Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2014

Η υπεραξία της ευγένειας

ΠΟΛΗ ΓΙΩΤΑ ΣΥΚΚΑ
ΕΤΙΚΕΤΕΣ: ΠΡΟ-ΒΟΛΕΣ
Δεν είναι τυχαίο ότι κάθε φορά που έρχονται την Ελλάδα φίλοι από το εξωτερικό ζητούν να επισκεφθούν ξανά το Μουσείο της Ακρόπολης. Φυσικά τα εκθέματα είναι μοναδικά σε συνδυασμό με εκείνα του Ιερού Βράχου, το μουσείο είναι σύγχρονο, όμως σημαντικό ρόλο στις εντυπώσεις παίζει και η συμπεριφορά των φυλάκων - φροντιστών.

Παρακολουθούσα στην τελευταία κυριακάτικη επίσκεψη τον τρόπο που προσέγγιζαν οι υπάλληλοι του μουσείου τα παιδιά. Τα περισσότερα μαγνητίζονται από το βίντεο της τελετής των εγκαινίων, με τους Κούρους, τις Κόρες, τους ίππους που «ζωντάνεψαν» πάνω στις όψεις των διπλανών πολυκατοικιών. «Μαμά μού κλείνει το μάτι», εντυπωσιάστηκε η μικρή Δάφνη όσο η μητέρα παρακολουθούσε στο διπλανό βίντεο την καταβίβαση των μετοπών. Κι όταν η μικρή έτρεξε στην πρώτη αίθουσα με τα εκθέματα από τη νότια κλιτύ, βάζοντας στόχο το προσωπείο του Ασκληπιού, οι υπάλληλοι παρακολουθούσαν ψύχραιμα, ευγενικά, γνωρίζοντας πότε χρειάζεται να επέμβουν. Η αυστηρή φωνή της μητέρας ήταν αρκετή. Οι ίδιοι όμως καθοδηγούν τα παιδιά, τα καλοπιάνουν, τα αντιμετωπίζουν ως μελλοντικό κοινό και όχι ενοχλητικούς επισκέπτες.

Μπορεί να σωθεί η Αθήνα;


ΠΟΛΗ ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΕΓΚΛΗΣ*
Ενα παλιό και δοκιμασμένο «κόλπο» είναι στο τέλος της τετραετίας να εξαγγέλλεις για την επόμενη αυτά που θα έπρεπε να είχες κάνει. Κάπως έτσι λοιπόν, προ ημερών, δήμαρχος Αθηναίων και περιφερειάρχης, παρουσία υπουργού και γενικών γραμματέων, εξήγγειλαν το «ΣΟΑΠ», δηλαδή το πομπώδες «Σχέδιο Ολοκληρωμένης Αστικής Παρέμβασης για το ευρύτερο κέντρο του δήμου της Αθήνας». Στην εκδήλωση, αφού ανταλλάχτηκαν οι συνήθεις φιλοφρονήσεις, εξαγγέλθηκε ότι όλα όσα έπρεπε να γίνουν τα προηγούμενα χρόνια, θα γίνουν στα επόμενα...

Η πλατεία Αμερικής τη δεκαετία του ’60 και σήμερα

ΟΛΗ
ΤΖΕΝΝΥ ΠΕΤΡΑΚΗ*
Παλαιά σπίτια στην οδό Τελέστου στην πλατεία Αμερικής, δίπλα και απέναντι από τη Λέσχη Φιλίας του Δήμου Αθηναίων.
Παλαιά σπίτια στην οδό Τελέστου στην πλατεία Αμερικής, δίπλα και απέναντι από τη Λέσχη Φιλίας του Δήμου Αθηναίων.Η παρελθοντολογία για τον διαρρηγμένο κοινωνικό ιστό και για τις γειτονιές της παλιάς Αθήνας που έφυγαν αφορά τα νιάτα μας και περισσότερο αναφέρεται στο σήμερα της αποξένωσής μας. Είναι αναπόφευκτο οι κοινωνίες αδιάκοπα να αλλάζουν, να μετασχηματίζονται κι η γειτονιά στην «παραδοσιακή» μορφή της να μην υπάρχει πια. Είναι η καχυποψία, ως παράγωγο των όσων θλιβερών μας περιβάλλουν, που έχει φωλιάσει μέσα μας και μας οδηγεί στη μοναξιά μας.

Βίλες και αρχοντικά

Η δική μου γειτονιά, η συνοικία που μένω στην αχανή Αθήνα, ήταν από τις πρώτες αστικές περιοχές προπολεμικά και μεταπολεμικά. Η πλατεία Αγάμων στην περιοχή «Λεβίδη» επί της Πατησίων. Βέβαια οι περισσότεροι σήμερα δεν ξέρουν ούτε την Αγάμων, που ονομάστηκε έτσι γιατί μια παρέα από ορκισμένους άγαμους άνδρες συγκεντρωνόταν εκεί στις αρχές του 20ού αιώνα, ούτε την περιοχή «Λεβίδη» που ονομάσθηκε επίσης έτσι γιατί στην περιοχή ήταν η βίλα της οικογένειας Λεβίδη. Την εποχή εκείνη η περιοχή είχε βίλες και κλασικά αρχοντικά όπου κατοικούσαν γνωστές οικογένειες. Οι περισσότεροι σημερινοί κάτοικοι, αν όχι όλοι, την ξέρουν ως πλατεία Αμερικής, και ονομάσθηκε έτσι το 1927 προς τιμήν της φίλης χώρας.

Χορογραφώντας τον αρχαίο μύθο


ΧΟΡΟΣ ΣΑΝΤΡΑ ΒΟΥΛΓΑΡΗ
Τρωικός Πόλεμος: μια παράσταση - ψηφιδωτό που αγκαλιάζει μια μεγάλη γκάμα αισθημάτων και καταστάσεων, έρωτες, φιλίες, μίση, πάθη, ανταγωνισμούς, νίκες, θριάμβους, αλλά και ήττες.
Τρωικός Πόλεμος: μια παράσταση - ψηφιδωτό που αγκαλιάζει μια μεγάλη γκάμα αισθημάτων και καταστάσεων, έρωτες, φιλίες, μίση, πάθη, ανταγωνισμούς, νίκες, θριάμβους, αλλά και ήττες.Ολη η ιστορία του Τρωικού Πολέμου, από το μήλον της Εριδος ώς τον Δούρειο Ιππο, σε μια πολύχρωμη «τοιχογραφία» που θα ζωντανέψει επί σκηνής με ηθοποιούς, χορευτές, μουσικούς, εικαστικές παρεμβάσεις και σκηνικές εκπλήξεις πολλές. Η ομάδα των δημιουργών του «Τρωικού Πολέμου», της παράστασης που έχει πρεμιέρα την ερχόμενη εβδομάδα (8/2) στο θέατρο «Παλλάς», μας έχει μυήσει εδώ και καιρό στα οικογενειακά θεάματα, γι’ αυτό και η καινούργια τους δουλειά αναμένεται με ενθουσιασμό.

Διαβατήριο στην επιστημονική σκέψη


ΠΟΛΗ ΟΛΓΑ ΣΕΛΛΑ
Κρυμμένη, όπως η βυζαντινή ακρόπολη στις Σέρρες ήταν για το ευρύ κοινό η σύγχρονη ελληνική επιστημονική σκέψη. Το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης έχει αναλάβει να την διασώσει και να την διαδώσει μέσω της τεχνολογίας.
Κρυμμένη, όπως η βυζαντινή ακρόπολη στις Σέρρες ήταν για το ευρύ κοινό η σύγχρονη ελληνική επιστημονική σκέψη. Το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης έχει αναλάβει να την διασώσει και να την διαδώσει μέσω της τεχνολογίας.Μόλις 43 άνθρωποι συγκεντρώνουν, διαχειρίζονται και προσφέρουν σε επιστήμονες ή απλούς χρήστες ένα μεγάλο μέρος του επιστημονικού πλούτου, σύγχρονου και παλαιότερου, μέσω των νέων τεχνολογιών. Τόσοι απασχολούνται στο Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης (ΕΚΤ), ένας φορέας που αθόρυβα κάνει τεράστια δουλειά, αφού «πρόκειται για ένα δημόσιο αγαθό που ακολουθεί πολιτικές ανοικτής πρόσβασης», όπως το περιέγραψε στην «Κ» η διευθύντριά του, κ. Εύη Σαχίνη. Κι όχι μόνο αυτό. Μέσω των υποδομών του, το ΕΚΤ προωθεί το επιστημονικό και πολιτιστικό περιεχόμενο που παράγεται στη χώρα μας σε αντίστοιχους φορείς του εξωτερικού, δίνοντας διαβατήριο στην ελληνική επιστημονική σκέψη, αφού όραμά του είναι να συμβάλει ουσιαστικά στη μετάβαση της ελληνικής επιστημονικής κοινότητας σε νέα μοντέλα ψηφιακής έρευνας με όχημα την τεχνολογία.

Απογοήτευση στο μουσείο

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΑΛΙΟΣ
Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο εξακολουθεί να έχει εικόνα παρακμής.
ΕΤΙΚΕΤΕΣ: ΠΡΟ-ΒΟΛΕΣ
Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο εξακολουθεί να έχει εικόνα παρακμής.Ανεβαίνοντας προχθές, Κυριακή πρωί, τις κατάλευκες σκάλες του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, με κυρίευσε ένας σχεδόν παιδικός ενθουσιασμός. Οπως παιδί δείχνεις με πρωτόγνωρη χαρά σε έναν φίλο το αγαπημένο σου σημείο για βουτιά στη θάλασσα, με την ίδια χαρά ως ενήλικος συνοδεύεις έναν φίλο, ένα αγαπημένο πρόσωπο ή έναν συνεργάτη στην πρώτη του επίσκεψη στους θησαυρούς της πόλης σου. Και τι πιο ξεχωριστό, από το ίδιο το θησαυροφυλάκιό της.

Ιστορίες τέχνης από την Ελλάδα της κρίσης


Οι Βρυξέλλες υποδέχονται έλληνες καλλιτέχνες σε μια έκθεση με τίτλο-λογοπαίγνιο,βασισμένο στο μυθιστόρημα «Καμία πατρίδα για τους μελλοθάνατους»
Ιστορίες τέχνης από την Ελλάδα της κρίσης
Palais des Beaux Arts, γνωστό και ως Βozar, όπου στεγάζεται η έκθεση



 
Στις Βρυξέλλες μυρίζει Ελλάδα. Λογικό, δεδομένου ότι η χώρα έχει αναλάβει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οπότε ως είθισται σε αντίστοιχες περιπτώσεις, μια σειρά πλούσιων πολιτιστικών εκδηλώσεων θα μεταφέρουν το άρωμα της χώρας στην καρδιά της Ευρώπης. Στον τομέα των εικαστικών, για παράδειγμα, προχθές εγκαινιάστηκε στο Palais des Beaux Arts, γνωστό και ως Βozar, η έκθεση «Ναυτίλος: ταξιδεύοντας την Ελλάδα» υπό την αιγίδα του υπουργείου Πολιτισμού η οποία εστιάζει στη στενή σχέση των Ελλήνων με τη θάλασσα πρωτίστως μέσα από αρχαία, αλλά και από ορισμένα εκθέματα σύγχρονης τέχνης με έργα των Νίκου Αλεξίου, Βλάση Κανιάρη, Στράτου Καλαφάτη, Σπύρου Στάβερη κ.ά.

ΚΑΣ: Σε επισκέψιμο χώρο οι αρχαιότητες του σταθμού Βενιζέλου



Εντονες αντιπαραθέσεις στη μαραθώνια συνεδρίαση και αρχαιολογικού συμβουλίου
ΚΑΣ: Σε επισκέψιμο χώρο οι αρχαιότητες του σταθμού Βενιζέλου
Τμήμα της «Μέσης οδού» στο «σταθμό Βενιζέλου» του Μετρό Θεσσαλονίκης ( Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ)
 
 
Μετά από μαραθώνια συνεδρίαση, που διήρκεσε περισσότερο από 10 ώρες και η οποία συνοδεύτηκε από στιγμές έντονης αντιπαράθεσης, αλλά και από πολλές ανταλλαγές απόψεων, το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ) τάχθηκε υπέρ της απόσπασης και της επανατοποθέτησης των αρχαιοτήτων του σταθμού Βενιζέλου ως συνόλου στο ίδιο μέρος, που θα διαμορφωθεί σε επισκέψιμο χώρο.

Συγκεκριμένα, στη συζήτηση παρουσιάστηκαν έξι πιθανές λύσεις για την ανάδειξη των σημαντικότατων βυζαντινών μνημείων που βρέθηκαν στον συγκεκριμένο σταθμό κατά τη διάρκεια των εργασιών για την κατασκευή του μετρό Θεσσαλονίκης.

Από τις λύσεις αυτές, τόσο οι εισηγητές των αρμόδιων διευθύνσεων όσο και η οριακή πλειοψηφία των μελών του ΚΑΣ τάχθηκαν υπέρ του συνδυασμού των δύο, που είχαν ως κύριο χαρακτηριστικό τη διατήρηση της ενότητας των αρχαιοτήτων στο μέγιστο βαθμό. 

Λονδίνο: Μισοάδειος ο ουρανοξύστης, η κατασκευή του οποίου προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων από οργανώσεις για τα μνημεία της πόλης.

Δεν διαθέτει ακόμη μόνιμους νοικάρηδες λόγω οικονομικής δυσπραγίας
Λονδίνο: Μισοάδειος ο ψηλότερος ουρανοξύστης της Ευρώπης
O «Shard» ( «γυάλινο θραύσμα»), ύψους 310 μέτρων, εγκανιάστηκε στις 5 Ιουλίου 2012, λίγο πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων και αποτελεί το τελευταίο και πιο αμφιλεγόμενο τοπόσημο της βρετανικής πρωτεύουσας.

 
Ο ολοκαίνουργιος γυάλινος πύργος του Λονδίνου «The Shard» (Το Γυάλινο Θραύσμα), ύψους 310 μέτρων, ο υψηλότερος ουρανοξύστης στην Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ), δεν διαθέτει ακόμη μόνιμους… νοικάρηδες, αφού υπάρχει μια γενικότερη απροθυμία - πιθανότατα λόγω οικονομικής δυσπραγίας - από εταιρείες κι επιχειρήσεις να στεγαστούν σε κάποιον από τους 72 ορόφους του.

Οπως γράφει η εφημερίδα Guardian, από τους πρώτους 25 ορόφους, που είναι προορισμένοι για να επινοικιαστούν σε επιχειρήσεις, μόνο οι πέντε στεγάζουν μέχρι στιγμής κάποιες σχετικά μικρές εταιρείες. Το ειδησεογραφικό δίκτυο Al Jazeera έχει νοικιάσει έναν ολόκληρο όροφο αλλά ακόμη δεν έχει μετακομίσει εκεί, ενώ ο μοναδικός μεγάλος και «ενεργός» νοικάρης είναι η αμερικανική εταιρεία επενδύσεων και συμβούλων επιχειρήσεων Duff and Phelps.

Λισαβόνα: Ακυρώθηκε την τελευταία στιγμή η δημοπρασία έργων του Μιρό



Η κυβέρνηση ήλπιζε να καλύψει την τρύπα στα δημοσιονομικά
Λισαβόνα: Ακυρώθηκε την τελευταία στιγμή η δημοπρασία έργων του Μιρό
Η δημοπρασία θα γίνει από τον οίκο Christie's(EPA)
 
 
Ακυρώθηκε, την τελευταία στιγμή, η δημοπρασία των 85 έργων του Μιρό που επρόκειτο να πραγματοποιηθεί από την Τρίτη στο Λονδίνο.

Η Πορτογαλία επρόκειτο να θέσει σε δημοπρασία, μέσω του λονδρέζικου οίκου Christie's, 85 πίνακες του ζωγράφου που ανήκαν σε τράπεζα που είχε διασωθεί με κρατικά κεφάλαια το 2008.

Η δημοπρασία ακυρώθηκε από τον Christie's, με τον οίκο δημοπρασιών να επικαλείται «διαμάχη ενώπιον του πορτογαλικού δικαστηρίου, της οποίας διαμάχη ο Christie's δεν είναι μέλος».

Νωρίτερα, δικαστήριο στην Πορτογαλία είχε απορρίψει την προσπάθεια βουλευτών της αντιπολίτευσης να μπλοκάρουν την πώληση των έργων. Η Λισαβόνα ήλπιζε ότι από τα έσοδα της δημοπρασίας θα κατάφερνε να καλύψει μέρος των δημοσιονομικών της εξόδων.