Στη μνήμη του Σπύρου Μουστακλή
Η παράσταση «Ενα παράξενο απόγευμα» στον αύλειο χώρο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Αθηνών
Ο Αντώνης Δωριάδης έγραψε ένα έργο για τη βία της εξουσίας στα χρόνια της δικτατορίας, αυτοεξόριστος στη Γαλλία. Η ομάδα «Επωδός» το μπλέκει με ελληνική ποίηση και το παρουσιάζει με ελεύθερη είσοδο σε μια εποχή που αμφισβητείται ακόμα και το Ολοκαύτωμα
Της Βασιλικής Τζεβελέκου
Το έργο του Αντώνη Δωριάδη «Ενα παράξενο απόγευμα», συνδυασμένο με ποιήματα των Γιάννη Ρίτσου, Τάσου Λειβαδίτη, Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ και Αργύρη Χιόνη, παρουσιάζεται από σήμερα και για οκτώ παραστάσεις στον αύλειο χώρο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Αθηνών, απέναντι από τον σταθμό Λαρίσης, με ελεύθερη είσοδο.
Γραμμένο στα χρόνια της δικτατορίας, είναι ένας αντιφασιστικός ύμνος, ένα έργο διαχρονικό κι επίκαιρο που αναφέρεται στη βία της εξουσίας. Με αφετηρία τα βασανιστήρια της χούντας, είναι αφιερωμένο από τον συγγραφέα του στη μνήμη του Σπύρου Μουστακλή, του αξιωματικού με την έντονη αντιδικτατορική δράση. Βασανίστηκε με τόση λύσσα στα κρατητήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ όπου κρατήθηκε για 47 ημέρες, ώστε έμεινε παράλυτος και δεν μίλησε ποτέ έως το τέλος της ζωής του.
«Εχει μεγάλη σημασία το έργο σήμερα, μια εποχή που αμφισβητούνται ιδέες και γεγονότα, ακόμα και το Ολοκαύτωμα. Υπάρχει η ιστορική αναφορά και στο επίκεντρο βρίσκεται η βία. Και σήμερα οι άνθρωποι βασανίζονται, φιμώνονται στη χώρα μας και παντού στον κόσμο, μόνο που ο τρόπος είναι διαφορετικός» , λέει ο σκηνοθέτης της παράστασης Βασίλης Κονταξής. Το θεατρικό γράφτηκε στη Γαλλία το 1970, όπου ζούσε αυτοεξόριστος ο Αντώνης Δωριάδης. Εχει ανέβει στην Ελλάδα (από το ΚΘΒΕ) και στο εξωτερικό, από τη Γαλλία έως το Μεξικό, την Ουγγαρία, το Βέλγιο, την Ιρλανδία και την Κύπρο.
«Η αναφορά στο πρόσωπο του Σπύρου Μουστακλή είναι έμμεση. Δεν ακούμε το όνομα ή δεν παίρνουμε επιπλέον πληροφορίες. Ωστόσο είναι μια ευκαιρία να τον μάθει ο κόσμος, γιατί πρέπει να γνωρίζει ποιοι έχουν αγωνιστεί γι” αυτόν τον τόπο. Ηταν από τους σημαντικότερους Ελληνες αγωνιστές, ένας υψηλόβαθμος στρατιωτικός που ξεπέρασε τον εαυτό του κοιτώντας κατάματα τη βία για να την αντιμετωπίσει». Εμβόλιμα στο κείμενα ακούγονται ποιήματα των τεσσάρων Ελλήνων ποιητών. «Τα ποιήματα λειτουργούν σαν χωρικά. Στην παράσταση υπάρχει ένας χορός “ομιλούντων αγαλμάτων”. Ολο το έργο διαδραματίζεται σ” ένα πάρκο όπου συναντιούνται τυχαία ένας άντρας και μια γυναίκα. Τα πέντε αγάλματα παίζουν τον ρόλο του χορού. Παρεμβαίνουν, λένε τη γνώμη τους και στη συνέχεια αποτραβιούνται. Ετσι, το έργο παίρνει τη μορφή της τραγωδίας», αναφέρει ο σκηνοθέτης και ιδρυτής της ομάδας «Επωδός», η οποία παρουσιάζει την παράσταση σε συνεργασία με τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλησης, Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων.
Είναι η πρώτη φορά που ανεβαίνει σε φυσικό χώρο, στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Αθηνών, ένα κτίριο με ξεχωριστή σημασία. Χρησιμοποιήθηκε από τον γερμανικό στρατό κατά τη διάρκεια της κατοχής όσο κι από τον ελληνικό, αλλά και την περίοδο της επταετίας. Βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τον σιδηροδρομικό σταθμό κι από τους χώρους του πέρασε πλήθος κρατουμένων.
«Θέλαμε έναν χώρο που να ταιριάζει απόλυτα στο έργο. Υπάρχει μια λεπτομέρεια που μου την έδωσαν η γυναίκα και η κόρη του Σπύρου Μουστακλή. Από αυτά τα κτίρια είχε περάσει και ο ίδιος όταν υπηρετούσε στον στρατό. Παράλληλα, η ομάδα μας ήθελε να ενισχύσει τη λογική ότι οι χώροι της πόλης, και ειδικά των υποβαθμισμένων περιοχών, μπορούν να γίνουν σημεία καλλιτεχνικής δράσης. Η τέχνη έχει τη δυνατότητα να αναβαθμίσει το ιστορικό κέντρο. Οι φορείς θα πρέπει να το δουν πιο ζεστά αυτό το εγχείρημα».
ΙΝFO: «Ενα παράξενο απόγευμα», 9.30 μ.μ., από σήμερα έως 16 Ιουνίου, με ελεύθερη είσοδο. Προαύλιο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Αθηνών (απέναντι από τον Σταθμό Λαρίσης). Στις 14 & 15/6 οι παραστάσεις ξεκινούν στις 9 μ.μ., καθώς θα δοθούν και μεταμεσονύχτιες. Ιδιαίτερη πρόσκληση απευθύνεται στα μέλη του Συλλόγου Εξόριστων και Φυλακισθέντων κατά την περίοδο 1967-1974. Παίζουν: Κατερίνα Αναστασίου, Ιορδάνης Καλέσης, Ιφιγένεια Θεοχαρίδη, Ολγα Ιωσηφίδου, Δημήτρης Μηλιώτης, Βαγγέλης Κυπαρίσσης, Δημήτρης Τσικούρας. Χορηγός επικοινωνίας είναι «Η Εφημερίδα των Συντακτών»
Ο Αντώνης Δωριάδης έγραψε ένα έργο για τη βία της εξουσίας στα χρόνια της δικτατορίας, αυτοεξόριστος στη Γαλλία. Η ομάδα «Επωδός» το μπλέκει με ελληνική ποίηση και το παρουσιάζει με ελεύθερη είσοδο σε μια εποχή που αμφισβητείται ακόμα και το Ολοκαύτωμα
Της Βασιλικής Τζεβελέκου
Το έργο του Αντώνη Δωριάδη «Ενα παράξενο απόγευμα», συνδυασμένο με ποιήματα των Γιάννη Ρίτσου, Τάσου Λειβαδίτη, Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ και Αργύρη Χιόνη, παρουσιάζεται από σήμερα και για οκτώ παραστάσεις στον αύλειο χώρο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Αθηνών, απέναντι από τον σταθμό Λαρίσης, με ελεύθερη είσοδο.
Γραμμένο στα χρόνια της δικτατορίας, είναι ένας αντιφασιστικός ύμνος, ένα έργο διαχρονικό κι επίκαιρο που αναφέρεται στη βία της εξουσίας. Με αφετηρία τα βασανιστήρια της χούντας, είναι αφιερωμένο από τον συγγραφέα του στη μνήμη του Σπύρου Μουστακλή, του αξιωματικού με την έντονη αντιδικτατορική δράση. Βασανίστηκε με τόση λύσσα στα κρατητήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ όπου κρατήθηκε για 47 ημέρες, ώστε έμεινε παράλυτος και δεν μίλησε ποτέ έως το τέλος της ζωής του.
«Εχει μεγάλη σημασία το έργο σήμερα, μια εποχή που αμφισβητούνται ιδέες και γεγονότα, ακόμα και το Ολοκαύτωμα. Υπάρχει η ιστορική αναφορά και στο επίκεντρο βρίσκεται η βία. Και σήμερα οι άνθρωποι βασανίζονται, φιμώνονται στη χώρα μας και παντού στον κόσμο, μόνο που ο τρόπος είναι διαφορετικός» , λέει ο σκηνοθέτης της παράστασης Βασίλης Κονταξής. Το θεατρικό γράφτηκε στη Γαλλία το 1970, όπου ζούσε αυτοεξόριστος ο Αντώνης Δωριάδης. Εχει ανέβει στην Ελλάδα (από το ΚΘΒΕ) και στο εξωτερικό, από τη Γαλλία έως το Μεξικό, την Ουγγαρία, το Βέλγιο, την Ιρλανδία και την Κύπρο.
«Η αναφορά στο πρόσωπο του Σπύρου Μουστακλή είναι έμμεση. Δεν ακούμε το όνομα ή δεν παίρνουμε επιπλέον πληροφορίες. Ωστόσο είναι μια ευκαιρία να τον μάθει ο κόσμος, γιατί πρέπει να γνωρίζει ποιοι έχουν αγωνιστεί γι” αυτόν τον τόπο. Ηταν από τους σημαντικότερους Ελληνες αγωνιστές, ένας υψηλόβαθμος στρατιωτικός που ξεπέρασε τον εαυτό του κοιτώντας κατάματα τη βία για να την αντιμετωπίσει». Εμβόλιμα στο κείμενα ακούγονται ποιήματα των τεσσάρων Ελλήνων ποιητών. «Τα ποιήματα λειτουργούν σαν χωρικά. Στην παράσταση υπάρχει ένας χορός “ομιλούντων αγαλμάτων”. Ολο το έργο διαδραματίζεται σ” ένα πάρκο όπου συναντιούνται τυχαία ένας άντρας και μια γυναίκα. Τα πέντε αγάλματα παίζουν τον ρόλο του χορού. Παρεμβαίνουν, λένε τη γνώμη τους και στη συνέχεια αποτραβιούνται. Ετσι, το έργο παίρνει τη μορφή της τραγωδίας», αναφέρει ο σκηνοθέτης και ιδρυτής της ομάδας «Επωδός», η οποία παρουσιάζει την παράσταση σε συνεργασία με τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλησης, Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων.
Είναι η πρώτη φορά που ανεβαίνει σε φυσικό χώρο, στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Αθηνών, ένα κτίριο με ξεχωριστή σημασία. Χρησιμοποιήθηκε από τον γερμανικό στρατό κατά τη διάρκεια της κατοχής όσο κι από τον ελληνικό, αλλά και την περίοδο της επταετίας. Βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τον σιδηροδρομικό σταθμό κι από τους χώρους του πέρασε πλήθος κρατουμένων.
«Θέλαμε έναν χώρο που να ταιριάζει απόλυτα στο έργο. Υπάρχει μια λεπτομέρεια που μου την έδωσαν η γυναίκα και η κόρη του Σπύρου Μουστακλή. Από αυτά τα κτίρια είχε περάσει και ο ίδιος όταν υπηρετούσε στον στρατό. Παράλληλα, η ομάδα μας ήθελε να ενισχύσει τη λογική ότι οι χώροι της πόλης, και ειδικά των υποβαθμισμένων περιοχών, μπορούν να γίνουν σημεία καλλιτεχνικής δράσης. Η τέχνη έχει τη δυνατότητα να αναβαθμίσει το ιστορικό κέντρο. Οι φορείς θα πρέπει να το δουν πιο ζεστά αυτό το εγχείρημα».
ΙΝFO: «Ενα παράξενο απόγευμα», 9.30 μ.μ., από σήμερα έως 16 Ιουνίου, με ελεύθερη είσοδο. Προαύλιο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Αθηνών (απέναντι από τον Σταθμό Λαρίσης). Στις 14 & 15/6 οι παραστάσεις ξεκινούν στις 9 μ.μ., καθώς θα δοθούν και μεταμεσονύχτιες. Ιδιαίτερη πρόσκληση απευθύνεται στα μέλη του Συλλόγου Εξόριστων και Φυλακισθέντων κατά την περίοδο 1967-1974. Παίζουν: Κατερίνα Αναστασίου, Ιορδάνης Καλέσης, Ιφιγένεια Θεοχαρίδη, Ολγα Ιωσηφίδου, Δημήτρης Μηλιώτης, Βαγγέλης Κυπαρίσσης, Δημήτρης Τσικούρας. Χορηγός επικοινωνίας είναι «Η Εφημερίδα των Συντακτών»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου