Ακραίες πράξεις σαν κι αυτές, αν και αυτοκαταστροφικές, πάντα θα διατηρούν το νόημά τους
Σαν σύμβολο ριζοσπαστικής πολιτικής διαμαρτυρίας, Θιβετιανοί μοναχοί και απλοί πολίτες αυτοπυρπολούνται σε δημόσιους δρόμους για λογαριασμό της συλλογικής αιτίας για ένα ελεύθερο Θιβέτ. Τείνουν να καταπίνουν κηροζίνη, να τυλίγονται συρματόσκοινο και θεληματικά να αυτοπυρπολούνται φωνάζοντας συνθήματα για ένα ελεύθερο Θιβέτ.
Σε μοναστήρια διάσπαρτα στην οροσειρά των Ινδικών Ιμαλαΐων, Θιβετιανοί εξόριστοι προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανό έναν αρχαίο πολιτισμό και μιαν αρχαία παράδοση.
Με πάνω από 50 χρόνια εξορίας και με σημάδια αυξανόμενης καταπίεσης από το Κινέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα που διοικεί τη χώρα, οι ελπίδες τους για ένα ελεύθερο Θιβέτ στερεύουν. Η επιθυμία τους είναι να δουν τον πνευματικό τους ηγέτη, τον Δαλάι Λάμα, να επιστρέφει στο παλάτι του στο Θιβέτ και την κινεζική κυβέρνηση να τους παραχωρήσει την αδικαιολόγητα στερημένη αυτονομία τους.
Περίπου 150.000 Θιβετιανοί έχουν καταφύγει και ενταχθεί δίπλα στον Δαλάι Λάμα στην εξόριστη κυβέρνηση που καθιέρωσε στην Νταραμσάλα της Ινδίας όταν απέδρασε από τη χώρα του το 1959, για να σωθεί από την καταπίεση και τις απειλές της Κίνας. Οι πρόσφυγες σπάνια αμφισβητούν τη φιλοσοφία της μέσης οδού, που ο πνευματικός τους ηγέτης κηρύττει, δηλαδή την εγκατάλειψη οποιασδήποτε βίαιης πράξης έναντι της Κίνας για την καθιέρωση ανεξαρτησίας στο Θιβέτ. Στα 77 του έχει ήδη αναγγείλει την αποχώρησή του ως πολιτικός ηγέτης, αφήνοντας αυτόν τον ρόλο στον πρωθυπουργό Λόμπσανγκ Σάνγκεϊ και τους υπουργούς του στην κυβέρνηση που καθιέρωσε στην εξορία.
Από το 2009, τουλάχιστον 101 Θιβετιανοί έχουν αυτοθυσιαστεί με τη μέθοδο της αυτοπυρπόλησης, με πάνω από 40 επιβεβαιωμένους θανάτους. Ο Δαλάι Λάμα έχει δηλώσει ότι δεν ενθαρρύνει τις διαδηλώσεις, ωστόσο η κινεζική κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η εξόριστη κυβέρνηση του Θιβέτ είναι αυτή που υποκινεί αυτές τις πράξεις. Αυτός διατηρεί τον ρόλο του ως πνευματικός ηγέτης περίπου 5.000.000 Θιβετιανών και παραμένει παράξενα ήσυχος για το θέμα των αυτοπυρπολήσεων, ενθαρρύνοντας την κινέζικη καλή θέληση να τους χορηγήσει την πραγματική αυτονομία που τους αξίζει.
Πολύ ευαίσθητο πολιτικό θέμα
Σε συνέντευξή του στο BBC ερωτήθηκε γιατί δεν έχει εκφράσει την έντονη καταδίκη του κατά των αυτοπυρπολήσεων, απαντώντας ότι αυτό είναι ένα πολύ ευαίσθητο πολιτικό θέμα και αν συμμετέχει σε αυτό, τότε η αποχώρησή του από την πολιτική εξουσία δεν θα έχει νόημα. «Ό,τι και να πω, η κινεζική κυβέρνηση το διαστρεβλώνει αμέσως. Η Κίνα δεν καταλαβαίνει ποια είναι η πραγματική αίσθηση του Θιβέτ και πώς νιώθουν οι Θιβετιανοί πολίτες». Επανειλημμένες συναντήσεις μεταξύ των εκπροσώπων του και των διαδοχικών κινεζικών κυβερνήσεων δεν έχουν φέρει κανένα απολύτως αποτέλεσμα για καλύτερη μεταχείριση των Θιβετιανών πολιτών και των προσφύγων που προσπαθούν να επιστρέψουν στη χώρα που τους γέννησε. «Η προσέγγισή μας κατέληξε σε ολοκληρωτική αποτυχία. Κανένα θετικό αποτέλεσμα δεν ήρθε στο να πάρουμε κάποιο είδος κατανόησης από την κινεζική κυβέρνηση και κάποια βελτίωση στο εσωτερικό του Θιβέτ.
Οι πράξεις των Κινέζων ηγετών τούς εκφράζει καθαρά σαν στενόμυαλους εξουσιαστές του λαού. Χρησιμοποιούν μόνο το στόμα τους και ποτέ τα αφτιά τους. Είναι πάντα πρόθυμοι να πράξουν, αλλά ποτέ δεν είναι πρόθυμοι να ακούσουν». Ο Δαλάι Λάμα, που ζει πια σαν απλός μοναχός στην Ινδία, μακριά από την πολιτική εξουσία, ισχυρίζεται ότι οι Κινέζοι χρησιμοποιούν τα «ηλεκτρονικά όπλα» του 21ου αιώνα για να τον παρουσιάσουν ως διαχωριστή του λαού που θέλει να χωρίσει το Θιβέτ από την Ασιατική «μητέρα γη», αλλά εκφράζει την αυτοπεποίθησή του ότι μια λύση μπορεί να βρεθεί. «Οποιοσδήποτε λογικός ηγέτης δεν θα φέρει συνεχώς αυτό το είδος της τυφλής πολιτικής αυτοκαταστροφής. Μόνο με το πέρασμα του χρόνου κάποια πράγματα και ιδέες θα αλλάξουν. Γι’ αυτό είμαι αρκετά σίγουρος». Παρ΄ όλα αυτά, οι αυτοθυσίες και αυτοπυρπολήσεις αυξάνονται συνεχώς, με 14 συμβάντα και 11 επιβεβαιωμένους θανάτους να έχουν συμβεί μόνο το 2013. Επιπλέον, οι κινεζικές Αρχές, τον Φεβρουάριο του 2013, συνέλαβαν πέντε Θιβετιανούς μοναχούς με την κατηγορία ότι έπεισαν τρία άτομα να αυτοπυρποληθούν, επειδή πήγαν να επισκεφθούν ένα από τα θύματα στο νοσοκομείο.
Ο ηρωισμός μιας τέτοιας πράξης
Ως πολίτης ελληνικού έθνους, που πριν από 50 χρόνια υποδουλώθηκε με παρόμοιο τρόπο και βρισκόμενο κάτω από τις απειλές της Ευρωπαϊκής Γερμανοποίησης, που στοχεύουν να μας στερήσουν την εθνική μας ταυτότητα και οικονομική ανεξαρτησία, προσπαθώ να κατανοήσω την πράξη αυτή. Μετά από επαγγελματική εμπειρία με ανθρωπιστικούς οργανισμούς στην περιοχή του Νεπάλ και της Ινδίας, σαν θεατής της βαθιάς επιθυμίας των προσφύγων του Θιβέτ να επιστρέψουν στον τόπο της πολιτιστικής τους κληρονομιάς, δεν μπορώ πάρα να αναγνωρίσω τον ηρωισμό μιας τέτοιας πράξης, που, αν και μπορεί να χαρακτηριστεί σαν ακραία και αυτοκαταστροφική, μας θυμίζει πράξεις αρχαίων και σύγχρονων ηρώων όπως αυτές του Λεωνίδα, του Μάτση και του Αυξεντίου, που με τη δύναμη της θέλησής τους τροφοδοτημένη από τη δίψα τους για ελευθερία, έδωσαν τη ζωή τους χωρίς δεύτερη σκέψη για την εξυπηρέτηση της συλλογικής αιτίας και την ευαισθητοποίηση της διεθνούς φωνής να συμμεριστεί και να βοηθήσει την κατάστασή τους.
Εμείς, ως ελληνικό έθνος ηρώων, που υποταχθήκαμε κάτω από τους κανόνες μιας ξένης κληρονομιάς, πολιτικής και εγωιστικών οικονομικών συμφερόντων μεγαλύτερων δυνάμεων, δεν μπορούμε πάρα να παρακολουθήσουμε με δέος και να καταλάβουμε ότι ακραίες πράξεις σαν κι αυτές, αν και αυτοκαταστροφικές, πάντα θα διατηρούν το νόημά τους.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΡΩΣΣΙΔΗΣ
Δικηγόρος
http://www.sigmalive.com,
Σαν σύμβολο ριζοσπαστικής πολιτικής διαμαρτυρίας, Θιβετιανοί μοναχοί και απλοί πολίτες αυτοπυρπολούνται σε δημόσιους δρόμους για λογαριασμό της συλλογικής αιτίας για ένα ελεύθερο Θιβέτ. Τείνουν να καταπίνουν κηροζίνη, να τυλίγονται συρματόσκοινο και θεληματικά να αυτοπυρπολούνται φωνάζοντας συνθήματα για ένα ελεύθερο Θιβέτ.
Σε μοναστήρια διάσπαρτα στην οροσειρά των Ινδικών Ιμαλαΐων, Θιβετιανοί εξόριστοι προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανό έναν αρχαίο πολιτισμό και μιαν αρχαία παράδοση.
Με πάνω από 50 χρόνια εξορίας και με σημάδια αυξανόμενης καταπίεσης από το Κινέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα που διοικεί τη χώρα, οι ελπίδες τους για ένα ελεύθερο Θιβέτ στερεύουν. Η επιθυμία τους είναι να δουν τον πνευματικό τους ηγέτη, τον Δαλάι Λάμα, να επιστρέφει στο παλάτι του στο Θιβέτ και την κινεζική κυβέρνηση να τους παραχωρήσει την αδικαιολόγητα στερημένη αυτονομία τους.
Περίπου 150.000 Θιβετιανοί έχουν καταφύγει και ενταχθεί δίπλα στον Δαλάι Λάμα στην εξόριστη κυβέρνηση που καθιέρωσε στην Νταραμσάλα της Ινδίας όταν απέδρασε από τη χώρα του το 1959, για να σωθεί από την καταπίεση και τις απειλές της Κίνας. Οι πρόσφυγες σπάνια αμφισβητούν τη φιλοσοφία της μέσης οδού, που ο πνευματικός τους ηγέτης κηρύττει, δηλαδή την εγκατάλειψη οποιασδήποτε βίαιης πράξης έναντι της Κίνας για την καθιέρωση ανεξαρτησίας στο Θιβέτ. Στα 77 του έχει ήδη αναγγείλει την αποχώρησή του ως πολιτικός ηγέτης, αφήνοντας αυτόν τον ρόλο στον πρωθυπουργό Λόμπσανγκ Σάνγκεϊ και τους υπουργούς του στην κυβέρνηση που καθιέρωσε στην εξορία.
Από το 2009, τουλάχιστον 101 Θιβετιανοί έχουν αυτοθυσιαστεί με τη μέθοδο της αυτοπυρπόλησης, με πάνω από 40 επιβεβαιωμένους θανάτους. Ο Δαλάι Λάμα έχει δηλώσει ότι δεν ενθαρρύνει τις διαδηλώσεις, ωστόσο η κινεζική κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η εξόριστη κυβέρνηση του Θιβέτ είναι αυτή που υποκινεί αυτές τις πράξεις. Αυτός διατηρεί τον ρόλο του ως πνευματικός ηγέτης περίπου 5.000.000 Θιβετιανών και παραμένει παράξενα ήσυχος για το θέμα των αυτοπυρπολήσεων, ενθαρρύνοντας την κινέζικη καλή θέληση να τους χορηγήσει την πραγματική αυτονομία που τους αξίζει.
Πολύ ευαίσθητο πολιτικό θέμα
Σε συνέντευξή του στο BBC ερωτήθηκε γιατί δεν έχει εκφράσει την έντονη καταδίκη του κατά των αυτοπυρπολήσεων, απαντώντας ότι αυτό είναι ένα πολύ ευαίσθητο πολιτικό θέμα και αν συμμετέχει σε αυτό, τότε η αποχώρησή του από την πολιτική εξουσία δεν θα έχει νόημα. «Ό,τι και να πω, η κινεζική κυβέρνηση το διαστρεβλώνει αμέσως. Η Κίνα δεν καταλαβαίνει ποια είναι η πραγματική αίσθηση του Θιβέτ και πώς νιώθουν οι Θιβετιανοί πολίτες». Επανειλημμένες συναντήσεις μεταξύ των εκπροσώπων του και των διαδοχικών κινεζικών κυβερνήσεων δεν έχουν φέρει κανένα απολύτως αποτέλεσμα για καλύτερη μεταχείριση των Θιβετιανών πολιτών και των προσφύγων που προσπαθούν να επιστρέψουν στη χώρα που τους γέννησε. «Η προσέγγισή μας κατέληξε σε ολοκληρωτική αποτυχία. Κανένα θετικό αποτέλεσμα δεν ήρθε στο να πάρουμε κάποιο είδος κατανόησης από την κινεζική κυβέρνηση και κάποια βελτίωση στο εσωτερικό του Θιβέτ.
Οι πράξεις των Κινέζων ηγετών τούς εκφράζει καθαρά σαν στενόμυαλους εξουσιαστές του λαού. Χρησιμοποιούν μόνο το στόμα τους και ποτέ τα αφτιά τους. Είναι πάντα πρόθυμοι να πράξουν, αλλά ποτέ δεν είναι πρόθυμοι να ακούσουν». Ο Δαλάι Λάμα, που ζει πια σαν απλός μοναχός στην Ινδία, μακριά από την πολιτική εξουσία, ισχυρίζεται ότι οι Κινέζοι χρησιμοποιούν τα «ηλεκτρονικά όπλα» του 21ου αιώνα για να τον παρουσιάσουν ως διαχωριστή του λαού που θέλει να χωρίσει το Θιβέτ από την Ασιατική «μητέρα γη», αλλά εκφράζει την αυτοπεποίθησή του ότι μια λύση μπορεί να βρεθεί. «Οποιοσδήποτε λογικός ηγέτης δεν θα φέρει συνεχώς αυτό το είδος της τυφλής πολιτικής αυτοκαταστροφής. Μόνο με το πέρασμα του χρόνου κάποια πράγματα και ιδέες θα αλλάξουν. Γι’ αυτό είμαι αρκετά σίγουρος». Παρ΄ όλα αυτά, οι αυτοθυσίες και αυτοπυρπολήσεις αυξάνονται συνεχώς, με 14 συμβάντα και 11 επιβεβαιωμένους θανάτους να έχουν συμβεί μόνο το 2013. Επιπλέον, οι κινεζικές Αρχές, τον Φεβρουάριο του 2013, συνέλαβαν πέντε Θιβετιανούς μοναχούς με την κατηγορία ότι έπεισαν τρία άτομα να αυτοπυρποληθούν, επειδή πήγαν να επισκεφθούν ένα από τα θύματα στο νοσοκομείο.
Ο ηρωισμός μιας τέτοιας πράξης
Ως πολίτης ελληνικού έθνους, που πριν από 50 χρόνια υποδουλώθηκε με παρόμοιο τρόπο και βρισκόμενο κάτω από τις απειλές της Ευρωπαϊκής Γερμανοποίησης, που στοχεύουν να μας στερήσουν την εθνική μας ταυτότητα και οικονομική ανεξαρτησία, προσπαθώ να κατανοήσω την πράξη αυτή. Μετά από επαγγελματική εμπειρία με ανθρωπιστικούς οργανισμούς στην περιοχή του Νεπάλ και της Ινδίας, σαν θεατής της βαθιάς επιθυμίας των προσφύγων του Θιβέτ να επιστρέψουν στον τόπο της πολιτιστικής τους κληρονομιάς, δεν μπορώ πάρα να αναγνωρίσω τον ηρωισμό μιας τέτοιας πράξης, που, αν και μπορεί να χαρακτηριστεί σαν ακραία και αυτοκαταστροφική, μας θυμίζει πράξεις αρχαίων και σύγχρονων ηρώων όπως αυτές του Λεωνίδα, του Μάτση και του Αυξεντίου, που με τη δύναμη της θέλησής τους τροφοδοτημένη από τη δίψα τους για ελευθερία, έδωσαν τη ζωή τους χωρίς δεύτερη σκέψη για την εξυπηρέτηση της συλλογικής αιτίας και την ευαισθητοποίηση της διεθνούς φωνής να συμμεριστεί και να βοηθήσει την κατάστασή τους.
Εμείς, ως ελληνικό έθνος ηρώων, που υποταχθήκαμε κάτω από τους κανόνες μιας ξένης κληρονομιάς, πολιτικής και εγωιστικών οικονομικών συμφερόντων μεγαλύτερων δυνάμεων, δεν μπορούμε πάρα να παρακολουθήσουμε με δέος και να καταλάβουμε ότι ακραίες πράξεις σαν κι αυτές, αν και αυτοκαταστροφικές, πάντα θα διατηρούν το νόημά τους.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΡΩΣΣΙΔΗΣ
Δικηγόρος
http://www.sigmalive.com,
Πέμπτη, 16/05/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου