Τελευταία, και μέσω διαδικτύου είναι δυνατή η προμήθεια βότσαλων, φθηνότερων ακόμη και από την Κίνα!
© ΑΜΠΕ
Για κάποιους, ένα βότσαλο είναι απλώς μια πέτρα. Για άλλους είναι τέχνη, όπως για τον Γιάννη Λουκιανό,
έναν από τους τελευταίους παραδοσιακούς τεχνίτες ψηφιδωτών και
βοτσαλωτών που φτιάχνει μικρά θαύματα με βότσαλα που πέφτουν στα χέρια
του. Τους καλοκαιρινούς μήνες, ο κ. Λουκιανός τους περνάει στην Ίο, στον
τόπο όπου γεννήθηκε. Εδώ και λίγο καιρό, στο λιμάνι του κυκλαδίτικου
νησιού, τους τουρίστες τους υποδέχονται κάποια από τα έργα του: δελφίνια φτιαγμένα από άσπρα και μαύρα βότσαλα, καλωσορίζουν τους χιλιάδες επισκέπτες.
Εκτός από την Ίο, έχει ταξιδέψει
σε αρκετά νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου, μεταξύ των οποίων η Σύρος, η
Μήλος, η Τήνος και οι Παξοί, αναλαμβάνοντας την κατασκευή βοτσαλωτών σε
δικά του σχέδια. "Τα βότσαλα μαζεύονται ένα - ένα, με το χέρι. Για κάθε τετραγωνικό χρειάζονται τρεις τενεκέδες" αναφέρει ο Λουκιανός, ο οποίος έχει περάσει 40 χρόνια ασχολούμενος με τη συγκεκριμένη τέχνη και συμβουλεύει: "Για να ασχοληθείς με την τέχνη αυτή θα πρέπει να έχεις ανήσυχο πνεύμα και ανήσυχη ψυχή καθώς το υλικό πρέπει να μεταμορφωθεί".
Τα περισσότερα βότσαλα που
χρησιμοποιούνται για την κατασκευή διαφόρων σχεδίων είναι από τα
Δωδεκάνησα, καθώς είναι λεπτόκοκκα, το χρώμα τους είναι διαυγές,
διαχωρίζονται σε λευκά και μαύρα κι έχουν ξεχωριστή καθαρότητα.
Η πρώτη επαφή του Γιάννη Λουκιανού με το βότσαλο ήταν σε πολύ μικρή ηλικία, όταν και συνειδητοποίησε ότι "για κάποια παιδιά ήταν απλώς μια όμορφη πέτρα, για μένα ήταν κάτι παραπάνω και το κατάλαβα αμέσως". Η ιδέα να ασχοληθεί επαγγελματικά ήρθε λίγα χρόνια αργότερα, όταν σε μια παραλία της Πελοποννήσου, έφτιαξε ένα πορτρέτο με βότσαλα στην άμμο και στη συνέχεια απομακρύνθηκε για να περπατήσει. Από μακριά είδε τουρίστες να το θαυμάζουν και με τεντωμένα δάχτυλα να δείχνουν το έργο. Ωστόσο, μέχρι να επιστρέψει, το είχε χαλάσει η θάλασσα. "Αυτή η ξαφνική απώλεια ήταν ένας λόγος για να ασχοληθώ με τα βοτσαλωτά και τα ψηφιδωτά".
Η πρώτη επαφή του Γιάννη Λουκιανού με το βότσαλο ήταν σε πολύ μικρή ηλικία, όταν και συνειδητοποίησε ότι "για κάποια παιδιά ήταν απλώς μια όμορφη πέτρα, για μένα ήταν κάτι παραπάνω και το κατάλαβα αμέσως". Η ιδέα να ασχοληθεί επαγγελματικά ήρθε λίγα χρόνια αργότερα, όταν σε μια παραλία της Πελοποννήσου, έφτιαξε ένα πορτρέτο με βότσαλα στην άμμο και στη συνέχεια απομακρύνθηκε για να περπατήσει. Από μακριά είδε τουρίστες να το θαυμάζουν και με τεντωμένα δάχτυλα να δείχνουν το έργο. Ωστόσο, μέχρι να επιστρέψει, το είχε χαλάσει η θάλασσα. "Αυτή η ξαφνική απώλεια ήταν ένας λόγος για να ασχοληθώ με τα βοτσαλωτά και τα ψηφιδωτά".
- Πηγή: ΑΜΠΕ, http://www.ert.gr
- Επιμέλεια σύνταξης: Ιωσήφ Βικτωράτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου