Η έκθεση «Το Μουσείο αλλιώς – 35 χρόνια Πωλητήριο. Από την αρχαιότητα στο σύγχρονο design»
Με τρία Πωλητήρια υψηλής οργάνωσης, μεγάλου πλούτου αντικειμένων και αναπτυξιακής λογικής το Μουσείο Μπενάκη είναι, ίσως, το μόνο στην Ελλάδα που πλησιάζει τα σύγχρονα ευρωπαϊκά πρότυπα. Η Δέσποινα Γερουλάνου, υπεύθυνη από το 1994 των επιτυχημένων Πωλητηρίων του, μας διηγείται την ιστορία τους, μας εξηγεί τη φιλοσοφία τους και δικαιούται να περηφανεύεται για την πολλαπλή προσφορά τους στη διατήρηση παραδοσιακών τεχνικών, στο σύγχρονο design και, φυσικά, στα έσοδα του μουσείου. Η τελευταία πολλές φορές είναι μεγαλύτερη και από την κρατική επιχορήγηση

«Είχε πάντα γεμάτες τις τσέπες του από τόσους θησαυρούς. Τι δεν έβρισκες μέσα! Καρφιά, βώλους, βότσαλα, σπάγγους, κάποτε και κανένα κομμάτι μαστίχα και, πάνω απ’ όλα, το τρίγωνο γυαλί που είχε πέσει από τον πολυέλαιο της εκκλησίας, και που έκανε τόσα ωραία χρώματα σαν το έβαζες στον ήλιο. Ολόκληρο πλούτο είχαν οι τσέπες του Αντώνη», γράφει η Πηνελόπη Δέλτα στον «Τρελαντώνη» αναφερόμενη, τόσο τρυφερά, στην παιδική συλλεκτική μανία του μεγάλου αδερφού της. Μια ευγενή «μανία», που στον χρόνο μεταμορφώθηκε, μετουσιώθηκε σε εξαιρετικές συλλογές και σε ένα σπουδαίο ελληνικό μουσείο.
Από τα ειδώλια και τους αμφορείς στις βυζαντινές εικόνες και τις ξυλόγλυπτες αίθουσες, από τις φορεσιές, τα αριστουργήματα της χρυσοκεντητικής και της αργυροχοΐας στις ακουαρέλες των ξένων περιηγητών και τα κειμήλια του Αγώνα της Ανεξαρτησίας, στο μέγαρο της οδού Κουμπάρη, τα «επεισόδια» της Ελληνικής Ιστορίας ξετυλίγονται, ζωντανεύουν μέσα από έργα τέχνης και βιοτεχνήματα επώνυμων και ανώνυμων δημιουργών.
Με τρία Πωλητήρια υψηλής οργάνωσης, μεγάλου πλούτου αντικειμένων και αναπτυξιακής λογικής το Μουσείο Μπενάκη είναι, ίσως, το μόνο στην Ελλάδα που πλησιάζει τα σύγχρονα ευρωπαϊκά πρότυπα. Η Δέσποινα Γερουλάνου, υπεύθυνη από το 1994 των επιτυχημένων Πωλητηρίων του, μας διηγείται την ιστορία τους, μας εξηγεί τη φιλοσοφία τους και δικαιούται να περηφανεύεται για την πολλαπλή προσφορά τους στη διατήρηση παραδοσιακών τεχνικών, στο σύγχρονο design και, φυσικά, στα έσοδα του μουσείου. Η τελευταία πολλές φορές είναι μεγαλύτερη και από την κρατική επιχορήγηση
«Είχε πάντα γεμάτες τις τσέπες του από τόσους θησαυρούς. Τι δεν έβρισκες μέσα! Καρφιά, βώλους, βότσαλα, σπάγγους, κάποτε και κανένα κομμάτι μαστίχα και, πάνω απ’ όλα, το τρίγωνο γυαλί που είχε πέσει από τον πολυέλαιο της εκκλησίας, και που έκανε τόσα ωραία χρώματα σαν το έβαζες στον ήλιο. Ολόκληρο πλούτο είχαν οι τσέπες του Αντώνη», γράφει η Πηνελόπη Δέλτα στον «Τρελαντώνη» αναφερόμενη, τόσο τρυφερά, στην παιδική συλλεκτική μανία του μεγάλου αδερφού της. Μια ευγενή «μανία», που στον χρόνο μεταμορφώθηκε, μετουσιώθηκε σε εξαιρετικές συλλογές και σε ένα σπουδαίο ελληνικό μουσείο.
Από τα ειδώλια και τους αμφορείς στις βυζαντινές εικόνες και τις ξυλόγλυπτες αίθουσες, από τις φορεσιές, τα αριστουργήματα της χρυσοκεντητικής και της αργυροχοΐας στις ακουαρέλες των ξένων περιηγητών και τα κειμήλια του Αγώνα της Ανεξαρτησίας, στο μέγαρο της οδού Κουμπάρη, τα «επεισόδια» της Ελληνικής Ιστορίας ξετυλίγονται, ζωντανεύουν μέσα από έργα τέχνης και βιοτεχνήματα επώνυμων και ανώνυμων δημιουργών.