Οποιος είναι έξω από τον χορό, πολλά τραγούδια
λέει. Ετσι, το πιο εύκολο αντανακλαστικό που είχα, ήταν να θυμώσω με την
απόφαση της Μπιενάλε Θεσσαλονίκης να απομακρύνει έργο τέχνης από το
Αλατζά Ιμαρέτ και να το μεταφέρει στη Μονή Λαζαριστών. Ενοχλούσε, λέει,
τους μουσουλμάνους, αλλά και την επίσημη Τουρκία. Μετά, όμως, άρχισα να
το βάζω κάτω το πράγμα και να το υπολογίζω.
Σκέφτηκα τη δύσκολη θέση της διευθύντριας της οργάνωσης Κατερίνας Κοσκινά (είχε και το ΥΠΕΞ να της τριβελίζει τα αυτιά). Είδα -με έκπληξή μου- ότι και ο ίδιος ο Γάλλος δημιουργός τού βίντεο-αρτ «Nymphea» πειθάρχησε χωρίς πρόβλημα. Διάβασα και ένα ήρεμο σχόλιο της Αντελίνα φον Φίρστενμπεργκ, επιμελήτριας της έκθεσης, στο facebook. Και είπα να χαλαρώσω.
Για να μην κραυγάζουν «σκάνδαλο, σκάνδαλο» οι ίδιοι οι άνθρωποι της τέχνης και να δηλώνει στην «Εφημερίδα των Συντακτών» η κ. Κοσκινά ότι «δεν ήθελαν να δημιουργήσουν ένταση» και ότι έκαναν ό,τι έκαναν από «σεβασμό στον χώρο», μάλλον εγώ θα είμαι υπερβολική και ευέξαπτη. Ελα, όμως, που δεν μου ξεκολλάει από το μυαλό ότι όλος αυτός ο «σεβασμός» στη θρησκεία του άλλου, που παίρνει μπάλα και την τέχνη, είναι επικίνδυνος δρόμος. Ετσι και αποφασίσεις να τον βαδίσεις, θα σε οδηγήσει σε ολέθρια αποτελέσματα.
Δεν με πείθει ότι δεν έφταιγε το ίδιο το βίντεο-αρτ «Nymphea» (Νούφαρα) του Ανζ Λεσιά με τη Λετισιά Καστά, αλλά απλώς το γεγονός ότι εκεί που ήταν στημένο έκρυβε το ιερό του παλιού τζαμιού. Νομίζω ότι όλο αυτό ήταν μια πρόφαση. Οτι η εικόνα μιας γυναίκας, προφανώς γυμνής, να απολαμβάνει ηδονικά την αίσθηση του νερού στο σώμα της, άναψε τα λαμπάκια στους μουσουλμάνους της Βόρειας Ελλάδας. Ορκίζομαι ότι τους σέβομαι, ότι θέλω αμέσως να αποκτήσουν δικούς τους λατρευτικούς χώρους, αλλά μέχρις εκεί. Να μη διανοούνται να έχουν άποψη και να την επιβάλλουν σε εκθέσεις σύγχρονης τέχνης. Ούτε αυτοί, ούτε οι δικοί μας θρησκευτικοί και παραθρησκευτικοί κύκλοι.
Ολη η Ευρώπη σήμερα το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζει υπό τον φόβο του φονταμενταλισμού. Αλλες χώρες (βλέπε Βρετανία) το λύνουν εναντίον της τέχνης, άλλες (βλέπε Γερμανία) κρατάνε πιο γερά και δεν ανέχονται λογοκρισίες ή αυτολογοκρισίες. Εμείς, μάλλον κακή αρχή κάναμε.
Βένα Γεωργακοπούλου
Σκέφτηκα τη δύσκολη θέση της διευθύντριας της οργάνωσης Κατερίνας Κοσκινά (είχε και το ΥΠΕΞ να της τριβελίζει τα αυτιά). Είδα -με έκπληξή μου- ότι και ο ίδιος ο Γάλλος δημιουργός τού βίντεο-αρτ «Nymphea» πειθάρχησε χωρίς πρόβλημα. Διάβασα και ένα ήρεμο σχόλιο της Αντελίνα φον Φίρστενμπεργκ, επιμελήτριας της έκθεσης, στο facebook. Και είπα να χαλαρώσω.
Για να μην κραυγάζουν «σκάνδαλο, σκάνδαλο» οι ίδιοι οι άνθρωποι της τέχνης και να δηλώνει στην «Εφημερίδα των Συντακτών» η κ. Κοσκινά ότι «δεν ήθελαν να δημιουργήσουν ένταση» και ότι έκαναν ό,τι έκαναν από «σεβασμό στον χώρο», μάλλον εγώ θα είμαι υπερβολική και ευέξαπτη. Ελα, όμως, που δεν μου ξεκολλάει από το μυαλό ότι όλος αυτός ο «σεβασμός» στη θρησκεία του άλλου, που παίρνει μπάλα και την τέχνη, είναι επικίνδυνος δρόμος. Ετσι και αποφασίσεις να τον βαδίσεις, θα σε οδηγήσει σε ολέθρια αποτελέσματα.
Δεν με πείθει ότι δεν έφταιγε το ίδιο το βίντεο-αρτ «Nymphea» (Νούφαρα) του Ανζ Λεσιά με τη Λετισιά Καστά, αλλά απλώς το γεγονός ότι εκεί που ήταν στημένο έκρυβε το ιερό του παλιού τζαμιού. Νομίζω ότι όλο αυτό ήταν μια πρόφαση. Οτι η εικόνα μιας γυναίκας, προφανώς γυμνής, να απολαμβάνει ηδονικά την αίσθηση του νερού στο σώμα της, άναψε τα λαμπάκια στους μουσουλμάνους της Βόρειας Ελλάδας. Ορκίζομαι ότι τους σέβομαι, ότι θέλω αμέσως να αποκτήσουν δικούς τους λατρευτικούς χώρους, αλλά μέχρις εκεί. Να μη διανοούνται να έχουν άποψη και να την επιβάλλουν σε εκθέσεις σύγχρονης τέχνης. Ούτε αυτοί, ούτε οι δικοί μας θρησκευτικοί και παραθρησκευτικοί κύκλοι.
Ολη η Ευρώπη σήμερα το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζει υπό τον φόβο του φονταμενταλισμού. Αλλες χώρες (βλέπε Βρετανία) το λύνουν εναντίον της τέχνης, άλλες (βλέπε Γερμανία) κρατάνε πιο γερά και δεν ανέχονται λογοκρισίες ή αυτολογοκρισίες. Εμείς, μάλλον κακή αρχή κάναμε.
Βένα Γεωργακοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου