Κυριακή 22 Απριλίου 2018

Η Σινασός Καππαδοκίας στο Πολιτιστικό Ιδρυμα Ομίλου Πειραιώς -Εκεί που ζούσαν Ελληνες και Τούρκοι Πηγή: Η Σινασός Καππαδοκίας στο Πολιτιστικό Ιδρυμα Ομίλου Πειραιώς -Εκεί που ζούσαν Ελληνες και Τούρκοι

Προβολή την Τρίτη 24 Απριλίου (ώρα 19:00), φωτογραφία: wikipedia
Το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς (ΠΙΟΠ) συνεχίζει τις προβολές του μηνιαίου κύκλου με τίτλο «Ιστορικά ντοκιμαντέρ Ελλήνων δημιουργών», στο Ιστορικό Αρχείο ΠΙΟΠ, στον Ταύρο.
Στο πλαίσιο αυτό, την Τρίτη 24 Απριλίου (ώρα 19:00), θα προβληθεί το πολυβραβευμένο ιστορικό ντοκιμαντέρ «Σινασός-Τοπογραφία της μνήμης» (1997, 61’), σε σενάριο-σκηνοθεσία Τίμωνα Κουλμάση και Ηρούς Σιαφλιάκη.
Το ντοκιμαντέρ ανατρέχει στην Ιστορία και με αφετηρία το παράδειγμα της Σινασού, μια πόλης στην Καππαδοκία όπου ζούσαν για χρόνια Έλληνες και Τούρκοι μαζί, εξετάζει τους μηχανισμούς που οδηγούν στον εθνικισμό και το μίσος.
Το 1923, μετά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο και στο όνομα της ιδέας του έθνους, με την συναίνεση των Μεγάλων Δυνάμεων, αποφασίστηκε η πρώτη οργανωμένη μεταξύ δύο κρατών εθνική εκκαθάριση του εικοστού αιώνα. Κάτω από απάνθρωπες συνθήκες, 1.500.000 Έλληνες εγκαταλείπουν την Τουρκία και άλλοι 400.000 Τούρκοι υποχρεώνονται να φύγουν από την Ελλάδα.
Με ιστορίες Τούρκων σημερινών κατοίκων της Σινασού αλλά και μαρτυρίες των τελευταίων Ελλήνων που έζησαν αυτή την τραγωδία και των απογόνων τους, το ντοκιμαντέρ ανασυγκροτεί τη μνήμη της καθημερινής ζωής των δύο λαών που παρά τις διαφορές τους έζησαν για αιώνες μαζί στην Μικρά Ασία.
Η ταινία έχει αποσπάσει, μεταξύ άλλων, το Α' Κρατικό βραβείο Ελλάδος (1998), το Βραβείο κοινού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (1997), και το Α' Βραβείο Ευρωπαϊκού ντοκιμαντέρ, στο Στρασβούργο (2001).
Σενάριο-σκηνοθεσία: Τίμων Κουλμάσης – Ηρώ Σιαφλιάκη
Φωτογραφία: Jacques Pamart
Ήχος: André Sikierski
Μοντάζ: Aurique Delannoy
Παραγωγός: Fabrice Puchault – Esther Hoffenberg
Παραγωγή: LAPSUS, La Sept/ARTE, INA, PERIPLUS Ltd, ERT, CNC, Procirep, Ministère des Affaires Etrangères, Ministère de la culture -Département des Affaires Internationales, Eurimages, MEDIA
Την προβολή θα προλογίσουν οι σκηνοθέτες Τίμων Κουλμάσης και Ηρώ Σιαφλιάκη, ενώ στο τέλος θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό.
Η είσοδος είναι ελεύθερη. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.
Για περισσότερες πληροφορίες και κρατήσεις μπορείτε να επικοινωνήσετε με το Ιστορικό Αρχείο στο τηλ: 210 3418011, Δευτέρα -Παρασκευή (10:00-17:00)
Ιστορικό Αρχείο ΠΙΟΠ, Δωρίδος 2 & Λεωφόρος Ειρήνης 14,Ταύρος
http://www.iefimerida.gr/news/410147/i-sinasos-kappadokias-sto-politistiko-idryma-omiloy-peiraios-ekei-poy-zoysan-ellines-kai

 

Το μέλλον των αγροτικών μνημείων της Νάξου



Είναι τα κτίσματα που σχετίζονται με την αγροτική και την κτηνοτροφική παραγωγή μνημεία; Αξίζει να προστατευτούν και να συντηρηθούν; Και αν ναι, πώς μπορεί να γίνει αυτό αποτελεσματικά; Και ακόμα, τι ιστορίες μας διηγούνται για τους ανθρώπους, την κοινωνική οργάνωση και τη ζωή της περιόδου στην οποία δημιουργήθηκαν;
Αυτά και αρκετά ακόμα προβλήθηκαν και συζητήθηκαν στην ημερίδα/δημόσια συζήτηση που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 1 Απριλίου 2018 στο θεατρικό μουσείο Ι. Καμπανέλλη στη Νάξο σε συνδιοργάνωση της Monumenta (Πρόγραμμα Τοπικές Κοινωνίες και Μνημεία) και του ΝΟΠΠΑΠΠΠΑ του Δήμου Νάξου, σε συνέχεια της αντίστοιχης ημερίδας που είχε οργανωθεί το καλοκαίρι του 2016 στο Φιλώτι.
Η ημερίδα ξεκίνησε με την ανακεφαλαίωση της συζήτησης από τον αρχαιολόγο δρα Στέλιο Λεκάκη, για τα κτίσματα τής –συνήθως– ανώνυμης λαϊκής χρηστικής αρχιτεκτονικής, που σκοπό είχαν να βελτιώσουν την παραγωγή της υπαίθρου και εγκαταλείπονται με την αλλαγή των μέσων παραγωγής και μεταφοράς, περίπου τη δεκαετία του 1960. Ακολούθησε η τοποθέτηση του Γιάννη Βερώνη που συζήτησε το νομοθετικό πλαίσιο προστασίας για αυτά τα κτίσματα και το πιθανό μέλλον τους, ως τμημάτων του εναλλακτικού τουριστικού, πολιτιστικού προϊόντος του νησιού. Η ομιλία του πολιτικού μηχανικού Κωνσταντίνου Τουμπακάρη, στη συνέχεια, εστιάστηκε στους ανεμόμυλους και τους υδρόμυλους του νησιού, συζητώντας για σημαντικές τεχνικές και κατασκευαστικές λεπτομέρειες αλλά και τους ανθρώπους πίσω από αυτές. Το πρώτο μέρος της ημερίδας ολοκληρώθηκε με την ομιλία της περιβαλλοντολόγου δρος Κατερίνας Κανακάρη, για την καταγραφή περίπου 3.000 αγροτικών κτισμάτων της Αμοργού, που πραγματοποίησε σε διάστημα 10 μηνών.
Στο δεύτερο μέρος της ημερίδας υπήρξαν δύο παρεμβάσεις από την Περιβαλλοντική Κίνηση Νάξου και τον Απεραθίτικο Πολιτιστικό Σύλλογο «Τα Φανάρια» σχετικά με την οθωμανική Βρύση του Αγά και εκκλησίες στην περιοχή της Απειράνθου. Η μακροσκελής συζήτηση που ακολούθησε στο τρίτο μέρος της ημερίδας ήταν ενδιαφέρουσα και εστιάστηκε στην κατάσταση των μνημείων σήμερα, τις πιθανές λύσεις για την προστασία και την επαναλειτουργία τους αλλά και τις αξίες της κοινωνικής οργάνωσης, που προβάλλουν από τη μελέτη τους και τεκμηριώνουν τη συλλογικότητα και την αλληλοβοήθεια των κατοίκων της υπαίθρου στη Νάξο, ως το πρόσφατο παρελθόν.
Την ημερίδα επιμελήθηκαν και συντόνισαν ο δρ Στέλιος Λεκάκης (Monumenta, Newcastle University) και η δρ Μήνα Δραγούνη (Bournemouth University) και πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «Co-creating heritage: Bottom up planning for heritage management in rural areas» (AHRC Cultural Value Follow-on Funding Scheme).
Να σημειωθεί ότι με αφορμή τις ημερίδες, έχει ξεκινήσει η συλλογή στοιχείων σχετικά με τα αγροτικά μνημεία της Νάξου. Κάτοικοι και επισκέπτες του νησιού μπορούν να συμπληρώνουν ηλεκτρονικά το ερωτηματολόγιο μέχρι τις 5 Μαΐου 2018, το οποίο θα βοηθήσει τη Monumenta να οργανώσει την έρευνα εντοπισμού και προστασίας τους. Να σημειωθεί τέλος ότι η Monumenta έχει ξεκινήσει πιλοτικά την καταγραφή των αγροτικών κτισμάτων της Νάξου.

https://www.archaiologia.gr/blog/2018/04/17/%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%BD-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%BF%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CE%BC%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BD/

Ανακαλύπτοντας την κρυμμένη πολιτιστική κληρονομιά






Στην Αθήνα και τον Πειραιά έρχεται την επόμενη εβδομάδα (23-25 Απριλίου) η 4η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής και Αστικής Αποκατάστασης (ΒRAU4).
Με κεντρικό άξονα της Μπιενάλε ένα συνέδριο για την «Κρυμμένη πολιτιστική κληρονομιά» («Hidden Cultural Heritage – HCH»), η πολυδιάστατη διεθνής επιστημονική δράση που αφορά το χώρο της αρχιτεκτονικής και διοργανώνεται από την CICOP Ιταλίας έχει για πρώτη φορά και έντονα αρχαιολογική χροιά.
Η οργανωτική επιτροπή του BRAU4 επέλεξε το παραπάνω θέμα υιοθετώντας μια ολιστική προσέγγιση στην έρευνα του εκπληκτικού χερσαίου και υποθαλάσσιου τοπίου, όπως εξελίχθηκε μέσα από χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης δράσης στη Μεσόγειο (αποικισμός, μετανάστευση, εμπόριο, διαπολιτισμικές επαφές).
Το Συνέδριο, που εξελίσσεται διαδοχικά τις τελευταίες 15 ημέρες του Απριλίου στη Λευκωσία της Κύπρου, την Κατάνια της Ιταλίας, την Τύνιδα της Τυνησίας, την Αθήνα και τον Πειραιά, το Ρέθυμνο και την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, στοχεύει να επιστήσει την προσοχή στις στρατηγικές προστασίας και διαχείρισης τόσο της υποθαλάσσιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Μεσογείου όσο και των αρχιτεκτονικών καταλοίπων του παρελθόντος των μεσογειακών χωρών τα οποία σώζονται τόσο κάτω από τη γη όσο και στο εσωτερικό σύγχρονων κτιρίων.
Η αρχιτεκτονική κληρονομιά που «κρύβεται» μέσα σε μεταγενέστερα κτίρια περιλαμβάνει τόσο ερείπια αρχαίων κτιρίων όσο και ακατάλληλες αλλαγές που έγιναν σε μέρη ενός κτιρίου αλλοιώνοντας τον τεχνοτροπικό του χαρακτήρα. Έτσι, οι σύνεδροι αποσκοπούν στην εκπόνηση πολιτικών και στρατηγικών για τη διατήρηση της απτής και άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, ενισχύοντας τη συνεργασία μεταξύ της σύγχρονης επιστήμης και της τοπικής γνώσης.
Οι εργασίες του Συνεδρίου σε ό,τι αφορά την Αθήνα και τον Πειραιά θα πραγματοποιηθούν στο Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδος, στον Πειραιά, και η έναρξή τους σηματοδοτείται από μια πρωτότυπη καλλιτεχνική μουσική εκδήλωση. Παράλληλα, το συνέδριο πλαισιώνουν επιμέρους εκδηλώσεις σε συνεργασία με την Εταιρεία Μεσσηνιακών Σπουδών, το Μουσείο Μικρασιατικού Πολιτισμού και την Ελληνική Εταιρεία Μελέτης Αρχαίας Αιγύπτου.

https://www.archaiologia.gr/blog/2018/04/20/brau4-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%80%CF%84%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CF%81%CF%85%CE%BC%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9/

Τα ιερά δάση του Ζαγορίου και της Κόνιτσας



Ο φόβος της τιμωρίας από τον Θεό «φύλαξε» φυσικούς τόπους

Αφορισμοί, κατάρες και… φόβοι ότι η οργή του Θεού θα πέσει πάνω τους (!), κράτησαν μακριά τους κατοίκους του Ζαγορίου και της Κόνιτσας από τους «ιερούς τόπους», τα δάση ή τους φυσικούς τόπους, που ονομάστηκαν έτσι γιατί βρίσκονταν κοντά σε εκκλησίες ή ξωκλήσια. Τα μέρη αυτά έχουν διατηρήσει αλώβητη τη βιοποικιλότητά τους με αιωνόβια δέντρα, καθώς οι κάτοικοι των χωριών, φοβούμενοι τη… θεϊκή τιμωρία, δεν έκοβαν από εκεί ξύλα, ούτε καν μάζευαν μανιτάρια, καρπούς ή χόρτα!
Η διατήρηση της φύσης μέσω της θρησκείας και τα «ιερά δάση» της Ηπείρου ήταν το θέμα μεγάλου ερευνητικού έργου, ενταγμένου στο πρόγραμμα «Θαλής» του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, που ολοκληρώθηκε πρόσφατα με τη συνεργασία 38 επιστημόνων από διαφορετικά πανεπιστήμια και ειδικότητες. Σκοπός του έργου ήταν η συστηματική καταγραφή των αιωνόβιων δασών και των υπερήλικων δέντρων που συνήθως απαντούν σε τόπους λατρείας στην περιοχή του Ζαγορίου και της Κόνιτσας και η ανίχνευση των βιολογικών χαρακτηριστικών καθενός και των ιστοριών και δοξασιών με τις οποίες συνδέονται. Μάλιστα, τα ιερά δάση του Ζαγορίου και της Κόνιτσας εντάχθηκαν στο δίκτυο των Ιερών Φυσικών Περιοχών του πλανήτη ως μοναδικά παραδείγματα επιτυχημένης περιβαλλοντικής διαχείρισης, μέσω παρεμβάσεων συνδεδεμένων με τη θρησκεία και στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτισμικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Συντονιστής του έργου ήταν ο John M. Halley, καθηγητής του Τμήματος Βιολογικών Εφαρμογών και Τεχνολογιών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ενώ τις επιμέρους επιστημονικές ομάδες εργασίας συντόνισαν οι Βασίλης Νιτσιάκος (Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας), Βασιλική Κατή (Πανεπιστήμιο Πατρών, Τμήμα Διαχείρισης Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων) και Δημήτρης Αβτζής (ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ, Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών), όπως και η μεταδιδακτορική ερευνήτρια στον Τομέα Οικολογίας, Τμήματος Βιολογικών Εφαρμογών και Τεχνολογιών Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Καλλιόπη Στάρα.

Δάση «αφιερωμένα» σε προστάτες Αγίους

«Η μακρόχρονη εργασία μας στην ορεινή Ήπειρο είχε ως αποτέλεσμα να καταγράψουμε σχεδόν σε κάθε οικισμό των δήμων Ζαγορίου και Κόνιτσας, δασικές εκτάσεις όπου συγκεκριμένες χρήσεις δεν επιτρέπονταν ή επιτρέπονταν υπό όρους όταν η Κοινότητα και η Εκκλησία το συναποφάσιζαν. Τα δάση αυτά διατηρήθηκαν ως αφιερωμένα σε συγκεκριμένους Αγίους που η εκκλησία τους βρίσκεται στην περιοχή ή αποτελεί κεντρικό ναό του οικείου οικισμού ή ως δάση αφορισμένα» εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κα Στάρα, εκ των ερευνητών του έργου.
Σύμφωνα με την κα Στάρα, στη συνείδηση των ανθρώπων, ο μεγαλύτερος φόβος δεν ήταν αυτός του αγροφύλακα, παρά του υπερφυσικού φύλακα του δάσους και, ακόμη και σήμερα, η παράβαση των κανόνων μπορεί να έχει ως συνέπειες υπερφυσικού χαρακτήρα τιμωρίες.
«Οι κάτοικοι δεν έκοβαν από συγκεκριμένα μέρη –ιερά δάση– ξύλα, γιατί φοβόντουσαν την τιμωρία, πίστευαν ότι τα δέντρα, ακόμη και τα χόρτα και τα μανιτάρια, ανήκαν στον Άγιο της εκάστοτε εκκλησίας» λέει η κα Στάρα.
Σύμφωνα με τη μελέτη, τέτοια δάση αναφέρονται τοπικά συνήθως ως εκκλησιαστικά, βακούφικα, κουρί, λιβάδια ή δάση αφορισμένα. Ο σημαντικότερος λόγος ίδρυσης και λειτουργίας τους, όπως είπαν οι ίδιοι οι κάτοικοι, αφορά στην προστασία κοντινών οικισμών από κατολισθητικά φαινόμενα, πτώσεις βράχων ή χιονοστιβάδες.
Επιπλέον, κάποια δάση διαφύλασσαν σημαντικούς φυσικούς πόρους, εξασφαλίζοντας τη χρήση τους για το σύνολο των μελών της κοινότητας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν πηγές ή συστάδες που χρησιμοποιούνταν ως «στάλοι» για τα κοινοτικά κοπάδια. Ακόμη κάποια δάση λειτουργούσαν ως αποθεματικά δάση εξυπηρετώντας τακτικές ή έκτακτες ανάγκες των κοινοτήτων.

Ο φόβος «φυλάει» τη φύση

Όπως καταγράφεται στη μελέτη, η διατήρηση της φύσης μέσω υπερφυσικών δοξασιών και φόβων επικράτησε στα χρόνια της Οθωμανικής Κυριαρχίας (1479-1913), όταν η Εκκλησία βρέθηκε στην ιδιότυπη θέση να υποκαθιστά την πολιτική εξουσία και τις δικαστικές αρχές. Την ίδια εκείνη εποχή, οι αφορισμοί ως κοσμικοί και πολιτικοί μοχλοί σε προληπτικό, αλλά και κατασταλτικό επίπεδο ήταν αρκετά δημοφιλείς για την επίλυση θεμάτων οικονομικής ή κοινωνικής φύσεως, όπως κλοπές αντικειμένων και διεκδικήσεις βοσκοτόπων, υποκαθιστώντας το πολιτικό πλαίσιο και λειτουργώντας ως μηχανισμός παραγωγής φόβου, με φόβητρο την απώλεια της σωτηρίας της ψυχής των Χριστιανών της εποχής εκείνης.
«Στην ουσία, έσπερναν τον φόβο για να δημιουργήσουν στους ανθρώπους ηθικά διλήμματα και να προστατέψουν τελικά τα δάση» διευκρινίζει η κα Στάρα.
Σημειώνεται ότι τα «ιερά δάση» τις περισσότερες φορές δεν αποτελούν εκκλησιαστική περιουσία, αλλά κοινοτικές ή δημόσιες εκτάσεις. Ωστόσο, οι κάτοικοι των κοινοτήτων αναγνωρίζουν την Εκκλησία ως εθιμικό διαχειριστή τους.
Σε πολλές αφηγήσεις ντόπιων που συνέλεξαν οι ερευνητές, υπάρχουν συχνά αναφορές για τις συνέπειες που έχουν υποστεί συλλέγοντας χόρτα ή ξύλα από ένα ιερό δάσος.
«Συχνά μιλούν για την εμφάνιση των υπερφυσικών φυλάκων του δάσους ή των απεσταλμένων τους, όπως γιγάντιων φιδιών στα όνειρα παραβατών, αλλά και για τιμωρίες που ποικίλλουν από στιγμιαία μαρμαρώματα, ελαφρά ή σοβαρά ατυχήματα μέχρι και ετεροχρονισμένες σοβαρές ασθένειες ή αιφνίδιους θανάτους» αναφέρει η κα Στάρα.

Αιωνόβια δέντρα στα ιερά δάση

Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα της χρονολόγησης των δέντρων των ιερών δασών τεκμηριώνουν ότι τα δέντρα έχουν ηλικία 250-400 ετών, η οποία τα ανάγει στη χρονική περίοδο πριν από το 1750. Τα χρόνια εκείνα, καταγράφεται στην έρευνα, οι αφορισμοί, τουλάχιστον στο Ζαγόρι, ήταν αρκετά δημοφιλείς για την επίλυση θεμάτων οικονομικής ή κοινωνικής φύσεως.
Πλέον, μια από τις μεγαλύτερες απειλές που αντιμετωπίζουν οι Ιεροί Φυσικοί Τόποι είναι η λήθη. Οι λιγοστοί άνθρωποι που συνεχίζουν να ζουν στα χωριά του Ζαγορίου και της Κόνιτσας, και κυρίως οι γηραιότεροι, γνωρίζουν για τα ιερά τους δάση. «Όμως», τονίζουν οι ερευνητές, «ας μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για τους δύο πιο αραιοκατοικημένους δήμους της χώρας, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή πληθυσμού (2011), και για χωριά που το χειμώνα ερημώνουν σε μεγάλο βαθμό ή και τελείως».
«Οι γηραιότεροι, και κυρίως οι άνθρωποι που έζησαν στο χωριό, διηγούνται ιστορίες που μιλούν για την οργή του θεού ως αντίδραση στη βεβήλωση του ιερού τους τόπου αλλά συχνά, κάτοικοι που έχουν ζήσει στις πόλεις και επιστρέφουν ως συνταξιούχοι, είτε οι μορφωμένοι, αποποιούνται τον φόβο της υπερφυσικής τιμωρίας ως δεισιδαιμονίας. Οι τελευταίοι, όπως και οι νεότεροι χωριανοί, όταν γνωρίζουν για την ύπαρξη των δασών αυτών, μιλούν για την ανάγκη διατήρησής τους όχι πλέον από φόβο προς τις υπερφυσικές δυνάμεις, παρά από σεβασμό προς τη φύση και την ιστορία του τόπου τους» καταλήγουν.

Πέντε αιώνων πλούτος μεταφέρεται στο νέο κτίριο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης




Μετά από σχεδόν ένα χρόνο πυρετώδους προετοιμασίας

Εκατό χιλιάδες τεκμήρια, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται σπάνια παλαίτυπα και σημαντικό αρχειακό υλικό από το 1424 έως τις μέρες μας, μετά από σχεδόν ένα χρόνο πυρετώδους προετοιμασίας, θα μεταφερθούν οδικώς με τη συνοδεία υπαλλήλων της Κοβεντάρειου Δημοτικής Βιβλιοθήκη Κοζάνης στις νέες εγκαταστάσεις του κτιρίου που θα φιλοξενήσει τη βιβλιοθήκη της πόλης.
Η μεταφορά των πρώτων κιβωτίων της βιβλιοθήκης ξεκίνησε ήδη και θα διαρκέσει έως το τέλος Μαΐου. «Έχει απογραφεί και εγκιβωτιστεί το 90% του των τεκμηρίων της βιβλιοθήκης και μας έχουν απομείνει για το τέλος ορισμένες παλιές συλλογές σπάνια τεκμήρια και έγγραφα», εξηγεί η διευθύντρια της βιβλιοθήκης, Ιωάννα Στεργιοπούλου, που παρακολουθεί και ελέγχει τη διαδικασία μεταφοράς που έχει αναλάβει ανάδοχος εταιρεία. Στο εγχείρημα της μεταφοράς, που είναι μια πρωτόγνωρη διαδικασία, συμμετέχουν συνολικά τριάντα εργαζόμενοι, από τη βιβλιοθήκη, τους συνεργάτες της αναδόχου εταιρείας και έκτακτο προσωπικό που προσλήφθηκε ώστε να συμβάλει στο παραπάνω έργο.
Κατά τη συσκευασία των βιβλίων σε κούτες ακολουθούνται με ευλάβεια διαδικασίες και πρωτόκολλα προστασίας, ώστε να αποφευχθούν φθορές κατά τη μεταφορά τους. Τα υλικό που θα μεταφερθεί πρώτα περιλαμβάνει τα νέα βιβλία και το δανειστικό τμήμα της βιβλιοθήκης, ενώ στη συνέχεια θα ακολουθήσει το αρχειακό υλικό και τα σπάνια τεκμήρια.
Όπως ανέφερε η διευθύντρια της βιβλιοθήκης: «Ανάλογα με τη χρωματική ένδειξη που φέρουν οι κούτες συσκευασίας θα τοποθετούνται στις αντίστοιχες αίθουσες του νέου κτιρίου και αμέσως μετά θα ακολουθήσει η τοποθέτησή τους στα ράφια». Κατά τη διαδικασία μεταφοράς την κάθε μετακίνηση φορτίου θα συνοδεύει υπάλληλος της βιβλιοθήκης, όπου θα παραδίδει με τα απαραίτητα παραστατικά σε συνάδελφό του στο νέο κτίριο. Η κα Στεργιοπούλου δήλωσε ότι «έχουν σχεδιαστεί όλα τα μέτρα ασφάλειας που προβλέπονται σε αντίστοιχες περιπτώσεις», το όχημα που έχει αναλάβει τη μεταφορά του υλικού θα συνοδεύει πάντα περιπολικό της αστυνομίας, ενώ στη διαδικασία παραλαβής στο νέο κτίριο παρευρίσκεται, επί μονίμου βάσεως, εκπρόσωπος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κοζάνης. Για τη διαδικασία της μεταφοράς έχει συσταθεί τριμελής επιτροπή παρακολούθησης όπου συμμετέχει ο Δήμος Κοζάνης, η Βιβλιοθήκη και η Αρχαιολογική υπηρεσία Κοζάνης.
Όπως εξηγεί η κα Στεργιοπούλου, η απογραφή που γίνεται για πρώτη φορά ακολουθεί μια πρότυπη διαδικασία που δίνει τη δυνατότητα στη βιβλιοθήκη να εξασφαλίσει διά παντός την άδεια κατοχής και κυριότητας των σπάνιων τεκμηρίων της από το υπουργείο Πολιτισμού. «Μπορεί να φαινόταν ότι πολλά από τα τεκμήρια είναι στα ράφια μας αλλά η βιβλιοθήκη της Κοζάνης δεν διέθετε τη συγκεκριμένη αδειοδότηση», ανέφερε.
«Η βιβλιοθήκη της Κοζάνης μέτρα 3,5 αιώνες ιστορία, μεγάλωσε και εξελίχθηκε μαζί με την πόλη και σήμερα ο νέος χώρος όπου θα φιλοξενηθεί ο πλούτος της προσφέρει ευκαιρίες εξωστρέφειας», δήλωσε ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού και πρόεδρος της ΚΔΒΚ, Παναγιώτης Δημόπουλος. Ανακοίνωσε ότι την Παρασκευή 20 Απριλίου υπογράφεται προγραμματική σύμβαση συνεργασίας με την Εθνική Βιβλιοθήκη, όπου θα ρυθμίζονται θέματα συντήρησης του αρχειακού υλικού καθώς και κοινής καταλογογράφησης των τεκμηρίων.
Το 1985 η Κοβεντάρειος Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης μεταφέρθηκε προσωρινά στο κτίριο που φιλοξενείται έως και σήμερα. Χρειάστηκε να περάσουν 33 χρόνια ώστε ο αρχειακός της πλούτος να βρει τελικά το χώρο που του αξίζει. Στα θησαυροφυλάκιά της συγκαταλέγονται 12.000 παλαίτυπα μεταξύ των οποίων ορισμένες σπάνιες και μοναδικές εκδόσεις από το 1494, σημαντικό αρχειακό υλικό όπως 300 κώδικες, 400 χειρόγραφα και 70.000 έγραφα.
Μετά την ολοκλήρωση μεταφοράς και τοποθέτησης του υλικού στο μουσείο και τα ράφια της βιβλιοθήκης θα υπάρξει μια μικρή περίοδος δοκιμαστικής λειτουργίας πριν η νέα βιβλιοθήκη ανοίξει τις πύλες της στο κοινό της πόλης αλλά και τους ερευνητές που θα αναζητούν πληροφορίες στα σπάνια τεκμήριά της.
https://www.archaiologia.gr/blog/2018/04/20/%CF%80%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B5-%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%80%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF/

Παρασκευή 20 Απριλίου 2018

Χορεύοντας στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο


Λικνιστείτε ονειρικά στο υπέροχο αίθριο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου υπό τους ήχους της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Χορού.
xoreuontas-sto-ethniko-arxaiologiko-mouseio
Όσοι αγαπούν τη μουσική δωματίου, γνωρίζουν καλά τους Quintarco. Το δημοφιλές σχήμα εγχόρδων της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών θα προσφέρει ένα ταξίδι πέρα από χρονικά όρια και στεγανά. Στον ατμοσφαιρικό χώρο του Αιθρίου, το παρόν συναντά το παρελθόν. Η μουσική συνδιαλέγεται με τον χορό, θυμίζοντας το “όλον” των τεχνών. Άλλωστε, στην αρχαία Ελλάδα ο όρος Μουσική συμπεριλάμβανε την Ποίηση, το Μέλος και τον Χορό, δηλώνοντας το αδιάσπαστο της καλλιτεχνικής έκφρασης. Με αυτή την ιδέα, πέντε εξαιρετικοί μουσικοί επέλεξαν το πρόγραμμα μιας βραδιάς που γίνεται εμπειρία. Αρκεί να νοιώσει κάποιος τα δοξάρια να απλώνονται στο φάσμα του χρόνου και «Χορεύοντας» να πάει από το μπαρόκ στο βαλς, προς ικανοποίηση των επίτιμων προσκεκλημένων... Μουσών Ευτέρπης και Τερψιχόρης.

Το πρόγραμμα με μια ματιά:

Άστορ Πιατσόλα (1921- 1992): Adios nonino
Ντμίτρι Σοστακόβιτς (1906–1975): Βαλς από τη Σουΐτα τζαζ αρ. 2
Γιαν Σιμπέλιους (1865–1957): Θλιμμένο Βαλς
Νίκος Σκαλκώτας (1904-1949): 5 Ελληνικοί χοροί
Μπέλα Μπάρτοκ (1881–1945): Ρουμάνικοι Παραδοσιακοί Χοροί
Πιότρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι (1840–1893): Βαλς από τη Σερενάτα για έγχορδα
Γιοχάνες Μπραμς (1833–1897): Ουγγρικός Χορός αρ. 5
Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ (1756–1791): Μικρή νυχτερινή μουσική – Menuetto - Rondo
Αντόνιο Βιβάλντι (1678-1741): La follia

Συμμετέχουν:

Κουιντέτο εγχόρδων Κ.Ο.Α. “Quintarco”
Νίκος Μάνδυλας, βιολί
Μαρίνα Χαραλαμπίδου, βιολί
Ίρις Λουκά, βιόλα
Βάνια Παπαδημητρίου, βιολοντσέλο
Τάκης Καπογιάννης, κοντραμπάσο
Info:
Διεύθυνση: Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Πατησίων 44, Αθήνα 106 82
Τηλ: 213214 4856/ -4858
Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα 13:00-20:00, Τρίτη-Κυριακή 09:00-16:00
Πληροφορίες εισόδου:
Η είσοδος στο Αίθριο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου (επίπεδο -1) και η παρακολούθηση της συναυλίας είναι ελεύθερη. Κατά τη διάρκεια της συναυλίας δεν θα πραγματοποιηθεί διάλλειμα.

http://www.thetoc.gr/politismos/article/xoreuontas-sto-ethniko-arxaiologiko-mouseio

Ο "Παρθενώνας της Πελοποννήσου" ανοίγει τις πύλες του τη νύχτα



Ο «Παρθενώνας» της Πελοποννήσου, ο Ναός του Επικούριου Απόλλωνα θα φιλοξενήσει για πρώτη φορά στην μακραίωνη Ιστορία του μια ολονύχτια παράσταση.
o-parthenwnas-tis-peloponnisou-anoigei-tis-pules-tou-ti-nuxta
 Ο «Παρθενώνας» της Πελοποννήσου, ο Ναός του Επικούριου Απόλλωνα θα φιλοξενήσει για πρώτη φορά στην μακραίωνη Ιστορία του μια ολονύχτια παράσταση, την βιωματική περφόρμανς «From Darkness to Light» της διεθνούς διακεκριμένης χορογράφου Αποστολίας Παπαδαμάκη. Η συναρπαστική εμπειρία του κύκλου παραστάσεων με τίτλο «The Sleep & Dream Performance series» που κέρδισε κοινό και κριτικούς όταν είχε παρουσιαστεί στο Μουσείο Βορρέ (2014), στη Κεντρική Σκηνή της Στέγης (2016) και πέρυσι στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά (2017), ταξιδεύει για πρώτη φορά υπαίθρια, στο Ναό του Επικούριου Απόλλωνα στη Φιγαλεία στα σύνορα μεταξύ Αρκαδίας και Μεσσηνίας, σε υψόμετρο 1130 μέτρων.
Η Αποστολια Παπαδαμάκη εμπνέεται αυτή τη φορά από τη χώρα των ονείρων και το φως του Απόλλωνα και προσκαλεί τους θεατές να συνυπάρξουν δημιουργικά με την καλλιτεχνική ομάδα της παράστασης, να θαυμάσουν το Φως της Πανσελήνου και της Ανατολής και να ζήσουν μια συναρπαστική εμπειρία στο περιβάλλοντα χώρο του εμβληματικού Ναού, έργο του αρχιτέκτονα Ικτίνου. Η ολονύχτια παράσταση «From Darkness to Light» επιχειρεί να σηματοδοτήσει την σχέση του ανθρώπου με το σκοτάδι και το φώς, την παραστασιακή δράση με τον ύπνο, τα όνειρα και τη φαντασία μέσα από το χορό και τη μουσική. Η διακεκριμένη χορογράφος αντλεί επίσης την έμπνευση της από τις τελετουργικές «εγκοιμήσεις» των αρχαίων Ελλήνων και από τα χαρακτηριστικά του Ναού: ισχύς, κάλλος και αρμονία.
Για το καλλιτεχνικό αυτό γεγονός, ο στενός συνεργάτης της χορογράφου, ο βραβευμένος μουσικός και συνθέτης, Τρύφωνας Κουτσουρέλης δημιούργησε ένα πρωτότυπο μουσικό έργο 14 ωρών, ένα site specific sound installation, που θα συνοδεύει τις δράσεις της ολονύχτιας παράστασης.
Σημειώνουμε ότι το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο γνωμοδότησε ομόφωνα για την παραχώρηση του χώρου. Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, τελεί υπό την Αιγίδα του ΕΟΤ και πραγματοποιείται σε συνεργασία με την Εφορία Αρχαιοτήτων Ηλείας και την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας. Η διακεκριμένη Αποστολία Παπαδαμάκη που υπογράφει τη σύλληψη, την χορογραφία και τη σκηνοθεσία της παράστασης, είναι η χορογράφος της τελετής έναρξης των Παραολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας καθώς και της πρώτης υποβρύχιας παράστασης χορού στον κόσμο «Drops of Breath» στο Σούνιο. Διετέλεσε επίσης Πρόεδρος του ΔΣ της Κρατικής Σχολής Χορού και μέλος του ΔΣ του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.
Η είσοδος για την παρακολούθηση της παράστασης είναι ελεύθερη. Για τους διανυκτερεύοντες θεατές θα δοθούν πληροφορίες σύντομα.

Info
Σύλληψη, Χορογραφία και Σκηνοθεσία: Αποστολία Παπαδαμάκη
Μουσική Σύνθεση: Τρύφων Κουτσουρέλης
Ινδικό αρμόνιο, Φωνή: Ανταράτμα Θοδωρής Χιώτης
Περσικό Σαντούρι: Fuad Ahmadvand
Χορευτές: Ειρήνη Κυρμιζάκη, Αντώνης Στρούζας, Ολγα Μουρουζίδου
Project coordinator: Ιωάννα Σακκέτα
Ειδικός επιστημονικός συνεργάτης: Δρ. Ιωάννης Μπουχέλος.
Διεύθυνση Παραγωγής: Μανόλης Σάρδης
Βοηθός Διεύθ. Παραγ.: Χριστινα Πολυχρονιάδου
Βίντεο: Θανάσης Παπαναγιώτου/ Φωτογραφίες: Μαρία Τούλτσα
Web & Graphic designer : Αρείων Στεφανίδης

http://www.thetoc.gr/politismos/article/o-parthenwnas-tis-peloponnisou-anoigei-tis-pules-tou-ti-nuxta

Πάρτι κάτω από την Ακρόπολη κάνει ο Σαββόπουλος


Η πρωτοβουλία ανήκει στην Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού
 Πάρτι κάτω από την Ακρόπολη κάνει ο Σαββόπουλος
 
Ραντεβού δίνουν το βράδυ της Παρασκευής, 20 Απριλίου,  κάτω από τον Ιερό Βράχο η Αλίκη Καγιαλόγλου, ο Διονύσης Σαββόπουλος και ο Καραγκιόζης μέσα σε ένα πάρτι από τεράστιες σαπουνόφουσκες. Στόχος τους δεν είναι να προσφέρουν μόνο μια «ανάσα» πολιτισμού σε μικρούς και μεγάλους που θα σπεύσουν να τους ακούσουν, αλλά να αφυπνίσουν όλους μας για να σωθεί ένας μικρός κήπος με ελιές που ακουμπούν στον βράχο της Ακρόπολης στα Αναφιώτικα, ο οποίος έχει εξελιχθεί σε μια εγκαταλελειμμένη παιδική χαρά.
Η πρωτοβουλία ανήκει στην Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, η οποία  με την συμπαράσταση της Επιτροπής Πρωτοβουλίας κατοίκων Πλάκας, και πιο πρόσφατα του Πολιτιστικού Συλλόγου «ο Μακρυγιάννης» και της Κίνησης Κατοίκων Θησείου  απευθύνθηκαν σε αρχιτέκτονες-μέλη της ΕΛΛΕΤ και κάτοικους της Πλάκας, Θωμά Δοξιάδη, Κυριακή Καραχάλιου, Αλεξάνδρα Στράτο, οι οποίοι πρόσφατα ολοκλήρωσαν την μελέτη.  Σημαντική ήταν και η εθελοντική συμβολή του διευθυντή μελετών της εταιρείας Richter, PeterHeuken, που σχεδιάζει πρότυπες παιδικές χαρές σ’ όλον τον κόσμο, απόλυτα φιλικές προς το περιβάλλον, μόνο με φυσικά υλικά.
Οι αρμόδιοι φορείς -σύμφωνα με την ΕΛΛΕΤ- έχουν ενημερωθεί ώστε με την σύμπνοια του Δήμου Αθηναίων και τη συνεργασία της Εφορείας Αρχαιοτήτων θα ξεκινήσει η υλοποίηση του έργου που προβλέπει να παραμείνει ο κήπος με τις ελιές του πιο φροντισμένες. Θα προστεθούν λίγα οπωροφόρα δέντρα -π.χ. ροδιές,- και παρτέρι με ελληνικά βότανα του Ιπποκράτη που θα φροντίζουν τα γύρω σχολεία. Η  κάτω περιοχή γίνεται η γωνιά των μικρών παιδιών, ενώ ανατολικά θα είναι η περιοχή των μεγαλύτερων. Όλο το υπόλοιπο παραμένει, ως κήπος των ελιών. Κάδοι κομποστοποίησης, τροφοδοτούμενοι από τα παιδιά της γειτονιάς, θα εξασφαλίζουν τροφή για τα φυτά.
Τα παγκάκια αναμορφώνονται για να ξεκουράζονται πολίτες και επισκέπτες και ένα μεγάλο άνοιγμα που ήδη υπάρχει διατηρείται ελεύθερο για τις γιορτές των κατοίκων. Κι ακόμα, ένα – δύο τραπέζια για σκάκι και τάβλι, για τους μεγαλύτερους.
Οι πρώτες χορηγίες έχουν εξασφαλιστεί και στη γιορτή θα υπάρχει κι ένας κουμπαράς ώστε όποιος επιθυμεί να συμβάλλει στην υλοποίηση του έργου.
Η γιορτή θα γίνει στην πλατεία Αγίου Νικολάου Ραγκαβά στην Πλάκα και το πρόγραμμα έχει αναλυτικά ως εξής:
  • 18:00 Παραδοσιακά παιχνίδια και  παράλληλες δραστηριότητες για παιδιά όλων των ηλικιών από το Μουσείο Νεότερου Ελληνικού Πολιτισμού, Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης και σχολεία της περιοχής (Αγκάλη, 72ο και 74ο Δημοτικά Σχολεία Αθηνών, Σχολή Χιλλ)
  • 19:15 «Ο πλανήτης που φτιάχτηκε από φούσκες…» (Μπουρμπουλήθρες) από La Petite Marguerite
  • 20:00 Διονύσης Σαββόπουλος – Τραγουδοπαραμύθι για όλους
  • 20:30 Θίασος Χαρίδημου – Καραγκιόζης
  • 21:00 Η Αλίκη Καγιαλόγλου τραγουδάει για την αγαπημένη της γειτονιά
  • 21:30 «Αθήνα. Αναζητώντας τη Χαμένη Πόλη»: Ταινία με εικόνες από ταινίες της Παλιάς Αθήνας, των Σούλας Δρακοπούλου, Μαρκ Γκαστίν

  • http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=967817

Πέμπτη 19 Απριλίου 2018

Η παρερμηνεία του όρου «ομηρία»: ιστορική προσέγγιση


Τις τελευταίες εβδομάδες γίνεται πολύ συχνά λόγος (σε δηλώσεις πολιτικών και όχι μόνο, στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο) περί ομηρίας των δύο Ελλήνων στρατιωτικών μετά τη σύλληψη και κράτησή τους από τους Τούρκους στην υψίστης ασφαλείας φυλακή της Αδριανούπολης.
Ο χαρακτηρισμός της συγκεκριμένης κατάστασης ως ομηρίας είναι, νομίζω, ασύμβατος προς τη νεότερη και σύγχρονη έννοια του όρου, όπως αυτή ορίζεται στο ευρωπαϊκό και διεθνές δίκαιο, όπου η ομηρία συνιστά ποινικό αδίκημα (τρομοκρατική ή εγκληματική ενέργεια) σε επίπεδο κρατών ή ατόμων. Είναι προφανές, λοιπόν, ότι, παρά το ιδιότυπο του χαρακτήρα της και την όποια σκοπιμότητα εμπεριέχει, η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ομηρία.
Εχει όμως ενδιαφέρον να εξετάσουμε την αρχέγονη έννοια της λέξης ομηρία και να παρακολουθήσουμε την ιστορική εξέλιξη, το περιεχόμενο και τη λειτουργία της κατά την Αρχαιότητα και τον Μεσαίωνα.
Το πλήθος των αναφορών στις αρχαίες πηγές για προσφορές ή ανταλλαγές ομήρων μαρτυρεί τον σημαίνοντα ρόλο τους στις διπλωματικές διεργασίες και τις σχέσεις που ανέπτυξαν οι λαοί στην ιστορική διαχρονία. Η ίδια η ομηρία αναδεικνύεται ως ένας από τους αρχαιότερους θεσμούς στην ανθρώπινη ιστορία.
Στα μέσα του 4ου π.Χ. αιώνα, ο Ελληνας ιστορικός Θεόπομπος δίνει τον ορισμό των λέξεων «ομηρία» και «όμηρος», το περιεχόμενο των οποίων, ως θεωρία και πρακτική, θα παραμείνει σχεδόν αναλλοίωτο σε όλη τη διάρκεια της ελληνικής, ρωμαϊκής και μεσαιωνικής αρχαιότητας.
«Ομηροι είναι εκείνοι που προσφέρονται στο πλαίσιο μιας συνθήκης» (μεταξύ εμπολέμων) και «ομηρία στους αρχαίους ονομάζεται η συνοδεία των πρεσβευτών, που υπέγραψαν μία συνθήκη ειρήνης, από ομήρους, προερχόμενους από την πλευρά των αντισυμβαλλόμενων».
Τρεις αιώνες αργότερα ο Ελληνας διανοητής και λεξικογράφος Φιλόξενος επανέρχεται στον ορισμό της λέξης «όμηροι», εξειδικεύοντας ακόμη περισσότερο το περιεχόμενό της: «όμηροι εισίν οι επί ειρήνη και ομονοία διδόμενοι παίδες ενέχυρα».
Ο Φιλόξενος, δηλαδή, διευρύνει το περιεχόμενο του θεσμού και καταγράφει τον σκοπό για τον οποίο ζητούνταν ή προσφέρονταν οι όμηροι: για την ειρήνη και την ομόνοια μεταξύ των εμπολέμων.
Αργότερα, ο λεξικογράφος Ησύχιος αποδίδει τον ορισμό του όρου με τον ίδιο ακριβώς τρόπο: «όμηροι = οι ένεκεν ειρήνης διδόμενοι˙ ομηρεύειν = συμφωνείν˙ ομηρεί = εγγυάται, ακολουθεί» κ.λπ.
Τον 10ο αιώνα ο ορισμός της λέξης όμηρος επανεμφανίζεται στο «Λεξικόν της Σούδας», όπου ο συγγραφέας του ανατρέχει στο παρελθόν και ενισχύει την ερμηνεία του όρου με αναφορές στον Θουκυδίδη και τον Θεόπομπο.
Τον 11ο αιώνα απαντά για τελευταία, ίσως, φορά στις ελληνικές μεσαιωνικές πηγές η ερμηνεία της λέξης «όμηροι», στο έργο «Πόνημα νομικόν ήτοι σύνοψις πραγματική» του ιστορικού και νομικού συμβούλου της βυζαντινής αυλής Μιχαήλ Ατταλειάτη.
Η συγκεκριμένη καταγραφή εντάσσεται στο πλαίσιο μιας από τις σπάνια απαντώμενες στα μεσαιωνικά κείμενα νομοθετικές ρυθμίσεις για τους ομήρους, με την οποία ο νομοθέτης-συγγραφέας επανέρχεται στη σημαντικότερη λειτουργία του θεσμού που δεν ήταν άλλη από την εγγύηση της ειρήνης: «οι όμηροι, ήτοι οι ένεκα ειρήνης ενεχυριαζόμενοι».
Οπως συνάγεται από τις σχετικές αναφορές, η ομηρία υπήρξε συνήθης πρακτική στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων μεταξύ εμπολέμων, ήταν εθιμικού κυρίως χαρακτήρα θεσμός και μία από τις σταθερές παραμέτρους της κουλτούρας του πολέμου.
Οι ίδιοι οι όμηροι λειτουργούσαν ως παράγοντες επικοινωνίας των εμπολέμων και η κράτησή τους αποτελούσε βασική προϋπόθεση για την αποτροπή ή την παύση ενός πολέμου, για τη διεξαγωγή συνομιλιών, για την τήρηση και εγγύηση των όρων μιας συνθήκης, πάντοτε μέσα σε ένα πλέγμα πολεμικών και διπλωματικών διεργασιών.
Ενίοτε μετατρέπονταν σε μοχλούς πίεσης και όργανα εκβιασμού, γεγονός που σε όλες τις εποχές και από όλες τις πλευρές καθόριζε και τα κριτήρια επιλογής τους.
Το αίτημα για προσφορά ομήρων από τις τάξεις των ευγενών, των ευπόρων, των υψηλών αξιωματούχων και των ανήλικων παιδιών τους δημιουργούσε μεγαλύτερη πίεση και ανάγκαζε την άλλη πλευρά σε μεγαλύτερες υποχωρήσεις.
Ωστόσο, η αντιμετώπιση των ομήρων όλων των κατηγοριών υπήρξε, με ελάχιστες εξαιρέσεις, ευνοϊκή.
Οι όμηροι θεωρούνταν, κατ' έθιμο ή κατά νόμον, ιερά πρόσωπα και τύγχαναν υψηλής προστασίας και μεταχείρισης ανάλογης με εκείνη των πρέσβεων και των υψηλών προσκεκλημένων.
Μέσω της σύντομης συνήθως παραμονής τους στο περιβάλλον του εχθρού για τη διασφάλιση των όρων μιας συμφωνίας ή για την εγγύηση της επιτυχούς διεκπεραίωσης άλλων υποθέσεων, συνέβαλαν στην επίλυση ποικίλων ζητημάτων, στη διευθέτηση πολεμικών διαφορών και εν τέλει στην, προσωρινή έστω, ειρηνική προσέγγιση εχθρικών μεταξύ τους λαών.
Γίνεται κατανοητό, λοιπόν, ότι η κράτηση των δύο στρατιωτικών μας στην Τουρκία δεν μπορεί να συσχετιστεί ούτε με την ιστορική έννοια του όρου «ομηρία» συντελούμενη μάλιστα σε καιρό ειρήνης.
Καλό θα ήταν, λοιπόν, να σταματήσει η καθημερινή διαστρεβλωτική ρητορική περί ομηρίας, η οποία εξάλλου φορτίζει ακόμη περισσότερο το ήδη ηλεκτρισμένο, πολιτικά και διπλωματικά, κλίμα των ημερών μας.
http://www.efsyn.gr/arthro/i-parermineia-toy-oroy-omiria-istoriki-proseggisi

Vintage Toys 2018: Η έκθεση retro παιχνιδιών της χώρας γίνεται ακόμη μεγαλύτερη

Στιγμιότυπο από την πρώτη έκθεση συλλεκτών Playmobil στη Χαλκηδόνα

Στιγμιότυπο από την πρώτη έκθεση συλλεκτών Playmobil στη Χαλκηδόνα  KONSTANTINOS TSAKALIDIS / SOOC

 Ένα τριήμερο ταξίδι στις παιδικές αναμνήσεις και τα παιχνίδια με τα οποία μεγαλώσαμε στην Τεχνόπολη από αύριο, Παρασκευή 20 Απριλίου, μέχρι και την Κυριακή 22

  Το VintageToys.gr ανακοινώνει και επίσημα την 5η έκθεση Vintage Toys, η οποία για τρίτη συνεχόμενη χρονιά θα διεξαχθεί στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων. Αυτή τη φορά, η έκθεση θα στεγαστεί στο μεγαλύτερο κτίριο της Τεχνόπολης (Μηχανουργείο) όπου σας περιμένει ένας μεγάλος χώρος γεμάτος με αναμνήσεις από το παρελθόν. Το 2017 η Vintage Toys συγκέντρωσε πάνω από 8.000 επισκέπτες και φέτος αναμένεται να σπάσει ένα ακόμη ρεκόρ.
Από αύριο, Παρασκευή 20, έως και την Κυριακή 22 Απριλίου, 11:00-23:00, όλοι οι λάτρεις των παλιών παιχνιδιών δίνουν ραντεβού στην Τεχνόπολη.
Στην 5η έκθεση Vintage Toys δίνουν το παρόν 50 εκθέτες οι οποίοι στα 800 τ.μ. του κτιρίου “Μηχανουργείο” θα σας περιμένουν με συλλογές παλιών παιχνιδιών, καμπίνες Arcade με ελεύθερο παιχνίδι για όλους, retro κονσόλες, Subbuteo, κόμικς, επιτραπέζια, λούτρινα, αυτοκόλλητα, κατασκευές Lego και Playmobil, μοντελισμό, pedal cars αλλά και καταστήματα, καθώς θα μπορείτε όχι μόνο να παίξετε, αλλά και να αγοράσετε retro παιχνίδια της εποχής που αγαπήσαμε. Special guests και διαγωνισμοί
Φέτος στην έκθεση σας περιμένουν πολλές εκπλήξεις, καθώς το παρόν θα δώσουν ο Αλέξανδρος Κοντοπίδης (Σάββατο 18:00-20:00), το GameWorld.gr (για το τριήμερο με περίπτερο), πολλοί ακόμη YouTubers, cosplayers, ο Kit του Στέλιου Στρογγυλού, ποδήλατα και μεταλλικά pedal cars, ενώ θα υπάρχει και παιδότοπος με πολλά δώρα για τους μικρούς μας φίλους.

5η έκθεση Vintage Toys

Το τριήμερο 20-22 Απριλίου 2018, 11:00-23:00
Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, Κτίριο «Μηχανουργείο»
Είσοδος: 5€ για όλο το 3ήμερο
Cosplayers και παιδιά έως 10 ετών δωρεάν
Με το εισιτήριο όλοι οι επισκέπτες μπαίνουν σε κλήρωση για 2 κονσολες SNES Mini και 2 NES Mini.