Ο Κλούνεϊ, τα μάρμαρα, η βρετανική αλαζονεία

 

• Βακαλοπούλου Μπέτυ
• |http://www.avgi.gr/article/1891546/o-klounei-ta-marmara-i-bretaniki-alazoneia
• 18.02.2014

Σε δύο επισκέψεις ευρωπαϊκών μουσείων ενοχλήθηκα ή έφριξα:
Στο Βερολίνο, για τον ακρωτηριασμό του βωμού της Περγάμου, ώστε να χωρέσει στη στενάχωρη αίθουσα, και για την αδυναμία θέασής του από τις ελάχιστες αποστάσεις που άφηναν οι γύρω τοίχοι.
Στο Βρετανικό Μουσείο, για την κάκιστη παράθεση των ελγίνειων μαρμάρων σε στενή αίθουσα και την απίστευτη φθορά, καταρχάς από τη μακρόχρονη παραμονή στο ύπαιθρο, από το κτήμα του Έλγιν σε υπαίθριο χώρο του Mουσείου, όπου το μαύρισμά του ανέλαβαν οι λονδρέζικες καμινάδες. Ακολούθησαν οι ανεκδιήγητοι καθαρισμοί, ο καθένας χειρότερος από τον προηγούμενο, από επαΐοντες (Σενκλέρ, Φαραντέι κ.ά.) ή ερασιτέχνες συλλέκτες. Φαίνεται πως η αδιαφορία των Βρετανών υπευθύνων του Μουσείου για τους επί έναν αιώνα εναλλασσόμενους «αποκαταστάτες» ήταν ισάξια με την αλαζονεία για την κατοχή τους. Καμιά επέμβαση των διευθυντών στη χρήση υδροχλωρικού οξέος που τα μετέβαλε σε «γκρίζους λίθους», τρίψιμο με γυαλόχαρτο και προσθήκες άδηλων υλικών στις λεπτομέρειες που έτρωγε το γυαλόχαρτο, χρήση χάλκινων εργαλείων, άλλων φαρμάκων και οξέων... φτάνει ώς εδώ!

Τα «Ξενία» στην Μπιενάλε

18/02/14 ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

http://www.efsyn.gr/?p=175515Του Νίκου Καλτσά

«Πώς θα γαμάνε, ρε;». Η ερώτηση του ξενοδόχου, που είχε αναλάβει το ’63 τη λειτουργία των ξενώνων στο «Ξενία» της Επιδαύρου, ήταν αρκετή για να καταλάβει ο αρχιτέκτονας Αρης Κωνσταντινίδης πώς εννοούσαν κάποιοι την τουριστική αξιοποίηση. Τα τετράκλινα δωμάτια προορίζονταν για αρχαιολόγους ή φοιτητές που θα έρχονταν για το αρχαίο θέατρο, όμως ο ξενοδόχος είχε διαφορετική άποψη: έβαλε χρωματιστές ταπετσαρίες, κρεμαστές κούνιες μπροστά από τα δωμάτια και, βεβαίως, τα τετράκλινα έγιναν δίκλινα. Συμπεριφορές σαν αυτές που καταγράφει ο Κωνσταντινίδης στο βιβλίο «Εμπειρίες και Περιστατικά» (Εστία,1992) δεν είναι καθόλου ασύνδετες με τη φετινή ελληνική συμμετοχή στη 14η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής.

«Τοπία τουρισμού/Ξαναφτιάχνοντας την Ελλάδα» είναι το θέμα της παρουσίας μας τον Ιούνιο στη Βενετία. Και να που αυτό το «…Ξαναφτιάχνοντας» φέρνει πάλι μπροστά μας τα περίφημα «Ξενία», απαλλαγμένα όμως από τη συνήθη εικόνα τους. Οχι ερειπωμένα, όπως είναι τα περισσότερα σήμερα, ή περήφανα σε παλιές καρτ-ποστάλ, αλλά μέσα από τη διαδικασία δημιουργίας τους με την καθοριστική συμβολή του Αρη Κωνσταντινίδη ως αρχιτέκτονα και προϊσταμένου από το ’58 μέχρι το ’67 στην Υπηρεσία Μελετών του ΕΟΤ.

Βρικόλακας με φουστανέλα

19/02/14 ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

http://www.efsyn.gr/?p=175862Αποκριάτικος χορός σε Δημοτικό Σχολείο. Κυριαρχούν οι μπάτσοι και οι μπατσίνες, οι τελευταίες με μίνι και την κοιλιά έξω. Αρκετά κορίτσια είναι ντυμένα βαμπιρέλες, από την παιδική σειρά «Monster High» («Γυμνάσιο βρικολάκων»). Πέντε χρόνια μετά το πρώτο κινηματογραφικό «Twilight» -το έπος του «Λυκόφωτος» από τα ομώνυμα βιβλία της Στέφανι Μάγερ, τα βαμπίρ και οι βρικόλακες παραμένουν στη μόδα.

Τι σχέση έχουν όλα αυτά με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και την παράσταση «Ο Ελλην Βρυκόλαξ» που σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί ο Κωνσταντίνος Ντέλλας, με το θίασο «bouλouki»; Kαμία, πέρα από το να μας θυμίζουν ότι η αλληγορία του απέθαντου, του σαγηνευτικού αλλά καταραμένου βρικόλακα εξακολουθεί να στοιχειώνει τη λαϊκή φαντασία, έστω και σε συσκευασία ροζ υπερπαραγωγής. Ο βρικόλακας του Ντέλλα δεν είναι ροζ αλλά υπόλευκος. Φοράει φουστανέλα, απαγγέλλει αποσπάσματα από το «Θανάση Βάγια» του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, την παραλογή του Νεκρού Αδελφού, μαρτυρίες ξένων περιηγητών επί τουρκοκρατίας και εργασίες λαογράφων.

Η σύγχρονη τέχνη της Γαλλίας μέσα σε 15 κουτιά

Οι νέες τάσεις της γαλλικής εικαστικής δημιουργίας ταξιδεύουν μέσα σε μικρά κουτιά-βαλίτσες,

 αποδεικνύοντας πως η τέχνη όχι μόνο χωράει παντού, αλλά είναι σε θέση να ταξιδέψει

 και να επικοινωνήσει το μήνυμά της σε όλο τον κόσμο.

Σε λίγες μέρες καταφθάνουν από τη Γαλλία στην Αθήνα και στο Μουσείο Αλεξ Μυλωνά (πλατεία Αγ. Ασωμάτων 5) και στη συνέχεια στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη δεκαπέντε κουτιά-βαλίτσες με αντίστοιχα έργα Γάλλων εικαστικών της νέας γενιάς οι οποίοι κλήθηκαν από τη διεύθυνση Πολιτισμού του υπουργείου Εξωτερικών της Γαλλίας να συμμετάσχουν σε μια έκθεση με τίτλο «Κουτί σε Βαλίτσα», αποτίνοντας έτσι φόρο τιμής στον Marcel Duchamp, ο οποίος το 1941, όταν μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες, έφτιαξε το «Κουτί σε Βαλίτσα», ένα κουτί που ήταν ένα φορητό μουσείο αφού χώρεσε μια συλλογή έργων του σε μινιατούρες.

Στο μουσείο ολοταχώς

Βίδος Κοσμάς 

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=568521

Μια βόλτα στο παρελθόν δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Γιατί η επιστροφή στο μεγαλείο τού χθες ανυψώνει το πεσμένο ηθικό τού σήμερα

   

Πήρα σβάρνα τα μουσεία. Το κάνω όταν δεν είμαι στα καλύτερά μου, όταν μελαγχολώ, όταν θέλω να γίνω ένα με την ταπετσαρία του καναπέ, να χαθώ μέσα της. Τότε πιέζω τον εαυτό μου, φοράω τα περιπατητικά παπούτσια μου και ξεκινώ για μια βόλτα στο παρελθόν. Η οποία λειτουργεί θεραπευτικά. Επειδή είμαι επιρρεπής στη νοσταλγία. Επειδή η επιστροφή στο χθες με βοηθάει να ξεπεράσω τη θλίψη τού σήμερα: κάτι τα απομεινάρια μιας Ιστορίας τα οποία σε κάνουν να νιώθεις υπερήφανος που θεωρείσαι (περίπου) συνέχειά της (μεγάλη κουβέντα το πώς και το γιατί, θα την κάνουμε όμως άλλη φορά, τώρα θέλω να αποτινάξω τη μελαγχολία μου, όχι να την επιτείνω), κάτι η ωραιοποιημένη όψη της ζωής τις περασμένες δεκαετίες όπως έχει διασωθεί μέσα από φωτογραφίες και άλλα ντοκουμέντα... Εμένα αυτά με ανεβάζουν.

Μαϊάμι: Έσπασε βάζο αξίας 1 εκατ. δολ. σε μουσείο

Τρίτη, 18 Φεβρουαρίου 2014 06:33

 http://www.naftemporiki.gr/story/767339

EPA/Daniel Azoulay / Perez Art Museum Miami

Στη φωτογραφία που παραχωρήθηκε από το μουσείο Perez Art, απεικονίζεται η εγκατάσταση του κινέζου καλλιτέχνη Αϊ Γουέϊ-Γουεϊ: According to What

 Share on Googl

Συνελήφθη από την αστυνομία του Μαϊάμι ένας 51χρονος Μάξιμο Καμινέρο, ο οποίος κατηγορείται ότι έσπασε σκόπιμα ένα βάζο αξίας 1 εκατομμυρίου δολαρίων από την καλλιτεχνική συλλογή με τίτλο «Βαμμένα βάζα» του αντιφρονούντα κινέζου καλλιτέχνη Αϊ Γουέϊ-Γουεϊ.

Ο κατά δήλωσή του ζωγράφος προχώρησε σε αυτήν την πράξη προκειμένου για να διαμαρτυρηθεί διότι το νέο μουσείο της πόλης του Μαϊάμι φιλοξενεί εκθέσεις μόνο της διεθνούς καλλιτεχνικής σκηνής.

Σύμφωνα με την αστυνομία, ο 51χρονος κατηγορείται για «εγκληματική βλάβη» καθώς επισκεπτόμενος το μουσείο και διαμαρτυρόμενος για τα εκθέματα του κινέζου καλλιτέχνη όταν ήρθε αντιμέτωπος με την ασφάλεια του ιδρύματος έσπασε 1 από τα 16 αγγεία της συλλογής που εκτίθενται από τα τέλη του 2013 στο Πέρεζ Μουσείο Τέχνης του Μαϊάμι.

Μιλώντας στο Reuters o Μάξιμο Καμινέρο e;ipe ότι είναι ζωγράφος και προγραμματίζεται να δώσει συνέντευξη Tύπου την Τρίτη για να εξηγήσει την ενέργειά του.

Το μυστικό του Ιερού Βράχου: Αντισεισμικά μνημεία 2.500 ετών

Καρασαρίνης Μάρκος  

 

Τι κάνει τα κλασικά μνημεία να αντιστέκονται διαχρονικά εκεί που σύγχρονα κτίρια ενίοτε αποτυγχάνουν παραδειγματικά;

http://www.tovima.gr/vimagazino/views/article/?aid=567659

Ηταν άλλη μια δημοφιλής επωδός της δεκαετίας του '80, κάπου ανάμεσα στην «αλλαγή» και στα «μπάνια του λαού». Λέγοντας «πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τους σεισμούς», οι σεισμολόγοι υπενθύμιζαν το αυτονόητο για μια περιοχή η οποία βρίσκεται μεταξύ ευρασιατικής, αφρικανικής και αραβικής τεκτονικής πλάκας και υφίσταται ασταμάτητα τις υδραυλικές πιέσεις τους. Πολύ περισσότερο από τους ανθρώπους, όμως, στην Ελλάδα με τους σεισμούς έχουν μάθει να ζουν τα μνημεία. Στην πιο σεισμογενή ίσως χώρα της Ευρώπης, κάποια από αυτά επιδεικνύουν επί αιώνες αντοχή που θα ζήλευαν οι πιο προηγμένες αντισεισμικές κατασκευές. Το ερώτημα παραμένει: πού ακριβώς οφείλεται η επίμονη σταθερότητα του Βράχου της Ακρόπολης σε 2.500 χρόνια σεισμικής Ιστορίας;

Να βγει στη σύνταξη ο «Καρυοθραύστης»;

 

Τουλάτου Ισμα Μ.  

Το θέμα έθεσε το περιοδικό «Dance Gazette» σε έξι καλλιτεχνικούς διευθυντές

http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=565144

 

 

Σκεφτείτε το για μια στιγμή: πώς θα ήταν άραγε αν τα μεγάλα μπαλέτα του Τσαϊκόφσκι, η «Ωραία Κοιμωμένη», ο «Καρυοθραύστης» και η «Λίμνη των Κύκνων», εξαφανίζονταν για ένα διάστημα από τον προγραμματισμό των μεγάλων χορευτικών συγκροτημάτων προκειμένου να «ξεκουραστούν» αλλά και να αφήσουν χώρο ελεύθερο σε άλλα αξιόλογα έργα να εξελιχθούν με τη σειρά τους σε κλασικά; Το θέμα έθεσε το περιοδικό «Dance Gazette» σε έξι καλλιτεχνικούς διευθυντές ρωτώντας τους ποια, κατά τη γνώμη τους, έργα του ρεπερτορίου θα πρέπει πλέον να αποσυρθούν οριστικά, ποια  αξίζουν να «διασωθούν» και ποια θεωρούν οι ίδιοι ότι θα αποτελέσουν τα κλασικά του μέλλοντος...

Αφιέρωμα στον Νίκο Καζαντζάκη

Στο Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας ως την Κυριακή 23 Φεβρουαρίου

http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=569065

 

 
Έκθεση με χειρόγραφα και αδημοσίευτα σημειωματάρια του Νίκου Καζαντζάκη εγκαινιάστηκε το απόγευμα της Τρίτης 18 Φεβρουαρίου στο Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας στην Πεντέλη. Η έκθεση αποτελεί μέρος του αφιερώματος στον κρητικό συγγραφέα που συνδιοργανώνουν ο Δήμος Πεντέλης και οι Εκδόσεις Καζαντζάκη σε συνεργασία με το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Εταιρείας Φίλων Νίκου Καζαντζάκη και τον Πολιτιστικό Σύλλογο «Φίλοι Μεγάρου Δουκίσσης Πλακεντίας». Οι εκδηλώσεις, με τον γενικό τίτλο «131 χρόνια φως», για τα 131 χρόνια από τη γέννηση του Νίκου Καζαντζάκη (1883-1957), φιλοξενούνται στο Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας στην Πεντέλη ως την Κυριακή 23 Φεβρουαρίου.

Εκθεση Art Deco στο Μητροπολιτικό Κολέγιο

Ιωάννα Ζυμαρίτη 

Η έκθεση μας μεταφέρει στον ανανεωτικό αέρα του κινήματος που θεμελίωσε ο Le Corbusier.

http://www.tovima.gr/vimadeco/trends/article/?aid=568916

Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 21 Φεβρουαρίου 2014

 

Ο 20^ος αιώνας χαρακτηρίζεται από πνευματική και καλλιτεχνική ανανέωση. Η περίοδος πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο είναι ήδη γεμάτη με ονόματα που ανατρέπουν τα δεδομένα της εποχής: Ο Carl Jung και ο Sigmund Freud με τις μελέτες τους, ο Αϊνστάιν και οι αρχές της θεωρίας της σχετικότητας, ο Αντρέ Μπρετόν, ο Apollinaire και ο Προυστ, που φέρνουν νέες προσεγγίσεις λογοτεχνικά. Η τεχνολογική ανάπτυξη είναι πλέον γεγονός με την διάδοση της χρήσης του αυτοκινήτου, αεροπλάνου και του τηλεφώνου.
Ο άνεμος ανανέωσης που πνέει στην Ευρώπη εκφράζεται δημιουργικά από το κίνημα Art Déco, μεταξύ του 1909 και περίπου του 1939. Περίπου, γιατί υπάρχουν και παλαιότερες Art Deco αναφορές αλλά και μεταγενέστερα σχέδια του 1940 και του 1950. Έχοντας τις καταβολές του στη Γαλλία στα χρόνια των μεγάλων πολιτικών ζυμώσεων που προηγήθηκαν του Ά Παγκοσμίου πολέμου, το κίνημα εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την Ευρώπη, γνώρισε ραγδαία εξέλιξη στις Ηνωμένες Πολιτείες και έγινε το πρώτο καλλιτεχνικό κίνημα με παγκόσμια επιρροή.