Το ινδιάνικο αίμα του Τζόνι Ντεπ

ντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Τρίτη 25 Ιουνίου 2013

Στις 4 Ιουλίου προβάλλεται η νέα ταινία του

Ο Τζόνι Ντεπ και ο Γκορ Βερμπίνσκι είναι πάλι εδώ. Ο ηθοποιός και ο σκηνοθέτης που έφεραν τα εκατομμύρια στα ταμεία με τους «Πειρατές της Καραϊβικής», «ξεσκονίζουν» αυτή τη φορά έναν 80χρονο πια ήρωα, τον Λόουν Ρέιντζερ, τον μοναχικό καβαλάρη και τον αχώριστο σύντροφό του, τον Ινδιάνο Τόντο. Τον Δον Κιχώτη δηλαδή και τον Σάντσο Πάντσα, σε συσκευασία γουέστερν, που βρίσκονται ψηλά στην αμερικάνικη λαϊκή κουλτούρα.

Ο Λόουν Ρέιντζερ εμφανίστηκε πρώτη φορά σε ένα ραδιοφωνικό πρόγραμμα το 1933. Η ιδέα ήταν να δημιουργηθεί ένα γουέστερν για παιδιά, που αποτέλεσε όμως αμέσως εθνικό φαινόμενο. Ο Τόντο μπήκε στο παιχνίδι έπειτα από έντεκα επεισόδια. Το όνομά του προέρχεται από το ινδιάνικο ιδίωμα και σημαίνει «άγριος».

Υπερπαραγωγή

Ως μουσικό θέμα, για τη σειρά που μέτρησε 2.956 επεισόδια, είχε επιλεγεί η οβερτούρα από τον Γουλιέλμο Τέλο του Ροσίνι. Το τελευταίο επεισόδιο προβλήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1954, είκοσι ένα χρόνια μετά την έναρξη, με πρωταγωνιστές πάντα τον Κλέιτον Μουρ ως Λόουν Ρέιντζερ και τον Τζέι Σίλβερχιλς ως Τόντο. Οι δυο τους επίσης πρωταγωνίστησαν στην ταινία του 1956, που σκηνοθέτησε ο Στιούαρτ Αϊσλερ.

Ο Βερμπίνσκι προχώρησε σε μια υπερπαραγωγή, με τον Αρνι Χάμερ ως Λόουν Ρέιντζερ και τον Τζόνι Ντεπ ως Τόντο. Παραγωγός είναι ο «βασιλιάς Μίδας» του Χόλιγουντ, ο Τζέρι Μπρουκχάιμερ, που βρισκόταν επίσης πίσω από τους «Πειρατές». Η ταινία θα βγει στις αίθουσες παγκοσμίως (και στην Ελλάδα) στις 4 Ιουλίου. Οσο για τον Τόντο του Ντεπ, είναι σαν να τον πήραν από τους «Πειρατές της Καραϊβικής» και τον έριξαν, φορώντας του ένα καπέλο που πάνω στέκει ένα βαλσαμωμένο κοράκι, πάνω στην άμμο και στα βράχια της Μόνουμεντ Βάλεϊ και του Κολοράντο. Τα γυρίσματα της ταινίας άρχισαν τον Φεβρουάριο του 2012 στην Αλμπουκέρκη του Νέου Μεξικού και συνεχίστηκαν επί εφτά μήνες σε διαφορετικές τοποθεσίες της νοτιοανατολικής Αμερικής στα εντυπωσιακά φαράγκια και τις ερήμους της περιοχής.

«Ξέραμε πως είχε έρθει η στιγμή να γυρίσουμε ξανά τον Λόουν Ρέιντζερ», λέει ο Μπρουκχάιμερ, «όπως ακριβώς ήξερε ο Βερμπίνσκι πότε έπρεπε να γυρίσουμε το σίκουελ των "Πειρατών". Το πλατύ κοινό θυμάται πάντα τους ήρωες που αγάπησε και τις ιστορίες τους. Χρειάζεται απλώς να τους "ξεσκονίσουμε" κι αμέσως τους αγαπούν όλοι ξανά».

«Οποιος αγάπησε την παλιά τηλεοπτική σειρά θα βρεθεί προ πολλών εκπλήξεων παρακολουθώντας την ταινία μας», προσθέτει ο Βερμπίνσκι. «Μπορεί όλοι να γνωρίζουν την ιστορία, όμως εμείς τη βλέπουμε διαφορετικά, από την πλευρά του Τόντο. Κατά μία έννοια, σαν να είναι ο Σάντσο Πάντσα που αφηγείται την ιστορία του Δον Κιχώτη. Εν ολίγοις η εκδοχή μας αφορά την ιστορία μιας φιλίας, στο πλαίσιο μιας ταινίας με πολλή δράση, περιπέτεια και χιούμορ».

Ο Τζόνι Ντεπ ήθελε να παίζει οπωσδήποτε το ρόλο του Τόντο και γιατί ανάμεσα στους προγόνους του συμπεριλαμβάνονται Ινδιάνοι Κομάντσι και Απάτσι. «Μικρός έβλεπα πάντα τον Λόουν Ρέιντζερ στην τηλεόραση», θυμάται ο Ντεπ. «Ηταν η αγαπημένη μου σειρά. Και ταυτιζόμουν πάντα με τον Τόντο. Από τότε δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί οι Ινδιάνοι έπρεπε να παίζουν πάντα δεύτερο ρόλο. Δεν λέω πως ο Λόουν Ρέιντζερ δεν τους σεβόταν, αφού ούτως ή άλλως μεταχειριζόταν καλά τον Τόντο. Αναρωτιόμουν, όμως, γιατί δεν έδιναν και σ' αυτόν ρόλο ήρωα; Ηξερα πως στην οικογένειά μου υπήρχε ινδιάνικο αίμα κι αυτό με επηρέαζε. Μου φαίνεται υπέροχο που στην ταινία μας ο Τόντο δεν κρατάει απλώς τα μπόσικα του λευκού ήρωα, αλλά είναι επίσης ένας ακέραιος και περήφανος πολεμιστής. Ελπίζω ότι με τον τρόπο μας συμβάλλουμε στη διάσωση της ιστορικής μνήμης για όλα τα δεινά που έζησαν οι Αμερικανοί ιθαγενείς στο παρελθόν».

Εξοχοι πολεμιστές

Ο Ντεπ δηλώνει γοητευμένος από τους Ινδιάνους Κομάντσι και την κουλτούρα τους. «Οταν είχαν φτάσει στην πλήρη ακμή τους, καταλάμβαναν τις περιοχές από τη δύση του σημερινού Νέου Μεξικού μέχρι το νότιο Κάνσας, όλη την Οκλαχόμα και το μεγαλύτερο μέρος του βορειοανατολικού Τέξας. Ησαν γνωστοί ως έξοχοι πολεμιστές, ειδικά αν επρόκειτο να προστατεύσουν τα εδάφη τους. Και βέβαια ήσαν εκπληκτικοί ιππείς. Το θαυμαστό είναι πως διατήρησαν τόσο τη γλώσσα όσο και την κουλτούρα τους έως σήμερα παρά τις αντιξοότητες του παρελθόντος. Συνάντησα πολλούς από αυτούς στη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας. Το πνεύμα των πολεμιστών εξακολουθεί να ζει μέσα τους, ειδικά στους νέους, που όμως δεν είναι βίαιοι. Ενιωσα κυριολεκτικά σαν στο σπίτι μου μαζί τους».

Χρ. Σ.