Εργα τέχνης-μαϊμού κοστίζουν πανάκριβα
Μπορεί ένα έργο τέχνης-μαϊμού να
κοστίζει χιλιάδες ευρώ; Μπορεί και παραμπορεί. Η 55χρονη Αγγλίδα Σούζι
Ρέι, με έδρα την Κορνουάλη, είναι ειδικευμένη σε απομιμήσεις πασίγνωστων
έργων. Και είναι περήφανη γι'αυτό. Μόλις άνοιξε «την πρώτη γκαλερί
απομιμήσεων στον κόσμο».
Εδώ και 25 χρόνια αντιγράφει Μονέ, Μανέ, Ρενουάρ, Μοντιλιάνι, Βαν Γκογκ και άλλους καλλιτέχνες -αρκεί να έχουν πεθάνει πάνω από 70 χρόνια, ώστε να μην έχουν δικαιώματα. Και εκείνη θησαυρίζει: το αντίτιμο για καθένα από τα σχέδιά της είναι 600 ευρώ, ενώ για την πιο επίπονη αντιγραφή πίνακα μπορεί να ζητήσει ακόμα και 9.000 ευρώ! Το θέμα, βλέπετε, δεν είναι πόσο αξίζει ο ορίτζιναλ πίνακας αλλά πόσο χρόνο χρειάστηκε η ίδια για να τον αντιγράψει. Εδώ που τα λέμε, ακόμα και στην Αθήνα πωλούνται επώνυμες τσάντες-μαϊμού έναντι πολλών εκατοντάδων ευρώ...
Η Αγγλίδα Σούζι Ρέι, ειδικευμένη σε απομιμήσεις πασίγνωστων έργων Το κοινό της Ρέι, σύμφωνα με την «Γκάρντιαν», είναι διασημότητες, πολιτικοί αλλά και Ρώσοι εκατομμυριούχοι που θέλουν να καλύψουν τους τοίχους των γιοτ τους, αλλά και συλλέκτες που έχουν κάποιο κενό στη συλλογή τους που δεν μπορεί να αναπληρωθεί γιατί το αυθεντικό έργο δεν είναι προς πώληση.
Σίγουρα, τώρα το καλοκαίρι πολλοί είναι αυτοί που θα δελεαστούν να ξοδέψουν 3.900 λίρες για μια κόπια από το «Onions» του Ρενουάρ. Ή από το «Α bunch of Asparagus» του Μανέ -μια από τις πιο επιτυχημένες απομιμήσεις της. Κάποιοι ίσως και να θελήσουν να το πασάρουν στους φίλους τους ως δήθεν αυθεντικό. Κάποιες πλούσιες κυρίες τραβολογάνε τους συζύγους τους στο μαγαζί: «Κοίτα, κοίτα! Πουλάνε Μονέ για 8.000 λίρες!».
Για κάποιους, βέβαια, όλο αυτό δεν είναι παρά μια «κομψή» πλαστογραφία. Σε τι διαφέρει η κυρία Ρέι από έναν τσαρλατάνο; Η ίδια πάντως αρνείται κατηγορηματικά πως είναι πλαστογράφος. «Εγώ, πίσω από κάθε έργο, υπογράφω με το όνομά μου. Οι πλαστογράφοι δεν το κάνουν αυτό». Εξάλλου, υποστηρίζει, «οι πλαστογράφοι όπως ο Τομ Κίτινγκ, ο οποίος στο παρελθόν πλαστογράφησε 2.000 έργα σπουδαίων δημιουργών, δεν έκαναν καλή δουλειά. Και ο κόσμος τότε δεν το αντιλαμβανόταν αυτό».
Ενα έργο που ο Μανέ μπορεί να ζωγράφισε σε τέσσερις ώρες, εκείνης μπορεί να της πάρει πέντε εβδομάδες. Δείχνει μια σαφή προτίμηση στους ιμπρεσιονιστές -κι ας είναι, όπως υποστηρίζει, πιο δύσκολο να τους αντιγράψεις. Αμφιβάλλει πάντως αν θα μπορούσε να κοπιάρει τον Πόλοκ ή τον Ρόθκο.
Θεωρεί πως συνεχίζει την παράδοση των καλλιτεχνών του 1880, που εργάζονταν αντιγράφοντας πίνακες από το Λούβρο. Σε κάποιες περιπτώσεις δημιουργεί κόπιες έργων του Πικάσο ή του Μπέικον για συλλέκτες που θέλουν να κρύβουν τα αυθεντικά έργα για να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους.
Πάντως, της το αναγνωρίζουμε. Αν μη τι άλλο, είναι ειλικρινής: «Δοκίμασα να κάνω δικά μου έργα. Αλλά είναι κακά».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου