίνκολν, με το οποίο είχε προτείνει ο δήμαρχος της Αθήνας Δημήτρης Μπέης να αντικατασταθεί ο Τρούμαν, όταν σωριάστηκε μετά από έκρηξη ωρολογιακής βόμβας Αναρωτιόμουν, πάντως, αν κάποιοι από τους προχθεσινούς ενθουσιώδεις διαδηλωτές που επιχείρησαν με βίντσια και τροχούς να ρίξουν το άγαλμα υποκινήθηκαν, εκτός από τα παραδοσιακά αντιαμερικανικά αντανακλαστικά, και από την παρακολούθηση της σειράς ντοκιμαντέρ του Όλιβερ Στόουν, The untold History of the United States (υπάρχει, νομίζω, διαθέσιμο στο Netflix), στην οποία ο 33ος Πρόεδρος των ΗΠΑ εμφανίζεται ως ένας από τους μεγάλους «κακούς» της Ιστορίας του 20ού αιώνα.   17.4.2018 Ο Τόσκας παραδέχθηκε ότι τα ΜΑΤ άσκησαν υπερβολική βία στα χτεσινά επεισόδια στο άγαλμα του Τρούμαν Πρόκειται για μια «εναλλακτική» θεώρηση της μεταπολεμικής κυρίως περιόδου σε δέκα ωριαία επεισόδια, με τον Χάρι Τρούμαν στον ρόλο του ανθρώπου που αντικατέστησε πραξικοπηματικά σχεδόν τον «άγιο» Φραγκλίνο Ρούζβελτ, παραμερίζοντας με παρασκηνιακές διαδικασίες τον προοδευτικό αντιπρόεδρο Χένρι Α. Γουάλας.   Σύμφωνα με την αντίληψη του Στόουν και του συνεργάτη του, πανεπιστημιακού καθηγητή Ιστορίας Πίτερ Κούζνικ σ' αυτό το επικό («καφενειακής» συνωμοσιολογίας κατά τόπους, αλλά πάντα συναρπαστικό και άξιο προσοχής, ειδικά αν σε ιντριγκάρει γενικώς η ιδέα του «τι θα γινόταν αν...») ντοκιμαντέρ που διαχειρίζεται με περίτεχνη μαεστρία στο μοντάζ τόνους αρχειακού υλικού, ο Τρούμαν ευθύνεται όχι μόνο για τις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι αλλά και για την επιθετική και (αυτο)καταστροφική εξωτερική συμπεριφορά της υπερδύναμης, όπως διαμορφώθηκε με την κλιμάκωση του Ψυχρού Πολέμου. Αν κάποιος λάβει πληροφορίες για το έργο και το ψυχολογικό προφίλ του Τρούμαν αποκλειστικά από την πραγματεία του Στόουν, θα συμπεράνει ότι ήταν ρατσιστής, βαθιά συμπλεγματικός και διανοητικά ακατάλληλος (όπως, ας πούμε, ο τωρινός Πρόεδρος, καλή ώρα) για το υπέρτατο αξίωμα που κατέλαβε.   Το «σύμβολο» θα παρέμενε πιθανότατα ίδιο και μόνο δεν θα είχαμε ίσως τις προχθεσινές αντιδράσεις «φιλελεύθερων», αντικομμουνιστικών κύκλων που έσπευσαν να πλειοδοτήσουν στην αναβίωση του εμφυλιακού κλίματος που μας δηλητηριάζει απ' όλες τις πλευρές.     «Τον κακοποιούσαν τακτικά οι νταήδες του σχολείου, τον αποκαλούσαν "γυαλάκια" και "αδερφούλα" και όταν γύριζε σπίτι κλαίγοντας, η μαμά του τον παρηγορούσε λέγοντάς του να μην ανησυχεί, γιατί η ίδια κορίτσι περίμενε να γεννήσει στη θέση του» αφηγείται με σοβαρότητα ο Στόουν σε ένα από τα πιο αμήχανα κομμάτια ενός ντοκιμαντέρ που επιχειρεί, όχι πάντα επιτυχημένα, να καταδείξει ότι η Ιστορία δεν αποτελεί το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της δράσης εγελιανών δυνάμεων ή πανίσχυρων ελίτ αλλά είναι κάτι που συχνά προκύπτει από τις τραγικές συνέπειες της ανθρώπινης μικροπρέπειας.   Η ατζέντα (και η μικροπρέπεια εν προκειμένω) όμως φαίνεται να θολώνει και την «ιστορική» ματιά του Αμερικανού σκηνοθέτη, αφού τουλάχιστον ένα από τα βαριά ελαττώματα με τα οποία φορτώνει τον Τρούμαν (αυτό της ρατσιστικής προδιάθεσης) δεν φαίνεται να στέκει, από τη στιγμή που επί της προεδρίας του έληξε επίσημα το καθεστώς φυλετικού διαχωρισμού στον αμερικανικό στρατό. Η τακτική «εργαλειοποίηση», πάντως, του αγάλματος του Αμερικανού Προέδρου δεν φαίνεται να έχει και πολλή σχέση με τα γεγονότα και τις εικασίες που συνδέονται με τον βίο και την πολιτεία του.   Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι δεν θα αντιμετώπιζε ανάλογες επιθέσεις το άγαλμα του Αβραάμ Λίνκολν, με το οποίο είχε προτείνει ο δήμαρχος της Αθήνας Δημήτρης Μπέης να αντικατασταθεί ο Τρούμαν, όταν σωριάστηκε μετά από έκρηξη ωρολογιακής βόμβας τον Μάρτιο του 1986.   Το «σύμβολο» θα παρέμενε πιθανότατα ίδιο και μόνο δεν θα είχαμε ίσως τις προχθεσινές αντιδράσεις «φιλελεύθερων», αντικομμουνιστικών κύκλων που έσπευσαν να πλειοδοτήσουν στην αναβίωση του εμφυλιακού κλίματος που μας δηλητηριάζει απ' όλες τις πλευρές, αναρτώντας σε κάθε μέσο φωτογραφίες του Χάρι Τρούμαν υπό τον τίτλο «Η Ελλάς ευγνωμονούσα».   Άλλη μια μέρα, δηλαδή, κατά την οποία δεν ήξερες από πού να φυλαχτείς σ' αυτήν τη χώρα.
 Πηγή: www.lifo.gr http://www.lifo.gr/print/shortcut/189218/o-emfylios-os-efarmogi-pasis-xriseos

Νεοπτολέμου Μύησις

  



ΠΟΤΕ: από 18/04 έως 23/05 ΠΟΥ: ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ Σκηνοθεσία: Στρατής Πανούριος Πρωταγωνιστούν: Νίκος Καρδώνης, Στάθης Κόικας, Έλενα Μαρσίδου, Στρατής Πανούριος Άλλοι Συντελεστές: Ενδυματολογική επιμέλεια: Μάιρα Βαζαίου  





    Η συνεργασία του Μουσείου Μπενάκη με το Εθνικό Θέατρο συνεχίζεται με την πρωτοποριακή για τα ελληνικά δεδομένα δράση «Από τη σιωπή της προθήκης στο θεατρικό λόγο». Πρόκειται για μια εντελώς διαφορετική μουσειακή περιήγηση, στην οποία δραματοποιημένα από ηθοποιούς κείμενα φωτίζουν πτυχές της ιστορίας που τα ίδια τα αντικείμενα αφηγούνται.   Στο «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή παρακολουθούμε τη διαδικασία της εφηβικής μύησης του Νεοπτόλεμου. Ο Οδυσσέας, ως δάσκαλος των νεοφύτων, καθοδηγεί στον πρώτο του άθλο τον νεαρό, ο οποίος θα ενηλικιωθεί, αφού πρώτα κυνηγήσει με δόλιους τρόπους το αγρίμι που ονομάζεται «Φιλοκτήτης».   Η παράσταση σχολιάζει τη σκηνή που κοσμεί ένα αττικό ερυθρόμορφο αγγείο του 5ου αιώνα π.Χ. Εδώ εικονίζεται o έφηβος τη στιγμή που αναχωρεί για τον πόλεμο. Πρόκειται άραγε για τη ρεαλιστική απόδοση ενός καθημερινού στιγμιότυπου; Ή μήπως για υπαινικτική αναφορά στο θεσμό της εφηβείας, μυητικής διαδικασίας με καθοριστική σημασία πριν από την ενηλικίωση των Αθηναίων πολιτών;   Το αντικείμενο του Μουσείου θα παρουσιάσει η Ειρήνη Παπαγεωργίου, Eπιμελήτρια Προϊστορικής, Αρχαίας Ελληνικής και Ρωμαϊκής Συλλογής. από 18/04 έως 23/05 ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ Κουμπάρη 1, Κολωνάκι, 210 3671000 18, 25 Απριλίου & 2, 9, 16, 23 Μαΐου 2018, Ώρα: 20:30, Εισιτήριο: 10- 15 ευρώ