Ενα εύθραυστο αγοράκι ντυμένο στα κόκκινα και τριγυρισμένο από τα pets του (γατάκια και πουλάκια) είναι από τους πιο διάσημους πίνακες του Γκόγια και θησαυρός του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης. Εδώ και λίγο καιρό ο Manuel Osorio Manrique de Zuniga, νεότερος γιος του Κόμη και της Κόμισσας της Αλταμίρα, ξανασυναντήθηκε στον ίδιο χώρο με την οικογένειά του, επίσης ζωγραφισμένη από τον μεγάλο Ισπανό. Τη μητέρα του, που το πορτρέτο της ανήκει στο Μετροπόλιταν, αλλά εκτίθεται συνήθως σε άλλη αίθουσα, τον πατέρα του και δύο από τα αδέλφια του, που ήταν ξενιτεμένοι.
Για τη μικρή, αλλά εντυπωσιακή έκθεση «Ο Γκόγια και η οικογένεια Αλταμίρα» ο Κόμης ήρθε από τη Μαδρίτη και την Τράπεζα της Ισπανίας, στη συλλογή της οποίας ανήκει. Οι άλλοι πίνακες από το Μουσείο του Κλίβελαντ και ιδιώτη συλλέκτη. Ο Γκόγια έχει κάνει μόνο τα τέσσερα πορτρέτα – ένα έργο του συνεργάτη του Ογκουστίν Εστέβε ι Μαρκές δεν έχει την ίδια ποιότητα με τα άλλα.
Είναι μια σπάνια ευκαιρία να δει κανείς μια οικογένεια της ισπανικής αριστοκρατίας με τα μάτια του Γκόγια. Και να θυμηθεί την ιστορία της. Ο ζωγράφος τούς γνώρισε το 1785, μια εποχή που το κύρος του ήταν στα ύψη και ο ίδιος εξαιρετικά φορτωμένος με δουλειά. Είχε δεχτεί να ζωγραφίσει τα πορτρέτα των διευθυντών της Banco Nacional de San Marco (μετέπειτα Τράπεζα της Ισπανίας). Ο Κόμης Αλταμίρα (Vicente Joaquin Osorio Moscoso y Guzman) ήταν ένας από αυτούς. Ενθουσιάστηκε τόσο από τη δουλειά του, παρόλο που ο ζωγράφος δεν έκανε τίποτα για να κρύψει πόσο κοντός ήταν και ότι καθόταν σε μαξιλάρι για να φτάνει το γραφείο του, που του πρότεινε να ζωγραφίσει και την οικογένειά του.
Ο Γκόγια δείχνει την πρώτη γυναίκα του Αλταμίρα, τη μητέρα του Manuel, να κρατάει στην αγκαλιά της τη μικρή κόρη της Maria. Είναι αιθέρια και γεμάτη θηλυκότητα, ενώ τα παστέλ χρώματα του ζωγράφου κάνουν έντονο κοντράστ με τα κόκκινα και χρυσά στο πορτρέτο του συζύγου της. Τον δεκάχρονο γιο και μετέπειτα κληρονόμο, Vicente Osorio de Moscoco, ο οξυδερκής ζωγράφος τον δείχνει πολύ μεγαλύτερο από την ηλικία του. Ποζάρει με κοστούμι και περούκα και δεν δίνει σημασία στο σκυλάκι στα πόδια του. Υπάρχει στην έκθεση και το πορτρέτο ενός γιου της οικογένειας που είχε ήδη πεθάνει, αυτό ανέθεσε ο Γκόγια στον συνεργάτη του. Πολύ γρήγορα πέθανε και ο Manuel.
Η οικογένεια Αλταμίρα χρεοκόπησε μετά τους Ναπολεόντειους πολέμους, η συλλογή έργων τέχνης της διασκορπίστηκε. Εχει μεγάλο ενδιαφέρον η φράση με την οποία τελειώνει ρεπορτάζ της Κάρεν Ρόζενμπεργκ στους «Νιου Γιορκ Τάιμς»: «Αν o Manuel είχε ζήσει, δεν θα γινόταν ποτέ κληρονόμος των Αλταμίρα. Αλλά αυτή η έκθεση δείχνει πως ο Γκόγια του χάρισε μια άλλους είδους κληρονομιά, που δεν έχει οικονομική αξία και δεν θα χαθεί ή σπαταληθεί ποτέ».
Επιμ.: Β. Γεωργ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου