|
Ναι, το έργο της επέκτασης του εμβληματικού κτηρίου των Δημήτρη Φατούρου και Παύλου Μυλωνά (ο Ν. Μουτσόπουλος αποχώρησε αργότερα) ξεκίνησε.
Κι έτσι, μέσα σ’ αυτό το παράξενο καλοκαίρι, καλούμαστε να «αναμετρηθούμε» με τις αναμνήσεις μας από το χαμηλόφωνο μοντέρνο συγκρότημα που (μεταξύ μας) συνήθισε να ζει στη σκιά του Χίλτον. Πολλοί αναγνώστες πιθανότατα να εκλάβουν τον συσχετισμό αδόκιμο, αν όχι βέβηλο. Παρ’ όλα αυτά απηχεί μια πραγματικότητα.
Καθώς περνάω σχεδόν καθημερινά από την περιοχή, ο θόρυβος από τα εκσκαφικά μηχανήματα που ετοιμάζονται να προσθέσουν έναν όροφο στο υπάρχον κτήριο αλλά και έναν τεράστιο υπόγειο χώρο, έχουν μια ασυνήθιστη επιρροή πάνω μου. Θεωρούσα πάντα την Εθνική Πινακοθήκη μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση του αθηναϊκού μοντερνισμού, αν και εντελώς ακατάλληλη για να υπηρετήσει τους υψηλούς στόχους της. Επομένως, είμαι αναφανδόν υπέρ της επέκτασης που θα προβιβάσει την Εθνική μας Πινακοθήκη από το καθεστώς του επαρχιακού μουσείου σε μια μεγαλύτερη κατηγορία, πιθανότατα και στην πρώτη.
Ομολογώ ότι οι ήχοι που φτάνουν στα αυτιά μου, αντί να με γεμίζουν με χαρά και ικανοποίηση, καλλιεργούν ένα παράδοξο αίσθημα «χαρμολύπης» καθώς θα πρέπει να συμβιβαστώ με την ιδέα ότι σύντομα θα υποχρεωθούμε να αποχαιρετήσουμε τις λεπτές φιγούρες από εμφανές μπετόν που χάριζαν στην επαρχιακή μας Εθνική Πινακοθήκη τη δική της κομψότητα. Φαντάζομαι ότι εκατομμύρια άλλοι πριν από εμένα έχουν δοκιμάσει παρόμοια συναισθήματα όταν παρακολουθούσαν την κατεδάφιση ή την αλλαγή της όψης ενός κτηρίου με το οποίο συνδέθηκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η Εθνική Πινακοθήκη δεν κατεδαφίζεται (ευτυχώς), δεν είναι αυτή η περίπτωση. Οι προσθήκες του ορόφου και του εξωτερικού κλιμακοστασίου - ράμπας μπορεί να επιλύουν προβλήματα κυκλοφορίας των επισκεπτών και λειτουργίας της, μπορεί να είναι γυάλινες και να διαχωρίζονται από την αρχική σύνθεση του μνημείου, αλλά είναι γεγονός ότι από το 2015 και μετά θα μιλάμε για ένα άλλο κτήριο. Τρίτη σημαντική μεταβολή, η κατασκευή ενός σπειροειδούς γυάλινου κλιμακοστασίου, ορατού από τη Βασιλέως Κωνσταντίνου, που θα συνδέεται με τη νέα, μεγάλη υπόγεια αίθουσα περιοδικών εκθέσεων και θα διαχέει προς αυτή φυσικό φωτισμό. Βάσει της μελέτης δύο αθηναϊκών αρχιτεκτονικών γραφείων (Αρχιτεκτονική ΕΠΕ Παναγιώτης Γραμματόπουλος - Χρήστος Πανουσάκης, Διονύσης Βασιλόπουλος & Συνεργάτες ΕΠΕ), οι λειτουργικοί χώροι της Εθνικής Πινακοθήκης υπερδιπλασιάζονται, αυτά είναι γνωστά. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να αποχαιρετήσω με κάποια, συγκρατημένη, συγκίνηση ένα κτήριο με το οποίο μεγάλωσα.
ΚΥΡΙΑΚΗ, 28 Ιουλίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου