Αντίο Ακρόπολη

Σχολιασμός πρωτοσέλιδου, Der Spiegel- Παναγιωτούρος Γιάννης, 280081

Στην συγκεκριμένη φωτογραφία βλέπουμε την απεικόνιση ενός κίονα από τον
Παρθενώνα και ένα ‘σπασμένο’ Ευρώ, με την επιγραφή: «Αντίο Ακρόπολη».
Ο συμβολισμός είναι αρκετά εμφανής. Η οικονομική κατάσταση είναι αρκετά
ταραγμένη στην Ευρώπη και την Ελλάδα και το περιοδικό Spiegel είχε βιαστεί
να αποχαιρετήσει την Ελλάδα από το Ευρώ. Φυσικά, και αυτό είναι το νόημα του
πρωτοσέλιδου, από την Ευρωζώνη δεν αποχωρεί μόνο η Ελλάδα ως οικονομική
οντότητα αλλά ως πολιτισμικός πυρήνας και ιστορική έδρα του ευρωπαϊκού
πολιτισμού. Αυτός είναι και ο λόγος που το Spiegel επιλέγει τον τίτλο, «Αντίο
Ακρόπολη» και χρησιμοποιώντας με αυτόν τον τρόπο το ιστορικό μνημείο και
κοιτίδα του παγκόσμιου πολιτισμού. Παράλληλα, το περιοδικό υπονοεί πως χωρίς την
Ελλάδα το νόμισμα εν τέλει θα καταρρεύσει-γι’ αυτό και απεικονίζεται σπασμένο-
και η Ευρωζώνη θα δεχτεί ένα τεράστιο πλήγμα. Ως προς το μήνυμα που θέλει να
περάσει το περιοδικό, λοιπόν, είναι αρκετά εμφανές. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, όμως οι
διαφωνίες μου είναι αρκετές με το πρωτοσέλιδο.

Αρχικά, είναι μεγάλο λάθος να ταυτίζεται η ευρωζώνη- ως οικονομική ένωση- με
τη Ευρώπη στο σύνολο της. Ακόμα και αν μια μέρα αποχωρήσει η Ελλάδα από το
Ευρώ δεν μπορεί κανείς να διαγράψει την τεράστια ιστορία και τον πολιτισμό της,
που την καθιστούν ως παγκόσμιο πολιτισμικό κέντρο. Δεν πρέπει να γίνεται σύγχυση
μιας οικονομικής ένωσης με την Ευρώπη ως σύνολο. Έπειτα, η γενικότερη εικόνα
του περιοδικού είναι αφοριστική και ισοπεδωτική σε ανθελληνικό βαθμό. Είναι
λάθος και προκλητικό να χρησιμοποιούνται κίονες και πολιτισμικά στοιχεία για να
στολίσουν φυλλάδες και να τρομοκρατούν την κοινή γνώμη. Είναι δεδομένο πως
η κρίση της Ελλάδας είναι τόσο οικονομική όσο και κοινωνικό-πολιτισμική αλλά
αυτό δεν σημαίνει σε κανένα βαθμό πως πρέπει να τρομοκρατείτε ο κόσμος πως η
Ελλάδα θα αποκοπεί από το Ευρωπαϊκό στερέωμα. Συνοψίζοντας, λοιπόν, η επιλογή
του κίονα και η σύνδεση του με το Ευρώ, μέσα από την οποία διαγράφεται και η
σύνδεση Ευρώπης και Ευρωζώνης, είναι ατυχής και λανθασμένη. Προσωπική άποψη
του υποφαινόμενου είναι πως η Ελλάδα καθόρισε πολιτισμικά και πολιτικά την
ευρωπαϊκή κοινότητα και μια σύνδεση αιώνων που συνδέεται με τον ομφάλιο λώρο
την ιστορίας, δεν μπορεί να λάβει οικονομική χροιά, ούτε να γίνεται αντικείμενο
μικροσυμφερόντων ενός περιοδικού.