Η ταινία «Ανακυκλώνοντας τη Μήδεια» στο Badminton
Ο Αστέρης Κούτουλας σμίγει το κλασικό μπαλέτο, τον σύγχρονο χορό και την όπερα του Θεοδωράκη με σκηνές εξέγερσης και καταστολής στη σημερινή Αθήνα και το ημερολόγιο της Εβραιοπούλας. Σύμφωνα με την οπτική του, τα παιδιά της Μήδειας είναι οι σημερινοί νέοι της Ελλάδας, που οι γονείς τους τούς στέρησαν το μέλλον
Της Νόρας Ράλλη
Ο Αστέρης Κούτουλας, γιος Ελλήνων πολιτικών προσφύγων, είναι δημοσιογράφος, μεταφραστής και συγγραφέας που ζει στο Βερολίνο. Μαζί με τη σύζυγό του, Ινα Κούτουλα, δημιουργούν Ελλάδα στο κέντρο της Γερμανίας και από εκεί σε όλο τον κόσμο. Συνοδοιπόροι σ” αυτό το ταξίδι τους όλα αυτά τα χρόνια οι Γιάννης Ρίτσος (με τον οποίο τον συνέδεε ώς τον θάνατό του, το 1990, μια βαθιά φιλία), Οδυσσέας Ελύτης, Γιάννης Τσαρούχης, Ελλη Αλεξίου, Μάνος Κατράκης, Νικηφόρος Βρεττάκος. Και τώρα, το έργο του Μίκη Θεοδωράκη, όπως και ο ίδιος, και φυσικά τα όσα γίνονται στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, είναι τα δημιουργικά υλικά της νέας ταινίας του Αστέρη Κούτουλα « Ανακυκλώνοντας τη Μήδεια».
Μία ταινία εξαιρετικά επίκαιρη. Ξεκινά την πορεία της αύριο, Πέμπτη, από το Θέατρο Badminton. Πρόκειται για μια μείξη από κλασικό μπαλέτο και σύγχρονο εκφραστικό χορό, συνυφασμένη με εικόνες από εξεγερμένους και κουκουλοφόρους νεαρούς, βαριά οπλισμένους και ανεξέλεγκτους αστυνομικούς: μορφές από έναν άλλον, αμείλικτο κόσμο που έχει σφετεριστεί την καθημερινότητά μας. Τον κόσμο της χώρας μας τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Την ταινία θα προλογίσει ο Μίκης Θεοδωράκης και μετά την προβολή της θα ακολουθήσει συζήτηση με τους συντελεστές. Να δούμε πώς ο Αστέρης Κούτουλας παρουσιάζει το έργο του.
«Αυτή η ταινία για μένα είναι ένα έργο ζωής» λέει. «Από τη μια μεριά ολοκληρώνομαι τρόπον τινά “πολιτικά”, δηλαδή είναι έργο απόγνωσης, αντίστασης και συνάμα ομορφιάς. Ουσιαστικά ζητώ συγγνώμη από τον 23χρονο γιο μου για την κοινωνία χωρίς μέλλον και χωρίς έλεος που του παραδίδω να ζήσει. Για μια κοινωνία που δεν παράγει κανένα ιδανικό πια, καμία προοπτική, που είναι μία έρημος χωρίς διέξοδο. Που κάθε μέρα, εμείς οι γονείς “σκοτώνουμε” τα παιδιά μας. Από την άλλη αυτή η ταινία με αντιπροσωπεύει πλήρως καλλιτεχνικά: γιατί όμοιά της ποτέ δεν έχω δει και πάντα ήθελα να κάνω. Είναι ένα ξάφνιασμα ακόμα και για μένα. Από τη μία έχει την ιστορία της Μήδειας, έχει την πολύ ωραία μουσική όπερας του Μίκη, όμως έχει και πολλά οπτικά “ξεσπάσματα”, αναπάντεχα, διότι ήθελα να δώσω στο μάτι κάτι καινούργιο, ασυνήθιστο. Ηθελα να “ρουφήξω” τον θεατή μέσα στην πλοκή, τροφοδοτώντας συνεχώς τη φαντασία του».
-Χορός, μουσική και πρόζα, με παράθεση αποσπασμάτων από τα γραπτά της Αννας Φρανκ. Με ποια οπτική θα θέλατε να τη δει την ταινία ο θεατής, ειδικά ο Ελληνας;
«Η βάση όλης της ταινίας είναι η μουσική του Μίκη: εκπληκτική και πολύ συναισθηματική. Ηθελα να κάνω μια άκρως συναισθηματική ταινία, στην οποία με τον φακό της κάμερας και ένα ασυνήθιστο μοντάζ να παρακολουθώ τι γίνεται στην ψυχή μιας μάνας, που πάει να σκοτώσει τα παιδιά της. Τα “σ’κώτια της”, όπως θα έλεγε η γιαγιά μου από την Ηπειρο. Ωστόσο, τα όσα δραματικά συνέβησαν την περίοδο 2011-2013, όταν δούλευα την ταινία, στην Ελλάδα και την Ευρώπη, μου επέβαλαν να συμπεριλάβω και την κοινωνική διάσταση του θέματος και έτσι τα θύματα μπήκαν στο κέντρο της ταινίας μου. Είναι τα παιδιά που σκοτώνονται, δηλαδή η προδομένη νεολαία. Το μεγαλύτερο συμβολισμό μιας καταραμένης, εξοβελισμένης και θανατωμένης από την κοινωνία αθωότητας έχει για μένα το ημερολόγιο της Αννας Φρανκ. Ο θεατής δεν ξέρει μέχρι το τέλος της ταινίας ότι τα αποσπάσματα μιας δεκατετράχρονης κοπέλας είναι από το ημερολόγιο αυτό. Ομως για μένα ήταν πολύ σημαντικό γιατί δίνει μια άλλη ιστορική διάσταση στον μύθο της παιδοκτόνου μάνας, μας βάζει αμέσως στο σήμερα, μια θύμηση, ένα αντίδοτο στον επελαύνοντα φασισμό στη χώρα μας».
- Λέτε πως αφιερώνετε την ταινία στους σημερινούς γονείς που στέρησαν το μέλλον από τα παιδιά τους…
«Ποια όνειρα μπορούν να έχουν οι νέοι σήμερα στην Ελλάδα; Στην καλύτερη περίπτωση να βγάλουν κάποια λεφτά για να επιζήσουν κάπως… σε μια παγωμένη κοινωνία ενός άκρατου εγωισμού. Στη χειρότερη περίπτωση -και πιο πιθανή- τους περιμένει ανεργία, εξαθλίωση, κατάθλιψη, αυτοκτονία, μετανάστευση. Δηλαδή όλα αυτά που βιώνουμε τώρα. Το πιο αφόρητο, όμως, είναι ότι αυτοί που ευθύνονται γι’ αυτήν την κατάσταση, δηλαδή για τη μεγαλύτερη κρίση στην ιστορία της Ελλάδας σε περίοδο ειρήνης, είναι ακόμα στην εξουσία! Αυτό δεν μπορώ να το δεχτώ. Αυτή η σημερινή και χθεσινή Ελλάδα είναι η δική τους: η Ελλάδα του Βενιζέλου, του Σαμαρά, του Παπανδρέου, του Καραμανλή, του Σημίτη. Αυτοί τη φτιάξανε έτσι, αυτοί χτίσανε το σάπιο, διεφθαρμένο και ανεπίδεκτο μεταρρύθμισης οικοδόμημα, που το βάφτισαν “φιλελευθερισμό”. Δεν είναι η δική μου Ελλάδα. Και τώρα μας ζητάνε και τα ρέστα. Αν δεν απαλλαγούμε από αυτό το καρκίνωμα που μας κυβερνά, δεν έχουμε καμία ελπίδα επιβίωσης. Με αυτούς σίγουρα θα συνεχιστεί ο κατήφορος. Πρέπει να καθαρίσουμε τη λέπρα από το δέρμα. Και να το κάνουμε τώρα».
noraralli@hotmail.com
INFO: Εισιτήριο 8 ευρώ. Προπώληση: abcd.gr | viva.gr | Public | Forthnet | Παπασωτηρίου | 210-8840600
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου