Ποιος ήταν ο Φιλόπαππος; (λόφος Φιλοπάππου)

Ο λόφος του Φιλοπάππου ή λόφος των Μουσών (από τον μυθικό ποιητή Ορφέα, Μουσαίο) είναι μια τελευταία ευλογία για τους κατοίκους της Αττικής. Πρόκειται για 700 στρέμματα πράσινου μέσα στο, ταλαιπωρημένο, κέντρο της Αθήνας. Το όνομα του λόφου οφείλεται στο ταφικό μνημείο (μαυσωλείο) του Φιλοπάππου, που ένα μέρος του είναι ακόμα ορατό στην κορυφή του λόφου.

Ποτέ κανένας δε θα μάθει ποια έπαρση και ποια αλαζονεία διακατείχαν τον ματαιόδοξο Φιλόπαππο, που ήθελε με κάθε τρόπο να αφήσει και αυτός κάτι στην Ιστορία.
Και άφησε τον τάφο του.
Αν και απέναντι του βρισκόταν το πιο τέλειο μοντέλο αισθητικής λεπτότητας, ο Παρθενώνας, αυτός αντί να το αντιγράψει θέλησε να κάνει «κάτι να φαίνεται» στους αιώνες των αιώνων.
Το έφτιαξε μεγαλοπρεπές, όσο μία τετραώροφη πολυκατοικία και, ίσως, βαθιά μέσα του, να ήθελε να φωνάξει το : «νενίκηκα σε Παρθενώνα».
Γι αυτό ως χλιδάτος νεόπλουτος, που ήταν, πήρε τα καλύτερα υλικά, τους πιο ακριβούς μαστόρους και φόρτωσε τον τάφο του με όλες τις χοντροκοπιές της εποχής του. Λίγα «ψίχουλα προσοχής» αναζητούσε ο καημενούλης από τους χιλιάδες θαυμαστές του Ιερού Βράχου.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή και ας δούμε ποιος ήταν, τέλος πάντων, αυτός ο Φιλόπαππος.

ΜΥΚΗΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΑΦΑΝΙΖΕΙ ΤΑ ΥΠΕΡΑΙΩΝΟΒΙΑ ΔΕΝΤΡΑ

Αποχαιρέτα μας τον πλάτανο

Μάρτυρας της ελληνικής Ιστορίας

Το πλατάνι του Ιπποκράτη στην Κω, το πλατάνι του Παυσανία στο Αίγιο, το πλατάνι στον Αγιο Φλώρο Μεσσηνίας, το πλατάνι στην Αγία Λαύρα, με τα καρφιά, για να κρεμούν τα όπλα οι αρχηγοί της Επανάστασης, είναι μερικά μόνο από τα πλατάνια, που έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές, σιωπηλοί μάρτυρες, της ελληνικής αρχαίας, βυζαντινής, νεότερης και σύγχρονης Ιστορίας και αποτελούν κομμάτι της πολιτισμικής μας κληρονομιάς. 

 
 Το εκκλησάκι στην κουφάλα του δέντρου, στην Πλατανιώτισσα Αχαϊας. Εκεί η αντιμετώπιση της μόλυνσης σημείωσε επιτυχία 

  Ο πλάτανος του Ιπποκράτη θεωρείται ο πιο γέρικος, ηλικίας περίπου 2.300 χρόνων, ενώ ο πλάτανος του Παυσανία μάλλον είναι κάτα πολύ νεότερος του περιηγητή, αφού επιστημονικές μελέτες δείχνουν πως είναι περίπου 600 χρόνων.
Στις Κομποτάδες στην τοποθεσία «Πέντε Πλάτανοι» έγινε η συνάντηση Διάκου, Πανουργιά, Δυοβουνιώτη, για ν' αντιμετωπίσουν τα στρατεύματα του Ομέρ Βρυώνη και του Κιοσέ Μεχμέτ, που κατέβαιναν στην Πελοπόννησο.
Στη Σάμο αγαπημένος παραδοσιακός χορός είναι το λεγόμενο «Πλατανιώτικο νερό», ενώ χορός «Πλάτανος» υπάρχει και στον Αλμυρό Μαγνησίας.
Δεκάδες ελληνικά δημοτικά τραγούδια εξυμνούν τα πάθη του Γεροπλάτανου, που υφίσταται μέχρι σήμερα τα δεινά του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Σχολιασμός του ποιήματος "Μύρης Αλεξάνδρεια του 340 μ.Χ."

ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ-Α.Μ 280081

Στο παραπάνω ποίημα γίνεται λόγος για τον θάνατο του Μύρη, ενός χριστιανού φίλου του αφηγητή μας, που με μια πρώτη ανάγνωση φαίνεται ως εθνικός και φίλος του Μύρη αλλά υποβόσκει και μια ερωτική σχέση μεταξύ τους. Το ποίημα αυτό χαρακτηρίζεται από θεατρικότητα και αρκετές σκηνοθετικές λεπτομέρειες καθώς περιγράφονται λεπτομερώς τα πρόσωπα και οι χριστιανικές συνήθειες ενώ σκιαγραφείται επιτυχημένα και το σπίτι των χριστιανών για την κηδεία. Η θλίψη του αφηγητή είναι εμφανής που με αφορμή το θάνατο του φίλου του αρχίζει να θυμάται και να περιγράφει τον Μύρη, τον οποίο χαρακτηρίζει ως λίγο αποκομμένο από την παρέα, λόγω των θρησκευτικών του πεποιθήσεων, και χαρακτηρίζει την χριστιανική θρησκεία ως ηδονιστική.

Κ. ΚΑΒΑΦΗΣ Μύρης • Αλεξάνδρεια του 340 μ.Χ.

Κωνσταντίνος Καβάφης "Μύρης Αλεξάνδρεια του 340 μ.Χ."

Την συμφορά ὅταν ἔμαθα, πού ο Μύρης πέθανε,
πῆγα στό σπίτι του, μ’ ὅλο πού τό ἀποφεύγω
νά εἰσέρχομαι στῶν Χριστιανῶν τά σπίτια,
πρό πάντων ὅταν ἔχουν θλίψεις ἤ γιορτές.

Στάθηκα σέ διάδρομο. Δέν θέλησα
νά προχωρήσω πιό ἐντός, γιατί ἀντελήφθην
πού οἱ συγγενεῖς τοῦ πεθαμένου μ’ ἔβλεπαν
μέ προφανῆ ἀπορίαν καί μέ δυσαρέσκεια.

Τόν εἴχανε σέ μιά μεγάλη κάμαρη
πού ἀπό τήν ἄκρην ὅπου στάθηκα
εἶδα κομμάτι∙ ὅλο τάπητες πολύτιμοι,
καί σκεύη ἐξ ἀργύρου καί χρυσοῦ.

Στέκομουν κ’ ἔκλαια σέ μιά ἄκρη τοῦ διαδρόμου.
Καί σκέπτομουν που ἡ συγκεντρώσεις μας κ’ ἡ ἐκδρομές
χωρίς τόν Μύρη δέν θ’ ἀξίζουν πιά∙
καί σκέπτομουν πού πιά δέν θά τόν δῶ
στά ωραῖα κι ἄσεμνα ξενύχτια μας
νά χαίρεται, καί νά γελᾶ, καί ν’ ἀπαγγέλλει στίχους
μέ τήν τελεία του αἴσθησι τοῦ ἑλληνικου ρυθμοῦ∙
καί σκέπτομουν πού ἔχασα γιά πάντα
τήν ἐμορφιά του, πού ἔχασα γιά πάντα
τόν νέον πού λάτρευα παράφορα.

Κάτι γρηές, κοντά μου, χαμηλά μιλοῦσαν γιά
τήν τελευταία μέρα πού ἔζησε –
στά χείλη του διαρκῶς τ’ όνομα τοῦ Χριστοῦ,
στά χέρια του βαστοῦσ’ ἕναν σταυρό. –
Μπήκαν κατόπι μές στήν κάμαρη
τέσσαρες Χριστιανοί ἱερεῖς, κ’ ἔλεγαν προσευχές
ἐνθέρμως καί δεήσεις στόν Ἰησοῦν,
ἢ στήν Μαρίαν (δέν ξέρω τήν θρησκεία τους καλά).

Γνωρίζαμε, βεβάιως, πού ο Μύρης ἦταν Χριστιανός.
Ἀπό τήν πρώτην ὥρα τό γνωρίζαμε, ὅταν
πρόπερσι στήν παρέα μας εἶχε μπεῖ.
Μά ζοῦσεν ἀπολύτως σάν κ’ ἐμᾶς.
Ἀπ’ ὅλους μας πιό ἔκδοτος στές ἡδονές∙
σκορπώντας αφειδῶς τό χρῆμα του στές διασκεδάσεις.
Γιά τήν ὑπόληψι τοῦ κόσμου ξένοιαστος,
ρίχνονταν πρόθυμα σέ νύχτιες ρήξεις στές ὁδούς
ὅταν ἐτύχαινε ἡ παρέα μας
νά συναντήσει ἀντίθετη παρέα.
Ποτέ γιά τήν θρησκεία του δεν μιλοῦσε.
Μάλιστα μιά φορά τόν εἴπαμε
πώς θά τόν πάρουμε μαζύ μας στο Σεράπιον.
Ὅμως σάν νά δυσαρεστήθηκε
μ’ αὐτόν μας τόν ἀστεϊσμό: θυμοῦμαι τώρα.
Ἆ κι ἄλλες δυό φορές τώρα στόν νοῦ μου ἔρχονται.
Ὅταν στόν Ποσειδῶνα κάμναμε σπονδές,
τραβήχτηκε ἀπ’ τόν κύκλο μας, κ’ ἔστρεψε ἀλλοῦ τό βλέμμα.
Ὅταν ἐνθουσιασμένος ἕνας μας
εἶπεν, Ἡ συντροφιά μας να’ ναι ὑπό
τήν εὔνοιαν καί τήν προστασίαν τοῦ μεγάλου,
τοῦ πανωραίου Ἀπόλλωνος – ψιθύρισεν ὁ Μύρης
(οἱ ἄλλοι δέν ἄκουσαν) «τῆ ἐξαιρέσει ἐμοῦ».

Οἱ Χριστιανοί ἱερεῖς μεγαλοφώνως
γιά τήν ψυχή τοῦ νέου δέονταν. –
Παρατηροῦσα μέ πόση ἐπιμέλεια,
καί μέ τί προσοχήν ἐντατική
στούς τύπους τῆς θρησκείας τους, ἑτοιμάζονταν
ὅλα για την χριστιανική κηδεία.
Κ’ ἐξαίφνης μέ κυρίευσε μιά ἀλλόκοτη
ἐντύπωσις. Ἀόριστα, αἰσθανόμουν
σάν νά ‘φευγεν ἀπό κοντά μου ὁ Μύρης∙
αἰσθανόμουν πού ἑνώθη, Χριστιανός,
μέ τους δικούς του, καί πού γένομουν
ξ έ ν ο ς ἐγώ, ξ έ ν ο ς π ο λ ύ∙ ἔνοιωθα κιόλα
μιά ἀμφιβολία νά μέ σιμώνει: μήπως κ’ εἶχα γελασθεῖ
ἀπό τό πάθος μου, καί π ά ν τ α τοῦ ἤμουν ξένος. –
Πετάχτηκα ἔξω απ’ τό φρικτό τους σπίτι,
ἔφυγα γρήγορα πρίν ἁρπαχθεί, πρίν ἀλλοιωθεῖ
ἀπ’ την χριστιανοσύνη τους ἡ θύμηση τοῦ Μύρη.

[1929]

Με φόντο τη Μεσσηνία το «Before Midnight» κάνει πρεμιέρα στην Ελλάδα

«Με το που βρέθηκα στην Ελλάδα, αυτό ήταν! Ακύρωσα όλες τις υπόλοιπες χώρες που βρίσκονταν στον προγραμματισμό μου. Η ταινία δεν θα μπορούσε να γυριστεί πουθενά αλλού». Ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ ήταν σαφής όταν ρωτήθηκε από τους δημοσιογράφους κατά την διάρκεια της συνέντευξης Tύπου στο φεστιβάλ Βερολίνου για το πώς επελέγη η Ελλάδα για τα γυρίσματα του «Πριν τα Μεσάνυχτα». Μιας ταινίας που οι χιλιάδες θαυμαστές της σε όλο τον κόσμο έπρεπε να περιμένουν εννιά χρόνια για το τελευταίο κεφάλαιο της τριλογίας.

Ελληνικά έργα στο Μουσείο Πολιτισμών της Ευρώπης και της Μεσογείου

Μεγάλη έκθεση στη Μασσαλία

---

Σαράντα ελληνικά έργα από μουσεία της Αθήνας περιλαμβάνει η έκθεση, αφιερωμένη στους πολιτισμούς της Μεσογείου, που θα φιλοξενηθεί για τρία χρόνια στο Μουσείο Πολιτισμών της Ευρώπης και της Μεσογείου στη Μασσαλία.

Τα έργα προέρχονται από το Μουσείο της Ακρόπολης, το Εθνικό Αρχαιολογικό, το Επιγραφικό, το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου, αλλά και από συλλογές Εφορειών Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων.
Ο δανεισμός των αρχαιοτήτων είναι είτε μακροχρόνιος (Απρίλιος 2013-Απρίλιος 2016) είτε προσωρινός (Απρίλιος 2013-Δεκέμβριος 2013 ή 2014), καθώς κάποια από τα αντικείμενα θα εκτεθούν σε όλη τη διάρκεια της τριετούς έκθεσης «Αίθουσες της Μεσογείου» και άλλα για λιγότερο χρονικό διάστημα.
Το μουσείο, που ανοίγει τις πύλες του σε λίγο καιρό, βρίσκεται στην αποβάθρα του λιμανιού της Μασσαλίας και διαιρείται σε δύο κτήρια.
Η έκθεση για τη Μεσόγειο θα φιλοξενηθεί στο ισόγειο του κτιρίου J4, έκτασης 1600 τ.μ., με σκοπό να παρουσιάσει τους μεσογειακούς πολιτισμούς και παράλληλα να κάνει μια συγκριτική παράθεση ανθρωπολογικών αναφορών από πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν σε ανάλογες γεωπολιτικές θέσεις (όπως στον Κόλπο του Μεξικού ή στη Θάλασσα της Κίνας).
Διαρθρώνεται σε τέσσερις θεματικές ενότητες: Η πρώτη έχει τίτλο «Η γέννηση των θεών και η ανάπτυξη της γεωργίας» και αποσκοπεί στην επισήμανση γεγονότων, όπως η ανάπτυξη των καλλιεργειών, κυρίως του σιταριού και της ελιάς, καθώς και της κτηνοτροφίας, αλλά και της μετάβασης από τον ανιμιστικό κόσμο της προϊστορίας στον πολυθεϊσμό της αρχαιότητας.
Η δεύτερη ενότητα ονομάζεται «Μια ιερή πόλη, τρεις αποκαλύψεις» και αφορά στην Ιερουσαλήμ ως σημείο συνάντησης των μονοθεϊστικών θρησκειών.
«Η ιδιότητα του πολίτη και τα ανθρώπινα δικαιώματα», όπως λέγεται η τρίτη ενότητα, δίνει έμφαση στην Αθηναϊκή Δημοκρατία και συγκεκριμένα στον τόπο γένεσης της έννοιας του πολίτη, στην κατάρρευση της φεουδαρχικής κοινωνικής οργάνωσης, στις μεγάλες κοινωνικές επαναστάσεις και στη διακήρυξη των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Τέλος, η ενότητα «Ανακαλύψεις» αναφέρεται στα ταξίδια των προσκυνητών και των εμπόρων, στους μεγάλους περιηγητές του 19ου αιώνα, αλλά και στις υπερπόντιες ανακαλύψεις των μεγάλων εξερευνητών.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

HΛΙΑΝΑ-ΔΗΜΗΤΡΑ ΔΕΛΗΓΙΩΡΓΗ (ΑΜ. 300031)

ΤΤο 2014 το Εθνικο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Πηγή:Α.Π.Ε.  Δημιουργία:9/4/2013 8:28 πμ  Τελευταία ενημέρωση:12/4/2013 2:53 μμ
Πώς οργανώνεται το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, κτιριακά και μουσειολογικά; Το εργοτάξιο των 20 χιλιάδων τ.μ.-  που αν όλα πάνε καλά θα αποπερατωθεί τον Οκτώβριο του 2013 και θα εγκαινιαστεί τον Μάρτιο του 2014-, αναπτύσσεται σε οκτώ επίπεδα, έχει δύο εισόδους, από τη λεωφόρο Συγγρού και τη Καλλιρόης και στον τελευταίο όροφο, θα βρίσκεται το εστιατόριο με πανοραμική θέα της Αθήνας. Η κορύφωση του κτιρίου, είναι το δώμα, ένας πολυδύναμος χώρος 1000 τ.μ., που ετοιμάζεται για υπαίθρια γλυπτοθήκη με τις νέες παραγωγές του ΕΜΣΤ, από μεγάλα ονόματα καλλιτεχνών αλλά και υπαίθριες προβολές. Όσο για την έκθεση των μόνιμων συλλογών του ΕΜΣΤ, που αριθμούν περισσότερα από 1000 έργα και διαρκώς αυξάνονται με  δωρεές, η επιλογή και η τοποθέτηση τους στους χώρους του Μουσείου είναι, για τη διευθύντρια του Μουσείου Αννα Καφέτση, «το πιο δημιουργικό κομμάτι». Το εργοτάξιο, που εξελίσσεται πια με γρήγορους ρυθμούς, επισκέφθηκε σήμερα ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης, ο οποίος ξεναγήθηκε από τη διευθύντρια του ΕΜΣΤ Άννα Καφέτση και τον επικεφαλής αρχιτέκτονα Βαγγέλη Στυλιανίδη.  HΛΙΑΝΑ-ΔΗΜΗΤΡΑ ΔΕΛΗΓΙΩΡΓΗ (ΑΜ. 300031)

Καντε ερωτα (και τεχνη), οχι πολεμο

 

“Αφού οι άνθρωποι θέλουν να πολεμούν, ας το κάνουν με χρώμα, βάφοντας τις πόλεις πράσινες και ροζ”, έλεγε η Yoko Ono. O Tammam Azzam, απόφοιτος του τμήματος Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου της Δαμασκού, φιλοδοξούσε να στολίσει με χρώματα την πόλη του. Ωστόσο, οι διαμάχες στη Συρία δεν τον άφησαν να πραγματοποιήσει τα όνειρά του.

Αμέτρητα έργα τέχνης, από λογοτεχνικά μυθιστορήματα και πίνακες ζωγραφικής μέχρι κινηματογραφικές ταινίες και ποιήματα, έχουν δημιουργηθεί προκειμένου να ευαισθητοποιήσουν το κοινό απέναντι στη φρίκη του πολέμου. O Azzam επέλεξε να στρέψει την προσοχή της παγκόσμιας κοινότητας στη Συρία αντιπαραβάλοντας εικόνες από κατεστραμμένα σημεία της χώρας με κάποια από τα σημαντικότερα αριστουργήματα της τέχνης.

Χρησιμοποιώντας φωτογραφίες από βομβαρδισμένες πόλεις της Συρίας και Photoshop, ο Azzam, δημιούργησε εικόνες που τονίζουν την αντίθεση μεταξύ της ομορφιάς της καλλιτεχνικής δημιουργίας και των καταστροφών που προκαλεί ο πόλεμος. Το έργο του “Freedom Graphic” είναι μια προβολή του διάσημου πίνακα του Gustav Klimt “Το φιλί” πάνω στον τοίχο ενός γκρεμισμένου κτιρίου στη Δούμα της Συρίας.

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΒΑΦΗ ΣΤΟ ΖΩΓΡΑΦΕΙΟ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

Ένα τετραήμερο μαθητικό συνέδριο για τη ζωή και το έργο του Αλεξανδρινού ποιητή Κωνσταντίνου Π. Καβάφη αρχίζει αύριο στην Κωνσταντινούπολη με τη συμμετοχή 150 μαθητών, εκπαιδευτικών, καλλιτεχνών, δημοσιογράφων και κληρικών. 

Το συνέδριο «150 ΧΡΟΝΙΑ Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ» περιλαμβάνει στη θεματική του εισηγήσεις από επιστήμονες και μαθητές, θεατρικά δρώμενα και μουσικές παραστάσεις και πραγματοποιείται στο Ζωγράφειο Λύκειο, από τις 11 έως 14 Απριλίου. Θα ακουστούν ποιήματα και πεζά του ποιητή, τα οποία θα απαγγείλουν γνωστοί ηθοποιοί. Ξεχωρίζει η παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ο οποίος θα απαγγείλει τις «Θερμοπύλες».

 

 

Οι μαθητές ενώνουν τις φωνές τους στο τραγούδι «Όσο μπορείς» που γράφτηκε ειδικά για το συνέδριο, σε στίχους Άρη Δαβαράκη και μουσική Ευανθίας Ρεμπούτσικα. Οι σύνεδροι θα ξεναγηθούν σε χώρους όπου έζησε ο ποιητής όπως το Νιχώρι και τα Θεραπειά. Στο Νιχώρι μάλιστα θα τελεστεί μνημόσυνο και θα γίνουν τα αποκαλυπτήρια προτομής του. 

ΤΟ ΝΙΧΩΡΙ ΤΟΥ ΒΟΣΠΟΡΟΥ ΤΙΜΑ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΚΑΒΑΦΗ

Σήμερα το απόγευμα στο Νιχώρι του Βοσπόρου και στον Ιερό Ναό της Παναγίας Κουμαριώτισσας θα τιμηθεί η μνήμη του μεγάλου ποιητή Κ.Π. Καβάφη, ο οποίος έμεινε στο Νιχώρι για τρία περίπου χρόνια (1882-1885) όταν η οικογένειά του λόγω ιστορικών συγκυριών μετακόμισε από την Αλεξάνδρεια στην Πόλη και εγκαταστάθηκε στο εξοχικό του παππού του Γεωργάκη Φωτιάδη στο Nιχώρι. 

Παρόντες θα είναι και οι μαθητές που συμμετέχουν στο μεγάλο μαθητικό συνέδριο για τον Καβάφη το οποίο ολοκληρώνεται σήμερα στην Πόλη.