Ημερίδα για τον ποιητή και στοχαστή Γιώργο Σαραντάρη

Πραγματοποιείται στη Στοά του Βιβλίου την Πέμπτη 23 Μαΐου

 

Ακούστε ποίημα του Σαραντάρη μελοποιημένο από τον Μάνο Χατζιδάκι στον «Μεγάλο Ερωτικό»

 

Ο Γιώργος Σαραντάρης (1908-1941), διηγηματογράφος, μεταφραστής, δοκιμιογράφος, φιλόσοφος αλλά προπάντων ποιητής, ήταν από τις πιο ενδιαφέρουσες φωνές του μεσοπολέμου. Αν είχε ζήσει περισσότερο, η εικόνα που έχουμε για τη μοντέρνα ποίηση στην Ελλάδα θα ήταν διαφορετική. Το θέμα είναι πως αυτός ο αισθαντικός ποιητής που γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και γαλουχήθηκε στην Ιταλία «έσβησε» νωρίς, στη μυθική ηλικία των 33 ετών. Ευαίσθητος, φιλάσθενος αλλά επίσης ρομαντικός και ιδεαλιστής, κατατάχθηκε στον στρατό, έφυγε για το ελληνοϊταλικό μέτωπο και πέθανε τελικά από τύφο στην Αθήνα το 1941.

Τα τελευταία χρόνια η κριτική επανεξετάζει και επανεκτιμά το έργο του, όψιμα μεν, δικαίως δε.

 

 Προς αυτή την κατεύθυνση γίνεται η 1η ημερίδα για τον Γιώργο Σαραντάρη που διοργανώνουν το πολιτιστικό σωματείο «Γιώργος Σαραντάρης» και το περιοδικό Μανδραγόρας, στη Στοά του Βιβλίου, την Πέμπτη 23 Μαΐου, από τις 10.00 π.μ. μέχρι τις 3.30 μμ. με τη συμμετοχή ποιητών, μελετητών, εκπαιδευτικών. Θα μιλήσουν: Δημήτρης Κοσμόπουλος, Βασίλης Αλεξίου, Ελσα Λιαροπούλου, Στέφανος Ροζάνης, Σωτήρης Γουνελάς, Maria Caracausi, Ξένη Σκαρτσή κ.ά. Χαιρετισμό θα απευθύνει ο Νάνος Βαλαωρίτης ενώ θα συμμετάσχει και ο Γιάννης Δάλλας.

Ερχόμενος στην Ελλάδα από την Ιταλία το 1931, ο Σαραντάρης ήταν στην αρχή «ξένος» για τους Έλληνες, ένας ακόμη κοσμοπολίτης ποιητής μας που «δεν ήξερε ελληνικά». Προοδευτικά, συνδέθηκε με το περιοδικό Κύκλος, το οποίο ανέλαβε και την έκδοση των δοκιμίων του Η παρουσία του ανθρώπου (1938) και με τις δύο συνισταμένες της ελληνικής λογοτεχνικής νεωτερικότητας: το περιοδικό Τα Νέα Γράμματα, που κατεξοχήν εξέφρασε την αθηναϊκή γενιά του 1930, και το θεσσαλονικιώτικο περιοδικό Μακεδονικές Ημέρες, που φιλοξένησε στις σελίδες του τους νεωτερικούς πεζογράφους της λεγόμενης «Σχολής της Θεσσαλονίκης».

Mετέφρασε Μποντλέρ, Ελυάρ και Ουνγκαρέτι, εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές Οι αγάπες του χρόνου (1933), Τα ουράνια (1934), Αστέρια (1935), Στους φίλους μιας άλλης χαράς (1940), τα πεζά Γράμματα σε μια γυναίκα (1936), το μελέτημα Συμβολή σε μια φιλοσοφία της ύπαρξης (1937) και δοκίμια φιλοσοφίας. Ως φιλόσοφος συμπορευόταν με τους γάλλους υπαρξιστές και τους γερμανούς προδρόμους τους. Ως ποιητής συνδυάζει την υποβλητικότητα της αισθητικής του συμβολισμού με τη λιτή, μεταφορική και πεζολογική έκφραση του μοντερνισμού.

«Δεν είμαστε ποιητές»

Δεν είμαστε ποιητές

Σημαίνει εγκαταλείπουμε τον αγώνα

Παρατάμε τη χαρά στους ανίδεους

Τις γυναίκες στα φιλιά του ανέμου

Και στη σκόνη του καιρού

Σημαίνει πως φοβόμαστε

Και η ζωή μάς έγινε ξένη

Ο θάνατος βραχνάς

Δείτε εδώ κείμενα του Γιώργου Σαραντάρη που κυκλοφορούν σε αυτοτελείς εκδόσεις, ανθολογίες και συλλογικούς τόμους.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: Κουζέλη Λαμπρινή,  22/05/2013,   http://www.tovima.gr