Με την τελευταία ταινία του, ο ιταλός σκηνοθέτης Πάολο Σορεντίνο μιλά για την ομορφιά αλλά και το πνευματικό κενό της ιταλικής πρωτεύουσας
Ο ιταλός ηθοποιός Τόνι Σεβίλο πρωταγωνιστεί στην ταινία «Η μεγάλη ομορφιά» του Πάολο Σορεντίνο
Κάννες, αποστολή
Πριν από πεντε ακριβώς χρόνια, ο ιταλός σκηνοθέτης
Πάολο Σορεντίνο (φωτογραφία)
ήταν ένα από τα πρόσωπα του φεστιβάλ των Κανών.
Το 2008 υπήρξε μια πολύ καλή χρονιά για το φεστιβάλ και μια από τις ταινίες που είχαν ξεχωρίσει ήταν το «Il divo» του Σορεντίνο, ένα έπος για μια τεράστια προσωπικότητα της πολιτικής σκηνής στην Ιταλία, τον Τζούλιο Αντρεότι που πέθανε προσφάτως.
Πάολο Σορεντίνο (φωτογραφία)
ήταν ένα από τα πρόσωπα του φεστιβάλ των Κανών.
Το 2008 υπήρξε μια πολύ καλή χρονιά για το φεστιβάλ και μια από τις ταινίες που είχαν ξεχωρίσει ήταν το «Il divo» του Σορεντίνο, ένα έπος για μια τεράστια προσωπικότητα της πολιτικής σκηνής στην Ιταλία, τον Τζούλιο Αντρεότι που πέθανε προσφάτως.
Εφέτος ο Σορεντίνο επιστρέφει για μια ακόμη φορά στην Κρουαζέτ με την «Μεγάλη ομορφιά» (La grande bellezza) στην οποία και πάλι πρωταγωνιστεί ο Τόνι Σερβίλο, ο ηθοποιός που υποδύθηκε αξιομνημόνευτα τον Αντρεότι. Η «Μεγάλη ομορφιά» είναι μια «τρελή» τοιχογραφία της σύγχρονης ζωής στην Ρώμη, μια ταινία που σύμφωνα με τον σκηνοθέτη επιδιώκει να προβάλλει όλες τις αντιφάσεις, τις ομορφιές και τις ασχήμιες που έχει βιώσει ο ίδιος στην πρωτεύουσα της χώρας του.
«Η Ρώμη είναι μια υπέροχη πόλη» λέει ο Σορεντίνο, «στην οποία όμως υπάρχουν πολλοί κρυφοί κίνδυνοι. Λέγοντας κινδύνους αναφέρομαι στις πνευματικές περιπέτεις που μπορούν να οδηγήσουν σε αδιέξοδο.» Και ίσως αυτήν ακριβώς την αίσθηση του αδιεξόδου να βγάζει ο κεντρικός ήρωας της ιστορίας, ένας επιτυχημένος δημοσιογράφος – συγγραφέας (Σερβίλο), ο οποίος έχοντας επαναπαυτεί στην επιτυχία ενός βιβλίου του επέτρεψε στον εαυτό του να γίνει θύμα της ματαιοδοξίας, του νεοπλουτισμού και ενός επιτηδευμένου κυνισμού που είναι η μάσκα της ψυχής του. Γιατί μπορεί μεν ο δημοσιογράφος να αρέσκεται να δίνει πάρτι στο διαμέρισμά του με θέα το Κολοσσαίο αλλά πότε πότε νοσταλγεί το στιλό και την εποχή της νιότης του, όταν ήταν ένας αληθινός γραφιάς.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που μια από τις φράσεις οι οποίες «οδήγησαν» τον Σορεντίνο στην υλοποίηση του οράματός του ανήκει στον συγγραφέα και σκηνοθέτη Μάριο Σολντάτι. «Ο Σολντάτι είχε πει κάποτε ότι για τους προφανείς λόγους, η Ρώμη είναι η μοναδική πρωτεύουσα στο κόσμο ό0που μπορεί να σε κάνει να επικοινωνήσεις με το αίσθημα της αιωνιότητας. Ομως τελικά “τι είναι το αίσθημα της αιωνιότητας αν όχι το αίσθημα του κενού;”»
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: TO BHMA
Ζουμπουλάκης Γιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου