«Επιδιώκουμε την ανάπτυξη μιας πολιτιστικής οικονομίας»

stratis.jpg

Ο Κωστής Στρατής στο Περιφερειακό Συνέδριο Νοτίου Αιγαίου

17.04.2018, 06:14 | Ετικέτες:  πολιτισμός, οικονομία, ανάπτυξη, υπουργείο Πολιτισμού

Συντάκτης: 

Βασιλική Τζεβελέκου

Σύσσωμο το υπουργείο Πολιτισμού βρίσκεται στο 13ο Περιφερειακό Συνέδριο Νοτίου Αιγαίου που διοργανώνεται από χθες στη Ρόδο και ολοκληρώνεται σήμερα με την ομιλία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα. Χθες στην ενότητα «Πολιτισμικά Αγαθά και Αθλητικές Υποδομές» μίλησαν η υπουργός Πολιτισμού Λυδία Κονιόρδου, η γ.γ. Μαρία Βλαζάκη και οι υφυπουργοί Γιώργος Βασιλειάδης και Κωστής Στρατής, αρμόδιοι για θέματα Αθλητισμού και Πολιτισμού αντίστοιχα.

«Επιδιώκουμε την ανάπτυξη μιας πολιτιστικής οικονομίας, μιας οικονομίας που περιστρέφεται γύρω από τον πολιτισμό, παράγοντας πλούτο και φτιάχνοντας αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας» είπε ο Κωστής Στρατής, υπεύθυνος πλέον για τους οικονομικούς τομείς του ΥΠΠΟ, και διευκρίνισε: «Για την κυβέρνησή μας αυτό δεν σημαίνει εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποιήσεις. Αλλοι τα πιστεύουν αυτά. Ο δημόσιος χαρακτήρας των αρχαιολογικών χώρων, των μουσείων και των μνημείων για εμάς είναι αδιαπραγμάτευτος».

Αρμόδιος πλέον για το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων (ΤΑΠΑ), τον εισπρακτικό μηχανισμό που συγκεντρώνει περισσότερα από 100 εκατομμύρια ετησίως και χρειάζεται εκσυγχρονισμό και ανασυγκρότηση, ανέφερε: «Θέλουμε να δημιουργήσουμε έναν δημόσιο φορέα αντάξιο των πόρων που διαχειρίζεται... Ηδη έχουμε κάνει τα πρώτα βήματα με τη νέα τιμολογιακή πολιτική και τον νέο τρόπο διαχείρισης των εισιτηρίων που εφαρμόζουμε. Τα έσοδα του ΤΑΠ από τα εισιτήρια αυξήθηκαν σημαντικά: από 51,6 εκατομμύρια που ήταν το 2015, εκτοξεύτηκαν το 2017 στα 97,7 εκατ. ευρώ».

Εκανε λόγο για την αύξηση της χρηματοδότησης από το ΤΑΠ προς το υπουργείο Πολιτισμού και σημείωσε ότι «το 2014 αποδόθηκαν για τις λειτουργικές του ανάγκες 7,1 εκατ. και για το 2018 το ποσό φτάνει σε 46 εκατ., εξίμισι φορές μεγαλύτερο σε σχέση με το 2014». Μιλώντας με αριθμούς ανέφερε: «Ο συνολικός τακτικός προϋπολογισμός του ΥΠΠΟ για το 2018 είναι μόλις 273,2 εκατ., από τα οποία τα 167 εκατ. αφορούν μισθοδοσία μόνιμου και έκτακτου προσωπικού, 57,5 εκατ. επιχορηγήσεις προς τους εποπτευόμενους φορείς του σύγχρονου πολιτισμού και μόλις 48,8 εκατ. σε λειτουργικά έξοδα του υπουργείου και της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας. Από τις παραπάνω χρηματοδοτικές ανάγκες τα 29 εκατ. έχουν προϋπολογιστεί να καλυφθούν από τη χρηματοδότηση που λαμβάνει το υπουργείο από το ΤΑΠ».

Από το βήμα του συνεδρίου μίλησε για πρώτη φορά για τις βελτιώσεις του ΤΑΠΑ, οι οποίες αφορούν την εγκατάσταση του συστήματος διαχείρισης επιχειρησιακών πόρων ERP και ηλεκτρονικού εισιτηρίου που θα ξεκινήσει τον Ιούνιο σε 11 προβεβλημένους χώρους, ανάμεσά τους η Ακρόπολη και η Κνωσός, και αργότερα θα επεκταθεί σε Δήλο, Ακρωτήρι και Μουσείο Θήρας, Λίνδο, Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου, Αρχαιολογικό Μουσείο της Ρόδου, Ιαλυσό, Κάμειρο, Ασκληπιείο και Κάστρο της Κω.

Τέλος, μεταξύ άλλων ο κ. Στρατής αναφέρθηκε στις 200 νέες μόνιμες προσλήψεις -όπως έγραφε η «Εφ.Συν.» στις 13/4- που θα στελεχώσουν τα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους.

http://www.efsyn.gr/arthro/epidiokoyme-tin-anaptyxi-mias-politistikis-oikonomias

ΔΝΤ: Σε ιστορικό ρεκόρ 164 τρισεκατ. δολαρίων το παγκόσμιο χρέος δημόσιο και ιδιωτικό

Οπως αναφέρει στην έκθεσή του για τις δημοσιονομικές προοπτικές της παγκόσμιας οικονομίας (fiscal monitor)

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  πριν 28'

Κοινή χρήση

emailεκτύπωση  

H ισχυρή και ευρείας βάσης ανάπτυξη δίνει την ευκαιρία να αρχίσουν τώρα να δημιουργούνται δημοσιονομικά «μαξιλάρια» (fiscal buffers), να βελτιωθούν τα δημόσια οικονομικά και να σταθεροποιηθεί το δημόσιο χρέος, αναφέρει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) στην έκθεσή του για τις δημοσιονομικές προοπτικές της παγκόσμιας οικονομίας (fiscal monitor).

«Η ενίσχυση των δημοσιονομικών μαξιλαριών στην ανάκαμψη θα δημιουργήσει τα περιθώρια δημοσιονομικής στήριξης σε μία μελλοντική καθοδική φάση της οικονομίας και δεν θα αφήσει τις δημοσιονομικές αδυναμίες να γίνουν πηγή προβλημάτων, εάν επιδεινωθούν οι χρηματοπιστωτικές συνθήκες» σημειώνει η έκθεση.

Σε ιστορικό ρεκόρ 164 τρισεκατομμυρίων δολαρίων το παγκόσμιο χρέος

Το Ταμείο τονίζει ότι το παγκόσμιο χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό) κινείται σε ιστορικά υψηλά επίπεδα, φθάνοντας στο επίπεδο – ρεκόρ των 164 τρισ. δολαρίων το 2016, το οποίο αντιστοιχεί στο 225% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Το παγκόσμιο χρέος είναι σήμερα 12% του ΑΕΠ μεγαλύτερο από το προηγούμενο υψηλό επίπεδο του 2009, με την Κίνα να είναι η δύναμη που το καθοδηγεί.

Το δημόσιο χρέος παίζει έναν σημαντικό ρόλο στην εκτίναξη του παγκόσμιου χρέους, αντανακλώντας την οικονομική κατάρρευση κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης και την αντίδραση της πολιτικής καθώς και τις συνέπειες από την πτώση το 2014 των τιμών των πρώτων υλών και την ταχεία αύξηση των δαπανών των αναδυόμενων αγορών και των αναπτυσσόμενων χωρών χαμηλού εισοδήματος.

Το δημόσιο χρέος (χρέος της γενικής κυβέρνησης) παγκοσμίως ανήλθε στο 82,4% του ΑΕΠ το 2017, ενώ στις αναπτυγμένες οικονομίες διαμορφώθηκε κατά μέσο όρο στο 105,4% του ΑΕΠ, ένα πρωτοφανές επίπεδο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το υψηλό αυτό ποσοστό προκύπτει κυρίως από το χρέος της Ιαπωνίας (236,4% του ΑΕΠ) και των ΗΠΑ (107,8% του ΑΕΠ) και λιγότερο από το χρέος της Ευρωζώνης (86,6% του ΑΕΠ).

Το ΔΝΤ προβλέπει ότι το δημόσιο χρέος της Ευρωζώνης θα βαίνει μειούμενο και το 2023 θα υποχωρήσει στο 71,7%, ενώ μικρότερη μείωση (στο 229,6%) προβλέπει και για το χρέος της Ιαπωνίας. Αντίθετα, για τις ΗΠΑ προβλέπει ότι το χρέος θα συνεχίσει να αυξάνεται για να φθάσει στο 116,9% του ΑΕΠ το 2023.

Στις αναδυόμενες αγορές και τις χώρες μεσαίου εισοδήματος, το δημόσιο χρέος κινείται κατά μέσον όρο κοντά στο 50% του ΑΕΠ, που είναι το υψηλότερο από την κρίση χρέους της δεκαετίας του 1980.

Για τις χώρες χαμηλού εισοδήματος, το μέσο χρέος αυξάνεται γρήγορα ως ποσοστό του ΑΕΠ, υπερβαίνοντας το 40% το 2017. Η δυναμική του χρέους προκύπτει από τα μεγάλα πρωτογενή ελλείμματα, που έφθασαν σε επίπεδα – ρεκόρ στις αναδυόμενες αγορές και τις αναπτυσσόμενες οικονομίες.

Τα υψηλά επίπεδα δημόσιου χρέους και τα υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα αποτελούν πηγή ανησυχίας, σημειώνει η έκθεση. Οι χώρες με αυξημένο δημόσιο χρέος είναι ευάλωτες σε μία ξαφνική σύσφιξη των παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών συνθηκών, η οποία θα μπορούσε να διακόψει την πρόσβασή τους στις αγορές και να θέσει σε κίνδυνο την οικονομική τους δραστηριότητα.

Επιπλέον, αναφέρει το ΔΝΤ, «είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα υψηλά χρέη και ελλείμματα εμποδίζουν τη δυνατότητα των κυβερνήσεων να αντιδράσουν με μία ισχυρή δημοσιονομική στήριξη της οικονομίας στην περίπτωση καθοδικής φάσης της. Η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι μία αδύναμη δημοσιονομική θέση αυξάνει το βάθος και τη διάρκεια της ύφεσης – όπως μετά από μία χρηματοπιστωτική κρίση – επειδή οι κυβερνήσεις δεν είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν επαρκώς τη δημοσιονομική πολιτική για να στηρίξουν την ανάπτυξη».

Η δημιουργία δημοσιονομικού περιθωρίου για δυνατότητα μελλοντικών χειρισμών είναι ιδιαίτερα σχετική τώρα που το χρέος του ιδιωτικού τομέα βρίσκεται σε ύψη ρεκόρ και αυξάνεται, αναφέρει η έκθεση. Το πολύ υψηλό ιδιωτικό χρέος ορισμένων χωρών τις εκθέτει σε κίνδυνο μίας απότομης και υψηλού κόστους διαδικασίας απομόχλευσης, προσθέτει.

Το μέγεθος και ο ρυθμός της δημοσιονομικής προσαρμογής πρέπει να προσαρμοσθεί στις συνθήκες του οικονομικού κύκλου που βρίσκεται η κάθε χώρα και στο διαθέσιμο δημοσιονομικό χώρο της, ώστε να αποφευχθεί ένα αδικαιολόγητο βάρος στην ανάπτυξη. Δημοσιονομική προσαρμογή πρέπει να υπάρξει σε οικονομίες που λειτουργούν στο επίπεδο του δυνητικού ΑΕΠ τους ή κοντά σε αυτό και οι οποίες έχουν υψηλό λόγο χρέους προς το ΑΕΠ.

Ειδικότερα για τις ΗΠΑ – όπου το συνολικό έλλειμμα θα υπερβαίνει το 1 τρισ. δολάρια ή το 5% του ΑΕΠ τα επόμενα τρία χρόνια – η δημοσιονομική πολιτική πρέπει να διαμορφωθεί εκ νέου για να διασφαλισθεί ότι ο λόγος του δημόσιου χρέους προς το ΑΕΠ θα μειωθεί μεσοπρόθεσμα. Όπου ο δημοσιονομικός χώρος είναι περιορισμένος, δεν υπάρχει ουσιαστικά άλλη επιλογή από το να γίνουν προσπάθειες προσαρμογής για να μειωθούν οι δημοσιονομικοί κίνδυνοι.

Λίγες αναπτυγμένες οικονομίες, που έχουν μεγάλο σημαντικό δημοσιονομικό χώρο και λειτουργούν στο επίπεδο της παραγωγικής δυναμικότητάς τους ή κοντά σε αυτό, έχουν περιθώριο να χρησιμοποιήσουν τη δημοσιονομική πολιτική για να διευκολύνουν την εφαρμογή αναπτυξιακών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.

http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=967494

Καλοκαιρινό Εργαστήρι Δημοκρατίας

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Καλοκαιρινό Εργαστήρι Δημοκρατίας

Παιδαγωγικά εργαστήρια, θεατρικό παιχνίδι, υπαίθρια μαθήματα, επισκέψεις και

ξεναγήσεις, αθλοπαιδιές, το σαιξπηρικό «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» παιγμένο στον

Εθνικό Κήπο, είναι μερικές από τις δράσεις που προβλέπονται στο πλαίσιο του

εκπαιδευτικού προγράμματος «Καλοκαιρινό Εργαστήρι Δημοκρατίας», το οποίο

οργανώνει και εφέτος, για δεύτερη χρονιά, το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον

Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία.

Πολλές από αυτές τις δραστηριότητες θα πραγματοποιηθούν στον Εθνικό Κήπο,

δίνοντας έτσι στους μαθητές την ευκαιρία να συνειδητοποιήσουν την ιστορική σχέση

του Κήπου με το κτίριο της Βουλής και τη νεότερη ελληνική ιστορία, να ψυχαγωγηθούν,

αλλά και να καλλιεργήσουν την περιβαλλοντική και οικολογική τους συνείδηση.

Το πρόγραμμα απευθύνεται σε μαθητές Γυμνασίου και αποσκοπεί στη

δημιουργική ενημέρωση και τον προβληματισμό των μαθητών γύρω από τις αρχές και

τις αξίες της δημοκρατίας.

Η διάρκεια του προγράμματος είναι τριήμερη και οι προβλεπόμενες

δραστηριότητες κάθε τριημέρου παρουσιάζονται αναλυτικά στο επισυναπτόμενο

έγγραφο. H συμμετοχή στο πρόγραμμα είναι δωρεάν και προβλέπεται η πλήρης κάλυψη

των εξόδων της μετακίνησης και της σίτισης των μαθητών.

Θα πραγματοποιηθούν 4 τριήμερα προγράμματα για 100 περίπου μαθητές από

8 σχολεία του Περιστερίου:

 24-26 Ιουνίου: 3ο & 12ο Γυμνάσιο Περιστερίου,

 29 Ιουνίου - 1 Ιουλίου: 77ο & 10ο Γυμνάσιο Περιστερίου,

 6-8 Ιουλίου: 5ο & 15ο Γυμνάσιο Περιστερίου,

 13-15 Ιουλίου: 8ο & 16ο Γυμνάσιο Περιστερίου.

Στο πρώτο «Καλοκαιρινό Εργαστήρι Δημοκρατίας» του περσινού καλοκαιριού

είχαν συμμετάσχει 100 μαθητές από 8 σχολεία του Πειραιά, του Κερατσινίου, της

Νίκαιας και του Αγίου Ιωάννη Ρέντη.

Ιδρυμα της Βουλής των Ελλήνων: Σκοτεινή Επταετία, 1967-1974 & Η Αποκατάσταση της Δημοκρατίας

http://foundation.parliament.gr/central.aspx?sId=111I391I1034I646I456060

Ποιητικές και λογοτεχνικές ηχογραφήσεις από την βιβλιοθήκη του Κογκρέσου 75 χρόνια ποίησης και λογοτεχνίας ελεύθερα στο κοινό

19.4.2015 | 
 Από την ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η βιβλιοθήκη του Κογκρέσου διαθέτει πλέον ελεύθερες και στη διάθεση του κοινού για πρώτη φορά και σε απευθείας σύνδεση κάποιες από τις 2.000 ηχογραφήσεις που έχει στη διάθεσή της, των τελευταίων 75 ετών λογοτεχνίας. Το σχέδιο ψηφιοποίησης του αρχείου αυτού έχει ήδη αρχίσει και η υπεύθυνη του προγράμματος δήλωσε ότι δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να αντικαταστήσει την ακρόαση της λογοτεχνίας, ειδικά όταν διαβάζεται από τον ίδιο τον δημιουργό.   Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του υλικού προέρχεται κυρίως από λογοτεχνικές εκδηλώσεις στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου που ηχογραφήθηκαν στο στούντιο Jefferson. Το αρχείο αντιπροσωπεύει μια απίστευτη πηγή της σύγχρονης αμερικανικής λογοτεχνίας, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων μέχρι σήμερα μπορούσε να ακούσει κάποιος μόνο αν ήταν επισκέπτης της βιβλιοθήκης. Ήδη 50 ηχογραφήσεις είναι διαθέσιμες στο διαδίκτυο και θα προστίθενται σταθερά πέντε ανά μήνα.   Το υλικό περιλαμβάνει ανάμεσα σε άλλα αναγνώσεις των Ελίζαμπεθ Μπίσοπ, Ρόμπερτ Λόουελ, Γκουέντολιν Μπρουκς, μια διάλεξη του 1971 του Κουρτ Βόνεγκατ, μια συνέντευξη του 1959 με τον Ρόμπερτ Φροστ, και αναγνώσεις από τον Οντρ Λορντ, την Μάργκαρετ Άτγουντ, την Ανν Σέξτον και τον Νομπελίστα Τσέσλαβ Μίλος.   Η καταγεγραμμένη Ποίηση και Λογοτεχνία είναι διαθέσιμη στην ηλεκτρονική διεύθυνση της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου http://www.loc.gov/collections/archive-of-recorded-poetry-and-literature/about-this-collection/ Πηγή: www.lifo.gr

Συνεχίζεται η διεκδίκηση

Από το υπ. Πολιτισμού έγιναν χθες νέες ανακοινώσεις για το θέμα της επιτύμβιας στήλης που πωλήθηκε από τους Κρίστις.

«Απευθυνθήκαμε όχι μία, αλλά δύο φορές στον βρετανικό οίκο ζητώντας περισσότερα στοιχεία, καθώς και την απόσυρση της ελληνικής αρχαιότητας από τη δημοπρασία.

Επικαλέστηκαν ότι το βρετανικό δίκαιο τους επέτρεπε να συνεχίσουν. Η δικαστική οδός δεν προκρίθηκε γιατί απαιτούνται αδιάσειστα νομικά στοιχεία ότι ένα αρχαίο έχει αποκτηθεί με παράνομη πράξη.

Κρίθηκε, λοιπόν, ότι μια τέτοια επιλογή δεν θα είχε αποτέλεσμα, ενώ θα είχε μεγάλο κόστος. Ομως, αυτό δεν μας εμποδίζει να συνεχίσουμε τη διεκδίκηση της επιτύμβιας στήλης από τον νέο κάτοχό της. Αυτό και θα πράξουμε» ειπώθηκε χθες.

Τα νέα ερωτήματα που προκύπτουν είναι: γιατί το υπουργείο ανοίγει δημόσια τα χαρτιά του; Δεύτερον, για να βρούμε τον νέο κάτοχο, κατά πάσα πιθανότητα θα χρειαστεί μακροχρόνιος δικαστικός αγώνας. Αυτό, δεν κοστίζει περισσότερο;

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22784&subid=2&pubid=64172483

Θησαυροί ...χαμένοι στην αποθήκη

Εναν «άγνωστο» αρχαιολογικό θησαυρό που προέρχεται από τέσσερις τάφους της πρώιμης ελληνιστικής περιόδου (τέλος 4ου π.Χ. αιώνα) -οι δύο με πλούσια κτερίσματα, ο τρίτος μνημειακός με είσοδο και ο τέταρτος, ένας μικρός συλημένος- στο παλιό στρατιωτικό αεροδρόμιο του Σέδες στη Θεσσαλονίκη, που είχε αποκαλυφθεί το 1938 από τους σπουδαίους αρχαιολόγους Νίκο Κοτζιά και Χαράλαμπο Μακαρόνα και ένα μεγάλο μέρος του παρέμενε μέχρι τώρα σε κιβώτια στις αποθήκες του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, φέρνει στην επιφάνεια η διευθύντριά του, Πολυξένη Αδάμ - Βελένη, μαζί με την αρχαιολόγο Ανναρέτα Τουλουμτζίδου.

Ακέραιο χρυσό στεφάνι ελιάς, που εκτίθεται ήδη στις προθήκες του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης. Θεωρούνταν ότι προέρχεται από τον τάφο Α του Σέδες, όμως προέρχεται από τον τάφο Β του Τσάγεζι στην περιοχή της Αμφίπολης

Η δημοσίευση της ανασκαφής έγινε μόνο το 1956 με άρθρο του Ν. Κοτζιά στον επετειακό 100ό τόμο της Αρχαιολογικής Εφημερίδας, αλλά τα στοιχεία για τα ευρήματα ήταν περιορισμένα, δεδομένου ότι από τους τέσσερις τάφους ο ένας (τάφος Α) επιχώθηκε κατά της διάρκεια της κατασκευής του υδατόπυργου του αεροδρομίου και οι άλλοι (Β, Γ, Δ) καταχώθηκαν.

Ενα μικρό μέρος των ευρημάτων βρίσκονται από χρόνια στις προθήκες του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, πολλά όμως παρέμεναν στα κιβώτια, ακόμη και χωρίς συντήρηση. Ανάμεσά τους χρυσά κοσμήματα, 40 χρυσά φύλλα μυρτιάς από στεφάνι που όμως δεν είναι εύκολο να ανασυσταθεί, χρυσά νήματα, μια λόγχη με σιδερένια αιχμή δόρατος, έναν χάλκινο καθρέφτη, γυναικείες πήλινες προτομές, αλλά και τμήματα από... αρτίδιο, ένα είδος ζυμαριού με αλεύρι, λάδι και μέλι, εύρημα μοναδικό για τον ελλαδικό χώρο.

Ο τάφος Α ανήκε σε γυναίκα, έφερε τα χρυσά φύλλα από στεφάνι μυρτιάς, χρυσά κοσμήματα και χρυσά νήματα υφάσματος. Ο τάφος Β ήταν ο πιο εντυπωσιακός, ανήκε σε άντρα, είχε μόνο τρία ευρήματα, μία λόγχη, ένα πήλινο λυχνάρι και ένα αγγείο. Ο τάφος Γ ανήκε σε γυναίκα, πιθανόν ηλικιωμένη, που δεν κάηκε -βρέθηκαν μέχρι και δόντια της- και έφερε πλούσια ευρήματα, κοσμήματα, αξεσουάρ, αλλά και έναν χάλκινο καθρέφτη.

Τμήματα από το χρυσό στεφάνι μυρτιάς που βρέθηκαν στον τάφο Α. Βρέθηκαν 40 φύλλα, με ορατά ίχνη καύσης. Το στεφάνι δεν έχει ανασυσταθεί

Ενα επίσης ενδιαφέρον στοιχείο είναι πως σε ένα χαρτοκιβώτιο με αντικείμενα από τον τάφο Α υπήρχε μια ομάδα ελεφαντοστέινων πλακιδίων και διακοσμητικών στοιχείων που δεν είχαν απασχολήσει όλα αυτά τα χρόνια τους αρχαιολόγους. Μετά από έρευνα και μελέτη, κατέληξαν πως πρόκειται για διακοσμητικά στοιχεία από δύο κιβωτίδια, εκ των οποίων το πιο περίτεχνο, σχεδόν μικρογραφία των χρυσών λαρνάκων της Βεργίνας, που έφερε πιθανότατα στο κάλυμμά του δύο γυναικείες μορφές ανάμεσα σε κιονίσκους, την Περσεφόνη, που σώζεται, και πιθανόν τη Δήμητρα.

«Πρόκειται για μια συστάδα τάφων μέσα σε τύμβο, για μέλη της ίδιας οικογένειας, που είχε κάποια οικονομική επιφάνεια», δήλωσε στο «Εθνος» η κ. Τουλουμτζίδου, ενώ η κ. Βελένη μίλησε για «τη χαρά και τη συγκίνηση του αρχαιολόγου που ανακαλύπτει σπουδαία ευρήματα μέσα σε κουτιά».

Ο μικρός κυβωτιόσχημος τάφος Α, στο Σέδες. Περιείχε τμήματα χρυσού στεφάνου, χρυσά κοσμήματα και υπολείμματα πυράς. Η φωτογραφία είναι του 1938.

Το στεφάνι
Μέχρι σήμερα στις προθήκες του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης εκτίθεται ένα ακέραιο χρυσό στεφάνι ελιάς, το οποίο θεωρούνταν ότι προέρχεται από τον τάφο Α του Σέδες. Η νέα μελέτη έδειξε ότι προέρχεται από τον τάφο Β του Τσάγεζι στην περιοχή της Αμφίπολης Σερρών. Επίσης, δεν προέρχεται από το Σέδες και ένα χρυσό παραμορφωμένο και ελλιπές ενώτιο με κεφαλή αντιλόπης. Αν και απεικονίζεται στη δημοσίευση των τάφων από τον Ν. Κοτζιά, δεν υπάρχει καμία αναφορά στο άρθρο του, ενώ περιλαμβάνεται στον κατάλογο εγκιβωτισμού μεταλλίνων του 1941 και αναφέρεται ως προέλευσή του το Στίβρεσι Κιλκίς. «Εξάλλου, τυπολογικά ανήκει στους μετά τα μέσα του 3ου π.Χ. αιώνα χρόνους, που είναι ασύμβατη με τη χρονολόγηση των υπόλοιπων ευρημάτων του τάφου και η περιεκτικότητά του σε χρυσό είναι πολύ χαμηλότερη από τα κοσμήματα του τάφου Α στο Σέδες», ανέφερε η κ. Βελένη.

Πήλινο λυχνάρι που βρέθηκε στον μνημειακό τάφο Β στο Σέδες

Ο τάφος Α ήταν μικρός, κυβωτιόσχημος και περιείχε δύο τμήματα χρυσού στεφάνου. Αλλα τμήματα αυτού του στεφανιού βρέθηκαν μαζί με υπολείμματα πυράς πάνω από την κάλυψη του τάφου, μαζί με έναν χάλκινο καθρέφτη, τμήμα χρυσής αλυσίδας, 40 χρυσά φύλλα μυρτιάς με ορατά ίχνη καύσης και σχετικές παραμορφώσεις. Το στεφάνι αυτό έχει ομοιότητες με δύο παρόμοια, ένα από τη Λητή Θεσσαλονίκης και ένα από την Ποτίδαια Χαλκιδικής, που χρονολογούνται στις αρχές του 3ου π.Χ. αιώνα.

Από τα ευρήματα του τάφου Α οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι η νεκρή κάηκε σε ξύλινη κλίνη με χάλκινες εφηλίδες- διακοσμητικά στοιχεία όμοια με τις κεφαλές καρφιού- φορώντας χρυσοΰφαντο ένδυμα και χρυσά κοσμήματα που διατηρήθηκαν αποσπασματικά. Παραμορφωμένα από την καύση ήταν τα χρυσά νήματα-lemallae υφάσματος, όπως έδειξε η εξέταση με μικροσκόπιο. Ο χάλκινος καθρέφτης μαζί και ένας χάλκινος κάδος ρίχτηκαν στην πυρά, ενώ όπως προέκυψε παρόμοια κάτοπτρα είναι γνωστά από την Αλεξάνδρεια, την Κυδωνία, την Αθήνα, την Ερέτρια κ.α. Τα παλαιότερα είναι δύο κάτοπτρα από την Αθήνα και την Απολλωνία του Πόντου και χρονολογούνται στα 360-350π.Χ.

Λόγχη με σιδερένια αιχμή δόρατος από τον μνημειακό τάφο Β, στον οποίο υπήρχε ταφή άντρα και χάλκινο κάτοπτρο (καθρεφτάκι) που βρέθηκε στα προσωπικά αντικείμενα της ηλικιωμένης νεκρής του τάφου Α

Οκτώ γυναικείες πήλινες προτομές «έντυναν» εξωτερικά τον τάφο Α. Σε έναν νέο άντρα ανήκε ο τάφος Β΄, ο πιο εντυπωσιακός από τους τέσσερις. Ο μνημειώδης θαλαμωτός τάφος, διαστάσεων 2Χ3 μέτρα, με αμφικλινή στέγη και μεγάλο θυραίο άνοιγμα, ήταν συλημένος και βρέθηκαν μόνο μία λόγχη, ένα πήλινο λυχνάρι και ένα αγγείο-πελίκη. Η λόγχη με τη σιδερένια αιχμή δόρατος είναι δύσκολο ακόμη και να συντηρηθεί, αποδίδεται ωστόσο σε κυνηγετική και όχι πολεμική σκευή, κατάλληλη για το κυνήγι μεγάλων θηραμάτων. Οσο για την ερυθρόμορφη πελίκη, έφερε παράσταση αρματοδρομίας με τέθριππο, ενώ ακέραιο βρέθηκε το πήλινο τροχήλατο αβαφές λυχνάρι, που εκτίθεται στο Μουσείο.

Η πλούσια νεκρή, οι γρύπες και η μεγάλη μάχη

Αναμφισβήτητα ο πιο πλούσιος σε ευρήματα ήταν ο τάφος Γ, ο οποίος εντοπίστηκε τον Ιούλιο του 1938. Εκτός από τα ελεφαντοστέινα αντικείμενα που στόλιζαν τα δύο κιβωτίδια και παραπέμπουν σε μικρογραφία από τις χρυσές λάρνακες της Βεργίνας, εντυπωσιακό είναι και το ελεφαντοστέινο αδράκτι της νεκρής, λίγα θραύσματα του οποίου έχουν βρεθεί, ενώ από το ίδιο υλικό ήταν και το κτένι της. Σύμφωνα με την κ. Βελένη, η αυξημένη χρήση του ελεφαντοστού στη Μακεδονία σημειώνεται μετά τις κατακτήσεις του Μ. Αλεξάνδρου στην Ασία.

Στην κεντρική πλευρά της κλίνης υπήρχε παράσταση μάχης Αριμασπών -μυθικό έθνος, σκυθικής προέλευσης, πολεμοχαρείς, μονόφθαλμοι που είχαν τα μαλλιά τους δεμένα με χρυσάφι- και γρυπών, δηλαδή τέσσερα ζεύγη πιθανότατα Αριμασπών και γρυπών, με ελεφαντοστέινα τα κεφάλια και τις ασπίδες των μορφών και τα κεφάλια και φτερά των γρυπών, ενώ τα υπόλοιπα τμήματα ήταν από επίχρυσο κονίαμα. Είναι η πρώτη φορά που αναγνωρίζεται το θέμα αυτό (Αριμασποί και γρύπες) σε χρηστική κλίνη με ελεφαντοστέινη διακόσμηση - παρόμοιο θέμα είναι γνωστό μόνο από έναν τάφο στον Αγιο Αθανάσιο Θεσσαλονίκης, αλλά οι μορφές είναι από πηλό και κοσμούσαν ταφικής χρήσης κλίνη.

Πορφυρά στρωσίδια
Η νεκρή ήταν πιθανόν ηλικιωμένη, τάφηκε πάνω στην κλίνη, με πορφυρά στρωσίδια, σκεπάστηκε με ύφασμα που είχε ραμμένα 40 πήλινα επίχρυσα δισκάρια-κομβία και σε κάθε μία από τις τέσσερις γωνίες της κλίνης περάστηκε από ένα επίχρυσο στεφάνι, μυρτιάς και κισσού, αλλά και περιδέραια από πήλινες επίχρυσες χάνδρες. Το τελετουργικό αυτό είναι γνωστό και από άλλες πλούσιες ταφές στη Μακεδονία, ανδρών αλλά και γυναικών κατά την πρώιμη ελληνιστική εποχή.

Να σημειωθεί ότι τα νέα ενδιαφέροντα στοιχεία παρουσιάστηκαν πρόσφατα από τις δύο αρχαιολόγους στο αρχαιολογικό συνέδριο σε μια εργασία με τον τίτλο «Σέδες 1938: addenda (προσθήκες) και corrigenda (διορθώσεις) στα ευρήματα των τάφων Α, Β και Γ».

ΜΑΡΙΑ ΡΙΤΖΑΛΕΟΥ
ritzal@pegasus.gr

Παρακολουθήστε online 85.000 ταινίες εντελώς δωρεάν!

 

Από το 1890 που ιδρύθηκε, η British Pathé άρχισε να καταγράφει κάθε πτυχή του παγκόσμιου πολιτισμού σε φιλμ. Δημιούργησε χιλιάδες ταινίες, ντοκιμαντέρ, ενημερωτικές εκπομπές και σίριαλ, τα οποία είναι πλέον διαθέσιμα online.  

Μπορείτε να βρείτε ολόκληρη την συλλογή των 85.000 ταινιών συγκεντρωμένη στο παρακάτω link και να απολαύσετε δωρεάν στον υπολογιστή σας 3.500 ώρες μοναδικού κινηματογραφικού υλικού.

Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε την ιστοσελίδα: britishpathe.com

Έκθεση νέων εικαστικών

Έκθεση νέων εικαστικών 

στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων

 

Εγκαίνια την Τετάρτη 22 Απριλίου 2015, ώρα 20:30

στην Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων: 

Γερμανικού & Μυλλέρου, Μεταξουργείο

Στάση ΜΕΤΡΟ: Μεταξουργείο, τηλ. 210 52 02 420 -21

Ώρες Λειτουργίας: Τρίτη 10.00 – 21.00, Τετάρτη – Σάββατο 10.00 – 19.00 και Κυριακή 10.00 – 15.00

 

Ζωγραφικό έργο της Liberty Peterson

Μία εικαστική προσέγγιση νέων καλλιτεχνών δύο αντιφατικών συμβολικά εννοιών που σχηματίζουν μεταξύ τους «δίπολο», αποτελεί η ομώνυμη έκθεση, που παρουσιάζει ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων από 22 Απριλίου έως 21 Ιουνίου, στην Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων, Κτήριο Μεταξουργείο.

Η έκθεση παρουσιάζει νέους εικαστικούς με ιδιαίτερα αξιόλογο έργο και παρουσία σε σημαντικά εικαστικά δρώμενα της χώρας. Οι νέοι δημιουργοί διαπραγματεύονται και προβάλλουν εικαστικά, μέσα από έργα ζωγραφικής, γλυπτικής, εγκαταστάσεις και βίντεο, τις δύο αντιφατικές έννοιες που ορίζει ο όρος «δίπολα».
Κάθε εννοιολογικό δίπολο αναδεικνύεται μέσα από ένα ή δύο ξεχωριστά έργα, που μεταξύ τους βρίσκονται σε άμεσο διάλογο για να αντιπαρατεθούν θεμελιώδεις αντιφατικές έννοιες όπως η ύλη και το άυλο, το εφήμερο και το αιώνιο, η εικόνα και το ανεικονικό, το αρσενικό και το θηλυκό, το φως και το σκοτάδι, η άνοδος κι η κάθοδος, το αριστερά και το δεξιά δίνοντας τη δυνατότητα στους καλλιτέχνες να συνδυάσουν διαφορετικά υλικά και να αναδείξουν δύο διαφορετικές εικαστικές ταυτότητες τους.

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες:

Χριστίνα Αγγελοπούλου, Μαρία Αριστοτέλους, Παναγιώτης Βορριάς,

Μαρία Βύρρα, Δημήτρης Εφέογλου, Marina Genadieva,

Δημήτρης Καρατζάς, Πάνος Κομπής, Τάσος Καλιακάτσος,

Εύη Καραϊωσήφογλου - Κλειώ Βάττη (Clio - Eviduet), BeskidaKraja,

Ραφαέλλα Κωνσταντίνoυ, Δημήτρης Λάμπρου, Ηλίας Μαμαλιόγκας,

Λαμπρινή Μάρκου, Ελεάννα Μαρτίνου, Βιργινία Μαστρογιαννάκη,

Παναγιώτης Νέζης, Αχιλλέας Παπακώστας, Σοφία Παπαδοπούλου,

Liberty  Peterson, Μαργαρίτα Πέτροβα, Μπέσσυ Ράλλη, Νίκος Σαρλής,

Αντώνης Τιτάκης, Αποστόλης Φιλίππου.

 

 

Επιμέλεια έκθεσης:ΕυθύμηςΛαζόγκας, Διδάσκων Ιστορίας Τέχνης, ΑΣΚΤ

Μαεστρία τεχνίτη και πίστη προσκυνητή

Ταξιδεύεις στο φως των έργων του. Φως ανέσπερο, έργον ανθρώπειον. Αγιο φως διά χειρός Δομήνικου Θεοτοκόπουλου. Γεννήθηκε στη βενετοκρατούμενη Κρήτη το 1541. «Κρης εποίει», υπέγραφε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Ελλην, μαθήτευσε νωρίς την αγιογραφία. Στα 26 του φεύγει στην πόλη των Ενετών, εκεί κοινωνεί των μυστηρίων της Αναγέννησης, εμπεδώνει τις αρχές της προοπτικής και των περίτεχνων αφηγήσεων, τα ζωντανά χρώματα. «Πώς θα ζήσεις εκεί πέρα στην ξενιτιά Μενεγή», τον ρωτάει ο Καζαντζάκης στην «Αναφορά στον Γκρέκο», «κανένα δεν ξέρεις, κανένας δεν σε ξέρει». «Δε θα χαθώ· σκοπούς μεγάλους έχω στο νου μου, μεγάλη δύναμη στα χέρια μου· θα παλέψω... Θα δεις…». Φεύγει στη Ρώμη, κέντρο του Μανιερισμού. Εντρυφά στην ανατομία, έχει όμως λιγοστές παραγγελίες για ζωγραφική. Αμφισβητεί δημοσίως την ποιότητα των έργων του Μιχαήλ Αγγελου, εμφανείς όμως είναι οι επιρροές του Φλωρεντίνου στον Κρητικό. Φεύγει λόγω και της βλασφημίας του.

Μαδρίτη. Ο βασιλιάς Φίλιππος του αναθέτει να εικονογραφήσει στο Εσκοριάλ, το παλάτι μοναστήρι όπου ζωγράφισε κι ο Γκόγια. Στον βασιλιά δεν αρέσει η τελική ζωγραφιά του Γκρέκο, φεύγει κι από κει. Τιτσιάνο, Τιντορέτο, Ποντόρνο, Βερονέζε, Μποτιτσέλι… Τους συνάντησε, είδε τη δουλειά τους, διδάχτηκε, αναμετρήθηκε. Κατείχε τη μαεστρία μεγάλου τεχνίτη, το σέβας αγιογράφου μοναχού, την πίστη προσκυνητή και την αποφασιστικότητα μονομάχου στην αρένα. Ηταν όμως από μια γη μικρή, υπόδουλη, έναν τόπο που έπλεε ως ακροτελεύτιο αχνάρι της Δύσης, μοναχός του. Φτάνει στο Τολέδο, συναπαντά εδώ ανθρώπους που τον στηρίζουν κι αυτή η παλαιά πόλη γίνεται η δεύτερή του πατρίδα. Γιατί έτσι είναι φύση του δημιουργού, στεριώνει και καρποφορεί εκεί που βρίσκει ανθρώπου απαντοχή η δουλειά του.

Στην έκθεση αφιέρωμα στους φίλους και τους πάτρωνες του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου στο Μουσείο Μπενάκη, εκτός από ζωγραφικά έργα - πρωτότυπα  και αντίγραφα-, περιελήφθησαν επίσης πολλά ντοκουμέντα από συναλλαγές και συναναστροφές του καλλιτέχνη με το περιβάλλον του, όπως συμβόλαια, σημειώματα, εξουσιοδοτήσεις. Ντοκουμέντα της έκθεσης μαρτυρούν μακροχρόνιες, επίπονες και χωρίς αίσιον τέλος για τον καλλιτέχνη διεκδικήσεις οφειλομένων, προς το άτομό του, χρημάτων από αγορές ή παραγγελίες έργων. Ηταν φιλάργυρος είπαν, αντικοινωνικός, είδος περιθωριακού.

Αξιοσέβαστος πολίτης

«Ο Ευστάθιος Οικονόμου, από την Αρτα, ορίζει ως εκτελεστές της διαθήκης του, το 1605, για το Τολέδο τον κύριο Ντομίνικο Τεχοκοπόπουλι, Ελληνα και για τη χώρα μου την γυναίκα μου Χρυσάνθη. 7 Απριλίου 1605». Βάσει αυτού του εκτιθέμενου, από το Archivio Historico Provincial del Toledo, εγγράφου, φαίνεται ότι ο ζωγράφος ήταν αξιοσέβαστος κι αξιόπιστος πολίτης που είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη των συμπολιτών του.

Για έναν περίπου αιώνα κυριαρχούσε η άποψη, γνωστή ως πλάνη Γκρέκο, ότι η επιμήκυνση των μορφών στη ζωγραφική του οφειλόταν σε πρόβλημα όρασης, είδος αστιγματισμού. Η θεωρία αυτή απερρίφθη διότι εάν ο ζωγράφος έβλεπε με επιμήκη παραμόρφωση τα ανθρώπινα σώματα, θα έβλεπε με αντίστοιχη παραμόρφωση και τον καμβά που τα ζωγράφιζε κι έτσι οι αλλοιώσεις των αναλογιών κάδρου και ζωγραφιάς θα αλληλοεξουδετερώνονταν. Ο Γκρέκο διδάχτηκε από Σιναΐτες μοναχούς τη τέχνη της αγιογραφίας. Οι μορφές στα ψηφιδωτά του 6ου μ.Χ. αιώνα που κοσμούν την αψίδα του Ιερού της Αγίας Αικατερίνης του Σινά και οι αγιογραφίες εγκαυστικής της μονής είναι δυσανάλογα επιμήκεις.

Η χρωματική του γκάμα, το μαύρο, τα εξαϋλωμένα πρόσωπα και η σχεδιαστική του παραμόρφωση θεωρήθηκαν από πολλούς ότι οφείλονταν σε ψυχική νόσο, σε είδος σχιζοφρένειας του καλλιτέχνη. Πρόσφατα οι επιστήμονες Firestone και Scholl ερεύνησαν με πειράματα εάν και πόσο η ψυχική κατάσταση και οι σκοτεινές σκέψεις ενός ατόμου επηρεάζουν την αντίληψή του σε ό,τι αφορά αντικειμενικά μετρήσιμα σχήματα, μεγέθη και χρώματα του περιβάλλοντός του, σε μια προσπάθεια μετατροπής της πλάνης σε κανόνα Γκρέκο. Ουδέν θέσφατον.

Εάν αντιμετωπίσουμε τον Γκρέκο όπως τη ζωγραφική του, με σύγχρονο μάτι, βλέπουμε ότι ήταν ένας ευφυής επαγγελματίας που αξιοποίησε στο έπακρο το θείο δώρο που κατείχε, το τάλαντο του δημιουργού εικόνων. Δημιούργησε έργο διαχρονικής αξίας μέσω της τέχνης της ζωγραφικής, συνθέτοντας αφομοιωμένα στοιχεία της Αναγέννησης και της βυζαντινής εικονογραφίας, έργο που θα επηρέαζε αιώνες μετά την παγκόσμια τέχνη και καλλιτέχνες όπως τους Μανέ, Σεζάν, Πικάσο, Κοκόσκα, Μπέκμαν, Πόλοκ, και το προώθησε στη διαθέσιμη αγορά ως προϊόν. Συναλλασσόταν πάντα με κανόνες παραγωγού κι εμπόρου ταυτοχρόνως και απαιτούσε νομίμως τα συμφωνηθέντα. Σε εκτιθέμενο έγγραφο παραγγελίας, ο πελάτης του ορίζει το παραγγελθέν έργο να φτιαχτεί από τον ίδιο τον ζωγράφο κι όχι από το εργαστήριό του.

Οικουμενικός επαγγελματίας

Μέλος της αιώνιας γενιάς των αποδήμων Ελλήνων, είχε εμπιστοσύνη στον εαυτό του και πίστη στα εφόδιά του, εργαζόταν ακατάπαυστα, υποστήριζε τα πεπραγμένα του και η εξαιρετική μόρφωσή του επέβαλλε να κρατά απόσταση ασφαλείας από τη μετα-μεσαιωνική θεοκρατούμενη κοινωνία της Ισπανίας, μέρος της οποίας ήταν το αγοραστικό του κοινό αλλά και οι ανταγωνιστές του. Θα μπορούσε να είναι ένας οικουμενικός ελεύθερος επαγγελματίας, ένας ποιοτικός και συνάμα εμπορικός καλλιτέχνης της πολυπολιτισμικής σημερινής κοινωνίας. Εφευρέτης του ανάγλυφου τρισδιάστατου φωτός, ίσως σήμερα να καταγινόταν με την τρισδιάστατη ψηφιακή εικόνα, που απαιτεί τη βαθιά γνώση και την πρωτοποριακή αίσθηση της αρχιτεκτονικής και σχεδιαστικής προοπτικής του. Στις ζωγραφιές του Γκρέκο εναποθέτουμε την ψυχή μας, με την ελπίδα ότι στο διάβα της ζωής μας θα ξαναδούμε έργα ισάξια των δικών του, σε όποια τέχνη προστάζουν οι καιροί. Γιατί η τέχνη είναι το πλέον ολοκληρωμένο, φανερό έργο εσώτερου συναπαντήματος εαυτών και αλλήλων.

http://www.kathimerini.gr/810915/article/politismos/eikastika/maestria-texnith-kai-pisth-proskynhth