Au Yémen, le vieux Sanaa se délabre dans l’indifférence des autorités

La vieille ville de Sanaa, un joyau architectural en péril. Photo AFP/Mohammed Huwais

La vieille ville de Sanaa, ensemble architectural unique inscrit en 1986 au patrimoine mondial, subit les assauts du temps et les changements introduits par les hommes dans une indifférence qui commence à inquiéter l’Unesco.

Surélévation de maisons avec des matériaux non appropriés, destruction des Bustans, ces jardins disséminés entre les habitations, et manque d’entretien sont autant de dangers qui menacent, selon les spécialistes, ce tissu urbain unique au monde.

Édifiée à 2200 m d’altitude, Sanaa est habitée depuis plus de 2500 ans. Aux VIIe et VIIIe siècles, elle était devenue un important centre de propagation de l’islam, selon l’Unesco.

Le patrimoine religieux et politique de la ville, aujourd’hui capitale du Yémen, se retrouve dans ses 106 mosquées, ses 12 bains turcs, ses 6500 maisons qui datent toutes d’avant le XIe siècle : des maisons à étages ou en pisé.

Le délabrement de la vieille ville inquiète l’Unesco, qui dit avoir adressé en février 2012 un courrier aux autorités yéménites les pressant notamment de « garantir la protection du patrimoine culturel du pays ».

Archaeological Looting is an Environmental Issue

Posted on April 23, 2013 by Paul Barford

The supporters of the indiscriminate market in dug-up ancient relics are fixated on representing the fundamental issues at stake as those of “ownership”, whether by a state (by their use of labels such as “retentionist”, “Nationalist”) or private individuals (accompanied by a lot of “cold dead hands”-type fighting talk). What lobbyists of this persuasion strenuously fight shy of is admitting that the current pace of depletion of the finite and fragile archaeological record by looting is a non-sustainable misuse of a precious resource. Looting is not an ownership issue, but an environmental issue.

Thoughts on the Tragedy of Iraqi Cultural Heritage

 

Posted on April 29, 2013 by Jeff Spurr

The 10th anniversary of the invasion of Iraq by the US and its allies has prompted many reflections.  They bring to my mind the Bad Faith to which the Iraqi people have been subjected ever since the victorious powers betrayed their Arab allies at Versailles after WWI.  “Bomber” Harris, who presided over the destruction of German cities from the air in WWII, practiced on rebellious Iraqi villages in the 1920s.  There was no organic connection between the royal Hashemite line imposed by the British on the Iraqi people, laying the grounds for nationalist coups to come, and the seemingly ineluctable descent into Saddam Hussein’s despotism.  The extraordinarily destructive invasion (in its acts and consequences) was but one of the more recent such betrayals, although in that instance the American and British people were also victims, though less grievously so.

Inevitable Destruction of Syria’s Heritage: the death of history

 

History's Shadow

Exploring the link between history and today

http://historysshadow.wordpress.com/tag/cultural-heritage/

Posted on April 29, 2013

 

The destruction of a famous minaret dating from the Umayyad Dynasty in Aleppo, Syria’s second city, is a sad but unsurprising development in the increasingly bitter civil war that is tearing the country asunder.

Built on the site of a great 8th century Umayyad Mosque in 1090, the minaret dominated Aleppo’s historic skyline

Now it lies in ruins

Σχολικά κτήρια σε κίνδυνο

Ειρήνη Γρατσία, αρχαιολόγος, συντονίστρια MONUMENTA
Η φετινή παγκόσμια ημέρα μνημείων που γιορτάζεται στις 18 Απριλίου είναι αφιερωμένη στην αρχιτεκτονική της εκπαίδευσης. Η χώρα μας έχει να επιδείξει ένα σπουδαίο σύνολο εκπαιδευτικών κτηρίων του 19ου και του 20ού αιώνα. Οι ευεργέτες, κυρίως μετά το 1870, κάνουν δωρεές για τη δημιουργία μεγάλων εκπαιδευτικών συγκροτημάτων, είναι η εποχή που κτίζονται το Πανεπιστήμιο, το Πολυτεχνείο, το Βαρβάκειο Αρρεναγωγείο, η Ακαδημία κ.ά. Στα τέλη του 19ου αιώνα και στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα έχουμε προγράμματα ανέγερσης σχολικών κτηρίων. Χιλιάδες κτήρια κτίζονται στην Ελλάδα. Αυτά της δεκαετίας του 1930 ακολουθούν τις αρχές του μοντερνισμού. Σπουδαίοι αρχιτέκτονες σχετίζονται με όλα τα παραπάνω κτήρια εκπαίδευσης.

Άυλο μήνυμα από την Παγκόσμια Ημέρα Χορού

Το μπαλέτο του «Cloud Gate Dance Theatre» της Ταϊβάν.

Ξεπερνώντας τα πολιτικά, πολιτιστικά και εθνικά όρια μέσα από την οικουμενικότητά της, η τέχνη της μούσας Τερψιχόρης, ο χορός, γιορτάζει την παγκοσμιότητά του, εμπνέοντας την καρδιά και την ψυχή να μιλήσουν με τη γλώσσα του σώματος και να νιώσουν το νέο συμβολικό μήνυμά του.

Καθιερωμένη από την Επιτροπή Χορού του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου - UNESCO, το 1982, η Παγκόσμια Ημέρα Χορού, η οποία εορτάζεται στις 29 Απριλίου με έναυσμα την ημερομηνία  γέννησης του δημιουργού του σύγχρονου μπαλέτου, Ζαν - Ζορζ Νοβέρ (1727 - 1810), γιορτάζει την 31η επέτειό της.

Συμπληρώνονται σήμερα 150 χρόνια από τη γέννηση του Κωνσταντίνου Καβάφη

Το 2013 έχει ανακηρυχθεί από το υπουργείο Παιδείας «Έτος Κ.Π. Καβάφη»

Ενάμισης αιώνας συμπληρώνεται σήμερα από τη γέννηση του μεγάλου Αλεξανδρινού ποιητή, Κωνσταντίνου Καβάφη.

Το 2013 έχει ανακηρυχθεί από το υπουργείο Παιδείας «Έτος Κ.Π. Καβάφη» με αφορμή την επέτειο των 150 χρόνων από τη γέννηση του κορυφαίου ποιητή.

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης (1863 - 1933) είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Η ποίησή του χαρακτηρίζεται από έντονη συμβολιστική τάση και συνδυάζεται με λιτό λόγο αλλά διαχρονικά επίκαιρο.

Η ειρωνική διάθεση, αυτό που αποκλήθηκε καβαφική ειρωνεία, συνδυάζεται με την τραγικότητα της πραγματικότητας και αποτέλεσε το σημείο αναφοράς για πολλούς μεταγενέστερους ποιητές.

Το έργο του έγινε αντικείμενο μακρόχρονης μελέτης σε όλο τον κόσμο και ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, αγγλικά, γερμανικά, ιταλικά, ισπανικά, γιαπωνέζικα και σε πολλές άλλες γλώσσες.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  TO BHMA

Κ. Π. Καβάφης: «Δώστε πίσω τα Μάρμαρα»

Πολλοί δεν ξέρουν ότι ο μεγάλος Αλεξανδρινός ήταν ο πρώτος που στηλίτευσε δημόσια, με πύρινα και ειρωνικά άρθρα,  τους Βρετανούς ζητώντας την επιστροφή τους

Όλοι θυμόμαστε τους αγώνες της Μελίνας Μερκούρη για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο. Άλλωστε η Μελίνα μας έμαθε να τα λέμε «Μάρμαρα του Παρθενώνα» και όχι Ελγίνεια, όπως τα ονόμασαν οι Βρετανοί αποικιοκράτες. Κάποιοι αναγνώστες ίσως θυμούνται τις επιστολές του Καβάφη, στις οποίες είχε θέσει δημόσια το θέμα της επιστροφής των Μαρμάρων. Είναι η εποχή που η Αίγυπτος είναι κομμάτι της βρετανικής αυτοκρατορίας. Οι Βρετανοί είναι οι απόλυτοι κυρίαρχοι της Ανατολικής Μεσογείου και απαιτούν να βάλουν χέρι και στο εμπόριο του βαμβακιού, στο οποίο μέχρι τότε δραστηριοποιείται η ελληνική παροικία.

Υπαίθρια έκθεση για την αρχαία γειτονιά του Μουσείου Ακρόπολης

Αγάλματα θεών και σφαίρες θνητών στα ευρήματα

Συντήρηση σε μαρμάρινο δάπεδο του 5ου μ.Χ. αιώνα

4  φωτογραφίες

Κατοίκηση  που  μετράει …μερικές χιλιάδες χρόνια, σπίτια,  δρόμοι,  κρήνες,  δεξαμενές, εργαστήρια  που αποκαλύφθηκαν το  ένα  πάνω στο  άλλο, αρχαία αγάλματα που  βρέθηκαν  ακόμη  και  μέσα σε  πηγάδια, αρχαία αλλά  και  σύγχρονα «εγκαίνια» στη  θεμελίωση των οικιών για την προκοπή των  ιδιοκτητών τους, ακόμη όμως  και  σφαίρες,  χειροβομβίδες  και  άλλο  πολεμικό υλικό!

Τα ευρήματα στο  οικόπεδο  Μακρυγιάννη όπου κτίσθηκε το  Μουσείο Ακρόπολης   υπήρξαν πολλά  και  σπουδαία,  τώρα  όμως  έφθασε  η  ώρα  της  ανάδειξής  τους  ακριβώς  εκεί  όπου  βρέθηκαν. Μέρος  τους  άλλωστε  είναι ορατό  τόσο από την αυλή του μουσείου  όσο  και  από το εσωτερικό χάρη στα  γυάλινα  δάπεδά  του.

Της... μοδός έγινε η κρίση

Τιμώμενη χώρα η Ελλάδα στο Φεστιβάλ Θεατρικών Εργων της γερμανικής Χαϊδελβέργης με έξι έργα

http://www.enet.gr     Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ

Η ελληνική κρίση έχει και τα καλά της. Εκτός ελληνικών συνόρων όμως. Και το πραγματικά αξιοπερίεργο, εντός της γερμανικής επικράτειας. Το σημαντικότατο Φεστιβάλ Θεατρικών Εργων της Χαϊδελβέργης, που διεξάγεται ετησίως στην Κρατική Σκηνή της πόλης, παρουσιάζει -και ταράσσει- αυτές τις μέρες στο γερμανικό κοινό (έως και τις 5 Μαΐου) μερικά από τα πιο δυνατά σύγχρονα ελληνικά θεατρικά κείμενα.

Οι ηθοποιοί της ομάδας «Κανιγκούντα» συμμετέχουν με το «Πόλη-Κράτος»Από τον «Αθανάσιο Διάκο» και το «Αουστρας ή η αγριάδα» της Λένας Κιτσοπούλου, μέχρι το «Πόλη-Κράτος» της ομάδας «Κανιγκούντα» και το «Τυφλό Σημείο» του Γιάννη Μαυριτσάκη.

Ηχεί αλλόκοτο αλλά είναι γεγονός. Είμαστε τιμώμενη χώρα σε ένα γερμανικό φεστιβάλ εξαιτίας των επιπτώσεων που έχει η ευρωπαϊκή οικονομική κρίση στην ελληνική κοινωνία και κατ' επέκταση στη θεατρική σκηνή της. Τους Γερμανούς δεν τους απασχολεί μονάχα το πώς θα αποπληρώσουμε το δάνειο που μας έδωσαν. Τους προβληματίζει -τουλάχιστον ένα κομμάτι- και κάτω από ποιες συνθήκες μπορεί και γίνεται θέατρο σε συνθήκες ύφεσης και κοινωνικής έντασης.