Ήρωες και απόκληροι Ομαδικές ταφές στην κλασική αρχαιότητα

  από Κατερίνα Λογοθέτη Αρχαιολόγος - Δευτέρα, 4 Νοεμβρίου 2013 

http://www.archaiologia.gr/

Οι ομαδικές ταφές στον ελλαδικό χώρο αποτελούν ασύνηθες φαινόμενο κατά την κλασική αρχαιότητα. Ωστόσο μέσω των ιδιοτυπιών που ενίοτε απαντούν στην αρχαιολογική τους συνάφεια καθίσταται εφικτός ο εντοπισμός πληθώρας δεδομένων που αφορούν σε άτομα που έζησαν ή πέθαναν εν μέσω ιδιαζουσών κοινωνικών συνθηκών, ενώ συχνά καταδεικνύεται και η αντιμετώπιση της οποίας έτυχαν οι εν λόγω τεθνεώτες από τα ζώντα μέλη της κοινωνίας που τους περιέβαλλε το μεγαλύτερο ή τουλάχιστον το τελευταίο μέρος της ζωής τους. Όπως θα συζητήσουμε παρακάτω εξετάζοντας επιμέρους παραδείγματα, υπάρχουν διαφορετικοί λόγοι για τη δημιουργία μιας ομαδικής ταφής. Ο βασικότερος διαχωρισμός έγκειται στη συνοδεία της ταφής από την αρμόζουσα και κοινωνικά θεσπισμένη και αποδεκτή ταφική τελετουργία και την απουσία αυτής. Είναι λοιπόν εφικτό σε ένα πρώτο επίπεδο να διαχωρίσουμε τα αποκαλούμενα «πολυάνδρια», δηλαδή τους ομαδικούς τάφους πολεμιστών που έπεσαν μαχόμενοι και στους οποίους η πολιτεία απένειμε ιδιαίτερες ταφικές τιμές, από τις περιπτώσεις ατόμων που ετάφησαν βιαστικά και χωρίς μεγάλη επιμέλεια όντας θύματα επιδημιών, θύματα επιδρομών, αιχμάλωτοι, δούλοι ή κατάδικοι.
Γεγονός παραμένει πάντως ότι οι δημόσιες και οι ομαδικές ταφές, όπως αυτές που διοργανώνονταν από τον 5ο αι. π.Χ. στην Αθήνα για τους νεκρούς του πολέμου, έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με τον ιδιωτικό και μάλλον εσωστρεφή χαρακτήρα των αρχαίων τελετουργικών πρακτικών και νεκρικών εθίμων.

«Πολυάνδρια», θύματα πολέμων

Στο εισαγωγικό κεφάλαιο του Επιταφίου λόγου, ο Θουκυδίδης (ΙΙ.34) περιγράφει τον πάτριο νόμο, δηλαδή την τελετή για την επίσημη ταφή των Αθηναίων στρατιωτών, η οποία λάμβανε χώρα άπαξ ετησίως, την εποχή που συμπίπτει με το δικό μας φθινόπωρο. Κατά τη διάρκεια της τελετουργίας, η τέφρα και τα οστά των νεκρών στρατιωτών μεταφέρονταν μέσα σε δέκα λάρνακες –μία για κάθε φυλή, ακολούθως με το σύστημα που είχε ορίσει ο Κλεισθένης–, ενώ μία ενδέκατη, κενή λάρνακα φερόταν προς τιμήν των νεκρών τα κατάλοιπα των οποίων δεν κατέστη εφικτό να επιστραφούν στα πάτρια εδάφη. Οι λάρνακες μεταφέρονταν στο Δημόσιο Σήμα που βρισκόταν έξω από το Δίπυλο, μπροστά από το οποίο είχε διαμορφωθεί ειδική πλατεία για να φιλοξενεί την ετήσια αυτή τελετή, όπου εκφωνήθηκε και ο περίφημος Επιτάφιος του Περικλή. Ωστόσο, από τις φιλολογικές πηγές δεν είμαστε σε θέση να προσδιορίσουμε πόσο κοντά σε αυτή την πλατεία βρίσκονταν τα πολυάνδρια (σημ. 1). Γνωρίζουμε την ύπαρξη μια ενεπίγραφης μαρμάρινης στήλης που περιέχει 169 ονόματα νεκρών της σικελικής εκστρατείας, ενώ είναι βέβαιο ότι παρόμοια μνημεία συνόδευαν την ετήσια τελετουργία με ονόματα χαραγμένα παρατακτικά και ξεχωριστά για κάθε φυλή (σημ. 2). …