Ο Τζον Φρίλι μας μεταφέρει το φως της
Ανατολής στη Δύση, μέσα από τους Αραβες αστρονόμους που είχαν
εγκαταστήσει αστεροσκοπεία στη Σαμαρκάνδη, τη Βαγδάτη, τη Δαμασκό, το
Κάιρο και την Κόρδοβα.
Μία μελέτη που απευθύνεται στο ευρύ κοινό, χωρίς να θυσιάζει την επιστημονικότητα του λόγου.
Σκοπός της είναι να καταλάβει και ο αδαής το πώς έδρασε ο αραβικός και ισλαμικός επιστημονικός κόσμος όταν εκλήθη να επεξεργαστεί ξανά την αρχαιοελληνική κληρονομιά. Ηταν φυσικοί, φιλόσοφοι, μαθηματικοί, γεωγράφοι και -γιατί όχι;- αλχημιστές.
Ο Αμερικανός συγγραφέας έζησε επί μακρόν σε Αθήνα και Κωνσταντινούπολη και έχει γράψει παραπάνω από σαράντα ταξιδιωτικά βιβλία - στην πλειονότητά τους για την Ελλάδα και την Τουρκία.
Στο απολαυστικά γραμμένο πόνημά του «Ο Πλάτων στη Βαγδάτη», με τον ξεκάθαρο υπότιτλο, υποστηρίζει ότι η επιστημονική επανάσταση στην Ευρώπη οφείλει πολλά στις λατινικές μεταφράσεις των αραβικών χειρογράφων. Συγκεκριμένα, χωρίς αυτές δεν θα είχαμε τις ανακαλύψεις, κατά τον δέκατο και δέκατο έβδομο αιώνα, του Κοπέρνικου, του Κέπλερ, του Γαλιλαίου και του Νεύτωνα.
Αυτή, όμως, την οφειλή η Ευρώπη δεν την αναγνώρισε στο Ισλάμ. «Ο Ισαάκ Νεύτωνας», σχολιάζει ο Τζον Φρίλι, «μολονότι είχε αναγνωρίσει ρητά τις οφειλές του προς τους προγενέστερους Ευρωπαίους στοχαστές και τους αρχαίους Ελληνες, παρέλειψε να αναφέρει τους Αραβες διανοητές του Μεσαίωνα, από τους οποίους η Ευρώπη είχε εξαρχής κληρονομήσει τις πρώτες της επιστημονικές γνώσεις».
Οπως εξομολογείται, ενώ σήμερα πολλοί ιστορικοί έχουν αρχίσει να πιστοποιούν το σημαντικό ρόλο που έπαιξαν οι Αραβες επιστήμονες και φιλόσοφοι στην ευρωπαϊκή Αναγέννηση και στην επακόλουθη επιστημονική επανάσταση, υπήρχε έλλειψη συνοπτικών ιστοριών των ισλαμικών επιστημών, που να απευθύνονται στον ονομαζόμενο μέσο αναγνώστη. Εν αντιθέσει, είχαν τυπωθεί πλείστες ακαδημαϊκές μελέτες, με αντικείμενο κυρίως τη μαθηματική αστρονομία. Αυτή την έλλειψη φιλοδοξεί να καλύψει ο Φρίλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου