"Ουρανός και Γη. Η τέχνη του Βυζαντίου από Ελληνικές Συλλογές", η μεγάλη έκθεση βυζαντινών έργων ταξιδεύει στην Αμερική και σταθμεύει δια της πιο επίσημης οδού, ως διοργάνωση του ΥΠΠΟ και του Μουσείου Μενάκη, στο μουσείο Γκετί όπου ο απόηχος των κατηγοριών για εμπλουτισμό των συλλογών του από αρχαιοκάπηλους είναι ακόμα νωπός. Προηγουμένως, η έκθεση θα παρουσιαστεί στην Εθνική Πινακοθήκη της Ουάσιγκτον, όπου θα εγκαινιαστεί στις 2 Οκτωβρίου, θα ανοίξει για το κοινό στις 6 του ίδιου μήνα και θα παραμείνει ώς τις 2 Μαρτίου 2014. Η έκθεση, στην οποία πολλά είχε επενδύσει επί υπουργείας του ο κ. Γερουλάνος, έρχεται τώρα να υπηρετήσει το "succes story" του Πάνου Παναγιωτόπουλου, δίνοντάς του μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για προβολή, λάμψη και "πολιτιστική διπλωματία", την ώρα που ο ελληνικός πολιτισμός κατακρημνίζεται υπό το βάρος των εφαρμοζόμενων πολιτικών.

 Την ώρα δηλαδή που κλείνουν μουσεία, εξαφανίζονται κομβικοί για την πολιτιστική κληρονομιά κλάδοι εργαζομένων, ευνοούνται πρωθυπουργικοί φίλοι-καλλιτέχνες...
Οι Αμερικανοί πάντως δεν πρόκειται να δουν τη σημερινή εικόνα του ελληνικού πολιτισμού. Αντιθέτως, θα έχουν την ευκαιρία να δουν ένα όντως εντυπωσιακό πανόραμα του βυζαντινού πολιτισμού μέσα από 180 έργα της βυζαντινής τέχνης, μεγάλης ιστορικής και καλλιτεχνικής αξίας, που προέρχονται από μουσεία και συλλογές απ' όλη την Ελλάδα καθώς και από το Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας.
Αριστοτεχνικά ψηφιδωτά, εικόνες, γλυπτά, κεραμικά, τοιχογραφίες, νομίσματα, αρχιτεκτονικά μέλη, αντικείμενα μικροτεχνίας, εικονογραφημένα χειρόγραφα, λειτουργικά και οικιακά σκεύη, κοσμήματα και υφάσματα, καθώς και πρόσφατα ανασκαφικά ευρήματα που εκτίθενται για πρώτη φορά παρουσιάζονται σύμφωνα με τις πιο εξελιγμένες μουσειολογικές αντιλήψεις, προέρχονται δε από τις απαρχές της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας το 330 μ.Χ. έως την Άλωση το 1453. Η έκθεση οργανώνεται σε πέντε θεματικές ενότητες, μέσα από τις οποίες ξεδιπλώνεται η χιλιετής βυζαντινή αποτύπωση.
Η πρώτη ενότητα, «Από τον αρχαίο στον βυζαντινό κόσμο», παρουσιάζει τη μετάβαση από την αρχαιότητα στους πρώιμους βυζαντινούς χρόνους. Η δεύτερη ενότητα, «Ο θρησκευτικός βίος», προβάλλει τη χριστιανική ταυτότητα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέσα από βασικές εκφάνσεις του δημόσιου και ιδιωτικού βίου, ενώ η τρίτη ενότητα, «Η πνευματική ζωή», εστιάζει στον κόσμο της βυζαντινής σκέψης, των γραμμάτων και των τεχνών. Στην τέταρτη ενότητα, «Οι χαρές της ζωής», ξετυλίγονται ποικίλες όψεις της καθημερινής ζωής στο Βυζάντιο, ένα θέμα που παραμένει σχετικά άγνωστο στο ευρύτερο διεθνές κοινό, και τέλος στην πέμπτη ενότητα, «Το Βυζάντιο μεταξύ Ανατολής και Δύσης», παρουσιάζονται οι γόνιμες επιδράσεις που δέχθηκε η βυζαντινή τέχνη από τον πολιτισμό των λαών με τους οποίους συναντήθηκε κατά τη μακρόχρονη πορεία της.