Κυριακή 9 Ιουνίου 2013
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΜΑΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ - ΚΑΡΠΑΘΟΣ
Το video περιέχει φωτογραφικό υλικό από το πολιτιστικό πρόγραμμα της Β ΓΕ.Λ. Απερίου Καρπάθου : " Φωτογραφίζοντας την πολιτιστική μας κληρονομιά" που πραγματοποιήθηκε από Ιανουάριο έως Μάϊο 2013.
Η μνήμη της κατοχής στην Ελλάδα και τη Γερμανία
Για τους Έλληνες η γερμανική κατοχή είναι συνυφασμένη με φριχτές εικόνες
και διηγήσεις, για πολλούς Γερμανούς μια άγνωστη ιστορία. Μία εκδήλωση
για την ελληνική αντίσταση κατά των ναζί στο Βερολίνο.
Τι σημαίνει για έναν άνθρωπο να μεγαλώνει σε μια οικογένεια, την οποία
έχει σφραγίσει η σφαγή στο Δίστομο από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής; Η
Αφροδίτη Βασδέκη, αν και μόλις 19 ετών, το γνωρίζει πολύ καλά. Ο
παππούς της Γιώργος ανήκει στους λιγοστούς επιζώντες της σφαγής στις 10
Ιουνίου 1944. «Ήταν σοβαρά τα ψυχολογικά τραύματα για τον παππού μου.
Έχουμε κάνει αρκετές συζητήσεις μαζί του γι' αυτό το θέμα. Κάθε χρόνο
στις 10 Ιουνίου πηγαίνουμε στο μνημόσυνο του Διστόμου. Και το
συζητούσαμε πάντα αυτό το θέμα στην οικογένεια, επειδή ο παππούς πέρασε
πάρα πολύ δύσκολες στιγμές», λέει χαρακτηριστικά η Αφροδίτη.
Μνήμη γενοκτονίας ή γενοκτονία μνήμης;
| Σύμφωνα με τον ιστορικό Πολύβιο (Ιστορία Α,35,9)«Κaλλίστην παιδείαν nγnτέοv πρoς αλnθινόν βίον την εκ τnς πραγματικής ιστορίας περιγιγνομένην εμπειρίαν…». Δηλαδή «Πρέπει να θεωρούμε ως καλύτερη μάθηση για μια σωστή ζωή την εμπειρία που αποκτούμε από τη γνώση της αληθινής ιστορίας. Διότι (όπως συνεχίζει) μόνο αυτή προσφέρει σε κάθε εποχή και περίσταση αντικειμενικούς κριτές του πιο ωφέλιμου». |
|
06/06/2013 του Γιώργου Φρυγανάκη 
Ρεθεμνιώτικα Νέα
Η θεώρηση αυτή της ιστορίας
επιβάλλει τη διεκδίκηση και διατήρηση της ιστορικής μνήμης γενικά, της
μνήμης της γενοκτονίας ειδικότερα, όχι μόνο ως δικαίωμα αλλά και ως
καθήκον, αφού αλήθεια χωρίς μνήμη δε νοείται. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαία
η ετυμολογία της λέξης «αλήθεια» από το στερητικό «α» και τη λέξη
«λήθη». Ρεθεμνιώτικα Νέα«Μουσεία + Μνήμη = Κοινωνική Αλλαγή»
ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΖΩΗΣ ΚΡΗΤΗΣ «ΛΥΧΝΟΣΤΑΤΗΣ»
| Για 9η συνεχή χρονιά το Μουσείο Παραδοσιακής Ζωής Κρήτης «Λυχνοστάτης» συμμετέχει στον εορτασμό από το ΥΠΑΙΘΠΑ και το ICOM της Παγκόσμιας Ημέρας Μουσείων που έχει φέτος θέμα «Μουσεία +Μνήμη= Κοινωνική Αλλαγή». Έτσι, ο Σύλλογος Φίλων του Μουσείου «Λυχνοστάτης» σε συνεργασία με την Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης ξεκινά ένα κύκλο εκδηλώσεων με θέμα τα παραδοσιακά επαγγέλματα |
«Ολη νύχτα οι μελλοθάνατοι τραγουδούσαν»
Ελευθεροτυπία, Σάββατο 8 Ιουνίου 2013
«Οταν ήταν ημέρα εκτέλεσης, κατά
τις 7-8 το πρωί, ακούγαμε τον μεταλλικό ήχο από τις πόρτες και
αναρωτιόμασταν ποια θα πάρουν. Δεν είχαμε πάντα τη δυνατότητα να
βλέπουμε από τα παράθυρα. Μπορούσαμε όμως να ακούμε. Μια φτωχή γυναίκα
όταν την οδήγησαν στο εκτελεστικό απόσπασμα φώναξε: «Αν είναι να
χορτάσει ο κόσμος το ψωμί όπως δεν το χόρτασα εγώ, τότε ας πάω να
σκοτωθώ». Ημασταν έτοιμες να θυσιαστούμε γιατί ελπίζαμε ότι κάποιοι μετά
από εμάς θα έχουν καλύτερη ζωή».
Μέμος, Ζιζή και Κλειώ Μακρή πριν από το ταξίδι (Ιούνιος 1960)
Τα λόγια αυτά ανήκουν στην αγωνίστρια Φιφή Πρωτογερέλη, που
ανέσυρε μερικές από τις συγκλονιστικές αναμνήσεις της από την περίοδο
του Εμφυλίου και το κολαστήριο των Φυλακών Αβέρωφ. Το μέρος όπου σήμερα
ορθώνεται επιβλητικός ο Αρειος Πάγος. Η κατεδάφιση ωστόσο του κτηρίου
επί χούντας, το 1972, δεν ήταν δυνατόν να θάψει τη συλλογική μνήμη, πολύ
περισσότερο δε την ατομική, τις συγκλονιστικές μαρτυρίες όσων
βρίσκονται ακόμη εν ζωή.
Στο πλαίσιο της έκθεσης με τα χαρακτικά της Ζιζής Μακρή από τις Φυλακές Αβέρωφ, που συνδιοργάνωσαν τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ) και η Astra Galerie, συναντήθηκαν γενιές διαφορετικές. Ανθρωποι νεότεροι που δεν είδαν ποτέ το κολαστήριο της λεωφόρου Αλεξάνδρας, πολιτικοί κρατούμενοι που έζησαν τις εκτελέσεις κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου, καθώς και άλλοι που βρέθηκαν εκεί μετεμφυλιακά -όπως η Ζιζή Μακρή- ή και κατά τη διάρκεια της χούντας.
«Η γιαγιά που πήδησε στο Ζάλογγο»
Λαμπρινή Θωμά
Μεγάλωσα ακούγοντας πως, η προγιαγιά της προγιαγιάς της Κούκαινας, ήταν από κείνες που πήδησαν στο Ζάλογγο. Έπεσε τελευταία- προτελευταία, μας έλεγε η γιαγιά η Βέργω, έπεσε πάνω στα πτώματα, έσπασε το πόδι, χτύπησε, μα έζησε, είχαμε προίκα και την παντρέψαμε κι ας ήταν σακάτισσα, κι από κει κρατάμε όλοι.
Χρόνια κοροϊδευαμε τη μαμα- άσε ρε μάνα που τη γλίτωσε, μας την πήδησαν οι τούρκοι, τουρκόσποροι είμαστε όλοι.
Θύμωνε η μάνα με τα αυθάδικα – κοκκίνιζε, φούσκωνε από θυμό, αχ βρωμόπαιδα, τίποτα δε σέβεστε, τίποτα…
Η γιαγιά η Βέργω, Βιργινία, ήταν γυναίκα της Πίνδου, η γιαγιάκα μου.Βράχος ηπειρώτικος, ατσάλι και ψυχή μαζί, άκακη σαν το πρόβατο κι άγρια σαν η λύκαινα αν πήγαινες να της πειράξεις το μικρό της.
Ανέβαινε η μικρομάνα στο βουνό, ζαλωμέν τα πυρομαχικά, μαζί με την πεθερά της, και της έλεγε η γιαγια να μη φοβάται όσο ακούει τις σφαίρες, τη δική της δε θα την ακούσει όταν θα έρθει.
Ημουν μεγάλη όταν έμαθα πως εκείνη η γιαγια που πήδησε στο Ζάλογγο, αυτή ντε που έγινε αφορμή για τόσα γέλια και τόσο θυμό, κρατούσε απ΄το Γιωργάκη το Μπότσαρη.
Η θεατρική σκηνή της Αφρικής στο επίκεντρο του 67ου Φεστιβάλ της Αβινιόν
Με ένα φιλόδοξο πρόγραμμα που
περιλαμβάνει 21 πρωτότυπες παραστάσεις και 12 πρεμιέρες και
επικεντρώνεται στους νέους καλλιτέχνες ξεκινά το 67ο φεστιβάλ της Αβινιόν που θα διαρκέσει από τις 5 έως τις 26 Ιουλίου.
Φέτος, ένα από τα πιο σημαντικά φεστιβάλ θεάτρου στον κόσμο φιλοξενεί τον Dieudonné Niangouna,
τον πρώτο αφρικανό επίτιμο προσκεκλημένο καλλιτέχνη, ο οποίος είναι
συγγραφέας, σκηνοθέτης και ηθοποιός. Ο γεννημένος στο Κονγκό καλλιτέχνης
θα παρουσιάσει ιστορίες της σημερινής Αφρικής στο έργο του «Shéda». Το
έργο μιλά για τις επιρρόες των διαφόρων κουλτούρων και τους νέους
ανθρώπους που έχουν βιώσει τον πόλεμο και άλλες επικίνδυνες και βίαιες
καταστάσεις και τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να ξεφύγουν από
αυτές.
10 ΣΤΑΡ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΕΛΛΑΔΑ
Ροκ ρυθμοί και ποπ ντίβες κάτω από το φεγγάρι
To να αποφασίσει ένας μεγάλος σταρ της διεθνούς μουσικής σκηνής να
συμπεριλάβει στο πρόγραμμα της περιοδείας του μια χώρα η οποία βρίσκεται
σε βαθιά οικονομική ύφεση είναι μεγάλο ρίσκο.
Pet Shop Boys
Ξάνθη: Ψηλαφώντας τη μορφή της μνήμης
Για το επόμενο εξάμηνο η ΦΕΞ, όπως σημειώνουν οι υπεύθυνοι, θα
προσπαθήσει και πάλι να είναι συνεπής στην οργάνωση των εκδηλώσεων αλλά
και στη λειτουργία όλων των εργαστηρίων της.
Ο Αρίοστος του Γ. Ρίτσου,
συναντά στην Ξάνθη τον δικό μας Θωμά Εξάρχου και γίνεται άριστος
αφηγητής της Ξανθιώτικης μνήμης. Μέσα από τις σελίδες των βιβλίων και
των μνημονεύσεών του οι ιστορίες ζωντανεύουν. Το μουσείο έγινε οικία,
οικείο όπως και όλα τα σπίτια, οι δρόμοι, οι πλατείες…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)