ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
Της Πέπης Ρηγοπούλου
Θέλω να μιλήσω και πάλι για τη Βιάννο, για το συγκλονιστικό τοπίο της που απλώνεται ώς το Λιβυκό πέλαγος. Για τους ανθρώπους που γνώρισα εκεί και που μου έδωσαν κουράγιο με τη δύναμή τους – όχι, δεν θα μας πάρει από κάτω αυτή η δοκιμασία, σκεφτόμουν, όσο υπάρχουν άνθρωποι σαν αυτούς. Θέλω να μιλήσω για το συνέδριο που έγινε εκεί, για τα «Ολοκαυτώματα και τις Αποζημιώσεις». Συνέδριο αφιερωμένο στη δρώσα μνήμη. Που θέλει να μη σταθεί μόνο στην απώλεια, αλλά να μετουσιώσει το τραύμα σε αίτημα δικαιοσύνης και διεκδίκησης. Οι άνθρωποι και τα πράγματα δεν μετρώνται με το ίδιο νόμισμα, αλλά πρέπει να μετρηθούν κάποτε με κάποια ισοδύναμα, σύμφωνα με τους νόμους των θεών και τους άλλους των ανθρώπων.
Το πανό που υπήρχε στο τραπέζι των ομιλητών έγραφε «Δικαιοσύνη και Αποζημίωση». Ηταν αυτό που είχε αναρτηθεί και μπροστά από το Δικαστήριο της Χάγης. Δίπλα του οι Γερμανοί φίλοι, οι δικοί μας οι Γερμανοί, όπως θα έλεγε και ο Μακρυγιάννης, όταν χώριζε τους Τούρκους σε αυτούς που ήταν απέναντι και στους δικούς μας, οι Γερμανοί που ταξίδεψαν για να φτάσουν εδώ, με τη γνώση, την ανιδιοτέλεια, τους αγώνες τους, αυτοί οι διεθνιστές που δεν ασπάστηκαν όπως πολλοί άλλοι, εδώ και παντού, τη σαρωτική λογική τού παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου, που θέλει να πολτοποιήσει τα σώματα και τις ψυχές μας. Η επίσημη Γερμανία δεν δέχεται την προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης. Μεθυσμένη από την «ορθότητα» του στείρου διαφωτισμού της, από τη δύναμή της την παρούσα ιστορική στιγμή, διαχέει την αλαζονεία της σε αυτούς που την ακολουθούν, αλλά και σε ένα μεγάλο κομμάτι του λαού της. Η προπαγάνδα εναντίον της Ελλάδας ξεκίνησε το 2010 καταιγιστική, φούντωσε στη συνέχεια και σε άλλες χώρες, φάνηκε ότι με την επίσκεψη Σαμαρά αναχαιτίστηκε για τα μάτια και συνεχίζει απτόητη να δηλητηριάζει τη σκέψη και τις ψυχές των ανθρώπων.
Αυτό που έγινε στη Βιάννο ήταν ένα πρόγραμμα για το πώς συνδέεται το παρελθόν με το παρόν μέσα από την κοινή δράση. Ακουσα λόγια στερεότυπα κάποιων ανθρώπων της πολιτικής που έχουν στερέψει επαναλαμβάνοντας λόγους πανομοιότυπους και άλλα με σκέψη και συναίσθημα από άλλους συνέδρους, τους περισσότερους. Εξαιρετικές εισηγήσεις, οδηγός σκέψης και δράσης, μάθημα ζωής.
Να τους ακούσουμε, εμείς σήμερα, μια Ελλάδα, ένας κόσμος που έχει και πάλι τραυματιστεί, που βλέπει παραμορφωμένη την εικόνα του στον καθρέφτη που του έχουν στήσει για να τον παγιδέψουν οι άλλοι, τα ντόπια και τα ξένα συμφέροντα, αλλά και ο άλλος που έχει ο καθένας μέσα του και που υπακούει σε ανίκανους πολιτικούς της Ελλάδας και του κόσμου. Που κι αυτοί με τη σειρά τους σκύβουν το κεφάλι, έτσι που δεν έχουν από τις συνεχείς επικύψεις κεφάλι πια για να σκεφτούν.
Ενα μεθυσμένο καράβι η Ελλάδα που αρμενίζει. Και το Λιβυκό πέλαγος να μένει πάντα εκεί, για να μην αφήσει το καράβι να εξοκείλει κι άλλο, να πέσει στην ξέρα, έτσι όπως είναι, δίχως πυξίδα και πλοηγό. Που να την προσέχει και να την αγαπά.
ΥΓ. Εκ παραδρομής στο προηγούμενο άρθρο μου η Βιάννος αναφέρθηκε ως χωριό και όχι ως περιφέρεια που περιλαμβάνει αυτό και άλλα χωριά. Ζητώ συγγνώμη.
Θέλω να μιλήσω και πάλι για τη Βιάννο, για το συγκλονιστικό τοπίο της που απλώνεται ώς το Λιβυκό πέλαγος. Για τους ανθρώπους που γνώρισα εκεί και που μου έδωσαν κουράγιο με τη δύναμή τους – όχι, δεν θα μας πάρει από κάτω αυτή η δοκιμασία, σκεφτόμουν, όσο υπάρχουν άνθρωποι σαν αυτούς. Θέλω να μιλήσω για το συνέδριο που έγινε εκεί, για τα «Ολοκαυτώματα και τις Αποζημιώσεις». Συνέδριο αφιερωμένο στη δρώσα μνήμη. Που θέλει να μη σταθεί μόνο στην απώλεια, αλλά να μετουσιώσει το τραύμα σε αίτημα δικαιοσύνης και διεκδίκησης. Οι άνθρωποι και τα πράγματα δεν μετρώνται με το ίδιο νόμισμα, αλλά πρέπει να μετρηθούν κάποτε με κάποια ισοδύναμα, σύμφωνα με τους νόμους των θεών και τους άλλους των ανθρώπων.
Το πανό που υπήρχε στο τραπέζι των ομιλητών έγραφε «Δικαιοσύνη και Αποζημίωση». Ηταν αυτό που είχε αναρτηθεί και μπροστά από το Δικαστήριο της Χάγης. Δίπλα του οι Γερμανοί φίλοι, οι δικοί μας οι Γερμανοί, όπως θα έλεγε και ο Μακρυγιάννης, όταν χώριζε τους Τούρκους σε αυτούς που ήταν απέναντι και στους δικούς μας, οι Γερμανοί που ταξίδεψαν για να φτάσουν εδώ, με τη γνώση, την ανιδιοτέλεια, τους αγώνες τους, αυτοί οι διεθνιστές που δεν ασπάστηκαν όπως πολλοί άλλοι, εδώ και παντού, τη σαρωτική λογική τού παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου, που θέλει να πολτοποιήσει τα σώματα και τις ψυχές μας. Η επίσημη Γερμανία δεν δέχεται την προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης. Μεθυσμένη από την «ορθότητα» του στείρου διαφωτισμού της, από τη δύναμή της την παρούσα ιστορική στιγμή, διαχέει την αλαζονεία της σε αυτούς που την ακολουθούν, αλλά και σε ένα μεγάλο κομμάτι του λαού της. Η προπαγάνδα εναντίον της Ελλάδας ξεκίνησε το 2010 καταιγιστική, φούντωσε στη συνέχεια και σε άλλες χώρες, φάνηκε ότι με την επίσκεψη Σαμαρά αναχαιτίστηκε για τα μάτια και συνεχίζει απτόητη να δηλητηριάζει τη σκέψη και τις ψυχές των ανθρώπων.
Αυτό που έγινε στη Βιάννο ήταν ένα πρόγραμμα για το πώς συνδέεται το παρελθόν με το παρόν μέσα από την κοινή δράση. Ακουσα λόγια στερεότυπα κάποιων ανθρώπων της πολιτικής που έχουν στερέψει επαναλαμβάνοντας λόγους πανομοιότυπους και άλλα με σκέψη και συναίσθημα από άλλους συνέδρους, τους περισσότερους. Εξαιρετικές εισηγήσεις, οδηγός σκέψης και δράσης, μάθημα ζωής.
Να τους ακούσουμε, εμείς σήμερα, μια Ελλάδα, ένας κόσμος που έχει και πάλι τραυματιστεί, που βλέπει παραμορφωμένη την εικόνα του στον καθρέφτη που του έχουν στήσει για να τον παγιδέψουν οι άλλοι, τα ντόπια και τα ξένα συμφέροντα, αλλά και ο άλλος που έχει ο καθένας μέσα του και που υπακούει σε ανίκανους πολιτικούς της Ελλάδας και του κόσμου. Που κι αυτοί με τη σειρά τους σκύβουν το κεφάλι, έτσι που δεν έχουν από τις συνεχείς επικύψεις κεφάλι πια για να σκεφτούν.
Ενα μεθυσμένο καράβι η Ελλάδα που αρμενίζει. Και το Λιβυκό πέλαγος να μένει πάντα εκεί, για να μην αφήσει το καράβι να εξοκείλει κι άλλο, να πέσει στην ξέρα, έτσι όπως είναι, δίχως πυξίδα και πλοηγό. Που να την προσέχει και να την αγαπά.
ΥΓ. Εκ παραδρομής στο προηγούμενο άρθρο μου η Βιάννος αναφέρθηκε ως χωριό και όχι ως περιφέρεια που περιλαμβάνει αυτό και άλλα χωριά. Ζητώ συγγνώμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου