Consuming Greek Antiquity

Consuming Greek Antiquity is an on-going project of mine aiming to explore the various ways through which Greek antiquity has been consumed by the 20th c. popular media, especially photography and graphic illustration.



I'm mainly interested in the most original and ingenious examples of incorporating and often interpreting elements of the ancient greek culture. Whole sites, monuments, artefacts, historical and mythological figures appear in the least expected places and these unexpected occurences and strange encounters are the main focus of this blog.



Having just written this, I need to stress that this is a more-fun-than-work project, rather than the other way round, so no strict criteria are applied, i.e. not only 20th c. and not only popular media, but I'll try to stick to only Greek antiquity.





Vassiliki Pliatsika


http://consumingantiquity.blogspot.gr/


 

Η Τουρκία ζητάει από την Αλβανία «να ξαναγράψει» την ιστορία της

Ο συγγραφέας Ισμαήλ Κανταρέ προσυπέγραψε το κείμενο διαμαρτυρίας ενάντια στην απαίτηση της Άγκυρας να ξαναγράψει η Αλβανία τα βιβλία της ιστορίας της.

 

 

 

Θύελλα αντιδράσεων έχει προκαλέσει στην Αλβανία το αίτημα της τουρκικής κυβέρνησης προς τις αρχές της Πρίστινας και των Τίρανων για την αφαίρεση, από τα βιβλία της ιστορίας, των κεφαλαίων όπου περιγράφονται «αρνητικά γεγονότα» - κατά την τουρκική πλευρά - από την περίοδο της κατοχής από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Συγγραφείς, δημοσιογράφοι, αρθρογράφοι και ακαδημαϊκοί από όλα τα κράτη όπου ζουν Αλβανοί υπέγραψαν ένα κείμενο εναντίον της επανεξέτασης της ιστορίας των Αλβανών από Τούρκους ειδικούς και χαρακτήρισαν την κίνηση αυτή ως «πολιτιστική επίθεση που πλήττει τη ραχοκοκαλιά του έθνους» και «απαράδεκτη προσβολή για τους Αλβανούς με συνέπειες για το μέλλον και την ταυτότητά τους».

Το κείμενο, που φέρει - μεταξύ άλλων - την υπογραφή του διεθνούς φήμης αλβανού συγγραφέα Ισμαήλ Κανταρέ, αναφέρει ότι «η οθωμανική κατοχή προκάλεσε μια μαύρη τρύπα στην ιστορία του αλβανικού έθνους».

«Η κατοχή αυτή απομόνωσε βίαια τους Αλβανούς από την υπόλοιπη Ευρώπη και προκάλεσε ανεξίτηλες τραγωδίες και δραματικές εξελίξεις στην ιστορική μνήμη του έθνους. Ποτέ δεν θα συμφωνήσουμε και καταδικάζουμε τις προσπάθειες κάποιων ψευδο-ιστορικών και ορισμένων πολιτικών, οι οποίοι προσπαθούν να παρουσιάσουν, σήμερα, ολόκληρους αιώνες οθωμανικής κατοχής ως επιτυχημένη και ειρηνική συνύπαρξη» αναφέρει το κείμενο.

«Ας μην ξεχνάμε το γεγονός ότι, από όλες τις γλώσσες των λαών υπό την οθωμανική κατοχή, ειδικά η αλβανική γλώσσα είχε απαγορευτεί βίαια. Αρκεί και μόνο αυτό το γεγονός για να αποδείξει τη γενοκτονία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εναντίον των Αλβανών, του πολιτισμού και της ταυτότητάς τους» καταλήγει το κείμενο.
 Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ

H Άλκη Ζέη πρέσβης λογοτεχνίας στην Τουρκία

 

  

Προσκεκλημένη στην εκδήλωση «Ελεύθερες φωνές» του Δήμου Τσανκάγια Άγκυρας

 

 

  Η  Αλκη Ζέη βρέθηκε την προηγούμενη εβδομάδα προσκεκλημένη από τον κεντρικό και μεγαλύτερο Δήμο της Άγκυρας Τσανκάγια, για να μιλήσει για το έργο της και τη ζωή της στο τουρκικό κοινό. Η ομιλία της είχε θέμα «Αντανακλάσεις ιστορίας και πολιτικής στο λογοτεχνικό έργο μιας ζωής» και εγκαινίασε σειρά διαλέξεων προσωπικοτήτων διεθνούς ακτινοβολίας από το χώρο της λογοτεχνίας, υπό τον γενικό τίτλο «Ελεύθερες Φωνές», οι οποίες διοργανώνονται με πρωτοβουλία του Δήμου Τσανκάγια με στόχο την ανάδειξη ιδεών και προτύπων που καλλιεργούν την αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων και τη φιλία ανάμεσα στους λαούς. Ο τουρκικός Δήμος θα φιλοξενήσει στη συνέχεια τον πακιστανικής καταγωγής Ταρίκ Αλί, τον Αργεντινό Αλμπέρτο Μανγκουέλ και τον Λιβανέζο Αμίν Μααλούφ.

Σ’ ένα κοινό αμιγώς τουρκικό, η Άλκη Ζέη είπε χαριτολογώντας ότι αν τα βιβλία της έχουν διαβαστεί στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες,  το οφείλει σε μεγάλο βαθμό στην Τουρκία, γιατί αν ένα καπλάνι δεν αποφάσιζε να κολυμπήσει από τις τουρκικές ακτές και να περάσει απέναντι στην πατρίδα της, τη Σάμο, δεν θα είχε γράψει ποτέ το μυθιστόρημά της Το καπλάνι της βιτρίνας. Αναφέρθηκε ακόμα στη γνωριμία και τη φιλία της με τον ποιητή Ναζίμ Χικμέτ και τον ζωγράφο Αμπιντίν Ντινό, την εποχή που και η ίδια ζούσε σαν πολιτική πρόσφυγας στη Μόσχα και στο Παρίσι και υπογράμμισε την εγκάρδια σχέση που αναπτύχθηκε μεταξύ τους, καταρχάς μέσω της τέχνης και στη συνέχεια με όρους ανθρωπιάς.
Ο δήμαρχος της Τσανκάγια Μπουλέντ Τανίκ, στον οποίο ουσιαστικά ανήκει η ιδέα της παραπάνω πρωτοβουλίας, δεν χρησιμοποιεί μόνο τη λογοτεχνία για την προσέγγιση των  λαών. Εδώ και ένα χρόνο έχει ξεκινήσει τη δημιουργία ενός δικτύου σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης σε Ελλάδα και Τουρκία με στόχο τη μεταξύ τους συνεργασία για την εγκαθίδρυση μιας «Διάσκεψης για μόνιμη Ειρήνη στο Αιγαίο». Είναι περισσότερο από ποτέ ανάγκη, υποστηρίζει, να αναπτυχθούν ισχυροί δεσμοί αλληλεγγύης, με την συμμετοχή όσων πιστεύουν σε μια κοινή μοίρα για τις Μεσογειακές κοινότητες, που απαρτίζονται από διαφορετικές εθνικές, γλωσσικές και θρησκευτικές ταυτότητες. Η παγκόσμια κρίση, που όλο και βαθαίνει κι έχει μετατραπεί σε ύφεση και της οποίας οι επιπτώσεις γίνονται ολοένα και πιο οδυνηρά αισθητές, μπορεί να αντιμετωπιστεί σε τοπικό επίπεδο, αν ενδυναμωθεί η φιλία και η ειρήνη ανάμεσα στους δύο γειτονικούς λαούς, υιοθετώντας από κοινού κατάλληλες δράσεις.
Στις εργασίες της Προπαρασκευαστικής Συνάντησης για την Ανάπτυξη των Τοπικών Πρωτοβουλιών για Μόνιμη Ειρήνη στο Αιγαίο που πραγματοποιήθηκε το Μάιο 2012 στο Σεφερίχισαρ της Σμύρνης συμμετείχαν 16 δήμοι παραλιακών τουρκικών πόλεων και άλλοι τόσοι περίπου από την ελληνική πλευρά, μεταξύ των οποίων οι δήμοι Θεσσαλονίκης και Μυτιλήνης. Η επόμενη συνάντηση, που αναμένεται να έχει μεγαλύτερη συμμετοχή και από τις δύο πλευρές, προετοιμάζεται για το φθινόπωρο του 2013 και θα εργαστεί για τη σύναψη μιας διακύρηξης για Μόνιμη Ειρήνη στο Αιγαίο. Το έργο της Άλκης Ζέη δεν είναι άγνωστο στην Τουρκία. Το καπλάνι της βιτρίνας και Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα είχαν κυκλοφορήσει εδώ και είκοσι χρόνια στα τουρκικά, με πιο πρόσφατη επανέκδοσή τους το 2007. Μέσα στο 2012 εκδόθηκε επίσης η Μωβ ομπρέλα και την επόμενη χρονιά αναμένεται να κυκλοφορήσει Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ, Μπασκόζος Γιάννης

Ρεκόρ επισκεπτών σε έκθεση θησαυρών του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Η έκθεση «Μέγας Αλέξανδρος: 2000 χρόνια θησαυρών» η οποία φιλοξενείται στο Μουσείο του Σίδνεϊ - σε μια από τις μεγαλύτερες εκθέσεις που έχουν γίνει ποτέ στο Μουσείο - σημείωσε ρεκόρ επισκεπτών.
«Η προσέλευση επισκεπτών ξεπέρασε κάθε προηγούμενο» δήλωσε ο διευθυντής του Μουσείου Φρανκ Χάγουορθ, υπογραμμίζοντας, παράλληλα, πως η ανεπανάληπτη έκθεση λήγει στις 28 Απριλίου.
Περισσότερα από 400 εκθέματα
Η μεγάλη έκθεση υπό τον τίτλο «Μέγας Αλέξανδρος: 2000 χρόνια θησαυρών» περιλαμβάνει περισσότερα  από 400 αντικείμενα, όπως κράνη, αγάλματα, ταπισερί και πολλά άλλα έργα τέχνης τα οποία μεταφέρθηκαν από το Ερμιτάζ της Αγίας Πετρούπολης.
Ανάμεσα στα λάφυρα βρίσκεται και ένα άγαλμα της Κλεοπάτρας Ζ΄, της τελευταίας βασίλισσας της Αιγύπτου, από γυαλιστερό μαύρο βασάλτη,  καθώς και ένα άγαλμα της πάλης του Ηρακλή με το λιοντάρι της Νεμέας του 2ου αιώνα μ.Χ..
Ο αυστραλός ιστορικός Καθηγητής Κεν Σίντι ανέφερε ότι η έκθεση αυτή είναι μοναδικό θέαμα για την Αυστραλία. «Η έκθεση του Μεγάλου Αλέξανδρου φέρνει στο Σίδνεϊ μερικούς από τους πιο γνωστούς θησαυρούς από την αυλή του και τις πόλεις που κατέκτησε ο μεγάλος στρατηλάτης και οι άντρες του»,  είπε.
Τα επιτεύγματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, επιζούν μέχρι σήμερα

Η μεγάλη έκθεση υπό τον τίτλο «Μέγας Αλέξανδρος: 2000 χρόνια θησαυρών» περιλαμβάνει περισσότερα  από 400 αντικείμενα, όπως κράνη, αγάλματα, ταπισερί και πολλά άλλα έργα τέχνης τα οποία μεταφέρθηκαν από το Ερμιτάζ της Αγίας Πετρούπολης.

«Η αυτοκρατορία που δημιούργησε ο Μέγας Αλέξανδρος, η οποία ξεκινούσε από τη Μεσόγειο και έφτανε μέχρι την Ινδία, ενώνοντας τρεις ηπείρους, είναι μοναδική στην ιστορία και δημιουργήθηκε μέσα σε λίγα μόνο χρόνια»,  είπε ο Καθηγητής προσθέτοντας: «Παρά το θάνατό του στα 32 του χρόνια, τα επιτεύγματα του επιζούν μέχρι σήμερα». Τα εκθέματα που μεταφέρθηκαν σε τρεις ομάδες - με την καθεμία να χρειάζεται περίπου τρεις μέρες για να φτάσει στο Σίδνεϊ αεροπορικώς και με τη συνοδεία αστυνομικών δυνάμεων – συνοδεύτηκαν  επίσης, από 29 επιμελητές και συντηρητές.
Η έκθεση – που εκλαμβάνεται ως μία από τις «πιο επιβλητικές και πιο συναρπαστικές εκθέσεις που έχει φιλοξενήσει αυτό το αυστραλιανό Μουσείο  -  ξεκινά με τον μύθο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, συνεχίζεται με το ιστορικό υπόβαθρο και την εκστρατεία στην Ανατολή, και ολοκληρώνεται με τους θρύλους που δημιουργήθηκαν ανά τους αιώνες για εκείνον.
Πηγή: www.naftemporiki.gr   Τρίτη, 26 Μαρτίου 2013

Σημαντικά ευρήματα στο βυθισμένο λιμάνι του Ηρακλείου, στην αρχαία Αίγυπτο

Μια σειρά από σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα έχει σταδιακά φέρει στο φως η υποθαλάσσια έρευνα στο βυθισμένο σήμερα λιμάνι του Ηρακλείου στην αρχαία Αίγυπτο, κατά τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με ανακοινώσεις που έγιναν σε διεθνές διεπιστημονικό συνέδριο στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
Η παράκτια πόλη στο δέλτα του Νείλου, που ονομαζόταν «Ηράκλειον» από τους Έλληνες και «Θώμις» από τους Αιγύπτιους, υπήρξε σημαντική πύλη εισόδου στην Αίγυπτο κατά την πρώτη χιλιετία π.Χ., ενώ σήμερα που έχει πια βυθιστεί, βρίσκεται σε απόσταση περίπου 6,5 χιλιομέτρων από την ακτή. Σύμφωνα με τις έως τώρα ενδείξεις, πριν από την ίδρυση της Αλεξάνδρειας ήταν ένας από τους μεγαλύτερους εμπορικούς κόμβους στη Μεσόγειο.
Οι ερευνητές του Κέντρου Θαλάσσιας Αρχαιολογίας της Οξφόρδης, σε συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Υποθαλάσσιας Αρχαιολογίας (IEASM) και το υπουργείο Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου διεξάγουν τις υποθαλάσσιες έρευνες στην περιοχή από το 2000 και κάθε χρόνο νέα δεδομένα έρχονται στο φως.
 
Τελωνειακός έλεγχος
Στο «Ηράκλειον» ξεφόρτωναν υποχρεωτικά τα ξένα πλοία με προορισμό την Αίγυπτο, καθώς εκεί γινόταν ο σχετικός τελωνειακός έλεγχος και πληρώνονταν οι επιβαλλόμενοι δασμοί, προτού τα εμπορεύματα μεταφορτωθούν σε μικρότερα πλοία που έπλεαν κατά μήκος του Νείλου ποταμού προς την ενδοχώρα.
 
700 αρχαίες άγκυρες
Ήδη, στο αρχαίο λιμάνι έχουν βρεθεί 64 βυθισμένα πλοία, που χρονολογούνται μεταξύ του 8ου και του 2ου αιώνα π.Χ., πολλά από τα οποία μάλιστα φαίνεται να έχουν σκοπίμως βυθιστεί, δημιουργώντας μεγάλα «νεκροταφεία» πλοίων για άγνωστες έως τώρα αιτίες. Τα περισσότερα πλοία παραμένουν διατηρημένα σε καλή κατάσταση στη λάσπη του βυθού. Παράλληλα, έχουν ανακαλυφθεί γύρω στις 700 αρχαίες άγκυρες διαφόρων ειδών, που αντιπροσωπεύουν τη μεγαλύτερη σχετική συλλογή από τον αρχαίο κόσμο.
«Οι έρευνες έχουν αποκαλύψει ένα τεράστιο βυθισμένο τοπίο με κατάλοιπα τουλάχιστον δύο μεγάλων αρχαίων οικισμών μέσα σε ένα τμήμα του δέλτα του Νείλου, όπου διασταυρώνονταν φυσικοί και τεχνητοί πλωτοί δίαυλοι», δήλωσε ο δρ. Ντέιμιαν Ρόμπινσον, διευθυντής του Κέντρου Θαλάσσιας Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.
Οι ανασκαφές στην περιοχή έχουν φέρει στο φως πολλά μολυβένια σταθμά (βάρη για τη ζύγιση των εμπορευμάτων και τον υπολογισμό των φόρων), μεταξύ των οποίων, βρέθηκαν σταθμά από την αρχαία Αθήνα. Πρόκειται για σημαντικό αρχαιολογικό εύρημα, επειδή είναι η πρώτη φορά που σταθμά αυτού του είδους έχουν εντοπιστεί σε ανασκαφές στην Αίγυπτο.
Ειδικοί επιστήμονες της Οξφόρδης αναλύουν ήδη περισσότερα από 300 αγαλματίδια και περίαπτα (φυλαχτά), που χρονολογούνται από την Ύστερη και Πτολεμαϊκή περίοδο και απεικονίζουν αιγυπτιακές και ελληνικές μορφές.  Σύμφωνα με τους ερευνητές, τέτοια αγαλματίδια και φυλαχτά παράγονταν μαζικά, κυρίως για τους ίδιους τους κατοίκους της Αιγύπτου, όμως αρκετά αγοράζονταν και από ξένους επισκέπτες (εμπόρους κ.ά.), οι οποίοι στη συνέχεια τα αφιέρωναν σε ναούς στις πατρίδες τους.
Πηγή: www.naftemporiki.gr Τετάρτη, 27 Μαρτίου

2013: ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ ΈΤΟΣ ΚΑΒΑΦΗ

 

 Κωνσταντίνος Π.Καβάφης (Stephanos Geroulanos, Günther Demski, Vassiliki Pena, « Münzen und Poesie », Skira, Wien 2006, σελ.2)
 
Η UNESCO κάθε χρόνο τιμά προσωπικότητες και εορτάζει γεγονότα, που έχουν συμβάλει στην ανάπτυξη της Επιστήμης, της Εκπαίδευσης, του Πολιτισμού και της Επικοινωνίας. Συμμετέχει στις ημέρες μνήμης ιστορικών γεγονότων που εορτάζονται από τα κράτη μέλη και στις επετείους που αφορούν εξέχουσες προσωπικότητες, με σκοπό να τους προσδώσει μια οικουμενική διάσταση και σημασία. Φέτος, η UNESCO, αναγνωρίζοντας την διεθνή απήχηση και τον αντίκτυπο της ποίησης του Κωνσταντίνου Καβάφη, συνέδεσε το όνομά της με την 150^η επέτειο από τη γέννησή του. (http://www.unesco.org/new/en/unesco/events/prizes-and-celebrations/celebrations/anniversaries-celebrated-by-member-states/)
 
2013: ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ ΈΤΟΣ ΚΑΒΑΦΗ
150^η επέτειος από τη γέννηση του ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη (1863-1933)
Ο Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1863, Αλεξάνδρεια - 1933, Αλεξάνδρεια) είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, το έργο του οποίου επηρέασε –και συνεχίζει να επηρεάζει– πλειάδα ξενόγλωσσων συγγραφέων και ποιητών (όπως οι Forster, Αuden, Yourcenar) αλλά και σημαντικούς εικαστικούς καλλιτέχνες από όλον τον κόσμο.

Η πρώτη συλλογή με τα 154 ποιήματα του καβαφικού ‘Κανόνα’ κυκλοφόρησε σε βιβλίο μετά θάνατον το 1935. Τα ποιήματα του κατατάσσονται σε τρεις κατηγορίες: τα ιστορικά, τα φιλοσοφικά και τα αισθησιακά.

( http://www.unesco.org/new/en/unesco/events/prizes-and-celebrations/celebrations/anniversaries-celebrated-by-member-states/2013/)

 

ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΡΤ ΓΙΑ ΤΟΝ Κ. ΚΑΒΑΦΗ:

1.   ΕΠΟΧΕΣ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ «Η Παγκοσμιότητα του Κωνσταντίνου Καβάφη»

http://www.ert-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=8491&tsz=0&act=mMainView

2.   Η ΔΕ ΠΟΛΙΣ ΕΛΑΛΗΣΕΝ

http://www.ert-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=7335&autostart=0

3.   Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ - 50 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ

http://www.ert-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=6931&autostart=0

ΜΠΑΚΟΥ, ΑΖΕΡΜΠΑΙΤΖΑΝ, 11 Δεκεμβρίου 2012: Παρουσίαση βιβλίου-αφιερώματος στον Κωνσταντίνο Καβάφη, ενόψει του επετειακού έτους Καβάφη 2013

Στις 11 Δεκεμβρίου 2012, έγινε η παρουσίαση του βιβλίου-αφιερώματος για τον Κωνσταντίνο Καβάφη στο Σλαβικό Πανεπιστήμιο του Μπακού. Το βιβλίο – η έκδοση του οποίου τέθηκε υπό την αιγίδα της Ελληνικής Πρεσβείας στο Μπακού– επιμελήθηκε το Κέντρο Νέας Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού. Στο βιβλίο περιέχεται και αριθμός ποιημάτων του Καβάφη, στα ελληνικά και σε αζερική μετάφραση. Στην παρουσίαση παρέστησαν ο Έλληνας Πρέσβης στο Μπακού, μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Φιλίας Αζερμπαϊτζάν – Ελλάδος, καθώς και η κα Gunay Effendieva, Γεν. Γραμματεύς της Εθνικής Επιτροπής του Αζερμπαϊτζάν για την UNESCO.

 ΝΕΑ:

Οι Εθνικές Επιτροπές για την UNESCO συμμετέχουν στην 150^η Επέτειο από τη γέννηση του Κωνσταντίνου Καβάφη

1. Η Εθνική Επιτροπή για την UNESCO του Αζερμπαϊτζάν

2. Η Εθνική Επιτροπή για την UNESCO της Αιγύπτου (www.egnatvom.org.eg/)

3. Η Εθνική Επιτροπή για την UNESCO της Ιταλίας (www.unesco.it/cni/)

4. Η Φλαμανδική Εθνική Επιτροπή για την UNESCO

5. Η Εθνική Επιτροπή για την UNESCO της Ουγγαρίας (www.unesco.hu/ )

6. Η Εθνική Επιτροπή για την UNESCO της Πορτογαλίας (www.unesco.pt/ )

6. Η Εθνική Επιτροπή για την UNESCO του Λιβάνου (www.lncu.org/index.php/en/ )

7. Η Εθνική Επιτροπή για την UNESCO της Χιλής (www.comisionunesco.cl )

http://www.unesco-hellas.gr/gr/years_of_kavafi.html

Το 1ο βραβείο σε διεθνή διαγωνισμό ποίησης κατέκτησαν μαθητές

[Πέμπτη, 21 Μαρτίου 2013]

 

 To πρώτο βραβείο στον 9ο διεθνή διαγωνισμό ποίησης "Castello Di Duino", που πραγματοποιήθηκε στην περιοχή της Τεργέστης στην Ιταλία, κατέκτησαν οι μαθητές της Στ' τάξης του δημοτικού σχολείου Παπάδου Λέσβου, με το ποίημα "Όνειρα Παιδιών".
  
Η τελετή βράβευσης θα πραγματοποιηθεί στις 24 Μαρτίου, ενώ οι μικροί ποιητές, οι οποίοι διακρίθηκαν μεταξύ 70 σχολείων θα διαθέσουν το ποσόν του βραβείου για φιλανθρωπικό σκοπό.
  
Τιμητική διάκριση δημοσίευσης των ποιημάτων τους στην ετήσια έκδοση με τα ποιήματα που διακρίθηκαν στο διαγωνισμό απέσπασαν το 6ο Λύκειο Χαλκίδας, με το ποίημα «Το μέλλον... μια θέση στον κόσμο» και το 2ο Γυμνάσιο Tρίπολης, με το ποίημα «Η Μετανάστευση - παρόν και μέλλον».
 
 Επίσης, τιμητική διάκριση απέσπασαν η δεκαπεντάχρονη Παναγιώτα Μπολώση, που διακρίθηκε στο διαγωνιστικό τμήμα «Νέων κάτω των 16 ετών», με το ποίημα «Το μέλλον στο φλυτζάνι», και ο νεαρός ποιητής Γιώργος Αμπατζίδης, με το «Κυριακή μουσική στο ραδιόφωνο».
  
Η συμμετοχή της Ελλάδας στον 9ο Διεθνή Διαγωνισμό Ποίησης "Castello di Duino έγινε με πρωτοβουλία της Εστίας του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού στην Ιταλία, σε συνεργασία με το ελληνικό υπουργείο Παιδείας. Το Διεθνές Βραβείο Ποίησης "Castello di Duino" διοργανώνεται από τον πολιτιστικό σύλλογο «Ποίηση και Αλληλεγγύη», σε συνεργασία με τοπικούς φορείς και με την υποστήριξη της UNESCO. Ο διαγωνισμός ποίησης, που θεωρείται ένας από τους βασικότερους σε διεθνές επίπεδο, απευθύνεται σε νέους μέχρι 30 ετών και σχολεία. Έως σήμερα έχουν συμμετάσχει περίπου 6.750 άτομα. Στη φετινή διοργάνωση συμμετείχαν 950 ποιήματα γραμμένα σε 75 διαφορετικές γλώσσες και 70 σχολεία.


(Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Ο Αρης και η Αφροδίτη «έχασαν» τα τεχνητά μέλη που τους χάρισε ο Μπερλουσκόνι

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 27/03/2013 20:04 |

Η Αφροδίτη και ο Αρης με τα τεχνητά μέλη (δεξιά) και δίχως αυτά.

 

 

 

«Εχασαν» τα τεχνητά μέλη που τους είχαν προστεθεί με πρωτοβουλία του πρώην Πρωθυπουργού της Ιταλίας Σίλβιο Μπερλουσκόνι τα δύο αρχαία αγάλματα του Άρη και της Αφροδίτης που κοσμούσαν την έδρα της ιταλικής κυβέρνησης.

Ο Άρης στερήθηκε τα «αρρενωπά» χαρακτηριστικά του, ενώ η θεά του έρωτα έμεινε χωρίς χέρια, όπως γράφει η ιταλική εφημερίδα Ιλ Μεσατζέρο.

Τα μαρμάρινα αγάλματα ήταν δάνειο στο Παλάτσο Κίτζι από το μουσείο που έχει δημιουργηθεί στις Θέρμες του Διοκλητιανού. Το 2010 όμως ο Μπερλουσκόνι, θεωρώντας τα «ατελή», ζήτησε να αποκατασταθούν γρήγορα.

Παρά τις επικρίσεις των ιστορικών τέχνης, ο Άρης απέκτησε ένα χέρι, ασπίδα, πέος και ξίφος. Η Αφροδίτη απέκτησε και πάλι τα δύο της χέρια. Οι προσθήκες αυτές κόστισαν 70.000 ευρώ.

Τον Μάιο του 2012 τα αγάλματα επιστράφηκαν στις Θέρμες του Διοκλητιανού και τα «προσθετικά» μέλη αφαιρέθηκαν. Η Τζοβάνα Μπαντίνι, η υπεύθυνη για την αποκατάσταση των αγαλμάτων, είπε ότι από τις εργασίες αφαίρεσης δεν προκλήθηκαν ζημιές στα έργα τέχνης.

Το σύμπλεγμα των αγαλμάτων, που βρέθηκε στην Όστια το 1918, ανάγεται στο 175 μ.Χ., έχει βάρος 1,4 τόνους και ύψος 2,28 μέτρα. Ο Άρης φέρει τα χαρακτηριστικά του αυτοκράτορα Μάρκου Αυρήλιου και η Αφροδίτη εκείνα της συζύγου του, Φαυστίνας.
Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ

Απορρίφθηκε αίτημα κατοίκων

Πράσινο φως από το ΣτΕ για τις Σκουριές καθώς δεν υπάρχουν αρχαιότητες

Συλλαλητήριο κατά των μεταλλείων στη Χαλκιδική   (Φωτογραφία:  ΑΠΕ )

---

---

Αθήνα

Το πράσινο φως άναψε το Συμβούλιο της Επικρατείας για τη συνέχιση των έργων εκμετάλλευσης χρυσού στη θέση Σκουριές της Κασσάνδρας Χαλκιδικής από την εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός ΑΕΜΒΧ».

Το Ε' Τμήμα του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου απέρριψε την προσφυγή του συλλόγου και κατοίκων της Μεγάλης Παναγιάς που στρέφονταν κατά το σκέλος της προμελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων που αφορά την παραβίαση της αρχαιολογικής νομοθεσίας, καθώς υπήρξαν αρχαιολογικά ευρήματα στην περιοχή των Σκουριών και τις ευρύτερες περιοχές.

Ειδικότερα, αρχικά η ΙΣΤ' Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων (ΕΠΚΑ) και η 10η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων είχαν εκφράσει επιφυλάξεις ως προς την περιοχή των «Μαύρων Πετρών», καθώς διαπίστωσαν, ότι στην περιοχή υπάρχει ο αρχαιολογικός χώρος «Καρακόλι» (περιβάλλων χώρος που έχει αλλοιωθεί σημαντικά από τις λίμνες τελμάτων), όπως υπάρχει επίσης αρχαιολογικός χώρος νότια του οικισμού Στρατωνίου (εντοπίστηκαν αρχαιολογικά ευρήματα). Για τις επίμαχες αυτές περιοχές κρίθηκε αδύνατη κάθε «μελλοντική ανάδειξη της θέσης ‘'Καρακόλι''» και για την προστασία της περιοχής αυτής αποφάσισαν «σωστική ανασκαφική έρευνα».

Αντίθετα τάχθηκαν αρνητικά ως προς τη θέση Σκουριές, λόγω εντοπισμού «σκουριών και άλλων καταλοίπων σε επιφανειακή εκδήλωση» και άλλων ευρημάτων στις θέσεις «Κάτσουρας» ή «Καστελούδι» και «Παλαιοχώρα», καθώς και στα υψώματα «Καστέλλι» και «Καμήλα».

Όμως, η εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός» προσκόμισε στις αρχαιολογικές υπηρεσίες έκθεση του αναπληρωτή καθηγητή κλασικής αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Π. Φάκλαρη, σύμφωνα με την οποία τα «αρχαία κατάλοιπα» στη θέση Σκουριές «έχουν μεταφερθεί από αλλού και δεν αποτελούν ένδειξη υπάρξεως αρχαιοτήτων στην περιοχή».

Όπως υπογραμμίζεται στην υπ' αριθμ. 1170/2013 απόφαση του Ε' Τμήματος του ΣτΕ (πρόεδρος η αντιπρόεδρος Αγγελική Θεοφιλοπούλου και εισηγήτρια η σύμβουλος Επικρατείας Αικατερίνη Σακελλαροπούλου) από το περιεχόμενό των γνωμοδοτήσεων, κ.λπ. των αρχαιολογικών υπηρεσιών, προκύπτει ότι στις Σκουριές «τα εντοπισμένα κατάλοιπα αρχαίων σκουριών και κεραμικής που βρίσκονται στην περιοχή της επιφανειακής εκδήλωσης του μεταλλοφόρου κοιτάσματος θα περισυλλεγούν και θα μεταφερθούν σε κατάλληλο σημείο, ώστε να μην αποκόπτονται από το περιβάλλον τους, ενώ καμία παρέμβαση δεν θα γίνει στις θέσεις «Νταμπίζ», «Παλαιοχώρα», «Καμήλα», «Καστέλλι» και «Καστελούδι», χωρίς προηγούμενη άδεια των αρμοδίων εφορειών.

Ως προς τη θέση Σκουριές, οι δικαστές του ΣτΕ, αναφέρουν: «η αρχική αρνητική γνωμοδότηση της αρμόδιας εφορείας βασίστηκε, κατά κύριο λόγο, στον εντοπισμό σκωριών από εκκαμίνευση κατά την αρχαιότητα και κεραμικής σε επιφανειακή εκδήλωση μεταλλοφόρου κοιτάσματος και στην πιθανολόγηση ανεύρεσης αρχαίων εγκαταστάσεων συνδεόμενων με τα ευρήματα αυτά, η οποία όμως αποκλείστηκε κατόπιν ειδικής ανασκαφικής έρευνας και σύμφωνα με την αξιολόγηση του ΚΑΣ. Προς προστασία δε των ευρημάτων αυτών τέθηκε ως όρος η μεταφορά τους σε σημείο κατάλληλο ώστε να μην αποκόπτονται από το περιβάλλον τους».

Τέλος, οι σύμβουλοι Επικρατείας αποφάνθηκαν, ότι η κρίση των αρχαιολογικών υπηρεσιών είναι «επαρκώς αιτιολογημένη» και απέρριψε την προσφυγή του Συλλόγου κ.λπ. ως αβάσιμη.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Διαχρονικό το αίτημα ανακατασκευής της ιστορικής γέφυρας Κοράκου

Είχε πέσει και αυτή θύμα του εμφυλίου πολέμου

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  27/03/2013 17:09

 

 

 

Εξήντα τέσσερα χρόνια συμπληρώνονται στις 28 Μαρτίου από την ημέρα που έπεσε η ιστορική γέφυρα Κοράκου στην κοιλάδα του Αχελώου.

Από τότε, φορείς και κάτοικοι της περιοχές έχουν επανειλημμένα ζητήσει την ανακατασκευή της γέφυρας.

Στα πόδια του Φέλλου Πετρωτού (Λιασκόβου) Αργιθέας Καρδίτσας, στο συνοικισμό Συκιάς-θέση Πυργάκι ή Σκαλούλα κοντά στα Ξερικούλια και στα πόδια του Κοκκινόλακου των Πηγών (Βρεσθενίτσας) Άρτας (Φράξος- πλαγιά Τσολάκη), όπου ο Αχελώος ή Άσπρος ή Ασπροπόταμος χωρίζει τους δυο νομούς χτίστηκε το 1514-1515 η περίφημη μονότοξη πέτρινη καμάρα « Η Γέφυρα του Κοράκου» ή «το Κορακογιοφύρι » ή ποιητικά «του Κόρακα το διόφυρο» ή «του Άσπρου το γιοφύρι».

Έζησε για 434 χρόνια αντέχοντας σε σεισμούς και μανιασμένες κατεβασιές του Άσπρου και έπεσε κι αυτή θύμα του εμφυλίου στις 28 Μαρτίου του 1949.

Η γέφυρα ανατινάχθηκε το 1949 από άνδρες του Δημοκρατικού Στρατού, σε μια προσπάθεια να ανακόψουν την επίθεση που δέχονταν.

Το ιστορικό γεφύρι χτίστηκε από το Μητροπολίτη των γεφυριών Βησσαρίωνα το Β΄ μητροπολίτη Λάρισας που δεν τον ενδιέφερε η υστεροφημία για αυτό και δεν έβαλε το όνομά του ως χορηγός παρά την ονόμασε «του Κοράκου» λόγω του ύψους της και «επειδή την ημέρα των εγκαινίων σταθείς εις το μέσον της γέφυρας και ερωτών: "πώς με βλέπετε;", οι μαστόροι του απήντησαν: σαν κόρακα, αυτός τους είπε: "ε, τότε γέφυρα του Κοράκου να είναι το όνομά της"».

Οι περιοχές Αργιθέας και Τετραφυλλίας και γενικότερα οι νομοί Καρδίτσας - Άρτας, αν και συνορεύουν, αποκόπηκαν ώς το 1961, οπότε και κατασκευάσθηκε η σημερινή αμαξογέφυρα.

Τα τελευταία χρόνια έχουν πραγματοποιηθεί επιστημονικές ημερίδες, με θέμα την προώθηση του ζητήματος για την ανακατασκευή του γεφυριού.

Με το σκεπτικό ότι η «αλυσίδα» πολιτισμού πρέπει να έχει όλους τους κρίκους της, μαζί με την ανακατασκευή του γεφυριού το αίτημα περιλαμβάνει την αναστήλωση των τουρκικών φυλακίων που υπήρχαν εκατέρωθεν της γέφυρας και την ανάδειξη της επιχωματωμένης Κουτσοκαμάρας, ενός μικρότερου γεφυριού στην περιοχή.

Το Κορακογιόφυρο, όπως είναι επίσης γνωστή η γέφυρα Κοράκου, δεν ήταν απλώς ένα πετρογέφυρο. Αποτελεί θρύλο, ιστορία, πολιτισμό.

Η δε τέχνη και τεχνική του θεωρούνται αξεπέραστη. Ήταν κτισμένο πάνω στον άξονα της αρχαίας οδού Τρίκκης - Γόμφων - Αργιθέας - Αμβρακίας και είχε μεγάλη στρατηγική και εμπορική σημασία.

Ήταν η μεγαλύτερη μονότοξη γέφυρα των Βαλκανίων, καθώς το άνοιγμα στην βάσης της ήταν 48 μέτρα, το μεγαλύτερο ύψος της 26, το πλάτος της 2,30 ενώ η απόσταση από την μία άκρη έως την άλλη ήταν 80 μέτρα. Λέγεται ότι ειδικά τις μέρες της βαρυχειμωνιάς το πέρασμα της γέφυρας προκαλούσε φόβο και δέος. Μάλιστα, οι ηλικιωμένοι της περιοχής θυμούνται ότι, σε πολλές περιπτώσεις, όσοι είχαν υψοφοβία τους έδεναν τα μάτια.

Τη γέφυρα φρουρούσαν δυο Κούλιες, όπως ονομάζονταν τα τουρκικά φυλάκια, η μία από την πλευρά της Αργιθέας και η δεύτερη στην πλαγιά κάτω από τις Πηγές της Άρτας. Στις Κούλιες, που ήταν πέτρινα διώροφα κτίρια υπηρετούσαν τούρκοι φύλακες, που επόπτευαν το πέρασμα και το προστάτευαν από δολιοφθορά.

«Η ανακατασκευή τέτοιων ιστορικών μνημείων αποτελεί πρόκληση για τη σύγχρονη Ευρώπη. Αφενός γιατί η τέχνη και η τεχνική που αφορά το συγκεκριμένο έργο, αποτελεί αντικείμενο θαυμασμού και συνεπώς πρέπει να αναδειχθεί και να παραμείνει ως εξαιρετικά σημαντικό απόθεμα της ιστορικής συνέχειας, αφετέρου γιατί υπάρχει πάντα μια σημειολογική ερμηνεία στήριξης τέτοιων πρωτοβουλιών που σχετίζονται με ιστορικά κτίσματα. Η σύνδεση μας με την τοπική και εθνική ιστορία και τα μηνύματα ενότητας και συνεργασίας που κομίζουν στη σύγχρονη πολυπολιτισμική Ευρώπη των λαών και των πολιτισμών» είπε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ο ευρωβουλευτής Γιώργος Χατζημαρκάκης. Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ