Η Κρατική Οπερα του Βερολίνου είναι η τελευταία μιας σειράς ιστορικών θεάτρων της Ευρώπης που η λειτουργία τους «σκοντάφτει» στο μεγάλο κόστος των εργασιών ανακαίνισης.
Ισμα Τουλάτου
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 05:45
Εσωτερική άποψη της Σκάλας του Μιλάνου, της οποίας η ανακαίνιση την περίοδο 2002-2004 προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις
Βαρέλι χωρίς πάτο μοιάζει να είναι η τρέχουσα ανακαίνιση της Κρατικής Οπερας του Βερολίνου, γεγονός που προκαλεί έντονο προβληματισμό αυτό το διάστημα τόσο στον Τύπο όσο και στους πολιτικούς κύκλους της γερμανικής πρωτεύουσας. Προ ημερών ανακοινώθηκε ότι το κόστος των εργασιών θα αυξηθεί κατά 54 εκατ. ευρώ, το οποίο μεταφράζεται σε εκτίναξη του συνολικού ποσού στα 300 εκατ. ευρώ (αντί 240, που είχε αρχικώς υπολογιστεί). Η εν λόγω αύξηση επηρεάζει και την ημερομηνία επανέναρξης της λειτουργίας της: το αρχικό πλάνο που ήθελε το νέο πρόσωπο της Staatsoper Unter den Linden - η οποία βρίσκεται υπό ανακαίνιση από το 2010 - να ανατέλλει το 2013 έχει προ πολλού εγκαταλειφθεί. Και ο νέος στόχος των εγκαινίων το φθινόπωρο του 2015 όμως, ο οποίος ετέθη αργότερα, με τα νέα δεδομένα μοιάζει πλέον ανέφικτος. Παρ' όλα αυτά, επίσημες ανακοινώσεις δεν αναμένονται πριν από τις αρχές του νέου έτους, αφού μόνο τότε υπολογίζεται να μπορεί να καταστεί δυνατή μια σοβαρή εκτίμηση της προόδου των εργασιών.
Το νέο πολιτιστικό σύμπλεγμα αναμένεται να συμπεριλάβει και την καινούργια Ακαδημία Μπαρενμπόιμ - Σαΐντ (από τον διάσημο αργεντινο-ισραηλινό μαέστρο Ντάνιελ Μπαρενμπόιμ, μουσικό διευθυντή της Κρατικής Οπερας, και τον αμερικανοπαλαιστίνιο διανοούμενο Εντουαρντ Σαΐντ) σε έναν πρώην αποθηκευτικό χώρο. Η μετατροπή του σε Ακαδημία κατέστη δυνατή χάρη σε ομοσπονδιακή δωρεά της τάξεως των 20 εκατ. ευρώ. Ωστόσο, και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, η διοίκηση της Staatsoper αγωνιά για την κάλυψη του κόστους της προσωρινής στέγασης της λειτουργίας της στο θέατρο Σίλερ. Σύμφωνα με πρόσφατο ρεπορτάζ της εφημερίδας «Der Tagesspiegel» η πόλη του Βερολίνου παρέχει επιχορήγηση της τάξεως των 250 ευρώ ημερησίως ανά θέση.
Οι υπερβάσεις του κόστους και οι συνακόλουθες καθυστερήσεις που συμβαίνουν αυτόν τον καιρό στο Βερολίνο, πάντως, δεν αποτελούν μοναδική περίπτωση. Τις δύο τελευταίες δεκαετίες οι ανακαινίσεις μερικών από τα μεγαλύτερα και παλαιότερα θέατρα όπερας στην Ευρώπη - χτισμένα τον 18ο και τον 19ο αιώνα τα περισσότερα - προκάλεσαν στη μεγάλη πλειονότητά τους τριβές, αντεγκλήσεις και καθυστερήσεις. Σε κάποιες μάλιστα περιπτώσεις, για αρκετά μεγάλο διάστημα μετά την ανακαίνιση αναζητούσαν - ή αναζητούν ακόμη - τον βηματισμό τους.
Η ευρεία ανακαίνιση της Βασιλικής Οπερας του Λονδίνου στο Κόβεντ Γκάρντεν, η οποία έγινε δυνατή χάρη σε πόρους τους οποίους παρείχε το Συμβούλιο Τεχνών αλλά και με τη βοήθεια ιδιωτικών χορηγιών τη δεκαετία του 1990, οδήγησε, σύμφωνα με ισχυρισμούς των ιθυνόντων της, στο «πιο σύγχρονο θέατρο της Ευρώπης από πλευράς ευκολιών και παροχών». Από τις πλέον συζητημένες ανακαινίσεις, εξάλλου, υπήρξε αυτή του θεάτρου Liceu της Βαρκελώνης μετά τη φωτιά που ξέσπασε εκεί στις 31 Ιανουαρίου 1994.
Τον πραγματικό θόρυβο, όμως, στα διεθνή μέσα ενημέρωσης προκάλεσαν οι ανακαινίσεις της Σκάλας του Μιλάνου στο διάστημα 2002-2004 και του θεάτρου Μπαλσόι της Μόσχας στο διάστημα 2005-2011. Στην περίπτωση της πρώτης η ανακαίνιση προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις καθώς οι συντηρητικοί κύκλοι του Μιλάνου εξέφρασαν φόβους ότι σημαντικές ιστορικές λεπτομέρειες της Σκάλας θα χαθούν. Ωστόσο οι διοικούντες τότε το θέατρο δήλωσαν εντυπωσιασμένοι από τις βελτιώσεις τόσο στο ίδιο το οικοδόμημα όσο και στην ποιότητα του ήχου.
Οσο για το Μπαλσόι, η πολύχρονη ανακαίνιση σημαδεύτηκε από οικονομικά σκάνδαλα, αλλαγές διοίκησης, κατηγορίες για διαφθορά και πολλά ακόμη τα οποία συνεχίζουν να τροφοδοτούν τα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Τα λαμπρά εγκαίνια του Οκτωβρίου 2011 φαίνεται πως δεν σήμαναν το τέλος του «σίριαλ» το οποίο συνεχίζεται στον απόηχο της προ μηνών επίθεσης με οξύ στον διευθυντή μπαλέτου Σεργκέι Φιλίν.
Δημοσιεύτηκε στο HeliosPlus στις 20 Μαΐου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου