Το κύμα αστυφιλίας στη Κίνα σαρώνει χωριά και παραδόσεις

Τα τελευταία χρόνια Κινέζοι διανοούμενοι και πανεπιστημιακοί έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου

http://www.tovima.gr/world/article/?aid=567861

Ο 27χρονος Λέι Πενγκ συμμετέχει σε ομάδα παραδοσιακών μουσικών που συγκεντρώνονται και παίζουν μία φορά την εβδομάδα κοντά στο σημείο που άλλοτε υπήρχε το χωριό τους. Οι Αρχές το ισοπέδωσαν για να φτιάξουν ένα γήπεδο γκολφ.

Το κύμα αστυφιλίας που «σαρώνει» τη Κίνα έχει άμεσο αντίκτυπο στις αγροτικές περιοχές της αχανούς χώρας, οι οποίες τείνουν προς… εξαφάνιση. Και μαζί με αυτές ένα μεγάλο μέρος της κινεζικής μουσικής και κουλτούρας, όπως επισημαίνει σε άρθρο της η εφημερίδα New York Times.

Η «Κίνα του νέου κυνισμού», όπως την έχουν χαρακτηρίσει ορισμένοι κοινωνιολόγοι, δεν περιλαμβάνει στα σχέδια της τα χωριά και τις μικρές κωμοπόλεις των κινεζικών επαρχιών: ενδεικτικό είναι το γεγονός πως, σύμφωνα με μια μελέτη, σήμερα η Κινά έχει 2.6 εκατομμύρια χωριά, σε αντίθεση με το 2000 που είχε 3.7 εκατομμύρια χωριά. Αυτό σημαίνει, όπως ισχυρίζεται το πανεπιστήμιο Τιαντζίν που έκανε την έρευνα, χάνονται περίπου 300 χωριουδάκια της ημέρα, κάτω από τη «μπότα» της αστικοποίησης των αγροτικών εκτάσεων.

Μόλις τα τελευταία χρόνια Κινέζοι διανοούμενοι και πανεπιστημιακοί έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου για τις πολιτιστικές παραδόσεις που χάνονται μαζί με τα χωρία αυτά. «Η κινεζική κουλτούρα είναι στη βάση της αγροτική. Κι όταν τα χωριά αυτά χαθούν από προσώπου γης, μαζί τους θα χαθεί και η παράδοση της χώρας μας», καταλήγει ο γνωστός κινέζος συγγραφέας Φενγκ Τζικάι.

«Θέλω να διατηρήσω πάση θυσία τις παραδόσεις μας», λέει ο 27χρονος Λέι Πενγκ, ο οποίος κληρονόμησε από τον παππού του το χρίσμα του επικεφαλής μιας μουσικής ομάδας που ζούσε και δραστηριοποιούταν σε ένα μικρό χωριό έξω από το Πεκίνο. Το χωριό έχασε όλον του σχεδόν τον πληθυσμό - 300 άτομα - όταν η κυβέρνηση αποφάσισε να το κατεδαφίσει προκειμένου να κατασκευάσει ένα πολυτελές γήπεδο γκολφ. Οι κάτοικοι του χωριού δεν έβγαλαν «κιχ» -άλλωστε οι εκτάσεις αυτές ανήκουν, σύμφωνα με το Κομμουνιστικό Κόμμα, στο κράτος- κι αναγκάστηκαν να μετακομίσουν σε νέες οικίες, μερικά χιλιόμετρα παραδίπλα. Η ομάδα των μουσικών μπορεί να έχασε τη «βάση» της, το μέρος όπου συναντιόταν κι έπαιζε, αλλά εξακολουθεί να συγκεντρώνεται ακόμη και σήμερα κάτω από τη μια και μοναδική γέφυρα που έμεινε ανέπαφη στην περιοχή.

«Όταν παίζουμε την παραδοσιακή μας μουσική, σκέφτομαι τον μακαρίτη τον παππού μου. Όταν παίζουμε, αυτός ζει», σημειώνει ο Πενγκ, προσθέτοντας πως «προσπαθώ να μην σκέφτομαι το ότι μας εκτόπισαν από τις πατρογονικές μας εστίες. Αντ' αυτού προτιμώ να επικεντρώνομαι καθημερινά στο να παίζω τη μουσική μου και να κάνω ό,τι μπορώ για να διατηρήσω την κινεζική κουλτούρα ζωντανή».

Σχεδόν οι μισοί Κινέζοι ( ποσοστό 49,7% )  ζουν σήμερα σε αστικά κέντρα ενώ πριν από μία δεκαετία το αντίστοιχο ποσοστό ήταν μόλις 36%.