Παλαιόπολη Ανδρου: Ενας αρχαιολογικός χώρος αποκλεισμένος από τον κόσμο

Παρατημένο παρά την Κοινή Υπουργική Απόφαση

 

Αρχαιολογικός χώρος χωρίς πρόσβαση απέμεινε η Παλαιόπολη (η αρχαία πόλη) της Ανδρου μετά από την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας στο οποίο είχαν προσφύγει κάτοικοι της περιοχής, οι οποίοι διαφωνούν με την διάνοιξη οδού, που θα φθάνει στον αρχαιολογικό χώρο.

 Κι αυτό, παρά την υπάρχουσα ήδη _από το 2006_ Κοινή Υπουργική Απόφαση, η οποία εκδόθηκε ύστερα από γνωμοδότηση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου αλλά και από αυτοψία μελών του, οι οποίοι είχαν εντοπίσει την αδυναμία προσέγγισης στις σπουδαίες αρχαιότητες του νησιού.

Αρκεί να αναφερθεί, ότι αυτή τη στιγμή το μόνο που υφίσταται είναι ένα δύσβατο και στενό μονοπάτι, το οποίο μάλιστα διέρχεται μέσα από ιδιωτικές εκτάσεις ενώ γενικότερα πρόκειται για μία περιοχή δυσκολότατης πρόσβασης. Ούτε η ανασκαφή λοιπόν μπορεί να διαξαχθεί απρόσκοπτα, ούτε η ανάδειξη των αρχαιοτήτων που έχουν αποκαλυφθεί ως τώρα, πολλώ δε μάλλον η πιθανότητα επίσκεψής τους από τουρίστες σε περίπτωση που έχουν την περιέργεια να μάθουν από πού έχουν προέλθει όλα τα αρχαία που εκτίθενται στο Μουσείο Παλαιόπολης.

 

Από το 1987 όμως έχει αρχίσει η αρχαιολογική έρευνα από την καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών κυρία Λυδία Παλαιοκρασσά στην Παλαιόπολη, που βρίσκεται στα δυτικά παράλια του νησιού, εκεί όπου για περισσότερο από μία χιλιετία και ως τις αρχές του 7ου μ. Χ. αιώνα άνθησε η αρχαία πόλη της Ανδρου. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα η ανασκαφή της ιδίας έχει επικεντρωθεί στην Αγορά της πόλης με ενδιαφέροντα εηρήματα.

Η ακυρωτική απόφαση του ΣτΕ είχε ως βάση το γεγονός, ότι η διάνοιξη του δρόμου θα γινόταν εντός της αδόμητης Ζώνης Α του αρχαιολογικού χώρου, κάτι αληθές. Μόνον που η αναγκαιότητα της συντήρησης και προστασίας των μνημείων έχει υπερισχύσει και σε άλλες περιπτώσεις, όπου έχουν κατασκευαστεί ήδη αντίστοιχοι δρόμοι πρόσβασης σε αρχαία, εντός κηρυγμένης Ζώνης Α ενώ κατασκευάζονται και άλλοι. Γιατί πάντα κρίνεται το καλύτερο για τα αρχαία και όχι για την εξυπηρέτηση των ανθρώπων, που εμπλέκονται προφανώς και στην συγκεκριμένη περίπτωση...

Επιπλέον ο περί ου ο λόγος δρόμος θα έχει μήκος 100 μέτρα περίπου, δεν θα χρειαστεί καμία εκσκαφή για την διάνοιξή του ενώ στη συνέχεια θα γίνει εργοταξιακός για την συνέχιση του έργου και μελλοντικά θα μετατραπεί σε πεζόδρομο πρόσβασης των επισκεπτών. Το «αστείο» μάλιστα είναι ότι και ο δήμος έχει εντάξει το έργο στο πρόγραμμα της αναπτυξιακής του στρατηγικής και το υπουργείο Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής το έχει περιλάβει στα προγράμματα που χρηματοδοτεί _ένα εξ αυτών και της Ευρωπαϊκής Ενωσης_ με στόχο την ανάδειξη του χώρου. Γι΄αυτό άλλωστε υπήρξε ψήφισμα διαμαρτυρίας κατά την Γ΄ Συνάντηση «Νησιωτικές Ταυτότητες - Η συμβολή της Γενικής Γραμματείας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής στην έρευνα και ανάδειξη του Πολιτισμού του Αρχιπελάγους», που πραγματοποιήθηκε από την Γενική Γραμματεία Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: Θερμού Μαρία,  ΤΟ ΒΗΜΑ,