Η πόλη θα ομόρφαινε αν σχεδιαζόταν από αρχιτέκτονες

Η ελληνική αρχιτεκτονική μέσα από 97 έργα στη Δημοτική Πινακοθήκη

Πολυκατοικίες, εξοχικές κατοικίες, αναπλάσεις νεοκλασικών ή εκκλησιών, βιομηχανικοί και επαγγελματικοί χώροι, νοσοκομεία, παιδικοί σταθμοί, εμπορικά κέντρα ώς και μονάδες για παιδιά με αυτισμό περιλαμβάνει η Α' Εκθεση Αρχιτεκτονικού Εργου στην Αττική, που οργανώνει το τμήμα Αττικής του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανωτέρων Σχολών, στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων. 

 

 Ο βρεφονηπιακός σταθμός Κερατέας σχεδιασμένος από τους Αννα Ασσανά και Νίκο Σιαπκαρά Παίρνουν μέρος 151 αρχιτέκτονες με 97 έργα, εκ των οποίων τα 77 είναι υλοποιημένα. Μεγάλα και μικρά γραφεία, διαφορετικού ύφους προτάσεις, χρήση διαφορετικών υλικών, θαυμάσια χρήση του τσιμέντου στις περισσότερες των περιπτώσεων, κάνουν την έκθεση ελκυστικότατη. Κύριο χαρακτηριστικό της, η απουσία κριτικής επιτροπής. Αντιθέτως, η οργανωτική επιτροπή, πιστεύοντας στην ελεύθερη και ισότιμη συμμετοχή, έδωσε την ευκαιρία σε όλους όσοι θέλησαν να συμμετάσχουν.
Η έκθεση, που θα διαρκέσει ώς τις 2 Ιουνίου, εγκαινιάζεται απόψε. Προχθές το πρωί οι αρχιτέκτονες Γιώργος Ανδρεαδάκης και Βίκυ Παναγιωτοπούλου, από την οργανωτική επιτροπή, μας ξενάγησαν στις αίθουσες της Πινακοθήκης παρουσιάζοντας τα σχέδια των συναδέλφων τους και δίνοντας τις απαραίτητες εξηγήσεις.
Σε ό,τι αφορά την έλλειψη κριτικής επιτροπής, ο Ανδρεαδάκης είπε: «Πιστεύουμε ότι ως σύλλογος οφείλουμε την προβολή του έργου όλων των συναδέλφων αλλά και να καταγράψουμε το έργο αυτό, κάτι που μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει. Δεν θέλαμε να αναλάβουμε την ευθύνη της απόρριψης κάποιων μέσα από τα έργα, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Καταγράφοντας δίνουμε την ευκαιρία στους ιστορικούς της αρχιτεκτονικής αλλά και στο κοινό να διαμορφώσουν τη δική τους άποψη».
«Θέλουμε να αποδείξουμε μέσω αυτής της έκθεσης ότι η εργασία που παράγεται από αρχιτέκτονες έχει διαφορετική ποιότητα. Και το σημαντικό είναι να καταγραφεί ένας πραγματικός λόγος με τις διαστάσεις του και τις συνέπειές του. Ο στόχος ήταν διπλός: κατ' αρχάς να κάνει την κριτική της η δική μας κοινότητα χωρίς αποκλεισμούς και κατά δεύτερο λόγο να πλησιάσουν οι πολίτες τα έργα. Και ξέρετε, αυτά τα έργα, για τα οποία συνήθως δεν έχει προκηρυχθεί διαγωνισμός, είναι απλά, καθημερινά. Μπορεί πιο εύκολα να τα πλησιάσει και να τ' αγγίξει ο κάτοικος της πόλης κι εμείς να λειτουργήσουμε παιδευτικά ως προς αυτό».

 

 Το Δημόσιο Σήμα αποτελεί ιδανικό παράδειγμα αρχιτεκτονικής ανοιχτού χώρου. Η εργασία έγινε από το γραφείο Δοξιάδη Στόχος
Στις προθέσεις είναι και οι επισκέψεις σχολείων στην έκθεση, έτσι ώστε τα παιδιά να πάρουν μια ιδέα για το πώς θα μπορούσε να είναι η πόλη τους εφ' όσον διαχειρίζονταν οι αρχιτέκτονες τη μορφή των κτηρίων της. Μέσω ενός κουίζ, στόχος είναι να διεγείρεται η περιέργεια των μικρών επισκεπτών για να γίνεται γόνιμη η συζήτηση μαζί τους.
Στην παρατήρηση πως τα παιδιά θα δουν έναν αρχιτεκτονικό παράδεισο σε αντίθεση μ' αυτό που ζουν καθημερινά στην πόλη, ο Ανδρεαδάκης λέει: «Εξω υλοποιούν έργο και όλες οι άλλες ειδικότητες. Οι αρχιτέκτονες δεν φέρουν την ευθύνη για το τι θα κάνει ένας μηχανικός. Την ευθύνη φέρει η πολιτεία που του έχει δώσει τη δυνατότητα να κάνει αρχιτεκτονική και αυτός. Εδώ εστιάζεται το χρόνιο πρόβλημα, το οποίο κάποια στιγμή η πολιτεία πρέπει να αντιμετωπίσει για να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα. Δουλειά του πολιτικού μηχανικού είναι τα στατικά σχέδια και όχι τα αρχιτεκτονικά. Σας διαβεβαιώ πως η εικόνα της πόλης θα άλλαζε άρδην σε μια δεκαετία αν υπέγραφαν μόνο αρχιτέκτονες τα κτήριά της».
Στην έκθεση παίρνουν μέρος σημαντικοί του χώρου, όπως οι Τομπάζης, Δοξιάδης, Βικέλας, Μπίρης, Ρογκάν, Πορτάλιου, Εξαρχοπούλου, αλλά και αρχιτέκτονες που εργάζονται μόνοι τους, «αφανείς ήρωες», που ανάμεσα στ' άλλα τους τρώει και η γραφειοκρατία.
Σημειώστε πως η έκθεση είναι αφιερωμένη στον αρχιτέκτονα Μιχάλη Δωρή, επί δύο τετραετίες πρόεδρο του ΣΑΔΑΣ.

Το θέατρο «Αλμα», έργο των Ν. Σχολίδη και Κ. Κουρουσόπουλου
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΣΙΑΦΚΟΥ Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 5 Απριλίου 2013