
Αν οι αρχαιολόγοι του μέλλοντος κάνουν χαρές και πανηγύρια στην περίπτωση που εντοπίσουν κάποτε τον τάφο ( που ελπίζουμε να μείνει απείραχτος “for the generations to come”), θα μπορέσουν άραγε να τον ερμηνεύσουν; Σίγουρα θα αντλήσουν στοιχεία για την μελέτη του υλικού μας πολιτισμού (τεχνολογία, καθημερινή ζωή), ενώ η νεκρή θα οριστεί ως “επιφανές μέλος κοινότητας”. Δεδομένης και της διαφοράς με τις υπόλοιπες “ακτέριστες” ταφές ίσως την ταυτίσουν και ως μέλος κάποιας θρησκευτικής τουλάχιστον μειονότητας. Αμφιβάλλω όμως για το αν θα μπορέσουν ποτέ να μαντέψουν ότι η επιφανής Ρομά πέρασε πιθανότατα τη ζωή της σε παραδοσιακή σκηνή ( το γνωστό τσαντήρι) στημένη πιθανότατα δίπλα σε έπαυλη που κατασκευάστηκε μόνο και μόνο ως σύμβολο γοήτρου -όπως ακριβώς και ο τάφος. Αν αυτό συμβεί, τότε η νεκρή θα έχει πετύχει να διατηρήσει το γόητρό της στην αιωνιότητα. Θα έχει όμως πετύχει η αρχαιολογία το στόχο της να ερμηνεύει το παρελθόν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου