Η ελληνική διασπορά της τέχνης

Διαδρομές Ελλήνων σε εικαστικές αναζητήσεις της μεταπολεμικής Ευρώπης

http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=567524

Νίκος Εγγονόπουλος, «Εμφύλιος Πόλεμος», 1948

  

Η εξωστρέφεια ήταν ανέκαθεν δεδομένη. Για όσους ήθελαν να ξεφύγουν από το ασφυκτικό μεταπολεμικό πλαίσιο που έβλεπε με καχυποψία κάθε απόπειρα διαφυγής από την εσωστρέφεια των τεχνών στην Ελλάδα. Το πάθος για συνδιαλλαγή με τα κυρίαρχα ρηξικέλευθα κινήματα της Ευρώπης σε συνδυασμό με την ταραχώδη νεότερη ιστορία ώθησε πολλούς έλληνες καλλιτέχνες στον εκπατρισμό, στην εξορία, στη μετανάστευση ή στην περιήγηση στον πολιτιστικό ορίζοντα που απλωνόταν εκτός των συνόρων. Η έκθεση «Η τέχνη στην Ευρώπη μετά το 1945: Πέρα από τα sύνορα» στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης έρχεται να χαρτογραφήσει τις πολιτιστικές ζυμώσεις στις οποίες συμμετείχαν αυτοί οι έλληνες καλλιτέχνες.

Τεστ DNA για την ταυτοποίηση της πραγματικής Μόνα Λίζα

Ξεκινούν γονιδιακές εξετάσεις σε έναν σκελετό που βρέθηκε στη Φλωρεντία και ενδέχεται να ανήκει στην γυναίκα που πιστεύεται ότι πόζαρε για τον Ντα Βίντσι.

http://www.tovima.gr/science/medicine-biology/article/?aid=569329

O διασημότερος πίνακας του κόσμου φυλάσσεται στο Μουσείο του Λούβρου

 

Ιταλοί ερευνητές ανακοίνωσαν ότι ξεκινούν εξετάσεις DNA σε έναν σκελετό που βρέθηκε στη Φλωρεντία και ενδέχεται να ανήκει στην Λίζα Γκεραντίνι, τη γυναίκα που πιστεύεται ότι πόζαρε για τη Μόνα Λίζα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι.

Η «ανακάλυψη»

Η κρύπτη μέσα στην οποία βρισκόταν ο σκελετός άνοιξε το 2011 στη μονή Σαντ Όρσολα της Φλωρεντίας. Κάτω από το πέτρινο πάτωμα μιας εκκλησίας στη μονή πιστεύεται ότι βρίσκεται η οικογενειακή κρύπτη του φλωρεντινού εμπόρου μεταξιού Φραντσέσκο ντελ Τζιοκόντο, ο οποίος παρήγγειλε στον Ντα Βίτνσι το πορτρέτο της συζύγου του Λίζα.
Προκειμένου να ταυτοποιηθεί ο σκελετός, οι ερευνητές θα πρέπει να συγκρίνουν το γενετικό υλικό του με DNA από τα λείψανα άλλων συγγενών της Λίζα Γκεραρντίνι, οι οποίοι είχαν ταφεί σε διαφορετική εκκλησία. Τα αποτελέσματα θα είναι έτοιμα το Μάιο ή τον Ιούνιο, λέει ο ερευνητής και συγγραφέας Σιλβάνο Βινσέτι, επικεφαλής του εγχειρήματος.

Ο Χέμινγκγουεϊ της καθημερινότητας

http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=569077

Νέα, ψηφιοποιημένα προσωπικά έγγραφα του συγγραφέα στη Βιβλιοθήκη Τζον Κένεντι.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  19/02/2014 06:00

 

 

Το τελευταίο απόκτημα της Προεδρικής Βιβλιοθήκης Τζον Κένεντι δεν είναι άλλη μια σειρά ντοκουμέντων για τα 50 χρόνια από τη δολοφονία του. Στα τέλη του 2013 το ίδρυμα υποδέχθηκε περισσότερα από 2.500 ψηφιοποιημένα προσωπικά έγγραφα του κορυφαίου αμερικανού συγγραφέα Ερνεστ Χέμινγκγουεϊ: διαθέσιμα πλέον από τις αρχές Φεβρουαρίου αποτελούν απτή μαρτυρία της καθημερινής του ζωής στη Φίνκα Βίγια, τη φάρμα του έξω από την Αβάνα όπου έζησε από το 1939 ως το 1960.

Η Ατλαντίδα της Κίνας

 

http://tvxs.gr/news/alles-texnes/i-atlantida-tis-kinas

 

Ένας λαβύρινθος με λευκούς ναούς, μνημειώδεις αψίδες, πλακόστρωτους δρόμους και σπίτια, κρυμμένος 40 μέτρα κάτω από το νερό. Αυτή είναι η Ατλαντίδα της Κίνας.

Η αποκαλούμενη Πόλη των Λεόντων ήταν κάποτε η Shi Cheng, το πολιτικό και οικονομικό κέντρο της ανατολικής επαρχίας Zhejiang.

Ο Κλούνεϊ, τα μάρμαρα, η βρετανική αλαζονεία

 

• Βακαλοπούλου Μπέτυ
• |http://www.avgi.gr/article/1891546/o-klounei-ta-marmara-i-bretaniki-alazoneia
• 18.02.2014

Σε δύο επισκέψεις ευρωπαϊκών μουσείων ενοχλήθηκα ή έφριξα:
Στο Βερολίνο, για τον ακρωτηριασμό του βωμού της Περγάμου, ώστε να χωρέσει στη στενάχωρη αίθουσα, και για την αδυναμία θέασής του από τις ελάχιστες αποστάσεις που άφηναν οι γύρω τοίχοι.
Στο Βρετανικό Μουσείο, για την κάκιστη παράθεση των ελγίνειων μαρμάρων σε στενή αίθουσα και την απίστευτη φθορά, καταρχάς από τη μακρόχρονη παραμονή στο ύπαιθρο, από το κτήμα του Έλγιν σε υπαίθριο χώρο του Mουσείου, όπου το μαύρισμά του ανέλαβαν οι λονδρέζικες καμινάδες. Ακολούθησαν οι ανεκδιήγητοι καθαρισμοί, ο καθένας χειρότερος από τον προηγούμενο, από επαΐοντες (Σενκλέρ, Φαραντέι κ.ά.) ή ερασιτέχνες συλλέκτες. Φαίνεται πως η αδιαφορία των Βρετανών υπευθύνων του Μουσείου για τους επί έναν αιώνα εναλλασσόμενους «αποκαταστάτες» ήταν ισάξια με την αλαζονεία για την κατοχή τους. Καμιά επέμβαση των διευθυντών στη χρήση υδροχλωρικού οξέος που τα μετέβαλε σε «γκρίζους λίθους», τρίψιμο με γυαλόχαρτο και προσθήκες άδηλων υλικών στις λεπτομέρειες που έτρωγε το γυαλόχαρτο, χρήση χάλκινων εργαλείων, άλλων φαρμάκων και οξέων... φτάνει ώς εδώ!

Τα «Ξενία» στην Μπιενάλε

18/02/14 ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

http://www.efsyn.gr/?p=175515Του Νίκου Καλτσά

«Πώς θα γαμάνε, ρε;». Η ερώτηση του ξενοδόχου, που είχε αναλάβει το ’63 τη λειτουργία των ξενώνων στο «Ξενία» της Επιδαύρου, ήταν αρκετή για να καταλάβει ο αρχιτέκτονας Αρης Κωνσταντινίδης πώς εννοούσαν κάποιοι την τουριστική αξιοποίηση. Τα τετράκλινα δωμάτια προορίζονταν για αρχαιολόγους ή φοιτητές που θα έρχονταν για το αρχαίο θέατρο, όμως ο ξενοδόχος είχε διαφορετική άποψη: έβαλε χρωματιστές ταπετσαρίες, κρεμαστές κούνιες μπροστά από τα δωμάτια και, βεβαίως, τα τετράκλινα έγιναν δίκλινα. Συμπεριφορές σαν αυτές που καταγράφει ο Κωνσταντινίδης στο βιβλίο «Εμπειρίες και Περιστατικά» (Εστία,1992) δεν είναι καθόλου ασύνδετες με τη φετινή ελληνική συμμετοχή στη 14η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής.

«Τοπία τουρισμού/Ξαναφτιάχνοντας την Ελλάδα» είναι το θέμα της παρουσίας μας τον Ιούνιο στη Βενετία. Και να που αυτό το «…Ξαναφτιάχνοντας» φέρνει πάλι μπροστά μας τα περίφημα «Ξενία», απαλλαγμένα όμως από τη συνήθη εικόνα τους. Οχι ερειπωμένα, όπως είναι τα περισσότερα σήμερα, ή περήφανα σε παλιές καρτ-ποστάλ, αλλά μέσα από τη διαδικασία δημιουργίας τους με την καθοριστική συμβολή του Αρη Κωνσταντινίδη ως αρχιτέκτονα και προϊσταμένου από το ’58 μέχρι το ’67 στην Υπηρεσία Μελετών του ΕΟΤ.

Βρικόλακας με φουστανέλα

19/02/14 ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

http://www.efsyn.gr/?p=175862Αποκριάτικος χορός σε Δημοτικό Σχολείο. Κυριαρχούν οι μπάτσοι και οι μπατσίνες, οι τελευταίες με μίνι και την κοιλιά έξω. Αρκετά κορίτσια είναι ντυμένα βαμπιρέλες, από την παιδική σειρά «Monster High» («Γυμνάσιο βρικολάκων»). Πέντε χρόνια μετά το πρώτο κινηματογραφικό «Twilight» -το έπος του «Λυκόφωτος» από τα ομώνυμα βιβλία της Στέφανι Μάγερ, τα βαμπίρ και οι βρικόλακες παραμένουν στη μόδα.

Τι σχέση έχουν όλα αυτά με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και την παράσταση «Ο Ελλην Βρυκόλαξ» που σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί ο Κωνσταντίνος Ντέλλας, με το θίασο «bouλouki»; Kαμία, πέρα από το να μας θυμίζουν ότι η αλληγορία του απέθαντου, του σαγηνευτικού αλλά καταραμένου βρικόλακα εξακολουθεί να στοιχειώνει τη λαϊκή φαντασία, έστω και σε συσκευασία ροζ υπερπαραγωγής. Ο βρικόλακας του Ντέλλα δεν είναι ροζ αλλά υπόλευκος. Φοράει φουστανέλα, απαγγέλλει αποσπάσματα από το «Θανάση Βάγια» του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, την παραλογή του Νεκρού Αδελφού, μαρτυρίες ξένων περιηγητών επί τουρκοκρατίας και εργασίες λαογράφων.

Η σύγχρονη τέχνη της Γαλλίας μέσα σε 15 κουτιά

Οι νέες τάσεις της γαλλικής εικαστικής δημιουργίας ταξιδεύουν μέσα σε μικρά κουτιά-βαλίτσες,

 αποδεικνύοντας πως η τέχνη όχι μόνο χωράει παντού, αλλά είναι σε θέση να ταξιδέψει

 και να επικοινωνήσει το μήνυμά της σε όλο τον κόσμο.

Σε λίγες μέρες καταφθάνουν από τη Γαλλία στην Αθήνα και στο Μουσείο Αλεξ Μυλωνά (πλατεία Αγ. Ασωμάτων 5) και στη συνέχεια στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη δεκαπέντε κουτιά-βαλίτσες με αντίστοιχα έργα Γάλλων εικαστικών της νέας γενιάς οι οποίοι κλήθηκαν από τη διεύθυνση Πολιτισμού του υπουργείου Εξωτερικών της Γαλλίας να συμμετάσχουν σε μια έκθεση με τίτλο «Κουτί σε Βαλίτσα», αποτίνοντας έτσι φόρο τιμής στον Marcel Duchamp, ο οποίος το 1941, όταν μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες, έφτιαξε το «Κουτί σε Βαλίτσα», ένα κουτί που ήταν ένα φορητό μουσείο αφού χώρεσε μια συλλογή έργων του σε μινιατούρες.

Στο μουσείο ολοταχώς

Βίδος Κοσμάς 

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=568521

Μια βόλτα στο παρελθόν δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Γιατί η επιστροφή στο μεγαλείο τού χθες ανυψώνει το πεσμένο ηθικό τού σήμερα

   

Πήρα σβάρνα τα μουσεία. Το κάνω όταν δεν είμαι στα καλύτερά μου, όταν μελαγχολώ, όταν θέλω να γίνω ένα με την ταπετσαρία του καναπέ, να χαθώ μέσα της. Τότε πιέζω τον εαυτό μου, φοράω τα περιπατητικά παπούτσια μου και ξεκινώ για μια βόλτα στο παρελθόν. Η οποία λειτουργεί θεραπευτικά. Επειδή είμαι επιρρεπής στη νοσταλγία. Επειδή η επιστροφή στο χθες με βοηθάει να ξεπεράσω τη θλίψη τού σήμερα: κάτι τα απομεινάρια μιας Ιστορίας τα οποία σε κάνουν να νιώθεις υπερήφανος που θεωρείσαι (περίπου) συνέχειά της (μεγάλη κουβέντα το πώς και το γιατί, θα την κάνουμε όμως άλλη φορά, τώρα θέλω να αποτινάξω τη μελαγχολία μου, όχι να την επιτείνω), κάτι η ωραιοποιημένη όψη της ζωής τις περασμένες δεκαετίες όπως έχει διασωθεί μέσα από φωτογραφίες και άλλα ντοκουμέντα... Εμένα αυτά με ανεβάζουν.

Μαϊάμι: Έσπασε βάζο αξίας 1 εκατ. δολ. σε μουσείο

Τρίτη, 18 Φεβρουαρίου 2014 06:33

 http://www.naftemporiki.gr/story/767339

EPA/Daniel Azoulay / Perez Art Museum Miami

Στη φωτογραφία που παραχωρήθηκε από το μουσείο Perez Art, απεικονίζεται η εγκατάσταση του κινέζου καλλιτέχνη Αϊ Γουέϊ-Γουεϊ: According to What

 Share on Googl

Συνελήφθη από την αστυνομία του Μαϊάμι ένας 51χρονος Μάξιμο Καμινέρο, ο οποίος κατηγορείται ότι έσπασε σκόπιμα ένα βάζο αξίας 1 εκατομμυρίου δολαρίων από την καλλιτεχνική συλλογή με τίτλο «Βαμμένα βάζα» του αντιφρονούντα κινέζου καλλιτέχνη Αϊ Γουέϊ-Γουεϊ.

Ο κατά δήλωσή του ζωγράφος προχώρησε σε αυτήν την πράξη προκειμένου για να διαμαρτυρηθεί διότι το νέο μουσείο της πόλης του Μαϊάμι φιλοξενεί εκθέσεις μόνο της διεθνούς καλλιτεχνικής σκηνής.

Σύμφωνα με την αστυνομία, ο 51χρονος κατηγορείται για «εγκληματική βλάβη» καθώς επισκεπτόμενος το μουσείο και διαμαρτυρόμενος για τα εκθέματα του κινέζου καλλιτέχνη όταν ήρθε αντιμέτωπος με την ασφάλεια του ιδρύματος έσπασε 1 από τα 16 αγγεία της συλλογής που εκτίθενται από τα τέλη του 2013 στο Πέρεζ Μουσείο Τέχνης του Μαϊάμι.

Μιλώντας στο Reuters o Μάξιμο Καμινέρο e;ipe ότι είναι ζωγράφος και προγραμματίζεται να δώσει συνέντευξη Tύπου την Τρίτη για να εξηγήσει την ενέργειά του.