Θα πετάξει ο Ντελακρουά στην Κίνα;

13/12/13 ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

Το Λούβρο δεν θέλει, η Φιλιπετί διαφωνεί, αλλά...

   

Δεν πρόλαβε να ξαναβρεθεί στο σπίτι του, το Λούβρο, ο περίφημος πίνακας του Ευγένιου Ντελακρουά «La liberte guidant le peuple» (Η ελευθερία οδηγώντας τον λαό), που είχε παραμείνει για ένα χρόνο στο παράρτημα του μουσείου στη Λανς, και κάποιοι του ετοιμάζουν πάλι βαλίτσες. Σύμφωνα με τη «Μοντ», ο υπουργός Εξωτερικών, Λοράν Φαμπιούς, επιθυμεί σφόδρα να τον στείλει στην Κίνα για τους εορτασμούς των 50 χρόνων από τότε που ο στρατηγός ντε Γκολ αναγνώρισε την κομμουνιστική χώρα (1964).

Οι εκδηλώσεις προαλείφονται εντυπωσιακές, καλύπτουν κάθε τομέα (οικονομία, επιστήμη, ακόμα και μια διαστημική αποστολή!), αλλά η τέχνη θα παίζει πρωτεύοντα ρόλο. Γι’ αυτό και όλα τα μεγάλα μουσεία θα συντονιστούν (Λούβρο, Ορσέ, Πικασό, Πομπιντού) για να καταρτιστεί ο κατάλογος με τα 380 έργα που θα έχουν την τύχη να δουν οι Κινέζοι την άνοιξη του 2014.


Θα είναι, όμως, ανάμεσα σ’ αυτά και ο Ντελακρουά; Μην ξεχνάμε ότι δέχτηκε στη Λανς επίθεση βανδαλισμού από μια διαταραγμένη γυναίκα, χωρίς ευτυχώς να υποστεί φθορά. Εντελώς αντίθετοι με τη μεταφορά του είναι ο νέος πρόεδρος του Λούβρου, Ζαν-Λικ Μαρτινέζ, αλλά και η υπουργός Πολιτισμού, Ορελί Φιλιπετί, αν και για την ώρα τηρεί σιγήν ιχθύος. Το Λούβρο, αντίθετα, ήδη πρότεινε στη θέση της «Ελευθερίας» να ταξιδέψουν στην Κίνα δύο άλλοι πίνακες.

Με το που επέστρεψε στη βάση του ο Ντελακρουά (3 Δεκεμβρίου), αφού πρώτα τον είδαν στη Λανς 900 χιλιάδες Γάλλοι, οι συντηρητές του μουσείου τον εξέτασαν και αποφάνθηκαν ότι δεν πρέπει να το ξανακουνήσει από τη θέση του. Αλλωστε, ήδη από το 1958 το εμβληματικό έργο ανήκει σε εκείνα που απαγορεύεται αυστηρά να αλλάζουν θέση, ακόμα και μέσα στο ίδιο το μουσείο. Εχουμε και εμείς εδώ πολλά τέτοια «αμετακίνητα» έργα αρχαίας τέχνης. Ελα όμως που και στη Γαλλία οι νόμοι καμιά φορά καταπατούνται από το ίδιο το κράτος. Ετσι, μέχρι σήμερα η «Ελευθερία», έργο του 1830, μετακινήθηκε τρεις φορές: το 1974 πήγε Ντιτρόιτ και Νέα Υόρκη και το 1999 στο Τόκιο, με προσωπική απόφαση του τότε προέδρου Ζακ Σιράκ, που ήθελε, καλή ώρα όπως τώρα, να λαμπρύνει το «Ετος Γαλλίας-Ιαπωνίας». Τον είδαν 350 χιλιάδες Γιαπωνέζοι μέσα σε έναν μόνο μήνα.

Η μεταφορά του, πάντως, είναι μια κολοσσιαία επιχείρηση. Ο πίνακας κάθε άλλο παρά μικρός είναι (2,60 μέτρα ύψος και 3,25 μέτρα μήκος). Ετσι, απαιτείται μια ειδικά κλιματιζόμενη συσκευασία 3,50 επί 4,50 μέτρα, αλλά κι ένα… ειδικό αεροπλάνο! To 1999 το μόνο που κρίθηκε κατάλληλο ήταν το σούπερ κάργκο Beluga, που είχε κατασκευάσει η Airbus. Υπάρχει και ένα ωραίο ανέκδοτο. Το Beluga καθ’ οδόν προς Τόκιο αναγκάστηκε να κάνει στάσεις για ανεφοδιασμό, μερικές από αυτές σε μουσουλμανικές χώρες. Κι επειδή κάποιος είχε τη φαεινή ιδέα να ζωγραφίσει στη μύτη του αεροπλάνου τη γυμνόστηθη Ελευθερία, έτρεχαν κάθε τόσο να την καλύπτουν.

Επιμ. Β. Γεωργ.