Ενας «Δεσμός» 30 χρόνων

Ο Γιάννης Μαυροειδάκος μιλάει για το ελληνικό βιβλιοπωλείο του στο Παρίσι, που εφέτος κλείνει τρεις δεκαετίες αδιάλειπτης λειτουργίας

Η πρόσοψη του βιβλιοπωλείου «Δεσμός» στην οδό Βαντάμ, στο Μονπαρνάς του Παρισιού. Στην ένθετη φωτογραφία ο ιδιοκτήτης του Γιάννης Μαυροειδάκος

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 οι περισσότεροι Eλληνες που είχαν καταφύγει επί δικτατορίας στο Παρίσι επέστρεφαν στην Ελλάδα. Ο Γιάννης Μαυροειδάκος έμεινε. Είχε ήδη μια γαλλίδα σύζυγο και δύο παιδιά. Οταν διεπίστωσε ότι οι Ελληνες του Παρισιού και οι γάλλοι φιλέλληνες είχαν ανάγκη από έναν χώρο συνάντησης, πήρε την απόφαση να ιδρύσει το βιβλιοπωλείο «Δεσμός». Ηταν Ιούνιος του 1983. Εφέτος ο «Δεσμός» γιορτάζει 30 χρόνια λειτουργίας. Η αντοχή του βιβλιοπωλείου επί τρεις δεκαετίες οφείλεται σε μια «ιδιαιτερότητα του Παρισιού: αποτελεί ένα είδος μόνιμης πολιτιστικής πρωτεύουσας, όπου ζουν και γράφουν συγγραφείς από διάφορες κουλτούρες, και η πόλη επιτρέπει την ύπαρξη μικρών δομών, φορέων όπου μπορεί να βρει κανείς πληροφόρηση για τις λογοτεχνίες όλου του κόσμου», μας λέει από το Παρίσι ο Γιάννης Μαυροειδάκος. 

The Athens Prize For Literature 2013

Ανοιχτή πρόσκληση σε εκδότες και συγγραφείς για τον διαγωνισμό στέλνει το περιοδικό (δε)κατα

Tην έναρξη του εφετινού διαγωνισμού για το βραβείο The Athens Prize For Literature ανακοίνωσε το περιοδικό (δε)κατα. Ο διαγωνισμός, που πραγματοποιείται για έβδομη χρονιά, βραβεύει κάθε χρόνο έναν Έλληνα και έναν ξένο εν ζωή μυθιστοριογράφο για έργα τους που εκτός από τις αφηγηματικές δεξιότητες μεταφέρουν έναν κοινωνικό προβληματισμό και συνομιλούν με την εποχή μας.

Ο χορός του Ζαλόγγου με τη Φλέρυ Νταντωνάκη Φοίνικας μέσα από τις στάχτες των ημερών

LIFO Αντωνης Μποσκοιτης 1.6.2013 | 00:09  

Τον Χορό του Ζαλόγγου ή το Έχε γεια καημένε κόσμε ή τις Σουλιώτισσες, το θυμηθήκαμε πάλι τα τελευταία 24ωρα με αφορμή τη Ρεπούση και το οικείο πια τηλεοπτικό κυνήγι μαγισσών. Δεν έχω καμία όρεξη ν' ασχοληθώ με το θέμα και τις διαστάσεις που πήρε - η δική μου δουλειά είναι άλλη -, αν και μπορώ να κάνω ένα σχόλιο και να πω ότι η αυτοθυσία των γυναικών αυτών, είτε μιλούσαν ελληνικά, είτε αλβανικά, είτε σουαχίλι, δεν απείχε πολύ από εκείνο τον Εβραίο - πειραματόζωο του Μένγκελε, ο οποίος κοπάνησε το κεφάλι του στον τοίχο και πέθανε ώστε νά'χει έναν αξιοπρεπή θάνατο. Στην τελική, είναι κι ωραίο σαν παραμύθι και, κατά τη γνώμη μου, ουδόλως εθνικιστικό: Η αυτοκτονία μπροστά στον βίαιο θάνατο αποτελεί την ύστατη πράξη ελευθερίας του ατόμου. 

Φανταστείτε ας πούμε οι Σουλιώτισσες να ήταν τίποτα Χρυσαυγίτισσες! Όχι στο γκρεμό δεν θα έπεφταν, αλλά θα έβγαιναν παγανιά με τσουγκράνες και όποιον πάρει ο Χάρος, προκειμένου να δουν αίμα... Τέλος πάντων, ας αφήσουμε τις ιστορίες του 1821 και του 2013 κι ας πάμε στο 1965 στις ΗΠΑ τότε που μια νέα Ελληνίδα τραγουδίστρια κυκλοφορούσε τον πρώτο της δίσκο στην εταιρεία Vanguard, εκεί που δισκογραφούσαν επίσης οι Joan Baez, Buffy Sainte - Marie, Country Joe McDonald και άλλοι μύθοι της αμερικανικής folk - rock σκηνής. Η τραγουδίστρια λεγόταν Ελευθερία Παπαδαντωνάκη, αλλά υπόγραφε ως Fleury D' Antonakis ή σκέτο Fleury, προτού εξελληνίσσει απόλυτα το ονοματεπώνυμο της σε Φλέρυ Νταντωνάκη, όπως την ξέρουμε δηλαδή μέχρι σήμερα. 

«Η «Ιλιάδα» είναι οδηγός επιβίωσης»

 

Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 31 Μαΐου 2013

Ο Στάθης Λιβαθινός μιλάει για το ομηρικό έπος που μεταφέρει σε 5ωρη παράσταση στην Πειραιώς 260

Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ

Μπορεί να «χωρέσει» η ομηρική «Ιλιάδα» σε μια θεατρική παράσταση; Ολόκληρη; Και οι 24 ραψωδίες της; Και σχεδόν όλοι οι ήρωές της να ενσαρκωθούν από μόνο 15 ηθοποιούς; Ναι, απαντά ο Στάθης Λιβαθινός.

Η γυμνόστηθη Νεφέλη Κουρή εν μέσω των Βασ. Ανδρέου, Δημ. Ημελλου και Γ. Χριστοδούλου. Ολοι τους ενσαρκώνουν περισσότερους από έναν ομηρικούς ήρωες Και το κάνει πράξη στην πιο φιλόδοξη παράσταση του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών (από την ερχόμενη Τρίτη ώς και το Σάββατο, στην Πειραιώς 260). Παρ' όλ' αυτά δεν διστάζει να παραδεχτεί το προφανές. Ενέχει θράσος η απόπειρα να αποδώσεις 24 ραψωδίες στα όρια και στους χρόνους -έστω διεσταλμένους- μιας θεατρικής δουλειάς. Και μάλιστα σε χρονική διάρκεια που, μαζί με τα τρία διαλείμματα, δεν θα ξεπερνά τις 5 ώρες. Οι πρόβες πάντως έχουν ξεκινήσει από τον Σεπτέμβριο. «Και με την Ελσα Αδριανού εργαζόμαστε πάνω στη διαμόρφωση του κειμένου ακόμη και δυο ημέρες πριν από την πρεμιέρα», αποκαλύπτει ο σκηνοθέτης.
- Σε ποιες ραψωδίες εστιάζετε και ποιους ήρωες φέρνετε στο προσκήνιο;
«Σε όλες! Κι εκεί, νομίζω, έγκειται και το θράσος, εντός εισαγωγικών, του εγχειρήματος. Το ότι κάνω και τις 24 ραψωδίες. Αλλά ο σκοπός είναι να αφηγηθώ μια ιστορία».
- Παρελαύνουν δηλαδή όλοι οι ήρωες του έπους από τη σκηνή;
«Ολοι. Αν και, για να είναι πραγματικά όλοι, θα πρέπει να γεμίσω ένα στάδιο. Και δεν εννοώ με κομπάρσους. Γιατί ο Ομηρος δεν έχει κομπάρσους. Το απόλυτο στοίχημα είναι ότι με 15 ανθρώπους προσπαθούμε να καλύψουμε όλο το φάσμα των ραψωδιών».
 

  Ο σκηνοθέτης στις πρόβες με το σαολίν Σι Μιάο Τζιε -

 Γιατί αποφασίσατε να παρουσιάσετε σήμερα την «Ιλιάδα», σε μια κατ'εξοχήν αντιηρωική εποχή; Δεν είναι μια αντίφαση;

Αποσιωπούν την πυρπόληση της Σμύρνης

Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Σάββατο 1 Ιουνίου 2013

Αποσιωπούν την πυρπόληση της Σμύρνης

Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ

Λέει για τους συμπατριώτες της η Τουρκάλα σκηνοθέτις Νεσρίν Καζάνκαγια. Στην Αθήνα φέρνει την παράσταση του έργου της «Ω Σμύρνη μου, όμορφή μου Izmir» (5-6 Ιουνίου, Πειραιώς 260, Φεστιβάλ Αθηνών)

Ο «συνωστισμός» της Μαρίας Ρεπούση κόντεψε να προκαλέσει νέο εμφύλιο πόλεμο στην Ελλάδα. Ενενήντα χρόνια μετά, η καταστροφή της Σμύρνης εξάπτει ακόμη πάθη. Στην Τουρκία; «Οι πληγές έχουν κλείσει. Αλλά από την εποχή του Κεμάλ Ατατούρκ όλοι οι κρατικοί φορείς και τα σχολικά εγχειρίδια διαχωρίζουν εμφαντικά τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο των ξένων από το δικό μας πόλεμο για εθνική ανεξαρτησία. Η μεγάλη φωτιά που κατέστρεψε τη Σμύρνη έχει εξαλειφθεί από τα βιβλία της Ιστορίας μας. Ακόμη και οι σημερινοί κάτοικοι της Σμύρνης δεν γνωρίζουν για την πυρκαγιά, παρ' όλο που τα γεωπολιτικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα έχουν στραφεί στη Μέση Ανατολή και η διένεξη Ελλήνων και Τούρκων είναι πλέον ξεχασμένη», αποκαλύπτει η Τουρκάλα σκηνοθέτις, θεατρική συγγραφέας, ηθοποιός και καλλιτεχνική διευθύντρια του Theatre Pera, Νεσρίν Καζάνκαγια, η οποία έρχεται στην Αθήνα φέρνοντας την παράσταση του έργου της «Ω Σμύρνη μου, όμορφή μου Izmir» (5-6 Ιουνίου, Πειραιώς 260, Φεστιβάλ Αθηνών).

Συζήτηση: Τέχνη και κρίση

Θα πραγματοποιηθεί στο Μουσείο Μπενάκη της Πειραιώς, την Κυριακή 2 Ιουνίου

«Πώς να μιλήσεις για τη σύγχρονη ελληνικότητα σε μια χώρα που πωλείται;» διερωτάται ο εικαστικός Κυριάκος Κατζουράκης. Πώς να μιλήσει κανείς για ζητήματα της τέχνης, ζητήματα εν πολλοίς πολυτελή, όταν η χώρα γύρω του βρίσκεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, όταν η επισφάλεια είναι η μόνη βεβαιότητα της καθημερινότητας;

Το ερώτημα, το οποίο πραγματεύεται στο βιβλίο του Τάξη στο χάος: Ζωγραφική, θέατρο, κινηματογράφος (Καλειδοσκόπιο, 2013), θα συζητηθεί εκτενώς στην παρουσίαση του βιβλίου στο Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138) και στη συζήτηση στρογγυλής τραπέζης που θα ακολουθήσει, την Κυριακή 2 Ιουνίου, στις 12 το μεσημέρι. Θέμα της, «Τέχνη και Κρίση». Στην εκδήλωση θα μιλήσουν οι: Κώστας Αρβανίτης, Πέπη Ρηγοπούλου, Νίκος Ξυδάκης και ο καλλιτέχνης Κυριάκος Κατζουράκης.

Η εκδήλωση πραγματοποιείται στο πλαίσιο της αναδρομικής έκθεσης «Κυριάκος Κατζουράκης. Έργα 1963-2013», η οποία καλύπτει τα 50 χρόνια της εικαστικής του δημιουργίας, από το 1963 μέχρι σήμερα, και φιλοδοξεί να φωτίσει όλες τις πτυχές της δημιουργίας του καλλιτέχνη, όπως επίσης και την προσπάθειά του να αναδείξει τις σχέσεις της ζωγραφικής με τις άλλες τέχνες.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  31/05/2013 22:38,  TO BHMA

Οι δυο «θάλασσες» του Πόρου

Εκπρόσωποι της ίδιας γενεάς οι Τ. Μαντζαβίνος και Κ. Παπανικολάου, συνεκθέτουν τα έργα τους

«Τη θάλασσα, τη θάλασσα ποιος θα μπορέσει να την εξαντλήσει;»

Γ. Σεφέρης.

Δυο καλλιτέχνες, δυο στενοί φίλοι, δυο εκπρόσωποι της ίδιας γενιάς συνομιλούν γύρω από την κοινή τους αναφορά, την θάλασσα. Ο Τάσος Μαντζαβίνος και ο Κώστας Παπανικολάου συνεκθέτουν, συμπαραθέτουν και συνδιαλλέγονται γύρω από τη θάλασσα στη γκαλερί Citronne του Πόρου που ξεκινά την όγδοη καλοκαιρινή της περίοδο το Σάββατο 1 Ιουνίου.

Καλοκαίρι στο Παιδικό Μουσείο 2013

Το Ελληνικό Παιδικό Μουσείο βοηθά τα παιδιά να αξιοποιήσουν το καλοκαίρι τους στην Αθήνα.

 

Το Ελληνικό Παιδικό Μουσείο (Κυδαθηναίων 14, Πλάκα) διοργανώνει για 6η συνεχή χρονιά εβδομαδιαίο καλοκαιρινό πρόγραμμα για παιδιά 5-12 χρόνων με θέμα «Kάθε ημέρα και μια άλλη ημέρα», από τις 17 Ιουνίου έως τις 12 Ιουλίου 2013, καθημερινές 8.30-16.30.

Ελληνικές παραστάσεις στην Ευρώπη

Το Θέατρο Άττις παίρνει μέρος στο διεθνές φεστιβάλ Vie Scena Contemporanea στη Μόντενα

Αττις και Sforaris στην Ευρώπη: Το θέατρο του Θόδωρου Τερζόπουλου και η ομάδα του Γιάννη Καλαβριανού δίνουν παραστάσεις στην Ιταλία και τη Γερμανία, αντιστοίχως, συμμετέχοντας σε θεατρικά φεστιβάλ. 

Ο Πλατανιάς πάει Λος Αντζελες

Ντοκιμαντέρ για την ποδοσφαιρική ομάδα των Χανίων στην τελική λίστα διεθνούς φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου

  Στην τελική short list του διαγωνιστικού τμήματος του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Los Angeles  βρίσκεται το ντοκιμαντέρ με γενικό τίτλο «Μια Πόλη, Μια Ομάδα, η Ομάδα μου», που αφορά την Π.Α.Ε. Πλατανιάς Χανίων.

Το φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί από τις 6 ως τις 9 Ιουνίου 2013 (www.lagff.org).

Το ντοκιμαντέρ για την ΠΑΕ Πλατανιάς και την πόλη των Χανίων, αποτελεί ένα από τα 18 ολιγόλεπτα ντοκιμαντέρ (15') της εν εξελίξει σειράς, με θέμα τις ομάδες που συμμετέχουν στην Super league και τις πόλεις τους. Έχουν δε ήδη ολοκληρωθεί τα ντοκιμαντέρ για την ΠΑΕ ΟΦΗ, την ΠΑΕ ΑΟ Κέρκυρα, την ΠΑΕ ΠΑΣ Γιάννινα και την ΠΑΕ Βέροια.

Το περιεχόμενο του κάθε βίντεο αποτελεί ένα μικρό οδοιπορικό που μέσα από τα μάτια των ανθρώπων, μας μεταφέρει την ιστορία και την πραγματικότητα, τις ελπίδες και τα όνειρα, το πάθος και το μεράκι, τις χαρές και τις λύπες ενός τόπου με αφορμή την ομάδα του, στην οποία εναποθέτει την αντιπροσώπευση του.

Ο σκηνοθέτης της σειράς κ. Λάκης Ματθιόπουλος δήλωσε σχετικά: «Όλα τα  συναισθήματά μας και κυρίως ο ενθουσιασμός μας είναι ορατός  στο ντοκιμαντέρ. Αποτελεί μια πρόκληση και τιμή να συνεργαστούμε  με παθιασμένους ανθρώπους, τόσο μπροστά και πίσω από την κάμερα. Γνωρίσαμε και καταγράψαμε γνήσιους ανθρώπους με τα πάθη τους, βγάζοντας συναισθήματα που μέσα από την αφήγηση και τη ροή του ντοκιμαντέρ έδωσαν ένα συναρπαστικό αποτέλεσμα, το οποίο μας οδήγησε στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Los Angeles.»

Η πρόκριση για την τελική συμμετοχή αποτελεί μία έμπρακτη αναγνώρισης της σπουδαιότητας,  αλλά και της ποιότητας του έργου των παραγόντων και των συντελεστών της, και συγκεκριμένα τον σκηνοθέτης της σειράς, τον Διευθυντή Παραγωγής κ. Τάκη Δημόπουλο και την συμπαραγωγό εταιρεία Forthnet/NOVA.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  31/05/2013,  TO BHMA