Ο ελληνισμός της Μελβούρνης δεν ξέχασε

Από την πορεία στο κέντρο της Μελβούρνης. Φώτο: Κώστας Ντεβές

16 Jul 2013,   http://neoskosmos.com

Με την πορεία διαμαρτυρίας στο κέντρο της Μελβούρνης, ολοκληρώθηκαν την Κυριακή οι εκδηλώσεις μνήμης της ομογένειας για την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο το 1974.
Παρά την απειλή της βροχής εκατοντάδες ομογενών πήραν μέρος στην πορεία, η οποία ξεκίνησε από τη Lonsdale Street και κατέληξε στην πολιτειακή βουλή.
Την Κυπριακή Δημοκρατία εκπροσώπησε και στην πορεία ο υπουργός Υγείας, Δρ Πέτρος Πετρίδης, ενώ παρέστησαν, επίσης, ο Επίσκοπος Μηλιτουπόλεως κ. Ιάκωβος, ο βουλευτής Burwood κ. Graham Watt, ο Ύπατος Αρμοστής της Κύπρου στην Αυστραλία κ. Ιωάννης Ιακώβου, αντιπρόσωπος του Γενικού Προξενείου και ηγετικά στελέχη ομογενειακών οργανώσεων.
Τα πανώ, τα πλακάτ και τα συνθήματα κατά τη διάρκεια της πορείας κατάγγειλαν τη συνεχιζόμενη κατοχή και διχοτόμηση της Κύπρου, την αδιαλλαξία της Τουρκίας και την αδιαφορία της διεθνούς κοινότητα για την εξεύρεση, τη μεθοδική καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς της μεγαλονήσου. Οι διαδηλωτές απαίτησαν την απόδοση δικαιοσύνης στην Κύπρο βάσει των αποφάσεων του ΟΗΕ, το συντομότερο δυνατό.


Στην ομιλία του, ο κ. Πετρίδης τόνισε, μεταξύ άλλων:
«Μέσα στου χρόνου την ακατάπαυστη ροή υπάρχουν ημερομηνίες που σημαδεύουν τη ζωή των λαών, είτε ως αιώνια σύμβολα αρετής και πολιτισμού είτε ως σύμβολα καταισχύνης των πανανθρώπινων αξιών και θεμελιωδών ελευθεριών,
Η βάρβαρη τουρκική εισβολή της 20ής Ιουλίου 1974 έχει στιγματίσει ανεξίτηλα με «μαύρες» μνήμες τη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου, καταδικάζοντας σε αιώνια ντροπή και καταισχύνη τους αυτουργούς αυτού του εγκλήματος-στίγμα στο θάλπος του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Όταν των τηλεβόλων ο ορυμαγδός είχε σιγήσει στη νήσο των Αγίων, το καλοκαίρι του 1974, ισχυρότερες ακούγονταν οι νικητήριες ιαχές και οι αλαλαγμοί των Τούρκων εισβολέων που συνέρρεαν από παντού στην ανυπεράσπιστη νυφούλα του Βορρά Κερύνεια και στα άλλα εδάφη μας, που ο “Αττίλας” είχε αφήσει στην κτηνώδη διάκριση των κατακτητών.
Γοερός θρήνος απλωνόταν από τη μια άκρη ως την άλλη του νησιού. Οι χιλιάδες των γυναικόπαιδων, που δεν πρόλαβαν την έξοδο-σωτηρία προς την ελευθερία, μέσα σε σκηνές αλλοφροσύνης κατέφυγαν σε σπίτια, ξενοδοχεία, εκκλησίες και μοναστήρια για να σωθούν. Όσοι δεν δολοφονήθηκαν, βασανίστηκαν, βιάστηκαν ή/και εξανδραποδίστηκαν, χάθηκαν στα μπουντρούμια της ανατολής - θύματα μιας προμελετημένης γενοκτονίας.
Η για 40 χρόνια κατοχή και ο συνεχόμενος εποικισμός της Κύπρου μας από τους Τούρκους εποίκους, πέραν των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων που συντηρεί, αποτελεί πηγή θανάσιμου κινδύνου-δαμόκλειος σπάθη για την επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού στην πατρογονική γη.
Κάθε χρόνο, αυτές τις ημέρες όλοι μας, Κύπριοι στης Κύπρου/ομογενείς, νοερά ταξιδεύουμε, στη σκλαβωμένη γενέθλια γη μας, εκεί που η ματωβαμένη διαχωριστική γραμμή της λευτεριάς ταυτίζεται με τη γραμμή της σκλαβιάς, μιας απάνθρωπης ντροπής και καταισχύνης. Απ' εκεί αντλούμε την πίστη στον αγώνα μας, έχοντας επιζήσει κλυδωνισμούς συμπληγάδων, στυλώνοντας μαζί με τα ιδεώδη της Κύπρου μας την αξιοπρέπεια των ανθρώπου, σαν ήλιο ζωής και προκοπής, δίνοντας ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, μια Κύπρο Ενωμένη και Λεύτερη.
«Οι στιγμές που σήμερα περνάμε, είναι τόσο κρίσιμες που σημαδεύουν βαθειά την ιστορική μας πορεία. Παντοειδείς πιέσεις, πολιτικές και οικονομικές ασκούνται από ποικιλώνυμους, μεγάλους και ισχυρούς για να λυγίσουν την αποφασιστικότητα, κάμπτοντας το εθνικό μας φρόνιμα.
Ο Ελληνισμός της Κύπρου δοκιμάζεται. Βρισκόμαστε εδώ και 40 χρόνια ενώπιον μια συνεχιζόμενης κατοχής και μιας συστηματικής διαδικασίας εκτουρκισμού. Παρά τον πόνο και την πικρία που μας διακατέχουν, ενώπιον των εθνικών και οικονομικών κινδύνων που αναβιώνουν, η ομόνοια και ομοψυχία θα πρέπει να πρυτανεύσουν.
Η συναίσθηση του κοινού χρέους, με τη συστράτευση και ομοψυχία στον «νυν υπέρ πάντων ο αγών» θα πρέπει να αποτελέσει αυτοσυνειδησία, εφαλτήριο στον θρίαμβο της ψυχής και της πίστης για τελική δικαίωση.
Η κατεχόμενη πατρίδα μας, οι αγνοούμενοι, οι πρόσφυγες και οι εγκλωβισμένοι συνθέτουν το δράμα της Κύπρου μας. Μέσα από το βαθύτατο πόνο του πικρού μαρτυρίου θα αντλήσουμε παραμυθία; θα ενισχύσουμε την υπομονή και την ελπίδα για επιστροφή στην πατρώα γη, ενισχύοντας το θάρρος, την αντοχή και την καρτερία μας.
Σε σχέση με τα επόμενα βήματα, θα πρέπει να υπενθυμιστεί ότι ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης, έχει διασαφηνίσει προς κάθε κατεύθυνση ότι η εξεύρεση μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης στο Κυπριακό, στη βάση των ψηφισμάτων του"1" Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και ευθυγραμμισμένη με τις αρχές και αξίες που διέπουν την Ευρωπαϊκή Ένωση, αποτελεί φυσικά υψίστη προτεραιότητα.
Ο πρόεδρος Αναστασιάδης έχει, παράλληλα, όμως, διαμηνύσει ότι αυτό που προέχει αυτή τη χρονική περίοδο είναι η σταθεροποίηση της οικονομικής κατάστασης. Ως εκ τούτου, έχει καταστεί γενικά αποδεκτό ότι η επανεκκίνηση της συναφούς με το Κυπριακό διαπραγματευτικής διαδικασίας τοποθετείται χρονικά αργότερα το φθινόπωρο.
«Η σημερινή παλλαϊκή συγκέντρωση πολλών «ντεσιμπέλ», και ο παλλόμενος ενθουσιασμός των παρευρισκομένων, καταδεικνύουν περίτρανα ότι δεν αποδεχόμαστε τα τετελεσμένα της εισβολής, της βίας και της αδικίας. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για μας παρά ο δρόμος του' καθήκοντος και του χρέους, υπέρλαμπρο κι' αμετακίνητο ορόσημο της μεγάλης του Έθνους αλκής.
Η ατελεύτητη στρατιά των ηρώων και μαρτύρων, μας αρματώνει με θέληση στα μαρμαρένια αλώνια, για αποκατάσταση της λευτεριάς μέσα στη γαλάζια αιθρία.
Ως την αναστάσιμη-ευλογημένη ετούτη μέρα, που θα σημάνουν οι καμπάνες της επιστροφής, ας κρατήσουμε ορθή τη ψυχή και την πίστη μας, αντλώντας δύναμη και εγκαρτέρηση από της σημερινής μαύρης επετείου το μήνυμα».